پاورپوینت کامل وحدت حوزه و دانشگاه ; بال هایی برای پرواز ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وحدت حوزه و دانشگاه ; بال هایی برای پرواز ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وحدت حوزه و دانشگاه ; بال هایی برای پرواز ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وحدت حوزه و دانشگاه ; بال هایی برای پرواز ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۶۱

اشاره

آیت اللّه شهید دکتر محمد مفتح، در سال ۱۳۰۷ شمسی در خانواده ای روحانی در همدان به دنیا
آمد. از کودکی در محضر پدر، به فراگیری ادبیات پرداخت و سپس در حوزه علمیه قم، از
بزرگانی چون آیت اللّه بروجردی، میرداماد، علامه طباطبایی و امام خمینی رحمه الله بهره جست و خود
مُدرسی گردید. وی در دورانی که تبلیغات استثمارگران، دانشگاه و تحصیل علوم جدید را ننگ و
پشت کردن به دین می دانست، قدم به عرصه دانشگاه گذاشت و به درجه «دکتری» رسید. او که
توطئه استعمار را در جدا نگه داشتن دو قشر دانشگاهی و روحانی با تمام وجودش حس کرده
بود، به تلاش هایی برای ایجاد وحدت و انساجم میان این دو قشر پرداخت. مقاله ای که این
بزرگوار در مجله مکتب اسلام درباره وحدت حوزه و دانشگاه نوشت، اندیشه والای او را در
این باره بیان می کند.

روز تاریخی

روز تاریخی ۲۷ آذر فرا می رسد؛ روزی که دو قشر اندیشمند و نوآور انقلاب، یعنی حوزه و
دانشگاه برای تداوم انقلاب و جهت صحیح آن، دست به دست هم دادند. این روز، با سالگرد
شهادت استاد حوزه و دانشگاه دکتر محمد مفتح هم زماناست. او از جمله روحانیان متهد و آگاه
بود که با قدم و قلم خود، زمینه وحدت حوزه و دانشگاه را فراهم آورد. شهید مفتح در عمر
پربرکت خود، کوشید تا جایگاه والای حوزه و دانشگاه را در نظام اسلامی به جامعه بشناساند.

«وحدت»، واژه ای مقدس

«وحدت» واژه ای مقدس و قابل احترام در فرهنگ انسانی و اسلامی است. اسلام که اساس نظام
فکری و عملی اش بر توحید و یگانگی استوار گشته، وحدت را در تمامی ابعاد فکری و عملی
انسان در نظر گرفته است. قرآن کریم مسلمانان را از تفرقه نهی می کند و می فرماید

«وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّهِ جَمیعًا وَ لا تَفَرَّقُوا؛ همه با هم متحد گردید و به ریسمان الهی چنگ زنید و پراکنده
نشوید».

همچنین در آیه ای دیگر می فرماید: «إِنَّ هذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّهً واحِدَهً؛ امت شما، امتی یگانه و متحد
است».

برای دست یافتن به این وحدت، که رمز موفقیت و عامل پیروزی و راهگشای وحدت کل
جامعه است، به فرموده امام راحل، باید جهت و روح حاکم بر حوزه و دانشگاه را یکی کنیم.

وحدت حوزه و دانشگاه

وحدت حوزه و دانشگاه، یعنی نزدیکی روحی و معنوی آنها، به طوری که هر دو، در یک مسیر
قرار گیرند و یک هدف مقصد را بپیمایند و هدفشان، تربیت انسان های پاک و بافضیلت باشد.
درست است که طلبه و دانشجو، از نظر تحصیل از یکدیگر جدا هستند و با یکدیگر هیچ گونه
سنخیتی از نظر مواد تحصیلی ندارند، ولی از نظر کیفیت تحصیل و هدف و مقصد تعالی، با
یکدیگر انسجام و وحدت دارند و این، معنای وحدت حوزه و دانشگاه است.

توطئه بزرگ

امام خمینی رحمه الله در وصیت نامه الهی ـ سیاسی خود، از اختلاف افکنی میان حوزه و دانشگاه، به
توطئه بزرگ تعبیر می کند و می فرماید: «استعمارگران و غربیان، قصد دارند کشور را به
غارت زدگی و غرب زدگی بکشانند و قشر روحانی با انزوا و منفوریت، قادر بر جلوگیری نباشد و
این بهترین راه برای عقب نگه داشتن و غارت کردن کشورهای تحت سلطه است. … بر همه ما
لازم است به متصدیان کمک کنیم و نگذاریم دانشگاه ها به انحراف کشیده شود و این امر حیاتی،
باید در مرحله اول با دست پر توان خود جوانان دانشگاه ها و دانشسراها انجام گیرد که نجات
دانشگاه از انحراف، نجات کشور و ملت است. … این جانب به همه نسل ها توصیه می کنم برای
نجات خود و کشور عزیز و اسلام آدم ساز، دانشگاه ها را از انحراف و غرب و شرق زدگی حفظ و
پاسداری کنید و با این عمل انسانی ـ اسلامیِ خود، دست قدرت های بزرگ را از کشور قطع، و
آنان را ناامید نمایید. خدایتان پشتیبان و نگهدار باد.

کامل ترنی جریان علمی

مقام معظم رهبری درباره وحدت حوزه و دانشگاه می فرماید: «وحدت حوزه و دانشگاه، عبارت
از این است که وحدت این دو کانونِ تعلیم و تعلّم را از لحاظ سیستم و سازمان دهی حاکم بر آنها،
و