پاورپوینت کامل نیایش ; برداشتی از مناجات های امام حسین علیه السلام ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نیایش ; برداشتی از مناجات های امام حسین علیه السلام ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نیایش ; برداشتی از مناجات های امام حسین علیه السلام ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نیایش ; برداشتی از مناجات های امام حسین علیه السلام ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۱

بخشنده یکتا

مهربان خدایا! دست حاجتم را از عطایت پر کن و جام لبریز از نیازم را از لطفت لبریز کن
که جز تو مرا بخشاینده ای نیست و جز تو خدایی نیست. فرمانت جاری است و پرتو علمت
تابان است و آنچه بر ما پسندی، یکسره عدل است. پس بر ما خیر جاری کن و از اهل
خوبی مان قرار ده.

عزیزا! به کرم و بخشایشت، پاداشی بزرگ و سرمایه ای گرانبها و آسایشی همیشگی بر ما
فرو فرست. تیرگی گناهانمان را به زلال عفوت بشوی و در میان به هلاکت افتادگان، به
هلاکتمان در مینداز و باران رأفت و مهرت را از ما دریغ مدار. ای مهربان ترین مهربانان.

در زمره خوبان

خدایا! در زمره آنانی قرارمان ده که تو را خواندند و عطایشان کردی. سپاست گفتند و
بسیارشان بخشیدی. به سویت توبه آوردند و پذیرفتی. از گناهان بریدند و به سوی تو آمدند
و تو بر آنان زلال عفو باریدی. ای شکوهمند لبریز از عظمت! در خوبی ها توفیقمان ده و
پشتیبانمان باش. اشک زاری مان را بنگر و بپذیر که تو بهترین کسی هستی که صدایش کنیم و
مهربان ترین کس که از او مهر طلبیم.

پاکی و بزرگ

الهی! مژده برهم زدنی از تو پنهان نمی ماند. چشم گرداندنی از نگاه تو دور نمی گردد.
اسرار وجود بر تو پوشیده نیست و آنچه بر قلب ها گذرکند، از تو نهان نمی ماند. ذره ذره همه
چیز در علم تو می گنجد و بردباریت برهمه می گسترد. پاکی و بزرگ، بزرگ تر از آن چه
ستمکاران و بدخواهان گویند. آسمان و زمین و آنچه در آن هاست، تسبیح گوی توست.
ذره ای در عالم نیست که حمد و سپاس تو نگوید؛ چرا که حمد و سپاس و بزرگی و
بزرگواری از آنِ توست.

توشه حاجت

خدایا! روزی حلالم را فزونی بخش. دین و دنیایم را از عافیت پر کن. در هراس و ترس
امانم ده. از آتش عذابت مرا برهان. ای مهربان! به آزمون بلایت مبتلایم مکن. عذابی اندک و
پیوسته که به هلاکم در اندازد، بر من جاری منما. در عقابت بر من سخت مگیر و از
بدخواهی بدخواهان در پناهم گیر.

رهایی از دوزخ

ای شنواترین و ای بیناترین! ای پر شتاب در حساب و ای مهربان ترین! بر محمد و خاندان
پر برکت و بزرگوار او درود فرست. مهربانا! به حاجتی تو را صدا می زنم که چون عطایم کنی،
هیچ حرمانی ضررم نرساند و اگر از آن حاجت محرومم داری، هیچ عطایی سودم نبخشد. تو
را صدا می زنم و از تو می خواهم که از آتش دوزخ رهایی ام بخشی که جز تو معبودی نیست.
یکتایی و بی همتا، عالم خلقت از آنِ تو و حمد و سپاس تنها سزاوار توست. تو بر هر چیز
توانایی، ای پروردگار من.

سراسر فقر و نیاز

مهربان من! با همه ثروتم، باز به درگاه تو فقیرم؛ پس چگونه گاه فقر و نیازم، نیازمند تو
نباشم؟ خدایا! با همه دانایی ام، نادانم؛ پس چگونه در میان نادانی هایم، خود را دانا بپندارم؟
آنان که تو را می شناسند، نه گاه فزونی نعمتت، سرمست می شوند و نه گاه بلا وسختی از تو
قطع امید می کنند. خدایا! از من آن بر آید که در خور وجود ناتوان من است و از تو آنچه در
خور بزرگواری توست. الهی! پیش از آنکه وجود ضعیفم در وجود آید، وعده لطف و
مهربانی ام دادی؛ پس چگونه اینک که هستی لبریز از ناتوانی ام را می نگری، از لطف
محرومم خواهی داشت؟

درگاه کرم

ای خدای مهربان من! اگر نیکی از من سر زند، به خاطر لطف فراوان توست و منتی از
توست بر من. خدای من! چگونه مرا به خود وا می گذاری که کفایت امرم در دست توست و
چگونه من ستم خواهم دید که یاور من تویی؟ و چگونه در حرمان خواهم ماند، حال آن که
تو با من مهربانترینی.

اینک من با همه نیازم، دست به درگاه تو آویخته ام. از چه پیش تو شِکوِه کنم که از همه
چیز با خبری و چگونه بد حالی ام را با تو باز گویم که خود به حالم می نگری. ای مهربان! از
تو نا امید نیستم که امید بر درِ خانه کریمی آورده ام؛ پس تو خود مرا دریاب.

مهربانی بی انتها

الهی! با همه نادانی ام، دروادی لطفت راهم دادی. با همه زشتی عملم، از مهر لبریزم
کردی. ای معبود من! چقدر تو به من نزدیکی و چقدر من از تو دورم. مهربانی تو با من بی
انتهاست؛ پس از چه روست این دوری من از تو؟

عزیزا! هر چه عجز و ناتوانی ام به سکوتم می خواند، مهر و کرم تو به گفتنم وا می دارد.
خدایا! چه بسیار که قصد طاعتی کردم و عزم محکم نمودم و همه عزم و اراده ام درهم
شکست. امّا ای مهربان من! تو خوب می دانی که اگر همی