پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی(انفاق در قرآن) ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی(انفاق در قرآن) ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی(انفاق در قرآن) ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جرعه ای از زلال وحی(انفاق در قرآن) ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۶

انفاق در قرآن

واژه انفاق، مصدر باب اِفعال، از ریشه نَفَقه است و در معنای آنچه خرج و مصرف می شود، به کار
می رود. در اصطلاح، انفاق خرج کردن مال در راه خداوند است ؛ چه مستحبی و چه وجوبی. در
مقابل این اصطلاح، بُخل قرار دارد، که خودداری انسان از خرج مال در راه خداست و صفت
بسیار مذموم و نکوهیده ای است. در فرهنگ اسلامی، از انفاق مستحب تحت عنوان صدقه یاد
می شود و در اصطلاح قرآن، انفاق واجب، همان زکات است. در قرآن کریم، در آیات بسیاری، بر
موضوع انفاق و لزوم توجّه به آن تأکیده شده و برای این کار، پاداش و اجر زیادی ذکر گردیده
است.

جایگاه انفاق

از تدبّر در آیات قرآن کریم و احادیث اسلامی، چنین معلوم می شود که انفاق، یکی از مهم ترین
اصول تربیتی در سیاست اجتماعی و مکتب اقتصادی اسلام است؛ اصلی که همه جوانب زندگی
آدمی را در برمی گیرد، ولی اهمیّت بیشتر آن، در تأثیر اقتصادیِ تکامل آفرین و حیات بخشِ آن
تبلور می یابد ؛ زیرا اساس فقر و نیازمندی را از بین طبقات پایین جامعه ریشه کن ساخته، از
پیدایش تکاثر و اتراف، که موجب انباشت دارایی و امکانات جامعه در دست سرمایه داران است،
جلوگیری به عمل می آورد. از آنجا که هدف اساسی مکتب الهی اسلام، برقراری قسط و عدل در
جامعه است، انفاق یکی از مهم ترین اصول اسلامی است که به تحقق عدل و قسط کمک می کند و
بر این اساس، از شمار بزرگ ترین تکالیف اسلامی و اصول عملی محسوب می گردد.

انفاق در روایات

یکی از خطرهای بزرگی که آدمی را همواره در طول زندگی تهدید می کند، برخورد نامناسب با
مال و دارایی است. خداوند متعال همان گونه که اسراف را حرام کرده، انباشتن بی رویّه مال را نیز
ممنوع می داند. پیامبراکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: «ما پیامبران برای جمع مال مبعوث نشده ایم، بلکه برای
انفاق آن مبعوث گشته ایم». امیرمؤمنان علی علیه السلام آنجا که به بخشیدن مال و ایثار به دیگران
سفارش می کند، می فرماید: «بخشنده و ایثارگر باش، و میانه روی را پیشه کن و غیر از این دو
نباش؛ یعنی بُخل و اسراف کاری را کنار بگذار». امام باقر علیه السلام هم در اشاره به این امر، می فرماید:
«خداوند، گنج ساختن و اندوختن بی رویّه زر و سیم را حرام کرده، به انفاق آن در راه خدا سفارش
می کند».

سفارش به انفاق در قرآن

قرآن کریم در آیات بسیاری، بر موضوع انفاق در راه خدا تأکید می کند و خودداری از انفاق را،
هلاکت به دست خود و نابودی توصیف می نماید، آنجا که می فرماید: «در راه خدا انفاق کنید و
خود را با دست های خویش به هلاکت میندازید و احسان کنید؛ که خدا احسان کنندگان را دوست
می دارد».

انفاق، رکنی از ایمان

در برخی از آیات قرآن، آنجا که سخن از مؤمنان به میان می آید، برای آنان ویژگی هایی ذکر
می شود که یکی از آنها، پای بندی به انفاق در راه خداست. در سوره انفال در وصف مؤمنان
می خوانیم: «از آنچه برای ایشان روزی کرده ایم، به دیگران انفاق می کنند». در روایات
اهل بیت علیهم السلام از جمله ویژگی های مؤمنان واقعی، بخشش و انفاق در راه خدا ذکر شده است. امام
سجاد علیه السلام می فرماید: «یکی از ویژگی های اخلاقی مؤمن، انفاق به میزان قدرتی است که دارد ؛
یعنی هر چند تنگدست باشد، باز از انفاق غافل نیست و به تناسب امکاناتش انفاق می کند».
حضرت امام صادق علیه السلام در روایتی، ویژگی خاصّ مؤمن را انفاق کردن در راه خدا ذکر می کند و
می فرماید: «مؤمن کسی است که… زیادی مال و ثروت خویش را در راه پروردگار عالم انفاق
کند».

انفاق از چه چیز؟

قرآن کریم، انفاق به دیگران را یکی از ویژگی های خوب پرهیزکاران ذکر می کند و می فرماید:
«پرهیزکاران، کسانی هستند که به غیب ایمان می آورند، نماز را به پا می دارند و از آنچه برای آنان
روزی کرده ایم، انفاق می کنند». با دقت در این آیه، در می یابیم که پرهیزکاران، کسانی هستند که
نه تنها از اموال خود، که از آنچه روزی و نصیب آنها شده، مانند علم و دانش، نیروهای جسمانی،
موقعیت های اجتماعی و آبرو و حیثیّت در کمک به دیگران استفاده می کنند. امام صادق علیه السلام در
تفسیر این بخش از آیه می فرماید: «مفهوم این عبارت آن است که مردم پرهیزکار، علوم و
دانش هایی را که به آنها تعلیم داده ایم، نشر می دهند و به نیازمندان می آموزند»؛ به این دلیل که به
طور معمول، انفاق را، انفاق مالی می دانند، امام علیه السلام با ذکر این انفاق معنوی، گستردگی دامنه و
مفهوم انفاق را روشن می کنند؛ وگرنه، منظور ایشان، انحصار مفهوم انفاق در دانش نیست.

انفاق ارزشمند

در فرهنگ اسلامی، ارزشمندی کارها با میزان اخلاص انجام دهنده آن و برای خدا بودن کار
سنجیده می شود. هر کاری که با انگیزه جلب رضایت خدا انجام گیرد و نیّت و انگیزه دیگری در
آن نباشد، از ارزش و اهمیّت بیشتری برخوردار است. در موضوع انفاق هم، آن قبیل از انفاق ها
ارزشمندند که انجام دهنده آن، پیش و بیش از هر چیزی، به انگیزه الهی توجّه داشته باشد. عالم
بزرگ، مرحوم طبرسی در تبیین مراد آیه ای از قرآن که به معرفی نیکوکاران و کارهای نیک
می پردازد، می فرماید: «نیکوکار، کسی است که… مال را در راه محبّت خدا و فقط برای خدا انفاق
کند». همچنین آیه دیگری تصریح شده که انفاق در راه خدا، در صورتی در پیشگاه الهی مورد
قبول خواهد بود که به دنبالِ منّت یا چیزی که موجب آزار و رنجش نیازمندان می شود، نباشد ؛
وگرنه این کار، اجر و پاداش انفاق را از بین می برد وارزش آن را تباه می سازد.

شایسته ترین مال برای انفاق

در آیات بسیاری که به انفاق در راه خدا توصیه شده، بر این حقیقت هم تأکید گردید. که افراد، از
چیزی که بیشتر دوست دارند، انفاق کنند، نه آنچه را نیازمندان قبول می کنند و می پسندند؛ زیرا
فقیران، به جهت شدّت فشار فقر و نیازمندی، حتی حاضر به پذیرفتن اشیا و امور ناچیز هم
هستند.

قرآن کریم در آیات متعددی، مؤمنان را به این نکته توجه می دهد؛ از جمله می فرماید: «ای
کسانی که ایمان آورده اید، از قسمت های پاکیزه اموالی که به دست آورده اید،… انفاق کنید و به
سراغ قسمت های ناپاک و غیرخالص اموال نروید که خودتان هم حاضر به پذیرفتن آنها
نیستید». نیز در آیه دیگری تصریح می شود که: «شما به بِرّ و نیکی دست نخواهیدیافت، مگر
اینکه از آن چیزهایی که خودتان دوست دارید، انفاق کنید». باتوجه به این فرمان هاست که وقتی
حضرت زهرا علیهاالسلام در شب عروسی خود می خواهد به فقیری انفاق کند، پیراهن نو عروسیِ خود
را که دوست داشتنی ترین وسیله حضرت در آن لحظه بود، به فقیر می بخشد.

شیوه درست انفاق

قرآن کریم و روایات معصومان، دو شیوه آشکار و نهان را برای انفاق بیان داشته اند. قرآن کریم،
هر دو نوع انفاق را، شایسته و خوب می داند و می فرماید: «اگر انفاق ها را آشکار کنید، خوب است
و اگر آنها را مخفی ساخته، به نیازمندان بدهید، برای شما بهتر است». بعضی از مفسران گفته اند
در مورد انفاق واجب، بهتر است همیشه آشکار انجام گیرد، ولی به یقین، شیوه انفاق، به شرایط و
موقعیت بستگی دارد. در پاره ای از موارد که این کار اثر تشویقی دارد و لطمه ای به اخلاص انسان
نمی زند، بهتر است انفاق به صورت آشکار انجام گیرد و در مواردی که بیم ریاکاری یا آسیب به
آبروی نیازمندان می رود، بهتر است انفاق مخفیانه انجام گیرد.

اقسام مردم در برخورد با انفاق

مردم در مقام انفاق، به گروه هایی تقسیم می شوند: گروه اوّل، کسانی هستند که تحت تأثیر
گفته های شیطان که آنان را از فقر می ترساند، از انفاق خودداری می کنند. در اصطلاح به این
گروه «لئیم» گفته می شود. گروه دیگر، کسانی هستند که در حال فراوانی نعمت انفاق می کنند، ولی
به هنگام تنگ دستی، از آن دور می شوند که این گروه را «بخیل» می گویند. گروه سوم، آن دسته از
مردم باایمان اند که در سایه یقین و ایمان والایی که دارند، تنها به رضای الهی می اندیشند. آنان فارغ از
اندیشه فقر و غنا، به محض توجّه به دستور الهی، تا اندازه ای که در توان دارند، انفاق می کنند.

انفاق، راه رهایی از دنیا پرستی

در جهان بینی اسلام، دنیا مزرعه آخرت است، ولی گاه در نتیجه دچار شدن به غفلت و عدم
مراقبت، نوع علاقه و ارتباط انسان با دنیا از حالت ابزار و زمینه تعالی بودن تغییر شکل داده، به
صورت هدف در می آید و این راه و ابزار درست تکامل معنوی، خود زنجیر و بند پای سیر و
سلوک می شود و در نتیجه، حرکت و تلاش و آزادی به توقف و رضایت و اسارت مبدّل می گردد.
از شمار اموری که در اصلاح رابطه انسان با دنیا بسیار به آن توصیه می شود، انفاق است. انفاق