پاورپوینت کامل ابن سینای زمان ; درگذشت علامّه محمدتقی جعفری ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابن سینای زمان ; درگذشت علامّه محمدتقی جعفری ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابن سینای زمان ; درگذشت علامّه محمدتقی جعفری ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابن سینای زمان ; درگذشت علامّه محمدتقی جعفری ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۶۵

یادمان علاّمه جعفری رحمه الله

بیست و پنجم آبان ماه، یادآور روزی است که آفتاب حیات بزرگ مردی از کاروان حکمت و
معرفت، دامن از خاک تیره برکشید و با ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت هم آوا شد. حکیم
عارف، دین پژوه فرزانه، فیلسوف والامقام و فقیه برجسته معاصر، استاد علامه
محمّدتقی جعفری رحمه الله که از چهره های ماندگار تاریخ حکمت دینی در جهان اسلام است، در
بیست و پنجم آبان سال ۱۳۷۷ حجاب تن از جان خداجویش برکشید و راهی عالم قدس و روضه
رضوان شد. یاد این بزرگ مرد عرصه علم و ادب و فضیلت را گرامی می داریم.

والدینِ فرشته صفت

استاد علامه محمد تقی جعفری رحمه الله در مردادماه سال ۱۳۰۴ در تبریز، دیده به جهان گشود. پدرش
حاج کریم آقا به حرفه نانوایی اشتغال داشت و به راستگویی و صداقت مشهور بود؛ تا آن جا که
گفته بود: «از وقتی که مکلف شده ام، به یاد ندارم که دروغ گفته باشم». استاد، پدر و مادر خویش را
در پاکی و نیکی «فرشته صفت» توصیف و درباره پدرش نقل می کرد که عارف بزرگ مرحوم «آقا
بزرگ هادی حائری» وقتی پدرم را ملاقات کرد فرمود: «جعفری، چیزی که ما با پنجاه سال
ریاضت و مجاهده به دنبالش هستیم، پدر تو در دل دارد». علامه در بیست سالگی مادر خویش را
ازدست داد و در سال ۱۳۵۸ نیز به سوگ پدر نشست.

آغاز تحصیلات

علامه جعفری، تحصیلات ابتدایی را در دبستان اعتماد تبریز آغاز کرد، ولی چون پیش از ورود
به مدرسه، نزد مادر مقداری درس خوانده بود، به یک باره در کلاس چهارم مشغول تحصیل شد.
ایشان با این که در کلاس پنجم ممتاز شده بود، ولی به علت فقر مالی ترک تحصیل کرد. پس از
چندی، علامه با اجازه پدر در مدرسه طالبیه تبریز به فراگیری علوم اسلامی مشغول شد. در آن
زمان ایشان نیمی از روز را کار می کرد و نیمی دیگر را به فراگیری درس های حوزه مانند ادبیات
عرب، فلسفه و منطق می گذراند.

عزیمت به تهران

علامه جعفری در سال ۱۳۱۹ و در ۱۵ سالگی، جهت ادامه تحصیل عازم تهران می شود و ضمن
سکونت در مدرسه مروی، تحصیلات خود را پی می گیرد. وی در آن جا به مطالعه و تحصیل
رسائل و مکاسب مشغول و برای تکمیل سطوح عالی حوزوی، به درک محضر فقیه گران قدر
مرحوم آیت اللّه شیخ محمد رضا تنکابنی نایل می شود. علامه سپس با باریابی به ساحت فیلسوف
فرزانه، آیت اللّه میرزا مهدی آشتیانی بهره های بسیار می برد و نزد ایشان منظومه حکمت حاج
ملاهادی سبزواری و مقداری از اسفار صدرالمتألّهین شیرازی را فرامی گیرد.

تحصیل و فقر در قم

علامه جعفری در سال ۱۳۲۳ با هجرت به حوزه علمیه قم، اتمام دوره سطح را پی گرفت و در آن
جا مدت یک سال به ادامه تحصیلات خود پرداخت. در دوران تحصیل در قم، فقر گریبان گیر
استاد می شود تاحدی که یک بار مدت دو شبانه روز گرسنگی می کشد و دچار بی حالی می شود
که این حالت، با دعوت به نهار طلبه ای که جهت رفع اشکال درسی به ایشان رجوع کرده بود،
پایان می پذیرد. استاد در دوران طلبگی، فراوان از این قبیل محرومیت ها داشته است.

کسب فیض از علمای نجف

استاد محمد تقی جعفری پس از یک سال اقامت در قم، خبر فوت مادر را دریافت کرده، به تبریز
باز می گردد و در سال ۱۳۲۵، به اصرار آیت اللّه میرزا فتّاح شهیدی رهسپار نجف اشرف می شود.
با تشرف به حریم حضرت امیرمؤمنان علیه السلام و پیوستن به حوزه علمیه نجف، دوران بلوغ و
شکوفایی علمی و معنوی استاد آغاز می گردد. استاد در نجف اشرف، از محضر بزرگانی هم چون
آیت اللّه شیخ محمد کاظم شیرازی، آیت اللّه میرزا حسن یزدی، آیت اللّه سید ابوالقاسم خویی،
آیت اللّه سید عبدالهادی شیرازی، آیت اللّه شیخ مرتضی طالقانی، آیت اللّه شیخ صدرای قفقازی،
آیت اللّه سید محمود شاهرودی، آیت اللّه سید محسن حکیم، آیت اللّه سید جمال گلپایگانی و
آیت اللّه سید محمد هادی میلانی کسب فیض می کند و در ۲۴ سالگی به درجه اجتهاد نایل
می آید.

یادی از اساتید گذشته

علامه محمد تقی جعفری، همواره از اساتید و بزرگان زمان خویش به نیکی یاد می کرد. وی در
این باره می گوید: «هیهات بر گذشت زمان که دیگر بازگشتی ندارد. ای کاش آن ها بازمی گشتند و
ما بر سر راهشان گل ها می کاشتیم. چه بزرگانی بودند! چه عظمت هایی داشتند! آن ها از نظر مال
زیاد با ما فرق نداشتند. اساتید ما می گفتند که صاحب خانه مرحوم آیت اللّه محمد حسین اصفهانی
آمد و فرش ایشان را بابت اجاره خانه برداشت و برد. شیخ محمد حسین اصفهانی نبوغ عجیبی
داشت. در فقه، اصول، فلسفه، عرفان، ادبیات عرب و ادبیات فارسی مرد فوق العاده ای بود. وقتی
که با دوستان خود از آن دوران صحبت می کنیم، آهِ حسرت می کشیم».

تحصیل، تدریس و کار

استاد جعفری در مجموع، حدود یازده سال در نجف اشرف تحصیل و تدریس می کنند. در طی
تدریس فلسفه و معارف اسلامی، شهید آیت اللّه محمد باقر صدر به مدت یک سال از درس های
ایشان بهره می گیرد و شهید نوّاب صفوی نیز حدود یک سال و نیم در درس های ایشان شرکت
کرده است. استاد در دوران طلبگی خود در نجف، به علت کمبود شهریه، ناگزیر بود تا مدت ها
روزی چند ساعت کار کند.

سحرخیزی و شب زنده داری

علامه جعفری اهل شب زنده داری بود ایشان در این باره می گوید: «روش ما، روش آخوند
خراسانی [از استادان برجسته نجف] بود. ایشان شب زودتر می خوابیدند و نیمه شب برای
عبادت برمی خاستند. من در نجف مدت یک سال و نیم شب ها نمی خوابیدم و فقط دو ساعت در
روز می خوابیدم. بقیه ایام، شب ها زود می خوابیدم و قبل از سحر بیدار می شدم. الآن هم سعی
می کنم حدود ساعت ده بخوابم و از بامداد برای کارهایم استفاده کنم».

عشق به اساتید و درس ها از زبان علامه

علامه جعفری درباره اشتیاق به فراگیری دانش، می گویند: «ما با عشق و علاقه عجیبی در درس ها
حاضر می شدیم و احترام خاصی برای اساتید خود قایل بودیم. استادان ما، آرمان های والایی
داشتند. آن ها با نگاه های خود با ما حرف می زدند. در مسائل مربوط به انسان ها که یک سَرش به
لقای ربوبی می رسد، خلوص و صفا، خیلی کارها انجام می دهد. این دیگر فن آوری نیست که اگر
انسان جهت گیری مثبت داشته باشد، به سود انسان ها به کار افتد و گرنه به زیان آن ها خواهد بود.
در علوم انسانی، مطلب مهم تر از این حرف هاست. اساتید ما بیش تر با روح خودشان با ما
صحبت می کردند تا با کلامشان. گاه جمله ای می گفتند که آن جمله، ابوابی از حکمت را باز و
مسائل ما را حل می کرد. ما به اساتید خود خیلی علاقه داشتیم. علاقه به استاد در تعلیم و تربیت
بسیار مهم است. ما خدا را شکرگزاریم که چنین اساتیدی داشتیم».

مراجعت به ایران

علامه جعفری در حدود سال ۱۳۳۶ عازم ایران می شود، ولی اندکی پس از بازگشت به ایران، به
قصد ادامه اقامت و تدریس، دوباره در سال ۱۳۳۷ راهی نجف اشرف می شود. ایشان در آن جا با
اساتید خود آیت اللّه سید عبدالهادی شیرازی و آیت اللّه خویی برای ماندن در نجف مشورت
می کنند که هر دو در پاسخی یک سان، اشاره به رفتن ایشان می کنند. از این رو استاد تصمیم به
بازگشت می گیرد، ولی برای اطمینان خاطر، به کربلای معلّی مشرف می شود تا ضمن زیارت،
استخاره ای بکند. علامه در این باره می گوید: «هنگام اذان صبح مشرف شدم حرم اباعبداللّه علیه السلام و
استخاره کردم. آیه شریفه ای آمد که به طور شگفت انگیز اشاره به حرکت از عراق داشت. فهمیدم
که خداوند سرنوشت مرا این گونه قرار داده است که برگردم به ایران و برگشتم».

مشارکت در پی ریزی انقلاب

علامه جعفری پس از مراجعت از نجف و اقامت کوتاه در قم، به شهر مشهد عزیمت می کنند و
پس از یک سال اقامت در مشهد، به تهران می رود و در مدرسه مروی به تدریس می پردازد. آیات
عظام شیخ محمد تقی آملی وسید احمد خوانساری از ایشان می خواهند تا امامت جماعت
مسجدی را بپذیرد، ولی استاد بنا به نیاز زمانْ به کار تدریس و تحقیق و تألیف می پردازد. وی در
این ایام با دانشگاهیان ارتباط برقرار می کند و هم زمان با شخصیت هایی چون استاد شهید
مطهری و دکتر محمد ابراهیم آیتی، به ایراد سخنرانی در دانشگاه ها می پردازد. وی هم چنین کار
سترگ مشارکت در پی ریزی بنای فرهنگی و اعتقادی انقلاب اسلامی ایران را در کنار یاران دیگر
حضرت امام خمینی رحمه الله هم چون شهید مطهری آغاز کرد و تا آخرین لحظه حیات پربار و
پرثمرش، لحظه ای ازا نجام رسالت و تعهد الهی خویش بازنمانْد.

شمع دانش

حضور چهل ساله استاد جعفری در دانشگاه ها و مجامع فرهنگی، از او یک چهره روحانی کم
نظیر ساخت. ایشان از تعلیم و تدریس رسمی خود کاست و به ارشاد روشنفکران و دانشگاهیان
پرداخت. توجه او به اندیشه های جدید و سعه صدر وسیعش، از او شخصیتی ساخت که کسانِ
بسیاری از اهل فرهنگ و نظر به راحتی بتوانند دور شمع وجودش حلقه بزنند و با او به بحث و
گفت و گو بنشینند.

در طول این سالیان دراز، شمار بسیاری، از دانش پژوهان گرفته تا اساتید دانشگاه، به محضر
او راه یافتند و از او کسب فیض کردند.

ابعاد شخصیت استاد

علامه محمدتقی جعفری، دارای صفات و ویژگی هایی بود که مجموع آن ها را در کم تر
شخصیت فکری می توان سراغ گرفت و باید گفت که هر چه خوبان همه دارند، او یک جا داشت.
استعداد سرشار، قوّت درک، حافظه نیرومند، استقلال اندیشه، اعتماد به نفس، حق مداری و
حقیقت جویی، تسلط بر منابع معرفت دین و مبانی دانش های دینی، آشنایی و برخورد منتقدانه با
فلسفه های غربی، دفاع دایمی از کیان وحی، گشاده رویی، ساده زیستی، لطافت روح و صفای
باطن، وفاداری و مردم داری، همه و همه از ویژگی ها و فضایلی است که طی سالیان طولانی،
آشکارا در شخصیت استاد مشاهده می شد.

وسعت معلومات

یکی از مهم ترین ویژگی های استاد جعفری، گستردگی معلومات ایشان بود. ایشان علاوه بر آن که
دارای معلومات عمیق و گسترده در مسائل دینی و فلسفی بود، با سایر رشته های مختلف علمی
نیز آشنایی داشت. در ادبیات فارسی و عربی نیز دارای ذوق عالی و مطالعات عمیقی بود و
همواره به ادبیات غرب نیز توجه می کرد. استاد از دوران طلبگی خود، علاوه بر دروس حوزوی،
به مطالعه گسترده در زمینه های علمی به ویژه علوم انسانی پرداخت. ایشان در تألیف کتاب سه
جلدی ارتباط انسان و جهان در حالی که حدود ۳۲ سال داشت، از ۲۵۰۰ جلد کتاب در زمینه های
مختلف استفاده کرد.

خلوص و صفای باطن

مهم ترین ویژگی شخصیت اخلاقی علامه جعفری، خلوص و تقوایش بود. او نه تنها تحلیل های
ویژه ای در باب اخلاص داشت، که تار و پود وجودش با اخلاص تنیده شده بود. اخلاص و
صفای باطن، به او نورانیتی بخشیده بود که همگان به او عشق می ورزیدند. اخلاص و تقوا او را از
دنیاطلبی بازداشت و هیچ گاه به دنبال مطامع دنیوی نرفت و جاه، مال، شهرت و مقام نتوانست در
اراده آهنین او در راه تحصیل و تدریس علم و فضیلت خللی وارد کند. علامه امینی نویسنده
کتاب شریف الغدیر درباره ایشان می فرمودند: «می دانید چرا علامه جعفری را بسیار دوست
می دارم؟ برای این که با این وضع علمی، از نظر صفای باطن، گویا تازه به دنیا آمده اند».

عشق به حضرت امیرمؤمنان علیه السلام

با توجه در تفکرات، وضع روحی و شئون زندگی علامه جعفری رحمه الله ، آشکارا وجود یک جریان
عمیق مذهبی، همراه با تعبدی که در اثر جاذبه کمال الهی در ایشان به وجود آمده بود، دیده
می شد. هر گاه ایشان در نوشته ها، سخن رانی ها و تدریس، از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام
سخن به میان می آورد، درون طوفانی اش از عشق و ارادت بسیار وی به ساحت مقدس مولای
متقیان حکایت می کرد. شاید انگیزه تألیف کتاب ۲۵ جلدی و گران سنگ شرح نهج البلاغه همین
عشق والا و روحانی ایشان به حضرت علی علیه السلام بوده است.

علامه و شرح نهج البلاغه

علامه محمدتقی جعفری ر