پاورپوینت کامل میرزای بزرگ(تولد میرزا محمدحسن شیرازی) ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میرزای بزرگ(تولد میرزا محمدحسن شیرازی) ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میرزای بزرگ(تولد میرزا محمدحسن شیرازی) ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میرزای بزرگ(تولد میرزا محمدحسن شیرازی) ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۵

احیاگر قدرت فتوا

از میان دانشمندانی که دراواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم ه . ق می زیسته اند، نام مبارک
میرزای بزرگ شیرازی، مرجع بزرگ شیعه، بر تارک تاریخ می درخشد. آیت اللّه سید میرزا
محمدحسن حسینی شیرازی، معروف به «میرزای شیرازی» و «میرزای بزرگ»، دانشمندی بلند
مرتبه و مجاهدی پرهیزکار است که یکی از بزرگ ترین جنبش های مذهبی علیه ظلم و فساد
حاکم و استعمار در حال سیطره بر کشور اسلامی ایران را پایه گذاشت. شاید بتوان گفت که شاهْ بیت
قصیده زندگی پربار میرزا ،تحریم تنباکو است، اما شخصیت آسمانی وفوق العاده این مرد بزرگ، در
جای جای حیات طیّبه او هویداست و تحریم تنباکو، تنها جلوه ای از برکت های وجودی اوست.

ولادت

روز پانزدهم جمادی الاولی سال ۱۲۳۰ ه . ق، تازه دو ساعت از طلوع آفتاب گذشته بود که
خورشیدی دیگر، در افق شیراز درخشید و «محمدحسن» نام گرفت.

محمدحسن، در همان کودکی، سایه پرمهر پدر بزرگوارش میرزا محمود را که از دانشمندان
دینی بود،از دست داد و تحت تربیت دایی خود، سیدحسین موسوی، مشهور به «مجدالاشراف»،
که او نیز از دانشمندان دینی بود، قرار گرفت.

تحصیلات

هوش سرشار میرزای شیرازی از همان آغاز زندگی، دایی ارجمندش را برآن داشت تا در
تربیتش، کوشش بیشتری کند. میرزا محمدحسن در چهارسالگی پای به مکتب نهاد و پس از به
پایان رساندن درس های آغازین، در شش سالگی، وارد حوزه علمیه شد. حافظه قوی این کودک،
اساتید او رابه شگفتی واداشته بود. وی در دوران نوجوانی، کتاب مهم و فقهی شرح لُمْعه را در
حوزه علمیه شیراز تدریس می کرد. سرانجام میرزای بزرگ، به سفارش استادش، شیخ محمد
تقی، در سن ۱۸ سالگی برای ادامه تحصیل، به سوی اصفهان بار سفر بست و در مدرسه
صدر،حجره ای گرفت و از محضر استادانی چون شیخ محمدتقی اصفهانی صاحب حاشیه بر
معالم ،سیدحسن مدرس و حاج محمدابراهیم کلباسی بهره برد و از خرمن علم ودانش آن
بزرگواران، خوشه ها چید.

استادان میرزا در کربلا و نجف

میرزای شیرازی پس از ده سال تعلیم و تعلم در حوزه اصفهان، آهنگ سفر به عتبات عالیات کرد
و در سال ۱۲۵۹ه . ق، وارد کربلا و سپس نجف شد. او می رفت تا در کنار مرقد مطهر
امیرمؤمنان علیه السلام و سرور و سالار شهیدان، اباعبداللّه الحسین علیه السلام ، نایافته های خود را بیابد و غرق
دریای دانش و معنویت آن نورهای پاک گردد. میرزای بزرگ، در این مسیر، از یاری استادان
بزرگ و سرشناس حوزه علمیه نجف و کربلا همچون صاحب جواهر، آیت اللّه سید ابراهیم
قزوینی، آیت اللّه شیخ حسن کاشف الغطا و نیز شیخ اعظم، آیت اللّه العظمی شیخ مرتضی
انصاری رحمهم الله ، بهره های فراوان برد.

میرزای شیرازی و شیخ مرتضی انصاری

از جمله مربیانی که در شکل گیری شخصیت کم نظیر میرزای شیرازی تاثیرگذار بوده اند، شیخ
مرتضی انصاری است. میرزا با پشتکار فراوان، در درس های شیخ شرکت می کرد و از نزدیکان
علمی شیخ به حساب می آمد، تا آن جا که شیخ مرتضی انصاری، بارها گفته بود: من درس را برای
سه نفر می گویم؛ میرزا محمدحسن، میرزا حبیب اللّه (رشتی) و آقا حسن تهرانی (نجم آبادی).

استاد به میرزا بسیار توجه داشت و از او خواسته بود تا در کتاب رسائل تجدید نظر کند.
میرازی شیرازی نیز چه در زمان حیات و چه پس از وفات شیخ، هرگاه سخن از او به میان می آمد،
نهایت احترام و تعظیم را نسبت به آن بزرگْ مرد ادا می نمود.

شاگردان میرزا

شیوه تدریس، تربیت و رفتار نیک میرزای بزرگ با شاگردانش، سبب شد که هر یک از شاگردان
وی، چون خورشیدی فروزان، تاریکی ها را شکسته و گوشه ای از این دنیا را به عطر جانْ بخش
دانش و درایت و معنویت خویش، عطرآگین سازند. دست های پربرکت و مهربان این استاد
بزرگ، چه روح های بلندی را تربیت کرد و چه قله های سربرکشیده ای از دانش و عمل را به
وجود آورده است! از جمله شاگردان برجسته میرزای شیرازی، می توان از: آیت اللّه میرزا
محمدتقی شیرازی، معروف به میرزای کوچک یا میرزای دوم، آیت اللّه حاج شیخ عبدالکریم
حائری یزدی (مؤسس حوزه علمیه قم)، آیت اللّه میرزا حسین نائینی، آیت اللّه سیدمحمدکاظم
یزدی و آیت اللّه شیخ فضل اللّه نوری نام برد.

مرجعیت دینی

چون شاهین بلند پرواز آسمان فقاهت و فقیه یگانه، شیخ مرتضی انصاری رحمه الله به دیار دیگر
پرگشود و آفتاب درخشان زندگی اش در افق سال ۱۲۸۱ ه . ق افول کرد، مردم، جهت تعیین
تکلیف مسأله تقلید، پیوسته به شاگردان شیخ مراجعه می کردند. همین امر سبب شد تا بهترین
شاگردان شیخ، گرد هم آیند و چاره جویی کنند که پس از مشاوره، همگی بر مقدم بودن میرزای
شیرازی اتفاق کردند.

زمانی که میرزای بزرگ، این مسؤولیت خطیر را پذیرفت، در حالی که می گریست، قسم یاد
کرد: «هیچ گاه فکر نمی کردم که روزی مرجع دینی مردم بوده و به این امر عظیم دچار شوم و بار
سنگین مرجعیت را به دوش کشم».

سیرت پیامبرگونه

میرزای شیرازی در خوش برخوردی، خوش سلیقگی و شیرینی گفتار، نمونه نداشت. در
برخورد با هر کس، آن چنان که شایسته او بود، حقش را ادا می کرد. هیچ کس هنگام جداشدن از
میرزا، جز با شادمانی و رضایت، ایشان را ترک نمی کرد. میرزا حتی بر مستحق ناسزا هم یک کلمه
زشت نمی گفت. خطاکاران را جز به احسان، پاداش نمی داد، بلکه به نیکوترین زبان و همراه با
تبسم، با او به گفتگو می نشست و این، همان خلق عظیمی است که از پیامبر عظیم الشأن اسلام به
ارث برده بود.

عزّت و مناعت

دانشمند دینی، طبعی بلند و جایگاهی والادارد و چون کوه، استوار ا