پاورپوینت کامل نهضت خدمت رسانی به مردم ; خدمت رسانی در سیره اهل بیت علیهم السلام (۲) ۱۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نهضت خدمت رسانی به مردم ; خدمت رسانی در سیره اهل بیت علیهم السلام (۲) ۱۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نهضت خدمت رسانی به مردم ; خدمت رسانی در سیره اهل بیت علیهم السلام (۲) ۱۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نهضت خدمت رسانی به مردم ; خدمت رسانی در سیره اهل بیت علیهم السلام (۲) ۱۱۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۵

صدقه های جاریه

گرچه تمام عمر علی بن ابی طالب علیه السلام ، در خدمت رسانی به مردم، از قبیل ارشادآن ها به صراط
مستقیم و تلاش برای حل مشکلات مادی و معنوی آن ها سپری شد، اما داستان تلاش های آن
حضرت، در راستای محرومیت زدایی از افراد جامعه، شنیدنی تر است. به اتفاق همه
تاریخ نویسان، علی علیه السلام ، تنهابخش کوچکی از درآمدهای خود را در زندگی شخصی اش مصرف
می کردند و بقیه را به نیازمندان می بخشیدند. گفته شده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله ، زمینی از انفال را
در اختیار علی علیه السلام قرار دادند. آن حضرت در آن جا قناتی حفر کرد که آب فراوانی ازآن جاری شد.
امام علیه السلام ، نام آن جا را به همین مناسبت «یَنْبُع» گذاشت. آب فراوان این قنات، موجب شادی و
روشنی چشم اهالی شد. وقتی یکی از اهالی به آن حضرت تبریک گفت، حضرت علی علیه السلام در
پاسخ وی فرمود: «این قنات وقف زایران خانه خدا و رهگذرانی است که از این جا عبور می کنند.
کسی حق فروش آن را ندارد و فرزندانم هم هرگز آن را به میراث نخواهند برد…».

وقف بر مستمندان

بر اساس روایت های مستند، علی بن ابی طالب علیه السلام در مسیر مکّه و مدینه، چاه های زیادی حفر
کرده اند تا رهگذران و نیازمندان، از آب چاه ها هر طوری که صلاح می دانند، بهره مند شوند. گفته
شده، روزی امام علی علیه السلام در یکی از نخلستان ها مشغول کندن چاه بودند، ظهر که شد، آن حضرت
برای به جای آوردن نماز، از چاه بیرون آمدند و پس از خواندن نماز و خوردن مختصری غذا،
دوباره درون چاه رفته، مشغول کندن آن شدند. ناگهان، کلنگ حضرت به سنگی برخورد کرد که
آب از زیرآن فوران کرد؛ به گونه ای که تمام بدن و لباس های امام علیه السلام گِل آلود شد و حضرت، از
شدت جریان آب، نتوانست به کندن ادامه دهد؛ پس ناگزیر به خروج از چاه شد. وقتی از چاه
بیرون آمد، اولین کارش این بود که، قلم و دوات خواست و همان ساعت، آن چاه را به عنوان
صدقه برای استفاده افراد نیازمند و مستمند وقف کرد تا آن ها، بخشی از نیازمندی هایشان را از
راه استفاده از آب آن چاه برطرف سازند.

ایثار به نیازمندان

یکی از صفت های بسیار والای حضرت علی علیه السلام ، مقدم داشتن دیگران بر خویشتن بود. همواره
در تامین نیازمندی ها، دیگران را بر خود و خانواده اش ترجیح می داد. نقل است، آن حضرت،
شبی را برای آبْ یاری نخلستان فردی اجیر شد تا در برابرآن، مقداری غله از صاحب نخلستان، به
عنوان مزد، دریافت کند. آن شب را تا صبح به کار آب یاری نخل ها گذراند و صبح، آن مقدار غله
را که از صاحب باغ گرفت، سه قسمت کرد؛ یک قسمت آن را آرد ساخت تا با آن، نان برای خود و
خانواده اش تهیه کند همین که نان آماده شد، مسکینی از راه رسیدو تقاضای غذا کرد. حضرت،
نان ها را به او داد، آن گاه، با قسمت دوم همان غله ها، دوباره نان پخت؛ این بار هم یتیمی آمد و از
امام علیه السلام کمک خواست که حضرت، نان ها را به او بخشید و از باقی مانده آرد، نان تهیه کرد که در
این هنگام، اسیری از ایشان تقاضای غذا کرد و حضرت با کمال میل، این نان را هم به اسیر داد و آن
روز را هم خود و هم خانواده اش، بی غذا سپری کردند…».

صلح نجات بخش

هر یک از اولیای الهی، با توجه به شرایطی که در آن به سر می بردند، به برخی از مسایل اهمیت
بیش تری می داند؛ چون نیازهای هر جامعه، در هر زمان یکسان نیست. مهم ترین حادثه دوران
زندگی امام حسن علیه السلام ، قرارداد صلح با معاویه است. بی تردید، اگر امام علیه السلام تن به این صلح
نمی دادند، چه بسا اساس جامعه اسلامی و حتی اساس دین و آیین اسلام، با خطر نابودی مواجه
می شد. امام علیه السلام گرچه پس از صلح، با اعتراض بسیاری از افراد ناآگاه روبه رو گردید، اما چون
خود می دانست چه می کند، توجّهی به این اعتراض ها نفرموده و به وظیفه خود عمل کرد. امام
حسن علیه السلام ، خود در این باره می فرمایند: «من ترسیدم که ریشه مسلمانان، از روی زمین کنده شود،
خواستم برای پاسداری از دین، نگاه بانی باقی بماند». در جای دیگر فرمودند: «نگه داری از
شیعیان ما، مرا ناگزیر به مصالحه کرد؛ پس مناسب دیدم که جنگ، به روزی دیگر محول گردد.
تکلیف الهی انسان، براساس اوامر خداوند، هر روزی به گونه ای است و باید آن را انجام داد».

تربیت نیروی کارآمد و دفاع از حقوق مردم

امام حسن مجتبی علیه السلام پس از آن که مسلمانان او را یاری نکردند و امام علیه السلام ، مجبور به پذیرش صلح
با معاویه شد، دست روی دست نگذاشت، بلکه به خدمت رسانی به جامعه اسلامی و پاسداری
ازفرهنگ اهل بیت علیهم السلام همت گماشت. آن حضرت پس از آن که به مدینه برگشتند، به تربیت و
آموزش نیروهای کارآمد پرداختند و از این راه، بسیاری از حقیقت های پنهان را روشن کردند و
جلوی بسیاری از توطئه ها رابا آگاهی بخشی گرفتند. ده ها اندیشمند فرزانه راپروراندند که هر
یک، در گوشه ای از جامعه آن روز، به نورافشانی و خدمت به فرهنگ اسلامی مشغول شدند. از
کارهای اساسی دیگری که امام حسن علیه السلام به آن توجه ویژه داشتند، نشر فرهنگ اسلامی بود.
ایشان، جلوی بسیاری از تحریفات را گرفته، با تهاجم فرهنگی که دستگاه حکومتی امویان به راه
انداخته بودند، مقابله می کردند. به علاوه، به یاری دوست داران اهل بیت علیهم السلام و خدمت گزاران
راستین خط ولایت ـ که مورد ستم امویان بودند ـ ، می شتافتند. نقل است: وقتی امام علیه السلام خبر دار
شد که اموال «سعید بن ابی سَرْح کوفی» را «زیاد بن اُبَیه» مصادره و خانه اش را ویران ساخته است، در
نامه ای به زیاد بن اُبَیه، از او خواست که اموال سعید را به وی برگردانند و خانه اش را دوباره از نو بسازند.

رسیدگی به نیازمندان

یکی از کارهای مهم امام حسن مجتبی علیه السلام در راستای خدمت رسانی به جامعه اسلامی، رسیدگی
به مشکلات نیازمندان بود. ایشان، علاوه بر دوران حاکمیت امیرالمومنین علی علیه السلام و در دوران
کوتاه حکومت خودشان در کوفه و دوران پس از حکومت نیز این کار را انجام می دادند و به
بخشی از قشرهای نیازمند، نظیر سالمندان، یتیمان و خانواده های شهدا و… مستمری و حقوق
تعیین کرده بوند که حقوق آن ها را از محل موقوفات و صدقات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ، امیرمؤمنان علیه السلام ،
فاطمه زهرا علیهاالسلام و اموال شخصی خود می پرداختند… علاوه بر این، در شرایط و پیشامدهای
ویژه ای که به وقوع می پیوست، آن حضرت به فقیران و بیچارگان، کمک شایسته ای می کردند.
گفته اند، این کمک ها به اندازه ای زیاد بود که برخی را به شگفتی وا می داشت. وقتی از امام علیه السلام
می پرسیدند: چگونه است که هر نیازمندی به در خانه شما می آید، ناامید برنمی گردد؟ آن
حضرت می فرمود: من هم نیازمند و محتاجی هستم به درگاه خداوند متعال، همان گونه که من
دوست ندارم خداوند مرا دست خالی برگرداند، خدا هم نمی خواهد من، بندگانش را
ازنعمت هایی که به من ارزانی داشته است، محروم سازم. می ترسم نیازمندی را رد کنم و خدا هم
مرا دست خالی برگرداند.

نجات بخش بندگان خدا

بزرگ ترین خدمت حسین بن علی علیه السلام این بود که با فداکاری خود و فرزندان و اصحاب و
برادرانش، به جهانیان درس عزت و آزادی آموخت. به آنان یاد داد که هرگاه میان دو راهی
پذیرش مرگ و تن دادن به خواری وذلت ماندند، مرگ را برگزینند و هرگز به پستی تن ندهند. او
قیام کرد تا سنت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و روش علی بن ابی طالب علیه السلام را دوباره حاکمیت بخشد تا زمینه
برای تعالی انسان، فراهم شود و ستم و بی عدالتی، از اساس ریشه کن گردد و سرانجام، همان طور
که در زیارت اربعین آمده است، امام حسین علیه السلام این خدمت بزرگ را در روی زمین، در عرصه
نظام آفرینش انجام داد که چراغی را در همه تاریخ روشن ساخت تا راه هدایت، از بی راهه
گمراهی مشخص باشدو هر کس که دوست دار راستی است، وظیفه خود را به راحتی بشناسد.
آری! امام حسین علیه السلام خون خود را در راه خدا نثار کرد تا بندگان خدا، از نادانی و حیرت و گمراهی،
برای همیشه نجات پیدا کنند.

کمک به مستمندان

بخشش و کرم، از ویژگی های خاندان رسالت است. آن ها همواره با ایثار دارایی ها و امکاناتی که
در اختیار داشته اند، گره گشای مشکل های مردم بوده اند. گفته اند: وقتی در روز عاشورا، پس از
شهادت امام حسین بن علی علیه السلام ، حاضران، در پشتِ بدن آن حضرت اثر زخم کهنه ای را دیدند، از
امام زین العابدین علیه السلام پرسیدند: این زخم برای چیست؟ حضرت فرمود: این زخم، اثر آن
انبان های نانی است که پدرم در دل شب، بر دوش خویش می گذاشته و آن ها را به خانه های یتیمان
و بی کسان نیازمند، می بردند. هم چنین ابن شهرآشوب، در کتاب مناقب گفته است که شخصی
وارد شهر مدینه شد و از مردم پرسید: بخشنده ترین مرد این شهر کیست؟ او را به امام حسین علیه السلام
راهنمایی کردند. آن شخص، در پی آن حضرت وارد مسجد شد و او را در حال نماز دید و ضمن
خواندن اشعاری، نیاز خود را به حضرت بیان کرد. امام علیه السلام نمازش که به پایان رسید، به قنبر
فرمود: چهار هزار دینار پول که در خانه داریم، حاضر کن؛ آن گاه همه آن پول را در جامه ای
پیچیده و آن را ازشکاف درب خانه به آن عرب نیازمند بخشید و فرمود: اگر این مقدار هم کم
است، برما ببخشایید.

آمادگی برای سفر آخرت

حضرت سجاد علیه السلام علاوه بر مبارزه با یزید در زمان حیات پدر، پاسداری از دست آوردهای واقعه
عاشورا، تبیین معارف الهی، از راه تشکیل نشست های علمی و ایراد خطبه ها و بیان نیایش ها،
دفاع از دست آوردهای فرهنگی، از طریق مبارزه با دانشمندان درباری و بدعت گذاران در دین که
هر کدام، خود، منشأ خدمات بسیار ارزنده ای برای جامعه اسلامی بود، دستگیری از بیچارگان،
رسیدگی به خانواده های نیازمند و پرداخت قرض بدهکاران و…، از جمله کارهایی بود که
همواره به انجام آن ها می پرداخت. امام علیه السلام ، در ضمن یکی از دعاهای خود می فرمود: پروردگارا!
هم نشینی با فقیران و تهی دستان را برای من دوست داشتنی گردان و مرا به شکیبایی نیکو در
هم نشینی با ایشان یاری فرما. سفیان بن عُیَیْنِه از زُهری روایت می کند: در شبی سرد و بارانی،
علی بن الحسین علیه السلام را دیدم که آرد و هیزم و… بر پشت خود نهاده، می رود؛ عرض کردم: ای فرزند
رسول خدا! این چیست؟ فرمود: سفری در پیش دارم و توشه آن را آماده کرده ام تا در جای امنی
بگذارم عرض کردم: اجازه بدهید خدمت کار من آن را بیاورد ولی حضرت نپذیرفتند. عرض
کردم: خودم آن را برایتان بیاورم، باز قبول نکردند. پس از چند روزی، زُهری پرسید: سفری که
فرمودید از آن اثری نمی بینم؟ امام سجاد علیه السلام فرمود:… منظور من سفر آخرت بود… آمادگی برای
این سفر فقط در دوری از حرام ها و کوشش در راه خیر است.

پرداخت بدهی و مخارج نیازمندان

امام سجاد علیه السلام در راستای محرومیّت زدایی و کمک به ریشه کن کردن فقر در جامعه اسلامی، به
شیوه های گوناگون و در حدّ توان خود، اقدام می کرد. محدّث قمی نوشته است: از جمله کارهای
امام سجاد علیه السلام این بود که تامین هزینه مخارج زندگی حدود صد خانوار از فقیران مدینه را بر
عهده گرفته بودند و خیلی علاقمند بودند که یتیمان و مردم نابینا، افراد زمین گیر و… بر سر سفره
او حاضر شوند. آن گاه که آن ها ـ فقیران و… ـ حاضر می شدند، امام علیه السلام به دست مبارک خود، به
ایشان غذا می دادند و هر کدام از آن ها که عیال وار بودند، برای آن ها هم غذا می فرستادند. نقل
است که حضرت، هیچ غذایی را نمی خوردند، مگرآن که به اندزه همان غذا صدقه می دادند….
علاوه بر این، به پرداخت دَیْن های درماندگان، توجّه زیادی می کردند. وقتی امام سجاد علیه السلام به
عیادت محمد بن اسامه ـ که در بستر مرگ بودند ـ آمدند، دیدند که محمّد گریه می کند؛ فرمودند
علّت گریه شما چیست؟ عرض کرد: پانزده هزار دینار وام به گردن دارم و نمی توانم بپردازم.
امام علیه السلام فرمودند گریه مکن که وام تو را ما برعهده می گیریم و بدین وسیله، وی را از ناراحتی رها ساختند.

بنیان گذار دانشگاه اهل بیت علیهم السلام

همه امامان معصوم علیهم السلام تا آن جا که شرایط اجتماعی و سیاسی به آنان اجازه می داد، در راستای
اصلاح امور مردم، تلاش می کرند، ولی محور کارهای آن ها، با توجّه به ضرورت های فکری و
اعتقادی جامعه و نیاز مردم، متفاوت بود. امام باقر علیه السلام ، در طول دوران زندگی خود، در
عرصه هایی چون آموزش دادن معارف، بیان کردن حقایق، رویارویی و مبارزه با بدعت ها،
تربیت اندیشمندان، رسیدگی به محرومان، مبارزه با ستمگران و… به خدمت رسانی مشغول
بوده اند. البته بخش مهمّی از خدمات آن حضرت، به تبیین و ترویج معارف اسلامی مربوط
می شود و در همین راستا است که یکی از مشهورترین لقب های حضرت، «باقر» برگزیده شده
است. در این مورد گفته اند: چون او شکافنده معضلات علم و گشاینده پیچیدگی های دانش، نیز
به جهت گستردگی اطلاعات و معارف و… بوده است. به خاطر تلاش های علمی امام باقر علیه السلام ، و
امام صادق علیه السلام این دو بزرگ وار را بنیان گذار دانشگاه اهل بیت علیهم السلام می دانیم که حدود شش هزار
رساله علمی از شاگردان این دو معصوم، به ثبت رسیده است. کتب اربعه شیعه، از این رساله ها
برگرفته شده است.

رسیدگی به مستمندان

درباره احسان امام باقر علیه السلام به نیازمندان گفته شده است، هرگز شنیده نشد که نیازمندی، نیازش را
به آن حضرت اظهار کند یا به گونه ای حضرت از آن اطلاع پیدا کنند، ولی در جهت برطرف
ساختن آن کاری نکنند. یکی از توصیه های مهم حضرت به اطرافیان این بود که وقتی نیازمندی به
شما رو آورد، یا شما خواستید او را صدا بزنید، او را با بهترین نام ها و لقب ها صدا کنید و خود نیز
همیشه چنین می کردند. امام صادق علیه السلام فرموند: هرچند پدرم نسبت به دیگر خویشاوندان، از نظر
مالی در سطح پایین تری قرار داشتند، اما این برنامه را داشتند که همیشه در روزهای جمعه، به
فقیران و نیازمندان انفاق می کردند. در حدیث دیگر، امام صادق علیه السلام فرمودند: «در یکی از روزها،
به حضور پدرم رسیدم؛ دیدم آن حضرت، در میان نیازمندان، در حال تقسیم کردن مقداری پول
و… است. آن روز، پدرم حدود هشت هزار درهم به فقیران کمک کرده و یازده نفر از برده ها را
خریده و آزاد کردند.

خدمات علمی بی نظیر

امام صادق علیه السلام ، باتوجه به فرصت مناسبی که در اثر تحولات سیاسی ایجاد شده بود، با در نظر
گرفتن نیاز شدید جامعه و آمادگی اجتماعی، نهضت علمی و فرهنگی پدر بزرگ وارشان، امام
باقر علیه السلام را پی گرفتند و حوزه گسترده علمی و فرهنگی به وجود آوردندو در رشته های گوناگون
علمی، شاگردان برجسته ای را پرورش دادند و با تمام جریان های فکری انحرافی ـ که در نتیجه
حمایت های خلفای جور از آن جریان ها ـ قدرت پیدا کرده بودند، به مبارزه پرداختند. موضع
اسلام را در برابر جریان های عقیدتی و فکری موجود، روشن کردند و برتری و حقانیّت بینش
اسلام را به اثبات رساندند. شاگردان امام صادق علیه السلام فقط شیعیان نبودند، بلکه بسیاری از
اندیشمندان اهل سنت هم ـ با واسطه یا بی واسطه ـ شاگرد امام علیه السلام بوند. یکی از بزرگان اهل سنت،
ابوحنیفه است که دو سال، شاگردی آن حضرت را کرده است و درباره این دو سال، خود چنین
می گوید: اگر آن دو سال نبود، نعمان (ابوحنیفه) نابود شده بود. مالک بن اَنَس ـ شاگرد دیگر
امام علیه السلام ـ گفته است: مردی با فضلیت تر ـ از نظر علم و عبادت ـ از جعفر بن محمد، هیچ چشمی
ندیده و هیچ گوشی نشنیده و به قلب هیچ بشری خطور نکرده است.

اصلاح بین مردم

اصلاح بین مردم، در فرهنگ اسلامی، کار پسندیده و لازمی است که در قرآن کریم و روایت های
اهل بیت علیهم السلام به این مهم به صورت های مختلف سفارش و تشویق شده است. در برخی
روایت ها، از این کار، به عنوان بهترین صدقه و بهترین عبادت و… یاد شده است و در کنار این
گونه تشویق ها، دشمنی و قهر بودن مسلمانان با یکدیگر، بسیار سرزنش شده است تا آن جا که
گفته شده کسانی که بیش از سه روز بایکدیگر قهر باشند، از آداب اسلام خارج شده اند. بر این
اساس، یکی از روش های امام صادق علیه السلام ، ایجاد آشتی و صفا و محبت بین برادران ایمانی بود. این
مسأله در نظر ایشان آن اندازه اهمیت داشت که بودجه ای را فقط برای این کار در نظر گرفته
بودند. امام علیه السلام به مُفضّل فرمود: «هنگامی که بین دو نفر از پیروان ما نزاعی دیدی، از مال من خرج
کن تا آن ها را با یکدیگر صلح دهی». شخصی گفته است: میان من و دامادم در مورد ارثی نزاع
پیش آمد. مُفضّل ما را به خانه اش برد و با چهارصد درهم، میان ماصلح برقرار کرد. آن گاه گفت:
بدانید این پول از مال امام صادق علیه السلام است؛ این پول ها را در اختیار ما گذاشته تا بین شیعیان، صلح
و صفا برقرار کنیم».

کمک به تهی دستان

در آیه شریفه ای، از زبان حضرت عیسی علیه السلام آمده است: «خدایا! تا زمانی که زنده ام، مرا مبارک
قرار بده» امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه می فرمایند: «مراد از «مبارک»، سودمند بودن برای مردم
است. بر این اساس، خود آن حضرت، همیشه می کوشیدند به دیگران، به ویژه مستمندان و
نیازمندان، سود برسانند. در این باره داستان های زیادی از حضرت نقل شده است؛ از جمله این
داستان که: مُعلّی بن خُنَیس می گوید: شبی امام صادق علیه السلام را دیدم که به طرف منطقه سایبان بنی
ساعده ـ که محل زندگی شبانه فقیران و غریب ها بود ـ می رفت، در حالی که باران هم به ش