پاورپوینت کامل طلوع خورشید دانایی(تولد امام محمدباقر علیه السلام ) ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طلوع خورشید دانایی(تولد امام محمدباقر علیه السلام ) ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طلوع خورشید دانایی(تولد امام محمدباقر علیه السلام ) ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل طلوع خورشید دانایی(تولد امام محمدباقر علیه السلام ) ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

۸۴

مدینه منتظر است

مدینه در پرتو انوار سحرگاهی با طلوعی درخشان و خیره کننده، قدوم آسمانی مردی را انتظار می کشید که با آمدنش، عطر دلنواز بهشتی را دوباره در فضای شهر جاری می کرد و خیمه علم را تا ابد برافراشته می داشت. ملائک، طبق طبق اطلسی می آوردند و طاق نصرت ها بود که بر نیمه های راه بسته می شد، تا او بیاید و دانه های علوم را با عظمت علمی اش بشکافد و درختان تناور علوم نبوت و امامت را آبیاری کند. مردی می آید که با آمدنش، خستگان تکاپوی «طلب» به آرامش می رسند و گم کردگان راه سعادت، راه حق می جویند. مردی از تبار علوی، از قبیله محمدی؛ مردی که دو سویه هاشمی است. سلام خدا و ملائک بر روح بلندش باد که جهان و جهانیان را به چراغ هدایت علمی اش هدایت کرد و غبار شک را از آینه دل ها زدود!

میلاد مبارک

روز جمعه، سوم صفر سال ۵۷ ق. خانه نبوت و ولایت، به خاطر تولد امام محمد بن علی بن الحسین علیه السلام مالامال از شادی و سرور شد. به هنگام تولد، هاله ای از شکوه و عظمت نوزاد اهل بیت علیهم السلام را فراگرفته بود و هم چون دیگر امامان، پاک و پاکیزه به دنیا آمد. مدت عمر شریف آن حضرت، ۵۷ سال و دوره امامتش ۱۹ سال بود. امام محمدباقر علیه السلام ، نخستین کسی است که در میان این خاندان مبارک، نسبش از هر دو سوی پدر و مادر به امام علی علیه السلام می رسد. پدرش امام سجاد علیه السلام و مادرش فاطمه دختر امام حسن علیه السلام ، هر دو از نوادگان امام علی علیه السلام بودند. در حقیقت، امام باقر علیه السلام نخستین شخص هاشمی و علوی و حلقه اتصال دو رشته امامت می باشد.

نام، لقب، کنیه

نام مبارک امام پنجم، «محمد» و کنیه ایشان «ابوجعفر»، و مشهورترین لقب ایشان «باقرالعلوم» یعنی «شکافنده دانش ها» است.

«رافع» از دیگر القاب آن حضرت است؛ زیرا مقام علم را بلند ساخت. چون همیشه ذکر خدا می گفت، ایشان را «ذاکر» هم لقب داده اند. «شاکر» به معنای کسی است که همواره خدا را شکر می گوید. «هادی» یعنی فردی که به ارشاد و هدایت مردم می پردازد و «جامع»، «صابر» و «حاضر» نیز از دیگر القاب آن امام همام می باشد. امام باقر علیه السلام در نزد پیامبر صلی الله علیه و آله از احترام و علاقه خاصی برخوردار بود تاجایی که پیامبر صلی الله علیه و آله ، نام و لقب او را تعیین فرمود و به وسیله یکی از بزرگ ترین یاران خود، به او سلام فرستاد.

کودکی و نوجوانی امام باقر علیه السلام

امام باقر علیه السلام تا سه سالگی در سایه تعالیم نورانی جدّ بزرگوارش امام حسین علیه السلام پرورش یافت و از وجود گران قدر آن حضرت بهره مند شد و روح کودکانه اش با بهره گیری از رفتار و کردار و شخصیت نورانی ایشان، متعالی و الهی گردید. دوران کودکی امام باقر علیه السلام ، با آغاز حکومت ننگین یزید هم زمان بود. امام باقر علیه السلام در سفر طولانی و هولناک کربلا، در کنار پدر بزرگوار و مادر گرامی اش، امام حسین علیه السلام را همراهی کرد؛ اما از آن جا که تقدیر الهی بر این بود که امام زنده بماند تا در آینده و پس از شهادت پدرش، بار سنگین امامت و ولایت را به دوش کشیده و مسئولیت خطیر رهبری جهان اسلام را به عهده بگیرد، نه تنها تزلزلی در روح بلند او ایجاد نکرد، بلکه از او شخصیتی استوار ساخت. دوران کودکی و نوجوانی امام علیه السلام ، در فضای دردآلود و پر از فتنه و آشوب و ظلمی سپری گشت که هیچ کس یارای تبلیغ و اظهار عقیده نداشت و اختناق کامل بر جامعه حاکم بود.

عبادت امام باقر علیه السلام

امام باقر علیه السلام ، از بندگان خالص خدا بود. او همواره در یاد و پرستش خدا به سر می برد و هیچ چیز او را از بندگی و عبادت پروردگار غافل نمی کرد و باز نمی داشت، آن حضرت در مراسم حج، چون به مسجد الحرام وارد می شد و چشمان مبارکش به کعبه می افتاد، بلند بلند می گریست. امام صادق علیه السلام می فرماید: «پدرم همواره در حال ذکر بود. وقتی با او راه می رفتم یا با او غذا می خوردم، او ذکر خدا می گفت. هنگامی که با مردم سخن می گفت نیز از ذکر خدا غافل نبود. پدرم ما را جمع می کرد و از ما می خواست تا طلوع آفتاب ذکر بگوییم. به هر یک ازما که خواندن می دانست، دستور می داد قرآن بخواند و به آنان که خواندن نمی دانستند، می فرمود ذکر بگویند». روح بلند آن امام بزرگوار در محبت الهی محو شده و همواره خواهان نزدیکی بیشتر به خدا و برخورداری از دریای رحمت حق بود.

انفاق و توجه به بینوایان

یکی از ویژگی های امامان معصوم علیهم السلام ، دستگیری از بینوایان و یاری کردن به مستمندان بوده است. امام باقر علیه السلام نیز این روش نیکوی الهی را به ارث برده و همواره در این امر مقدّس کوشا بود. «سَلمی» کنیز آزاد شده امام باقر علیه السلام می گوید: هنگامی که مستمندان به خانه امام می رفتند، آن حضرت غذاهای خوب و مطبوع و لباس گرانبها و زیبا در اختیار آن ها می گذاشت و کمک مالی نیز می کرد. روزی به آن حضرت عرض کردم: کمتر انفاق کنید! فرمود: «ای سَلمی! حسنه دنیا چیزی جز برقراری روابط خوب با برادران و انجام کارهای نیک نیست». طبق دستور امام باقر علیه السلام ، با نیازمندان محترمانه برخورد می شد. آن حضرت می فرمود: «با نیک ترین نامشان آنها را بخوانید».

کار و کوشش

امام باقر علیه السلام چون پدرانش، زندگانی خود را با کار و کوشش در امر کشاورزی می گذراند و هرگز بار زندگی اش را بر دوش دیگران نمی افکند. در روزهای گرم برای رسیدگی مزارع و نخلستان ها بیرون می رفت و با کارگران و کشاورزان بیل می زد و فقیران را در آنچه از راه محصول کشاورزی به دست می آورد، شریک می ساخت. «محمد بن مُنکَدِر» از بزرگان و صوفیان آن روزگار می گوید: یک روز که هوا بسیار گرم بود، به اطراف شهر مدینه رفتم. مشاهده کردم امام علیه السلام با دو نفر از کارگرانش مشغول کار هستند. پیش خود گفتم چگونه است که بزرگی از بزرگان قریش در این ساعت از روز که هوا بسیار گرم است، در طلب دنیاست. تصمیم گرفتم او را موعظه کنم که امام علیه السلام به من فرمود: «به خدا قسم اگر در این حالت مرگ به سراغم بیاید، موقعی آمده که من در طاعتی از طاعات الهی هستم، تا از تو و مردم بی نیاز باشم. از مرگ آن حالت بیمناکم که سرگرم گناهی باشم».

تجدید احکام فراموش شده

در دوره بیست ساله حکومت معاویه، ابرهای جهالت، چهره زیبای قرآن و احکام اسلام را پوشانیده و درّه عمیقی بین مردم و قرآن به وجود آورده بود. امام باقر علیه السلام ، مردم را متوجه خاندان عترت و طهارت نمود. آن حضرت، که درعلم و فضیلت هیچ کس قدرت برابری با او را نداشت، در نهان و آشکار، نکات و احکام فراموش شده را تجدید و همگان را از جنایات و خیانت های اموی آگاه می ساخت؛ چراکه در مکتب ولایت و در خاندان نبوت و مهبط وحی تربیت شده بود. چشمه های علم و فنون و حکمتی که از افکار این نابغه دین جوشید، تشنگان علم را سیراب کرد. «جابر بن یزید جُعفی» از بزرگترین و معتبرترین راویان و شاگردان امام باقر علیه السلام می گوید: «امام محمدباقر علیه السلام ، نود هزار حدیث را برایم بیان فرمود که بدون شک برای هیچ کس نقل نکرده بود».

امام باقر علیه السلام و تفسیر قرآن

امام باقر علیه السلام از پایه گذاران علوم اسلامی و تفسیر آیات الهی بوده و در تشریح حقایق معنوی قرآن کریم، نقش موثّری داشته است، به حدی که بیشتر روایات تفسیری در ذیل آیات قرآنی از ایشان یا فرزندش امام جعفر صادق علیه السلام می باشد. آن حضرت و فرزند گرامی اش، مشکلات و متشابهات قرآن را با ارشاد و راهنمایی در عصر خود و دیگر زمان ها باز گشوده اند. «عمر بن عبید» یکی از پیشوایان و متفکران معتزله، از امام پرسید: جانم به فدایت! منظور خداوند در این آیه چیست که می فرماید: «ایا آنان که کافر شدند، ندیدند که آسمان ها و زمین بسته بودند و ما آنها را گشودیم». این بستن و گشودن یعنی چه؟ امام علیه السلام فرمود: «آسمان بسته بود و باران نمی بارید و زمین بسته بود و گیاهی نمی رویید. خداوند آسمان را گشود تا باران ببارد و زمین راگشود تا گیاهان روئیدند».

تأسیس حوزه علمیه و نهضت فرهنگی تشیع

امام باقر علیه السلام اگرچه بر اثر سلطه حکومت طاغوت ها، از نظر سیاسی منزوی بود و اعتراض هایش به صورت یک نهضت سیاسی همه جانبه به سرنگونی رژیم بنی امیه نینجامید، ولی به خوبی دریافت که می بایست فرهنگ تشیع را که در انزوا قرار گرفته و زیر چکمه های جلادان اموی بی رمق مانده است، حیاتی دوباره بخشید. از این رو، لازم بود به انقلاب فرهنگی دست بزند و با تشکیل حوزه علمیه و تربیت شاگردان برجسته، فقه آل محمد صلی الله علیه و آله و خط فکری تشیع را آشکار سازد. این خود زمینه ساز حرکتی بنیان کن برای مبارزه با طاغوتیان زمان خود بود و در درازمدت، شیعیان را به صحنه آورد و مکتب اهل بیت علیهم السلام را زنده ساخت. حوزه علمیه امام، تنها به رشته خاصی محدود نبود؛ بلکه در شاخه های متنوع معارف اسلامی از قبیل تفسیر، حدیث، علوم قرآنی، کلام، فلسفه، هیئت، نجوم، تاریخ و دیگر رشته های رایج، شاگردان برجسته ای داشت.

احیا و تدوین احادیث نبوی

با رحلت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله ، عده ای با شعار «قرآن برای ما کافی است»، از نوشتن احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله جلوگیری می کردند. این ممنوعیت، اثر شومی بر جامعه گذاشت و باعث شد در سال های بعد، احادیث ساختگی رواج پیدا کند. این وضع تا آخر قرن اول هجری، یعنی زمان خلافت «عمر بن عبدالعزیز» ادامه داشت. خوشبختانه بزرگان شیعه به پیر