پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی(قرآن در کلام حضرت امام خمینی رحمه الله (۲)) ۷۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی(قرآن در کلام حضرت امام خمینی رحمه الله (۲)) ۷۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی(قرآن در کلام حضرت امام خمینی رحمه الله (۲)) ۷۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی(قرآن در کلام حضرت امام خمینی رحمه الله (۲)) ۷۷ اسلاید در PowerPoint :

۹

قرآن، سفره گسترده الهی

در توصیف حقیقت قرآن، مطالب زیادی گفته شده است. حضرت امام خمینی رحمه الله در معرفی
حقیقت قرآن، بیش تر از تعبیر «سفره الهی» استفاده می کنند. ایشان از جمله می نویسند: «قرآن،
یک سفره ای است که خدا پهن کرده است برای همه بشر. یک سفره پهنی است،هر که به اندازه
اشتهایش از آن می تواند استفاده کند، اگر مریض نباشد که بی اشتها بشود؛ امراض قلبیه آدم را
بی اشتها می کند». هم چنین ایشان در بیان دیگری می فرماید: «یک سفره پهنی است برای همه،
هر کسبه اندازه اشتهایی که دارد… استفاده می کند…. مسائلی در او هست که همه مردم عامی و
عارف و عالم و غیر عالم از او استفاده می کنند و مسائلی در او هست که مختص به علمای بزرگ
است، فلاسفه بزرگ است، عرفای بزرگ است و انبیا و اولیاست. بعض مسائلِ او را غیر از اولیای
خدا کسی نمی تواند ادراک کند، مگر با تفسیری که از آنان وارد شده است».

شرایط فهم قرآن

حضرت امام خمینی رحمه الله برای فهمیدن معارف قرآن، شرایط و ویژگی هایی ذکر می کنند. ایشان
می فرماید: «تو اگر داری قلبی روشن به انوار خدایی و روحی پرتو گرفته ازشعاع های روحانی
باشی، و قلبت بدون بهره گیری از تعالیم خارجی روشن شده باشد و از نور باطنی که پیشاپیش تو
در حرکت است بهره مند باشی، سرّ و حقیقت کتاب الهی، به شرط داشتن طهارت لازم در مسّ
حقایق قرآن، برای تو کشف گردد و در آینه مَثَل اعلی و آیت کبری، حقیقت کلام الهی و غایت
تکلم حق تعالی را می شناسی».

ایشان در جایی دیگر، برای درک مراتب بالای معارف قرآن می نویسند: «مراتب دیگر آن
[قرآن]، برای کسانی است که از پلیدی ها و آلودگی های عالم طبیعت پاک گشته اند و با آب زندگی،
از چشمه های صاف و زلال وضو گرفته اند، به دامن اهل بیت عصمت و پاکی چنگ زده اند… به
دستاویز محکمی که بریده نمی شود متمسک گشته اند و به ریسمان محکمی که پاره نمی شود
دست زده اند تا تاویل و تفسیر آنان بر پایه رأی و از پیش خود ساخته نباشد». و در ادامه
می فرمایند: «هر کس پاکی و آلایش او بیش تر باشد، تجلی قرآن برای او بیش تر و بهره او از حقایق
قرآن فراوان تر است…. پس ای مسکین! در راه پروردگارت مجاهده کن و دلت را پاک گردان و آن
را از تسلط شیطان رها ساز و بالا برو و بخوان کتاب پروردگارت را و آن را با تأمل بخوان و در حد
پوسته آن توقف نکن».

حجاب خودبینی

اموری انسان را از درک حقیقت قرآن و بهره مندی از معارف آن باز می دارند که حضرت امام
خمینی رحمه الله از این امور تحت عنوان حجاب های قرآن یاد می کنند. ایشان درباره حجاب خودبینی
می فرمایند: «یکی از حجاب های بزرگ، حجاب خودبینی است که شخص متعلّم خود را به
واسطه این حجاب، مستغنی بیند و نیازمند به استفاده نداند و این از شاهکارهای مهم شیطان
است که همیشه کمالات موهومه را بر انسان جلوه دهد و انسان را به آن چه دارد، راضی و قانع کند
و ماورای آن چه پیش اوست، هر چیز را از چشم او ساقط کند…. مثلا اهل تجوید را به همان علم
جزئی قانع کند،… اهل تفسیر را سرگرم کند به وجوه قرائات، و اهل علوم را نیز قانع کند فقط به
دانستن فنون دلالات و… حتی فیلسوف و حکیم عارف را محبوس می کند و در حجاب غلیظ
اصطلاحات و مفاهیم مشخص. مستفید باید تمام این حجاب ها را پاره ساخته، از ماورای آن ها به
قرآن نظر کند و در هیچ یک از این حجاب ها توقف نکند.

حجاب عقاید نادرست

از جمله موانعی که انسان ها را از حقایق معارف الهی و رهنمودهای حیات بخش قرآن محروم
می سازد، حجاب افکار و عقیده های باطل و فاسد است. حضرت امام رحمه الله در این باره می نویسد:
«یکی دیگر از حُجب، آرای فاسده و مسالک و مذاهب باطله است؛ که این گاهی از سوء استعداد
خود شخص است و اغلب از تبعیت و تقلید پیدا شود و این از حجاب هایی است که مخصوصا از
معارف قرآن ما را محجوب و محروم می نماید…»

سرسختی، حجاب معارف قرآن

از جمله اموری که انسان را از معارف قرآن محروم می سازد، سرسختی در گفته ها و برداشت های
یک طایفه خاص است. به عنوان مثال، فقط معارف قرآن را منحصر در اموری بدانیم که متکلمان
یا مفسران از آن استنباط می کنند و بدین وسیله، از دیگر معارف محروم شویم. حضرت امام
خمینی رحمه الله می فرماید: «یکی دیگر از حُجُب که مانع از استفاده از این صحیفه نورانیه است، اعتقاد
به آن است که جز آن که مفسّرین نوشته یا فهمیده اند، کسی را حق استفاده از قرآن شریف نیست و
تفکرو تدبر در آیات شریفه را، به تفسیر به رأی ـ که ممنوع است ـ اشتباه نموده اند،… در صورتی
که استفادات اخلاقی و ایمانی و عرفانی، به هیچ وجه مربوط به تفسیر نیست تا تفسیر به رأی
باشد».

گناه؛ حجاب قرآن

حضرت امام خمینی رحمه الله گناه را از موانع فهم قرآن دانسته و می فرماید: «یکی دیگر از حُجُب که
مانع از فهم قرآن شریف و استفاده از معارف و مواعظ این کتاب آسمانی است، حجاب معاصی و
کدورات حاصله از طغیان و سرکشی نسبت به ساحت قدس پروردگار عالمیان است که قلب را
حاجب شود از ادراک حقایق. باید دانست که از برای هر یک از اعمال صالحه یا سیئه، چنان چه در
عالم ملکوت صورتی است مناسب با آن، در ملکوت نفس نیز صورتی است که به واسطه آن، در
باطنْ ملکوت نفس یا نورانیت حاصل شود و قلبْ مطهر و منوّر گردد و در این صورت، نفس
چون آینه صیقل، صافی گردد که لایق تجلیات غیبیّه و ظهور حقایق و معارف در آن شود؛ و یا
ملکوت نفس ظلمانی و پلید شود و در این صورت، قلب چون آینه زنگار زده و چرکین گردد که
حصول معارف الهیه و حقایق غیبیه در آن عکس نیفتد و چون قلب… تحت سلطه شیطان واقع
شود و متصرف مملکت روح ابلیس گردد، سمع و بصر و سایر قوا نیز به تصرف آن پلید درآید و
سمع از معارف و مواعظ الهی به کلی بسته شود… دل تفقّه در دین نکند و از تفکر در آیات و بیّنات
و تذکر حق و اسما و صفات محروم گردد».

دنیادوستی، حجاب معارف قرآنی

دنیاخواهی و شیفتگی به زرق و برق آن، یکی از موانع بزرگ درک حقایق معارف الهی قرآن
است؛ چون به واسطه آلودگی قلب به محبت دنیا، استعداد درک معارف عالی از آن گرفته می شود.
حضرت امام خمینی رحمه الله دراین باره فرموده اند: «از حجب غلیظه که پرده ضخیم است بین ما و
معارف و مواعظ قرآن، حجاب حب دنیاست که به واسطه آن قلبْ تمام همّ خود را صرف آن کند
و وجهه قلب یکسره دنیاوی شود و قلب به واسطه این محبت، از ذکر خدا غافل شود و از ذکر و
مذکور اعراض کند. هر چه علاقه مندی به دنیا و اوضاع آن زیادت شود، پرده و حجاب قلب
ضخیم تر گردد و گاه باشد که این علاقه، به طوری برقلب غلبه کند و سلطان حب جاه وشرف و
درهای سعادت به روی انسان بسته شود…. کسی که بخواهد از معارف قرآن استفاده کند و از
مواعظ الهیّه بهره بردارد، باید قلب را از این ارجاس (آلودگی ها) تطهیر کند و لوث معاصی قلبیه
را که اشتغال به غیر است از دل براندازد».

انسان کامل و فهم قرآن

حقایق قرآن، مراتب مختلفی دارد که همه کس را توان دست یابی به همه این مراتب نیست.
حضرت امام خمینی رحمه الله در این باره می نویسند: «حقایق عقلیه را حق تعالی در قرآن شریف، و انبیا
و ائمه معصومین علیهم السلام در احادیث و نوعا به لسان عرف و عامه مردم بیان می کنند…. که هر کس به
مقدار فهم خود از حقایق نصیبی داشته باشد». ایشان در ادامه می فرماید: «محدود، نمی تواند
غیرمحدود را در حیطه بیاورد، مگر خودش هم غیرمحدود شود. انسان کامل غیرمحدود، انسان
کاملی که در همه صفات غیرمحدود است و ظلّ ذات اقدس الهی است، این می تواند از اسلام آن
طور که هست از بعثت آنطورکه هست و ازقرآن آن طورکه هست و از عالَم آن طور که هست
[برداشت کند]. دیگران به حسب مراتب وجودشان [و] به حسب مراتب کمالشان، برداشت هایی
دارند؛ لکن محدود است.

پیامبر صلی الله علیه و آله آشنای کامل معارف قرآنی

حضرت امام خمینی رحمه الله می فرماید: «فهم عظمت هر چیز، به فهم حقیقت آن است و حقیقت قرآنِ
شریف، قبل از تنزل به منازل خلقیه،… از حقایق علمیّه و شؤون ذاتیّه در حضرت احدیّت
است…. این حقیقت برای احدی حاصل نشود به علوم رسمیه و معارف قلبیه و مکاشفه غیبیه،
مگر به مکاشفه تامّه الهیّه برای ذات مبارک نبی ختمی صلی الله علیه و آله … [که [دست آمال عائله بشریّه ازآن
کوتاه است، مگر خُلَّص از اولیاء اللّه ».

ایشان در تبیین تفاوت استفاده پیامبر صلی الله علیه و آله با دیگران از قرآن می فرماید: «قرآن، یک نعمتی
است که همه ازش استفاده می کنند، اما استفاده ای که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله می کرده است، غیر از
استفاده ای است که دیگران می کردند. دیگران نمی دانند…. آن که قرآن به او نازل شده، می داند
چیست… چه مقصد در این نزول است و محتوا و غایت چیست».

شرایط تفسیر قرآن

حضرت امام خمینی رحمه الله معتقداند که به طور کلی، معنای تفسیر کتاب، آن است که شرح مقاصد آن
کتاب را بنمایدو نظر مهم به آن، بیان منظور صاحب کتاب باشد. ایشان بر این اساس می نویسند:
«به عقیده نویسنده [خود حضرت امام رحمه الله ] تاکنون تفسیر برای کتاب خدا نوشته نشده [است[]….
این کتاب شریف که به شهادت خدای تعالی، کتاب هدایت و تعلیم… و نور طریق سلوک انسانیت
است، باید مفسر در هر قصه از قصص آن، بلکه هر آیه از آیات آن، جهت اهتدای به عالم غیب و
حیث راه نمایی به طرق سعادت و سلوک طریق معرفت و انسانیت را به متعلم بفهماند. مفسر
وقتی «مقصد» ازنزول را به ما بفهماند، مفسر است؛ نه «سبب» نزول راآن طور که در تفاسیروارد
است…. بالجمله کتاب خدا، کتاب معرفت و اخلاق و دعوت به سعادت و کمال است؛ کتاب
تفسیر نیز باید کتاب عرفانی، اخلاقی و مبیِّن جهات عرفانی و اخلاقی و دیگر جهات دعوت به
سعادت آن باشد. مفسری که از این جهت غفلت کرده یا صرف نظر نموده یا اهمیت به آن نداده، از
مقصود قرآن و منظور اصلی انزال کتب و ارسال رسل غفلت ورزیده و این خطایی است که
قرن هاست این ملت را از استفاده از قرآن شریف محروم نموده و راه هدایت را به روی مردم
مسدود کرده [است]».

شیوه مناسب تفسیر قرآن

حضرت امام خمینی رحمه الله ضمن انتقاد به برخی از تفسیرنویسی ها برای قرآن کریم، درباره شیوه
درست تفسیرنویسی، رهنمودهایی را ارائه کرده، می فرماید: «ما باید مقصود از تنزیل کتاب را
قطع نظر از جهات عقلی و برهانی،… از خود کتاب خدا اخذ کنیم». ایشان سپس ادامه می دهند:
«بالجمله، مقصد ما…نه انتقاد در اطراف تفاسیر است؛ چه که هر یک از مفسرین، زحمت های
فراوان کشیده و رنج های بی پایان برده تا کتابی شریف فراهم آورده ـ که پاداش و اجرشان را
خداوند بدهد ـ بلکه مقصود ما آن است که راه استفاده از این کتاب شریف را که تنها کتاب سلوک
الی اللّه و یکتا کتاب تهذیب نفس و آداب و سنن الهیّه است و بزرگ ترین وسیله رابطه بین خالق و
خلق و عروه الوثقی و حبل المتین تمسّک به عزّ ربوبیّت است، باید به روی مردم مفتوح نمود.
علما و مفسرین، تفاسیر فارسی و عربی بنویسندو مقصود آن ها، بیان تعالیم و دستورات عرفانی
و اخلاقی و کیفیت ربط مخلوق به خالق و بیان هجرت از دارالغرور به دارالسّرور و الخلود باشد،
به طوری که در این کتاب شریف به ودیعت گذاشته شده [است]…. این صحیفه الهیّه، کتاب احیای
قلوب به حیات ابدی علم و معارف الهیّه است…. مفسّر باید شؤون الهیّه را به مردم تعلیم کند و
مردم باید برای تعلّم شوون الهیّه، به آن رجوع کنند تا استفادت از آن حاصل شود».

پرهیز از تفسیر به رأی

فهم معارف قرآن، راه و روش خاصی دارد که بدون در نظر گرفتن آن، چه بسا آدمی در برداشت
ازآیات قرآن دچار خطا می شود. بر این اساس، یکی از ضرورت ها در تفسیر کتاب الهی، پرهیز از
تفسیر به رأی آیات قرآن است. حضرت امام رحمه الله دراین باره می فرماید: «از چیزهایی که ممنوع
است در اسلام، تفسیر به رأی است [؛ یعنی] هر کس آرای خودش را تطبیق کندبر آیاتی از قرآن