پاورپوینت کامل سنایی؛ شاعر زُهد و مَثل ; سالروز درگذشت سنایی غزنوی ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سنایی؛ شاعر زُهد و مَثل ; سالروز درگذشت سنایی غزنوی ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سنایی؛ شاعر زُهد و مَثل ; سالروز درگذشت سنایی غزنوی ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سنایی؛ شاعر زُهد و مَثل ; سالروز درگذشت سنایی غزنوی ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۳۵

اشاره

مقاله حاضر، نگاهی گذرا به زندگی، آثار و تأثیرات ژرف سنایی در ادب فارسی است. در این
مقاله، به ویژگی های سبکی و نوآوری های سنایی در شعر و ادب فارسی اشاره شده است. نیز
شعر او در قالب های مختلف، از جمله قصیده، غزل، مثنوی و قطعه بررسی و از هر یک، چند
نمونه ذکر شده است که نماینده ویژگی های شعری و شخصیتی شاعر است.

زندگی سنایی

ابوالْمَجْد مَجْدود بن آدم سنایی غزنویْ شاعر، حکیم و عارف بزرگ قرن پنجم و اوایل قرن ششم،
در سال ۴۶۷ ق، در غزنه متولد شد و در همین شهر به سال ۵۲۹ ق درگذشت و به خاک سپرده شد.
دوران کودکی و جوانی او در غزنین گذشت و در همین شهر به تحصیل علوم و معارف زمانه
پرداخت و در تمامی علوم عصر، از ادبیات گرفته تا فقه و حدیث و تفسیر و طب و نجوم و
حکمت و کلام، به درجه والایی رسید.

آثار سنایی

بَسْ که شنیدی صفت روم و چین

خیز و بیا مُلْک سنایی ببین

سنایی، یکی از پرُکارترین شاعران زبان و ادبیات فارسی است. علاوه بردیوان که شامل
چهارده هزار بیت است، چند اثر منظوم و منثور دیگر دارد که عبارتند از:

۱. حدیقه الحقیقه شامل ده باب از جمله: توحید، ذکر کلام باری، نعت نبی، فضیلت علم و
معنی عقل، حکمت و امثال. این کتاب دگرگونی بسیاری در شعر فارسی پدیدآورد و شاعران را
متوجّه آوردن معانی عقلی، حکمی و عرفانی در شعر کرد.

۲. سیر العباد الی المعاد، منظومه ای است رمزی و عرفانی که در آنْ نوعی سفر به عالَم
روحانیات بیان شده است.

۳. کارنامه بلخ یا مُطایبه نامه، منظومه کوتاهی است در حدود پانصد بیت که سنایی به هنگام
اقامت در بلخ سروده است.

۴. تحریمَهُ القلم، مثنوی بسیار کوتاهی است در حدود صد بیت که خطاب به قلم سروده و
سپس وارد مسائل عرفانی می شود.

۵. مکاتیب سنایی، شامل چند نامه از حکیم سنایی است.

سنایی، شاعری دارای دو دوران:

دو دوره متفاوت بر زندگی سنایی گفته اند:

دوران اول، مصادف با آغاز کار شعر و شاعری اوست. او در این دوره، در دربار سلاطین
به سر می برد و با مداحی، نزد پادشاهان به دنبال مقام و مرتبت و زندگی اش غرق در خوش گذرانی
و عشرت طلبی بود. این دوره، دوره تاریک زندگی سنایی است؛ زیرا مانند شاعران هم عصر
خویش، تمام سعی و تلاش خود را به ساختن قصاید مدحی و اغراق آمیز درباره سلاطین نالایق
معطوف کرده بود. ولی چندی نگذشت که وارد دوره دوم زندگی شده، از این روش زندگی
بیزاری جُست و به عالم معنا روی آورد. در این دوره که دوره روشن و بیداری زندگی سنایی
است، او مداحی پادشاهان و بزرگان عصر را کنار نهاد و زهد و عبادت در پیش گرفت. در این راه
کار او به حایی رسید که حتی وقتی سلطان وقت، بهرام شاه خواست خواهر خود را به عقد او
درآوَرَد، سنایی نپذیرفت و در جواب گفت:

من نه مرد زن و زر و جاهم

به خدا گر کنم و گر خواهم

ور تو تاجی دهی ز احسانم

به سر تو که تاج نستانم

سنایی، شاعر زهد و مثل

شاید بتوان گفت که سنایی نخستین کسی است که شعر اخلاقی را بنیاد نهاده و نیز اول کسی است
که عرفان را به صورت وسیع وارد شعر فارسی کرده است. از این رو، سنایی را بنیان گذار شعر
عرفانی می دانند و تمام شاعرانِ پس از او، احترام بسیاری برای او قائل بودند. از جمله مولانا که
با احترام از او یاد می کند و در غزلی، عطّار را به منزله روح و سنایی را به منزله چشم آن روح
می داند و خود را پیرو این دو شاعر بزرگ می شمارد و می گوید:

عطار روح بود و سنایی دو چشم او

ما از پی سنایی و عطار آمدیم

سنایی، منتقد اجتماع با سلاح زهد

امتیاز سنایی بر دیگر کسانی که به شعر زهد و مثل پرداخته اند، شیوه بیان مقصود و نیز شجاعت او
در انتقاد از حاکمان و نهادهای فاسد دوره خود است. زهد دیگران، زهدی منفی و ستم پذیر
است، ولی زهدی که سنایی عرضه می کند، زهدی است مثبت و بدون سازش کاری.

گزیده ای چند از قصاید سنایی

سنایی همواره انسان را به رهایی از قید خودی و خودبینی دعوت می کند. از نظر او، انسان باید
هم از جسم چشم پوشی کند و هم از جان، نه در جسم منزل کند نه در جان و مانند حضرت
ادریس پیش از مرگ بمیرد؛ یعنی قبل از آن که مرگ به سراغ او رود، تمام صفات غیراخلاقی خود
را نابود سازد:

مکن در جسم و جان منزل، که این دون است و آن والا

قدم زین هر دو بیرون نه، نه این جا باش و نه آن جا

گواه رهرو آن باشد که سردش یابی از دوزخ

نشان عاشق آن باشد که خشکش بینی از دریا

چه مانی بهر مُرداری چو زاغان اندرین پَستی

قفس بشکن چو طاووسان، یکی بَرْ پَرْ، برین بالا

بمیرای دوست پیش از مرگ، اگرمی زندگی خواهی

که ادریس از چنین مُردن بهشتی گشت پیش از ما

درگه خلق و درگاه خداوند

سنایی معتقد است که وابستگی و چشم داشت به مخلوق، مایه فرومایگی رسوایی و دوری از
خداوند است. هرکه به درجه ای از علم و معرفت و آسایش رسید، فقط از راه بندگی درگاه
خداوند بدان دست یافت، نه بندگی فردی چون خود. انسان نباید از طاعت خود به دام غرور و
نخوت بیفتد، هم چنین نباید به سبب معصیت و گناه، از درگاه خداوند مأیوس شود.

درگه خلق، همه زرق و فریب است و هوسْ

کار، درگاه خداوندِ جهان دارد و بَسْ

هر که او نام کَسی یافت، از آن درگه یافت

ای برادر، کَسِ او باش و میندیش از کَسْ

گر چه در طاعتی، از حضرت او «لاتَأمَنْ»

ورچه با معصیتی، از در او «لا تَیْأَسْ»

ورچه خوبی، به سوی زشت، به خواری مَنِگر

کاندرین مُلْک چو طاووس، بِه کارَست مگس

چنگ در گفته یزدان و پیمبر زن و رُو

کان چه قرآن و خبرنیست فسانه ست و هوس

شرط مردان حق

سنایی در قصیده بسیار زیبایی به وصف مردان حق می پردازد. از نظر او در دل مرد خدا، تنها عشق
پروردگار ساکن است. مرد حق در بند وصل و هجران نیست، بلکه پیوسته بر درگاه دل حاضر
است و جان خود را به فرمان بری از فرمان خداوند وا می دارد. مرد حق به وجود خود کافر است و
به وجود پروردگار مؤمن: