پاورپوینت کامل مسافر هفت شهر عشق(درگذشت عطّار نیشابوری) ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسافر هفت شهر عشق(درگذشت عطّار نیشابوری) ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسافر هفت شهر عشق(درگذشت عطّار نیشابوری) ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسافر هفت شهر عشق(درگذشت عطّار نیشابوری) ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۳

تولد و کودکی

شرح احوال فریدالدّین محمد عطّار نیشابوری، با وجود افسانه ها و کرامت های بسیاری که از او
بر سرِ زبان هاست، در غباری از تیرگی فرو رفته است. او در حدود سال ۵۴۰ هجری قمری، در
کَدْکَن، یکی از روستاهای نیشابور چشم به جهان گشود. می گویند که پدرش ابراهیم، تا پایان
دوران جوانی عطّار زنده بوده است.

فریدالدین محمد، هم زمان با گذراندن دوران مکتب و آشنایی با دانش های عصر، در
عطّاری پدر، اسرار حرفه او را می آموخت. در سال های نوجوانی، عشقی مرموز او را به سوی
زندگی صوفیانه می کشاند. مدرسه و عطّاری پدر، هر دو برایش جاذبه داشت و می توانست او را
به آفاق عُزلت و گوشه نشینی، که راه صوفیان و طریق اولیاست، بکشاند.

جوانی

فریدالدین محمد که نزد عالمان و مدرسّان آن زمان، دانش های رایج عصر را از فقه و قرآن گرفته،
تا طب و فلسفه آموخته بود، از مدرسه رخت به عطّاری پدر کشید و در آن جا، فرصت تازه ای
برای شناخت داروها، درمان بیماری های شایع و آشنایی با درد و رنج طبقات فرودست شهر و
روستا یافت. استفاده از این مَجال، وی را به نیک و بد زندگی همگان آشنا ساخت. مطالعه
کتاب های پزشکی و داروشناسی، شناخت را که لازمه مهارت در حرفه او بود بر وی لازم کرد، و
برای گردآوردن گیاهان دارویی به جست و جو در کوه و صحرا واداشت. عطّار هرچه بیش تر در
این زمینه مطالعه می کرد، مهارت افزونی می یافت و بر رونق و اعتبار عطّاری پدر می افزود و از
همان جا بود که به «عطّار» شهره شد.

عرفان عطّار

شیخ عطّار تقریبا با دنیای عصر هیچ رابطه ای نداشت. در خلوت انزوای او، در مسجد یا خانه،
چیزی جز اندیشه خدا راه نمی یافت، خوف عاشقانه، و رجاء و عبادت عاشقانه.

اندیشه این جست و جوی عاشقانه، در خواب و بیداری، و در خلوت و در بین مردمان او را
دنبال می کرد. دلنگرانی او خدا بود و یاد او هرگز خاطرش را ترک نمی کرد. این عظمت بی پایان
نامرئی، هدف تمام احساسات، تفکرات و رؤیاهای عطّار بود. او را می جست، او را دنبال می کرد
و می خواست در آن فانی شود؛ چنان که خود می گوید:

دربند نِیَم ز هیچ کس، می دانی

در درد توأم به صد هوس، می دانی

گر هستم و گر نیستم آن جا که منم

خالی نیم از تو یک نفس، می دانی

میراث ماندگار

عطّار کتاب های زیادی از خود به جا گذاشته است. از شمار کتاب هایی که اهل فن در صحّت
انتساب آن ها به شیخ عطّار هم نظرند عبارت اند از: دیوان قصاید و غزلیّات، منطق الطیّر، الهی نامه،
تذکره الاولیاء، اسرارنامه، مصیبت نامه و چند کتاب دیگر از جمله مختارنامه، جواهرنامه،
شرح القلب که هنوز پژوهشگران در جست و جوی یافتن دو منظومه اخیر هستند.

عطّار در منظومه ای به نام اسرارنامه، به دنبال رازهایی است که می تواند او را تصفیه کند، از
آلایش ها برهاند و شایسته عشق سازد. در آن چه به نام تذکره الاولیاء جمع آورد، رد پای پویندگان
راه خدا را دنبال کرد. در مصیبت نامه در جست و جوی یافتن حق، به دامن هر نبی و ولی دست زده
بود. در منطق الطیّر نیز به دنبال مرغ سلیمان تا آستانه فنا به پیشگاه او راه یافته بود و با این حالْ
عشق او، وصل و فراق او، و قُرب و بُعد او، روزها و شب ها خاطرش را در رؤیاهای طلایی فام
مُستغرق می داشت.

شعر عطّار

عطّار شاعری است که شعرش آئینه ژرف و صادق دین و عرفان است و گوشه ای وسیع از عظمت
آفرینش را با لحن و زبانی ساده و صمیمی، و در عین حال پرابهام بازمی نماید. سادگی شعر عطّار
تا حّدی است که خواننده به راحتی تحت تأثیر زبان گفتاری او قرار می گیرد و از یاد می برد که
صدها سال با او فاصله زمانی دارد. شیخ عطّار همان کسی است که شعر و عرفان را از دربار و
مدرسه به میان مردم آورد و این رباعی شورانگیز را سرود:

گه پیرو نبرد، می باید بود

گه پیرو اهل درد، می باید بود

این قصه به سَرسری به سر می نشود

کاری است عظیم مَرد می باید بود

صدای بال سیمرغ

منطق الطیّر که حدود ۴۶۰۰ بیت دارد. مهم ترین و برجسته ترین مثنوی عطّار و یکی از
مشهورترین مثنوی های تمثیلی فارسی است که در واقع می توان آن را حماسه ای عرفانی نامید.
این مجموعه، بیانگر داستان گروهی از مرغان است که برای جستن سیمرغ، پادشاهشان، به
راهنمایی هُدهُد به راه می افتند، و در راه از هفت مرحله سهمگین می گذرند و در هر مرحله،
گروهی از مرغان از راه باز می مانند و به بهانه هایی پا پَس می کشند تا این که پس از عبور از این
مراحل هفت گانه، که بی شباهت به هفت خان در داستان رستم و اسفندیار نیست، سرانجام از
گروه انبوه مرغان که در جست و جوی سیمرغ هستند، تنها «سی مرغ» باقی می مانند و چون به
خود می نگرند، درمی یابند که آن چه بیرون از خود می جسته اند، یعنی سیمرغ، اینک در وجود خود
آن ها بروز یافته است. منظور عطّار از مرغان، سالکان راه، و از «سی مرغ»، مردا