پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی(قرآن در سیره امام خمینی رحمه الله ) ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی(قرآن در سیره امام خمینی رحمه الله ) ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی(قرآن در سیره امام خمینی رحمه الله ) ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی(قرآن در سیره امام خمینی رحمه الله ) ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۷

برنامه روزانه تلاوت قرآن

یکی از ویژگی های حضرت امام، این بود که در کنار کارهای مهم روزمرّه، هرگز برنامه تلاوت
قرآن را ترک نمی کردند. آن چه مسلم است اینکه ایشان براساس یک برنامه مشخّص، روزانه چند
جزء تلاوت می کردند. دختر حضرت امام در این باره می گویند: «برنامه امام این طور نبود که هر
وقت بخواهند قرآن بخوانند، ایشان دقیقا و سر ساعت روزی هفت مرتبه قرآن می خواندند».

یکی از اعضای دفتر امام دراین باره اظهار می کنند: «امام بعد از نماز شب قرآن می خواندند تا
هنگام نماز صبح، پس از نماز صبح نیز قرآن می خواندند. ایشان در هر فرصتی که بین کارها
فراغت داشتند، بین کار، قرآن قرائت می کردند. امام ماهی یک مرتبه قرآن را تمام می کردند….
[ایشان] مقید به این مستحب الهی [بودند]. ما بارها که ضمن روز خدمت ایشان [می رسیدیم،[
امام را مشغول خواندن قرآن [می دیدیم]».

چگونگی تلاوت قرآنِ روزانه

درباره برنامه تلاوت های قرآن حضرت امام رحمه الله توصیفات زیادی از خویشاوندان و اعضای دفتر
و کارکنان بیت ایشان نقل شده است. از مجموعه این سخنان، چنین برمی آید حضرت امام رحمه الله
برای اُنس با قرآن، اهمیّت فوق العاده ای قائل بوده اند، به گونه ای که هم این کار را منظّم انجام
می دادند و هم با توجّه و التفات کامل، در سر وقت خاصّ خود قرآن تلاوت می کردند. یکی از
اعضای دفتر ایشان، در زمان حیات آن عزیز در این باره چنین گفته اند:

«تا جایی که من اطلاع دارم، امام از اوایل عمر تا کنون، هر روز مقداری قرآن می خوانند و این
یکی از کارهای روزانه ایشان است که بر اساس همان نظم دقیقی که در زندگی دارند، ساعتی را نیز
برای تلاوت و اُنس با قرآن کریم اختصاص داده اند که در آن ساعت، کسی نزد ایشان نمی رود و پاسخ
سؤال کسی را نمی دهند و کاملاً جان دل را به قرآن داده و توجّه به آیات قرآنی و معانی آن می کنند.»

چشم برای تلاوت قرآن

از جمله ویژگی های حضرت امام رحمه الله در تلاوت قرآن، از روی قرآن خواندن ایشان بود. ایشان
مقیّد بودند که همیشه تلاوت قرآن را از رو انجام دهند. یکی از نزدیکان ایشان در این باره نقل
می گوید: «نجف که بودیم، آقا چشمشان ناراحت شده بود. دکتر آمد و چشم ایشان را دید و گفت:
شما چند روز قرآن نخوانید و استراحت کنید. امام یک دفعه خندیدند و گفتند: دکتر من چشمم را
برای قرآن خواندن می خواهم. چه فایده ای دارد اگر چشم داشته باشم و قرآن نخوانم؟ شما یک
کاری بکنید که من بتوانم قرآن را بخوانم.»

تلاوت قرآن در سخت ترین شرایط

شیوه امام خمینی رحمه الله آن بود که در سخت ترین پیش آمدها، از راه اُنس با قرآن و مدد گرفتن از آن،
تحمّل سختی ها را آسان نموده و زمینه انجام کارهای مشکل را فراهم می ساختند و می فرمودند:
«قرآن کریم پناه همه ماست… باید در تمام شئون زندگی ما حاضر باشد.»

یکی از اعضای دفتر ایشان می گوید: وقتی مرحوم آقا مصطفی رحلت کرده بودند، قرار شد
جمعی به اتفاق حاج احمد آقا به محضر امام برسند و به صورت تدریجی خبر را به امام برسانند.
یکی گفت از حاج آقا مصطفی چه خبر؟ آقای میرزا حبیب اللّه اراکی گفت: الان از بیمارستان تلفن
کردند که ایشان را مثل این که باید زودتر به بغداد برسانند. احمد آقا نتوانست جلوی صدای گریه اش
را بگیرد، ولی رویش را برگرداند که آقا او را نبیند. ولی امام به او گفت: «احمد چته؟ مگر حاج آقا
مصطفی مرده؟ اهل آسمان ها می میرند و از اهل زمین کسی باقی نمی ماند، همه می میریم. آقایان
بفرمایید سرکارتان». بعد خودشان هم بلند شدندو وضو گرفتند و مشغول خواندن قرآن شدند.

احترام به قرآن

حضرت امام خمینی رحمه الله به قرآن خیلی احترام می گذاشتند و در مورد مکان قرار دادن قرآن، خیلی
حساس بودند. یکی از اعضای دفتر امام می گوید: در مورد احترام امام به قرآن، نکته جالبی از
ایشان به طور مکرّر دیده ام. گاهی به دلایلی، قرآن هایی را در کیف دستی در محضر امام می بردیم.
در دفعات اولیّه، بدون توجّه، قرآن را همراه با چیزهای دیگر ازکیف بیرون آورده، روی زمین
می گذاشتیم و امام که مراقب بودند، می فرمودند: قرآن را روی زمین نگذارید. بعد بلافاصله
دستشان را جلو آورده، آن را از ما می گرفتند و روی میزی که در کنارشان بود می گذاشتند. بعد ما
متوجه شدیم که امام چون روی کاناپه نشسته اند، نمی خواهند قرآن روی زمین و در نتیجه
پایین تر از جایی باشد که ایشان نشسته اند.

اعتراض به بی احترامی به قرآن

اهمیّت قرآن در نزد حضرت امام رحمه الله از همه امور بالاتر بود و ایشان در این باره، هرگز تحت تأثیر
شرایط و فضا سازی ها قرار نمی گرفت. یکی از اعضای دفتر ایشان می گوید: یک بار فردی
تعدادی قرآن را آورد تا پس از امضای حضرت امام، برای رزمندگان جبهه هدیه برده شود. وقتی
یکی از آقایان پاکت محتوای قرآن ها را برداشت و به طرف امام نزدیک کرد، امام به گمان آن که
مثل همیشه که گاهی نبات و امثال آن را برای تبرّک خدمتشان می بردیم، دستشان را جلو آوردند،
ولی وقتی چشمشان به داخل پاکت افتاد، فرمودند: این ها چیست؟ به عرض رسید: قرآن هایی
است که برای تبرّک خدمتتان آورده اند. امام که همیشه حرکاتش کاملاً آرام بود، ناگهان به طور
بی سابقه ای با شتاب دستشان را عقب کشیده و با لحن تندی فرمودند: من قرآن را تبرک کنم؟
این چه کارهایی است که می کنید.

گرامی داشت تلاوت کننده قرآن

حضرت امام رحمه الله افزون بر آن که خود به تلاوت قرآن عشق می ورزیدند، برای قاریان قرآن هم
احترام زیادی قائل می شدند.

یکی از خدمتگزاران امام رحمه الله در این باره می گوید: من در حرم حضرت علی علیه السلام قرآن
می خواندم و همیشه آن جا بودم. امام مرا در آن جا دیدند و علاقه مند شدند که مرا بپذیرند. وقتی
خدمت امام رسیدم، از بنده پرسیدند: اسمت چیست؟ گفتم: حاج ابراهیم خادم نجفی. فرمودند:
دوست داری در این خانه بمانی و به ما کمک کنی؟ گفتم: آقا! من چه کاری از دستم ساخته است؟
فرمودند: در کارها وارد می شوی. مطمئن باش که در این جا راحت هستی. ضمنا من به خودت
علاقه مند شده ام و مهم نیست که چقدر در انجام کارها توانا باشی. چون تو آدم مؤمنی هستی و
من هر موقع که به حرم می آمدم، تو را مشغول قرآن و دعا می دیدم.

نشستن بر روی زمین به احترام قرآن

حضرت امام رحمه الله در نشست های عمومی نیز با عمل و رفتار حساب شده خود، درس های
بسیارمهمی را به افراد می آموخت. یکی از این درس های مهم، توجه و اهمیت قائل شدن به
مسأله عزاداری حضرت اباعبداللّه علیه السلام و مسأله دیگر احترام به قرآن کریم بود. همان گونه که
روزهای عاشورا به احترام عزاداری امام حسین علیه السلام از نشستن بر روی صندلی خودداری
م