پاورپوینت کامل حافظ، سراینده عشق; روز بزرگ داشت حافظ ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حافظ، سراینده عشق; روز بزرگ داشت حافظ ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حافظ، سراینده عشق; روز بزرگ داشت حافظ ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حافظ، سراینده عشق; روز بزرگ داشت حافظ ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۷۶

صدای سخن عشق

لسان الغیب، خواجه شمس الدین محمّد حافظ شیرازی، که به حق صدای سخن عشق در ادب
پارسی است و به همین جهت، یادگار ارزشمندی است که زیر گنبد دوّار و پرحادثه قرون و
اعصار، سرافراز و پرافتخار مانده، از قلّه های دست نایافتنی و پرجاذبه ادب، عرفان و عشق
است.

به راستی کسی را می توان در این مرز و بوم سراغ گرفت که از نام و شعر حافظ بی خبر باشد و
دست کم غزلی یا بیتی از اشعار او، این پرآوازه ترین غزل سرای ایران نشنیده باشد؟

حافظ، حافظه م

حرف حافظ تمام نشدنی است؛ برای این که حرف این مردم است. حرف گذشته دور و دراز یک
کشور. حافظ، فشرده کل تاریخ ایران را در این مجموعه نسبتا کم حجم، یعنی غزلیاتش جای داده
است. حافظ، حافظه ماست.

حافظ مهربان ترین و زود آشناترین و در عین حال دست نایافتنی ترین شاعر جهان است که
در فاصله ای از بدایت تا نهایت جاری است. او رودخانه ای است که به فراخور ظرف، از هر جای
آن می توان برداشت.

شرح احوال

خواجه شمس الدین محمّد حافظ شیرازی، در حدود سال ۷۱۵ ق در شیراز به دنیا آمد. او
بزرگ ترین غزل سرای زبان فارسی، و مردم پسندترین شاعر ایران است که نفوذش از شاعران
محبوب و بزرگی چون فردوسی، مولانا و سعدی نیز در ذهن و زندگی فارسی زبانان فراتر است.
با این همه محبوبیّت و نفوذ بی مانندی که حافظ در فرهنگ و ادب ایران دارد، زندگی او به
روشنی شناخته نیست و از قُدما نیز کسی به شرح زندگی او نپرداخته و اشارات کوتاه تذکره ها و
سرگذشت نامه ها نیز غالبا نامستند و افسانه آمیز است.

جدّی ترین و قدیمی ترین سندی که از یکی از معاصران او در دست است، مقدمه ای است که
شاگرد یا هم درس او، محمّد گل اندام ـ که پس از مرگ خواجه، دیوان او را جمع کرد ـ درباره او
نوشته است.

خانواده

از خانواده حافظ اطّلاع چندانی در دست نیست. با اشاراتی که در بعضی شعرهایش هست،
برمی آید که زن و فرزند داشته است. او درباره همسرش گفته:

مرا در خانه سروی هست کاندر سایه قدّش

فراغ از سرو بستانی و شمشاد چمن دارم

درباره فراق فرزند و داغ او، سه مرثیه در دیوان حافظ موجود است:

آن یار کزو خانه ما رشک پری بود

بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دلا دیدی که آن فرزانه فرزند

چه دید اندر خَم این طاق رنگین

به جای لوح سیمین در کنارش

فلک بر سر نهادش لوح سنگین

القاب حافظ

مرحوم دهخدا در لغت نامه، در مورد القاب خواجه حافظ شیرازی می نویسد: «به اتفاق
تذکره نویسان، لقب اصلی حافظْ شمس الدین است، ولی پس از وفات او، اهل ذوق و عرفانْ وی
را به القاب ذیل خوانده و ستوده اند: بلبل شیراز، لِسانُ الغیب، خواجه عرفان، خواجه شیراز،
ترجمان الحقیقه، کاشف الحَقایق، تَرجمانُ الاسرار، مَجذوبِ سالک، تَرجمانُ اللسان و لقب هایی
دیگر».

خود حافظ در غزلیاتش، صفات و نام هایی به خویش نسبت می دهد که به حق شایسته آن
است که ضمن القاب او شمارش می شود:

شیرین سخن: نکته دانی بذله گو چون حافظ شیرین سخن

خوشگوی: دلم از پرده بشد حافظ خوشگوی کجاست؟

خوش کلام: حافظ خوش کلام شد مرغ سخن سرای تو

و چندین لقب دیگر.

حافظ

نام شعری یا مستعار خواجه شیراز، حافظ است که او در مقطع بیش تر غزلیات و ضمن بعضی
اَشعار دیگر خویش، این تخلّص را به کار برده است.

در علّت انتخاب کلمه حافظ، گفته اند: او، حافظِ کل قرآن مجید بود، چنان که خود او می گوید:

ندیدم خوش تر از شعرتوحافظ

به قرآنی که اندر سینه داری

حافظ و شیراز

شیراز که با پرورش سعدی و حافظ، در تاریخ فرهنگ ایران و جهان جادوانه شده است، شهری
است بس قدیمی که قدمت آن به شاهان هخامنش می رسد.

حافظ به زادگاه خویش، شیراز بسیار علاقه مند بوده و این علاقه را در اشعار خود نیک نشان
داده است:

خوشا شیراز و وضع بی مثالش

خداوندا نگه دار از زوالش

شیراز و آب رکنی و آن باد خوش نسیم

عیبش مکن که خال لب هفت کشور است

از این رو، حافظ حاضر نبوده است شیراز را ترک گفته، مسافرت اختیار کند و می گوید:

من کز وطن سفر نگزیدم به عمر خویش

و علّت سفر نگزیدن را، علاقه به شیراز و نزهت گاه های آن می داند:

نمی دهند اجازت مرا به سیر و سفر

نسیم باد مصلّی و آب رکناباد

شعر حافظ

مهم ترین ویژگی شعر حافظ، قدرت تأویل پذیری آن است؛ به این معنا که هرکس به مقتضای
حال و هوای خود، مفهومی را از آن می فهمد.

شعر حافظ، یک ترانه ابدی است در ستایش آزادگی و بی تعلّقی. شعراو، ناب ترین کلمات و
جملات، از زبان عاشقی دل سوخته با تعلّقات عمیق عرفانی است. در شعر او زبان ویژه واندیشه
سترگ و پویای وحی جاری است.

خود او درباره این تأثیرپذیری از قرآن می گوید:

ندیدیم خوش تر از شعر تو حافظ

به قرآنی که اندر سینه داری

استاد خرم شاهی، حافظ پژوه معاصر می نویسد: «حافظ آموزگار نیست، معلم اخلاق نیست،
واعظ نیست، امّا نفوذ کلام عظیمی دارد. شعرش بی آن که ارشادی یا تعلیمی باشد، زندگی آموز
سده ها و هزاره هاست».

سحر بیان

سحربیان و فن استعمال حافظ چنان است که یک معنای ساده و گاه مخالفِ معمول را به قدری
استادانه در لفاف عبارت می گنجاند که خواننده به سرعت به منظور شاعر ایمان می آورد. مثلاً
همه کس معتقد است که درخت میوه دار ـ مثل توت ـ بهتر از درخت بی ثمر ـ مثل سرو ـ است ؛
ولی وقتی خواجه می فرماید:

زیر بارند درختان که تعلق دارند

ای خوشا سرو که از بند غم آزاد آمد

خواننده از آن اعتقاد دست برداشته و می فهمد که «آزادی»، از علایق بهتر است».

استاد و شعر خواجه

حافظ در درس علاّمه بزرگ و محقق نامدار میرسیّد شریف گرگانی شرکت می کرد و از او بهره ها
می برد. هرگاه درمجلس درسْ شعری از کسی خوانده می شد، میرسیّد می گفت که به جای این ها،
به فلسفه و حکمت بپردازید، ولی چون شمس الدین محمّد، حافظ شیرازی می رسید، علاّمه
گرگانی می پرسید: بر شما چه الهام