پاورپوینت کامل معلم دنیای سکوت (درگذشت جبار باغچه بان، بانی مدارس استثنایی در ایران) ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معلم دنیای سکوت (درگذشت جبار باغچه بان، بانی مدارس استثنایی در ایران) ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معلم دنیای سکوت (درگذشت جبار باغچه بان، بانی مدارس استثنایی در ایران) ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معلم دنیای سکوت (درگذشت جبار باغچه بان، بانی مدارس استثنایی در ایران) ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۳۵

اشاره

بزرگ مردان علم و ادب ایران زمین، پیشگام حفظ فرهنگ اصیل و تمدن دیرین ایرانی هستند. در
این بین، جبار باغچه بان، از معلمان دل سوز و شاعران کشورمان، با خدمات فراوان، از جمله
تأسیس مراکز آموزشی برای کودکان ناشنوا، تأثیر به سزایی در حفظ و پیشبرد فرهنگ و آموزش
به این کودکان گمنام ایرانی داشته است. چهارم آذر، سالروز درگذشت جبار باغچه بان، این معلم
بزرگ را به دوستداران و تربیت شدگان او تسلیت می گوییم. روحش شاد و روانش بهشتی باد.

تولد

در یکی از روزهای سال ۱۲۶۴ش، در شهر ایروانِ قفقاز، کودکی چشم به جهان گشود که اسم او
را جبار گذاشتند. جدّ او رضا از اهالی تبریز بود و پدرش عسکر، در شهر ایروان به شغل معماری
و قنادی روزگار می گذراند و در نقل داستان های کهن و اشعار شاهنامه تبحر داشت.
مادربزرگش، زنی با کفایت و طبیب محل و شاعر بود. این دو، نقشِ مهمی در پرورش
استعدادهای هنری و خلاقیت جبار داشتند. طولی نکشید که این استعدادهای هنری و
خلاقیت ها، جبار را به مرحله ای از کمال و دانایی رساند وباعث شد که اندیشمندان و دانشمندان
بزرگ دنیا، به تحسین و تکریم او بپردازند.

دوران تحصیل

تحصیلات جبار باغچه بان، به شیوه سنتی و مکتب خانه ای بود و جبار ضمن آموزش در مکتب
خانه، در کنار پدر کار می کرد. او در پانزده سالگی با مختصر سوادی که داشت، مجبور به ترک
تحصیل شد و برای گذران زندگی، مدتی به قنادی و بنایی پرداخت. سرانجام جبار به دنبال
تکمیل تحصیلات خود رفت و پس از مدتی، در مدرسه ای که در ایروان به سبک جدید راه
اندازی شده بود، به معلمی پذیرفته شد. او از خبرنگاران روزنامه های قفقاز و از فکاهی نویسان
به شمار می آمد.

شروع فعالیت

جبار باغچه بان در سال ۱۲۸۴ش، به علت درگیری های قومی و مذهبی که در منطقه قفقاز به اوج
خود رسیده بود، مدتی به زندان افتاد. او در آنجا، به کار روزنامه نگاری می پرداخت. در واقع،
زندان چنان در افکار او تأثیر بنیادی پدید آورد که پس از رهایی، با عشق به آرمان صلح و انسان
دوستی، فعالانه وارد زندگی فرهنگی و اجتماعی شد.

ویژگی اخلاقی

جبار باغچه بان، در کنار عظمت علمی و هوش و حافظه اعجاب انگیزش، انسانی وارسته و با کمالات
شگفت اخلاقی بود. او با زیردستان و فقیران بی اندازه با مهربانی برخورد می کرد. کودکان را دوست
می داشت و برای به نشاط درآوردن آنان، داستان های نشاط آور می گفت و در کلاس های درس، از
هنرهای پدر خود و نقش و نگارهایی که با دست خود به گچ می داد، صحبت می کرد و به این وسیله، روح
هنر را در کودکان بیدار می کرد. به تنگ دستان بذل و بخشش می نمود و در برابر بیماران، فروتن و متبسم
بود. جبار در هر مقام و موقعیت شغلی که قرار گرفت، عموم مراجعان را با ملاطفت و خوشرویی
می پذیرفت و برای ایجاد فضای صمیمی بین خود و آنان، بیشتر شوخی و مزاح می کرد تا تقاضای خود
را بدون خجالت بیان کنند. او هیچ گاه از فکر و یاد طبقه محروم و گمنام غافل نبود.

تأسیس اولین کودکستان

جبار باغچه بان، در سال ۱۳۰۳ به دستور فیوضات رئیس فرهنگ وقت، اولین کودکستان ایرانی
را در تبریز به نام «باغچه اطفال» تأسیس کرد و از همان زمان، نام خانوادگی خود را از عسگر زاده،
به باغچه بان تغییر داد. به جرأت می توان گفت که او در پرورش نونهالان جامعه، بهترین
باغچه بان بود و اسم با مسمّایی برای خود برگزید. در همین کودکستان، جبار با دست خالی برای
کودکان وسایلی اسباب بازی و کار دستی تهیه می کرد و با علاقه بسیار، برای آنها زحمت
می کشید. او در این «باغچه اطفال»، فقط به فکر تعلیم و تربیت و آموزش کودکان ناشنوا بود و از
جان برای این کودکان مایه می گذاشت.

پیکار مقدس

باغچه بان، در سال ۱۳۰۳ ش در تبریز به فکر تدریس به ناشنوایان افتاد و کار تدریس به کرولال ها
را با سه پسرناشنوا آغاز کرد. باغچه بان در امر آموزش ناشنوایان، هیچ گونه تجربه قبلی یا
دسترسی به کتاب و مقالاتی در این باره نداشت. او در پرتو تجربه شخصی، به نقش مهم حس
بینایی و لمس اشیا در آموزش زبان به ناشنوایان پی برد. همچنین برای این کودکان، بازی ها و
کاردستی های جدید و تزئینات و صورتک های گوناگون ساخت. در واقع جبار باغچه بان با
تأسیس این مدرسه، به طور رسمی به تعلیم و تربیت کودکا