پاورپوینت کامل در سوگ شکافنده دانش ها ; شهادت امام باقر علیه السلام ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در سوگ شکافنده دانش ها ; شهادت امام باقر علیه السلام ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در سوگ شکافنده دانش ها ; شهادت امام باقر علیه السلام ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در سوگ شکافنده دانش ها ; شهادت امام باقر علیه السلام ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

۵۸

غروب دلگیر هجران

سوز غربت بقیع، بار دیگر تو را به سوی خود می خواند. در پهنه آسمان، غروبی دیگر رقم
می خورد؛ غروبی تلخ و غم انگیز که درد و رنج دوری را با خود دارد. امشب، روح بلند بنیان گذار
دانشگاه اسلامی و پاسدار امانت الهی، به سوی کهکشان ها اوج می گیرد و در بهشت برین، مهمان
جدّش رسول اللّه صلی الله علیه و آله و مادرش فاطمه علیهاالسلام می شود. امام علم و مهربانی خویشتن را آماده مهمانی
دوست می کند. شهادت جانْ گداز و جانْ سوز شکافنده دانش ها، امام محمد باقر علیه السلام را بر همه
شیعیان و عاشقانش تسلیت می گوییم.

استاد آسمانی

دوازده سپهر امامت، در مدت ۲۷۰ سال، دانشگاه اسلامی را بنیان نهاده و توسعه دادند و معارف
دین را منتشر کرده و آموختند.

مردم جهان، مانند دانشجوی تشنه کام در انتظار دانشی بودند که از سوی اهل بیت علیهم السلام به آن ها
می رسید؛ امام محمد باقر علیه السلام نیز استادی آسمانی بود که چون مردم زمانه خود را آماده می دید،
آموزش اصول دینی ـ حقیقی اسلام را آغاز کرده و دانش های فراوان و گوناگون دین را بیان
فرمود و در دوران ۱۹ ساله امامت خود، حکومت علمی خود را با کمال آرامش ادامه داده و تاریخ
صد ساله اسلام را ـ از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله تا دوره خود ـ برای مردم تشریح فرمود و حقیقت های
یک قرن گذشته دین را به آن ها آموخت.

دوران زندگانی امام باقر علیه السلام

دوران زندگی امام باقر علیه السلام به دو بخش تقسیم می شود؛ بخش یکم آن، دوران پیش از امامت ایشان
است که به ۳۵ سال می رسد و آن؛ دوره آرامش پدرش ـ حضرت امام سجاد علیه السلام ـ در مدینه بود و
بخش دیگر، دوران ۱۹ ساله امامت حضرت می باشد. زندگانی امام پنجم، دگرگونی بسیاری
نداشت و با کمال آرامش، گذشت. امام علیه السلام ، این فراغت و فرصت را غنیمت شمرده و به ترویج
دین و شعایر اسلامی و نشروگسترش معارف پرداختند؛ آن گونه که هزارها حدیث، از قول
حضرت روایت شده است. در دوران زندگانی امام علیه السلام ، وضع مناسبی برای گسترش احکام دین و
اسلام، به وجود آمد که دولت اموی، در اثر قیام حسین بن علی علیه السلام ، رو به ضعف و نابودی رفته و
ایرانیان، که در فشار حکومت ستم گرانه اموی ـ به جرم دوستی با اهل بیت علیهم السلام ـ بودند، در برابر
آن ها قیام می کردند.

زادروز

در اول ماه رجب سال ۵۷ هجری قمری در بوستان امامت، گلی دیگر در خانه نبوت شکفته شد
و به دین سان، پنجمین نور آسمان ولایت و هدایت، پای به عرصه هستی نهاد و جهان را به نور
وجودی خویش روشن کرد تا دانش های زمانه را آن چنان موشکافانه بیان کند، که شگفتی
همگان را برانگیزد. هنگام تولد، هاله ای از امام باقر علیه السلام ، چون امامان دیگر، پاک و پاکیزه به دنیا آمد
و در دامان رسالت الهی پرورش یافت، تا در آینده، مسوولیت رهبری و پیشوایی جامعه را بنا به
دستورات الهی، عهده دار شود و افکار مردم مسلمان را از تاریکی ابرهای مسموم اموی، بیرون
آورده و آماده دریافت سیره و روش حقیقی دین نماید.

بانویی بزرگ، به نام فاطمه

معصوم هفتم، امام باقر العلوم علیه السلام ، و وصی پنجم رسول خدا صلی الله علیه و آله ، نخستین کسی است که هم از
سوی پدر و هم از سوی مادر، علوی و هاشمی است. آن حضرت، از دامان پاکیزه زنی با نام
«فاطمه»، دختر امام حسن مجتبی علیه السلام ، پای به عرصه هستی نهاد که او را «اُمّ عبداللّه » می گفتند؛
بانوی شرافت مند و بزرگ واری که امام صادق علیه السلام درباره اش فرمود: «جدّه ام صدیقه بود و در
خانواده حضرت امام حسن علیه السلام ، زنی به درجه و مرتبه او نرسید». و این جمله، عظمت مقام این
تربیت شده اسلام را نشان می دهد. بانوی ارجمندی که پدرش، همسرش و فرزندش، از ستارگان
درخشان آسمان ولایت و امامت بودند. او که هم نام جدّه اش «فاطمه زهرا علیهاالسلام » بود، در رفتار و
کردار نیز به آن بانوی بزرگ وار اقتدا کرده بود. این بانوی بزرگ اسلامی، در حفظ حقوق و
آزادی زنان اسلام و تقوی و پرهیزگاری و گسترش تبلیغات عالی دین، تلاش فراوان
داشته است.

نام، لقب، کنیه

نام شریف و مبارک امام باقر علیه السلام ، «محمد» است که امام سجاد علیه السلام ، به یاد جدّ بزرگوارشان، حضرت
محمد صلی الله علیه و آله برایشان نهادند. آن برگزیده خدا را، که دانش های مذهبی را آن گونه که باید و شاید،
گسترش داد، «باقرالعلوم»، به معنای شکافنده دانش ها می گفتند و این لقب مبارک را حضرت
محمد صلی الله علیه و آله برای آن بزرگ وار تعیین کرده بودند. کنیه اش، «ابوجعفر اول» است؛ ـ امام جواد علیه السلام را
«ابوجعفرثانی» می گویند ـ زیرا نام فرزند بزرگوارشان امام صادق علیه السلام ، «جعفر» بود.

فرزندان

درخت زندگی، با وجود فرزند، به بار می نشیند و آن گاه که خداوند، عنایت های ویژه اش را بر
بندگان خود می فرستد، کودک را در زندگانی مشترک، به پدر و مادر اعطا می کند. «شیخ مفید رحمه الله »،
تعداد فرزندان امام باقر علیه السلام را پنج پسر و دو دختر می داند که امام جعفر صادق علیه السلام و «عبداللّه »، از «امّ
فروه»، دختر «قاسم بن محمد بن ابی بکر» به دنیا آمدند. برخی دیگر، تعداد فرزندان آن حضرت
را نُه نفر ذکر کرده اند. به هرحال، امام جعفر صادق علیه السلام ، بزرگ ترین فرزند امام باقر علیه السلام بود که پس
از آن حضرت، به مقام شامخ ولایت و امامت رسید و به اعتقاد همه دانشمندان نسل امامت، تنها از
سوی امام صادق علیه السلام ادامه یافت.

یاران و اصحاب امام باقر علیه السلام

در مکتب امام باقر علیه السلام ـ که درود خدا و فرشتگان بر او باد ـ ، شاگردانی ممتاز و نمونه پرورش
یافتند. در این زمان که شیعیان از آزادی نسبی برخوردار بودند، عده زیادی از آن ها بار سفر بستند
و به مدینه آمدند تا از سرچشمه معارف و دانش های آن حضرت سیراب شوند. در دوران امام
باقر علیه السلام ، گسترش نقل روایت ها و نشر معارف، بیش از زمان پدر و اجدادش رونق یافت و
شاگردان امام، گفته های آن بزرگ وار را در سرزمین های اسلامی منتشر می کردند. «علامه
مجلسی» در «بحارالانوار»، از «جابربن یزیدجُعْفی» روایت می کند که گفت: «گروه شیعه، اتفاق و
اجتماع دارند بر این که فقیه ترین و دانشمندترین یاران حضرت باقر علیه السلام ، این چند تن بوده اند:
زُرارَه بن أَعْیَن، ابوبصیر اسدی، فُضَیْل بن یَسار، محمد بن مسلم طائفی، بُرَیْد بن معاویه عِجلی».

مناقب حضرت باقر علیه السلام

از ویژگی های امام باقر علیه السلام این است که حالت های تمام موجودات جهان برْ ایشان عرضه شده
بود. مظهر کمال آدمیت که امام است، از نام و نشانی همه آفریده های جهان آگاه است. چون مردم
آن زمانه، از امامان معصوم علیهم السلام برهان و دلیل می خواستند، تصرف امام در عالم خلقت و سخن
گفتن با حیوانات و سنگریزه ها و پرندگان و اقرار به ولایت امامان، توسط آن ها ـ حیوانات،
سنگریزه ها و پرندگان ـ ، نشانه ای برای مردم بود. «جابر بن یزیدجُعْفی» از شاگردان امام باقر علیه السلام
می گوید: «در سفر حج، با امام باقر علیه السلام ، بر شتری سوار بودم؛ مرغی آمد و بر چوب محمل نشست،
خواستم او را بگیرم، امام فرمود: «ای جابر! اذیتش مکن، او به جوار ما پناه آورده و شکایت دارد.»
عرض کردم: «چه می گوید؟» فرمود: «می گوید سه سال است در این کوه، بچه می گذارم و ماری
آن را می خورد، دعا فرما خداوند آن ها را حفظ کند.»

عبادت و اطاعت از پروردگار

امام محمد باقر علیه السلام ، جامع علم و منبع دانش و مشهور به فضیلت و بینش بود که درجه علم و دانش
او، بالاتر از فهم بشری بود. تمام عمر شریفش را به عبادت پروردگار گذرانید و در مقام تقوی و پارسایی،
استوار و ثابت قدم بود. پیمانش با خدا، غیرقابل تردید، و فضیلت و کمالش، غیرقابل انکار می باشد.

پس از پدرش، امام سجاد علیه السلام ، از میان برادرانش، به مقام وصایت و امامت رسیده و در دانش و
زهد، مشهورترین انسان، در میان عرب و عجم گردید.

دارای شهرت و فضیلت کافی و بزرگی مقام بود. قلبش صاف بود و کردارش پاک و روحی
پیراسته و اخلاق نیکو داشت. نشانه های تقرّب به خداوند و پاکی برگزیدگان، در سیمایش
آشکار، و فضیلت هایش بی شمار بودند. هنگام عبادت، بسیار می گریست و خضوع و خشوعش
به درگاه خداوند، در زمان خود، زبان زد عام و خاص بود.

برتری علمی امام باقر علیه السلام

یکی از برگ های زرّین صفحه تاریخ بشر آن است که زندگانی علمی پیشوایان بزرگ بشریت را
در بردارد و اسرار بزرگ واری آنان را برای همگان بازگو می کند. در دانش و برتری، هیچ کس
توان برابری با امام باقر علیه السلام را نداشت؛ چرا که امام علیه السلام ، در مکتب ولایت و در خاندان و مهد نبوت
و کانون وحی و قرآن، پرورش یافته بود. بسیاری ادعای آن داشتند تا با حضرت، مباحثه و مجادله
و مناظره کنند و چون در محضر درس آن حضرت، زانو خم می کردند، به خضوع و خشوع، سر
تسلیم و اعتراف فرودآورده و با ایمان و اعتقاد به برتری و حضرت، باز می گشتند.

چشمه های جوشان دانش و فنون و حکمت، از اندیشه های این نابغه دین می جوشید و می تراوید و
اوراق زندگی اش، سراسر، سرشار از احادیث و روایت ها و کلمات قصار و نصیحت ها است.

گنجینه های فکری

شرایط و عوامل ویژه ای که در شکل گیری شخصیت هریک از امامان معصوم علیهم السلام ، به فراخور دین
الهی و چارچوب فکری و عملی آنان وجود داشته، موجب شد که یکایک امامان بزرگ وار، از
بالاترین درجات و مراحل شخصیت اسلامی، برخوردار باشند. امام پنجم علیه السلام ، از نظر
ژرف نگری در مسایل فکری و عظمت موقعیت علمی، چه در عقاید و فقه و تفسیر و حدیث و
چه در دیگر زمینه های معرفت، نسبت به هم دوره های خود، در مرتبه ای قرار داشت که مایه
شگفتی گذشتگان و آیندگان است. گفته اند، شخصی از «عبداللّه بن عمر خطاب» ـ دانشمند عصر
امام باقر علیه السلام ـ پرسشی کرد. و «عبداللّه »، از پاسخ، درماند و آن شخص را نزد امام باقر علیه السلام راهنمایی
کردو به او گفت: «مرا از پاسخ او آگاه ساز» آن مرد، پرسش خود را از امام پرسید و پاسخ را به
عبداللّه گفت. عبداللّه ، خطاب به آن مرد گفت: «آنان از خانواده ای اندیشمند و دانا هستند».

گستردگی مکتب امام باقر علیه السلام

با مراجعه دقیق به آن چه که از کتاب های سیره، از آن امام حفظ کرده اند، به قلّه های بلندی در
تمدن اسلامی برمی خوریم که همه آن ها، از سرچشمه زلال معارف اهل بیت علیهم السلام سیراب
گشته اند. چهره های برجسته دین و باقی مانده صحابه رسول اکرم صلی الله علیه و آله و بزرگان و پیشوایان فقهی
مسلمانان، از امام باقر علیه السلام روایت نقل کرده اند. کسانی که به فراگیری معارف، از آن حضرت و نشر
آن اقدام کرده اند، دو گروه بودند؛ گروه اول، شاگردان صحابی حضرت بودندکه از افتخار
هم زیستی و همراهی با امام را بهره مند شده و اندیشه ها و احادیث امام را مانند یک شاگرد،
فراگرفته و به آن پایبند بودندو گروه دوم، دیگر روایتْ گران، اندیشمندان، محدثان و
تفسیرگرانی بودند که معارف اسلامی را در زمینه های گوناگون، از آن حضرت دریافت
می نمودند. محفل درس آن امام، اختصاص به گروهی ویژه نداشته و به اندازه ای گسترده بود، که
اقشار مختلف مردم، از اندیشه ناب اسلامی امام باقر علیه السلام ، بهره ای فراوان داشتند.

کاروان اصلاح

راه و روش هر یک از امامان علیهم السلام ، برای اصلاحات فکری و عملی در میان مردم، به شیوه خاص
خود بود، که براساس شرایط و اوضاع واحوال زمانه آن امام بود. اقدام ها و تلاش های امام باقر علیه السلام
که پس از شهادت امام سجاد علیه السلام ، وظیفه ها و مسؤولیت رهبری جامعه را برعهده گرفته بود و تنها
کسی بود که شایستگی لازم، جهت به دست آوردن این مقام را داشت، در زمینه های علمی و
گسترش علم ودانش حقیقی و ناب اسلام، بسیار فراوان بود؛ تا آن جا که او را «شکافنده نخستین و
واپسین دانش ها» دانسته اند.

امام باقر علیه السلام ، مشعل هدایت و اصلاح را در نوزده سال آخر عمر مبارک و شریف خود، بر
دوش کشید و گام های اصلاحی اش را بر اساس شرایط سیاسی زمان خود برداشت. امام علیه السلام ، با به
کارگیری سیاست آموزشی پربار و تأثیرگذار خود، به دگرگون ساختن ساختار فکری جامعه
همت گماشت و از دوران خاموشی درگیری، به خوبی بهره برداری کرده و باجدیت تمام، به
تغییر وضع اجتماعی پرداخت.

از دانش تا بینش

یکی از نکته هایی که فهم آن بامراتب فهم افرادبشر، متفاوت است، دانش است. برخی، دانش را
کمال انسان، برخی مایه برتری او و گروهی نیز آن را از مظاهر دین می دانند. امامان بزرگ وار علیهم السلام ،
که از زلال وحی نوشیده اند، به بالاترین درجه از کمال و دانش نیز رسید