پاورپوینت کامل شهادت امام حسن مجتبی(ع) ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهادت امام حسن مجتبی(ع) ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهادت امام حسن مجتبی(ع) ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهادت امام حسن مجتبی(ع) ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

۵۰

سلام بر امام

پروردگارا درود فرست بر امام حسن فرزند سید رسولان و جانشین امیرمؤمنان. سلام بر تو ای پسر رسول خدا.
سلام بر تو ای پسر سید اوصیا. گواهی می دهم که تو ـ ای پسر امیرالمؤمنان ـ امین خداوندی و پدرت نیز امین
خداوند است. مظلوم زندگی کردی و شهید از دنیا رفتی؛ و شهادت می دهم که تو، پیشوای پاک و مطهّر،
هدایت گر و هدایت یافته ای.

پروردگارا، در این ساعت از جانب من به روح مطهّر او برترین درودها را نثار فرست.

بخشی از کلمات قصار امام حسن مجتبی علیه السلام :

ـ هیچ گروهی در کارها مشورت نکردند مگر آن که راه سعادت باز یافتند.

ـ هرگاه کارهای مستحب به امور واجب زیان رساند، آن مستحبات را ترک کنید.

ـ تمام کردن هر کار، بهتر و مهم تر از شروع کردن آن است.

ـ اگر حاجت از دست برود، بهتر از آن است که برای انجام دادن آن به سراغ انسان نااهل بروند.

ـ در کیفر دادن دیگران شتاب مکن، و میان گناه و کیفر آن، راهی برای عذرخواهی باز بگذار.

ـ بدترین مصیبت، مصیبتِ بداخلاقی است.

ـ کسی که دوری از سفر را به یاد آورد، خود را آماده و مهیّا می سازد.

ـ کسی که طالب عبادت است، خود را برای عبادت پاکیزه گرداند.

ـ ای انسان، بدنت در دنیا باشد و دلت در آخرت.

ـ بُخل آن است که انسان آنچه انفاق می کند، تلف شده به حساب آرد و آنچه را نگاه می دارد شرف و بزرگی
بداند.

ـ همانا مرگ، دنیا را رسوا کرده است.

ـ ای فرزند آدم، نسبت به محرّمات الهی چشم پوشی و خویشتنداری کن که در این صورت «عابد»ی، و به آنچه
خداوند قسمت کرده راضی باش که «غنی» باشی، و مجاورت خود را با اطرافیان نیکو گردان که «مسلمان»
باشی، و چنان با مردم رفتار کن که دوست داری با تو رفتار کنند که در این صورت «عادل» خواهی بود.

ـ کسی که خدای را بشناسد او را دوست دارد، و کسی که دنیا را بشناسد در آن زهد می ورزد، و مؤمن کسی است
که سرگرم دنیا نشود، مگر آن که غافل شود و چون هوشیار شود، غمگین شود.

حمایت از محرومان و مستمندان

امام حسن مجتبی علیه السلام ، نه تنها از نظر علم، تقوی، زهد و عبادت، مقامی برگزیده و ممتاز داشت، بلکه از لحاظ
بخشش و دستگیری از بیچارگان و درماندگان نیز در عصر خود زبانزد خاص و عام بود. وجود گرامی آن حضرت
آرام بخش دل های دردمند، پناهگاه مستمندان و تهیدستان و کانون امید درماندگان بود. هیچ فقیری از در خانه
آن حضرت دست خالی برنمی گشت. هیچ آزرده دلی شرح پریشانی خود را نزد «کریم آل فاطمه» بازگو نمی کرد،
جز آن که مرهمی بر دل آزرده او نهاده می شد. گاه پیش از آنکه مستمندی اظهار احتیاج کند و عرق شرم بریزد،
احتیاج او را برطرف می ساخت و اجازه نمی داد رنج و مذلّت سئوال را برخود هموار سازد.

تربت غریب

وقتی قبر مطهّرت را آنگونه غریبانه در زیر آفتاب و باران و دستخوش ستم روزگار می نگریم، بر آن تربت غریب،
آن خانه درهم شکسته تنها مانده در آفتابِ خاموش بقیع، ـ که فریادگر تمامی قرون و رسوا کننده همه ملحدان
است ـ جگرهامان در شعله های حزن و خشم می لرزد و سینه هامان از آن همه غربت و خاموشی، غمگسار
می شود. کیست که خاک مقدست را آنگونه بنگرد و تحمل آن همه درد و رنج را داشته باشد. آن کیست که
گنجینه آرزوها و کانون محبتش را در غربت بقیع چنین به یغما رفته ببیند و دامن صبرش از دست نرود و
شانه های تحملش درهم نشکند و دل دردمندش ننالد و چشم خون پالایش نگرید.

واقعه جانگداز

امروز به یاد سبط اکبر رسول خدا، امام حسن مجتبی علیه السلام و آن همه مصیبت و اندوه و درد و رنج و مظلومیت
جانکاه، چشمان تمامی دوستدارانِ حتّی و عاشقان معنویّت و شیفتگان ولایت علوی می گرید. در آخرین
روزهای ماه صفر واقعه جانگداز شهادتش، طراوت و شادابی همه بوستان های جهان را به خزان کشید. شقایق با
داغ از زمین می روید و لاله، رنگِ خون مطهر او را بر چهره دارد. بنفشه از اندوه او سر به گریبان است و چشم
نرگس به یاد او نگران است. اگر ابر می بارد غربت او را می گرید و اگر رعد می غرّد، حماسه های حیات جاودانه
او را فریاد می زند. هر صخره استوار نشان از عزم راسخ او دارد و هر قلّه سترگِ کوهسار از همّت بلند او سخن
می گوید.

الگوی ایثار

امام حسن مجتبی علیه السلام تمامی توانمندی و امکانات مادی و معنوی خویش را در راه ترویج دین و حمایت از
محرومین به کار می گرفت و اموال فراوانی در راه خدا می بخشید. تاریخ نگاران در شرح زندگانی پرافتخار آن
حضرت، از بخشش های بی سابقه و انفاق های شگفت انگیزی یاد کرده اند که نمونه های آن را در سایر مقاطع
تاریخ به سختی می توان دید.

این امام همام در طول عمر خود دوبار تمام دارایی اش را به طور کامل بخشید و سه بار ثروت خود را به دو نیم
تقسیم کرد؛ نیمی از آن را برای خود نگاه داشت و نیم دیگر را در راه خدا انفاق کرد.

رزمنده شجاع اسلام

به شهادت بسیاری از تاریخ پژوهان، امام حسن مجتبی علیه السلام انسانی شجاع و رزم جویی بسیار با شهامت بود و
ترس و بیم هرگز در وجود او راه نداشت. در جنگ جمل، امام مجتبی علیه السلام در رکاب پدر خود، در خط مقدم جبهه
می جنگید و از یاران دلاور امیرمؤمنان، پیشی می گرفت.

مقابله با دشمن

نقل شده که روزی مردی به نزد امام حسن علیه السلام آمد و عرض کرد: ای فرزند امیرمؤمنان، من دشمن بی رحم و
ستمکاری دارم که نه حرمت پیران نگاه می دارد و نه بر خردسالان رحم می کند. حضرت فرمود: دشمن تو
کیست تا از او انتقام بگیرم. عرض کرد: دشمن من تهی دستی و پریشانی است.

امام علیه السلام لحظه ای سر به زیر افکند و سپس خادم خویش را صدا کرد و فرمود: آنچه از اموال ما به جا مانده بیاور.
او پنج هزار درهم آورد. حضرت درهم ها را به آن مرد داد و فرمود: سوگندت می دهم که هرگاه این دشمن بر تو
ستم کند، شکایتش را به نزد ما آوری، تا از تو دفع ستم کنم.

جوانمردی در میان نامردان

پس از شهادت امیرالمؤمنین علی علیه السلام ، امام حسن مجتبی علیه السلام لشکری را که پدرش برای نبرد با معاویه تجهیز کرده
بود، از نو ساماندهی کرد و به قصد مبارزه با لشکر شام از کوفه خارج شد.

آن حضرت در مداین، در مقابل سپاهیان خود به پا ایستاده، خطبه ای پر شور ایراد کرد و آنها را به نبردی
سهمگین با دشمن غدّار فرا خواند و از جمله فرمود: معاویه به ما پیشنهادی کرده است که دور از انصاف، و بر
خلاف هدف بلند و عزّت ماست. اینک اگر آماده کشته شدن در راه خدایید، بگویید تا با او به مبارزه برخیزیم و
با شمشیر پاسخ او را بدهیم و اگر طالب زندگی و سلامتید، اعلام کنید تا پیشنهاد او را بپذیریم و رضایت شما را
تأمین کنیم. در این حال یاران سست ایمان حضرت از هر طرف فریاد زدند که ما زندگی می خواهیم و دوست
داریم که زنده بمانیم، و بدین ترتیب از همراهی با او دریغ ورزیدند.

تدبیر خردمندانه

از غمناک ترین صفحات زندگانی پردرد و رنج امام حسن علیه السلام ناچار شدن آن حضرت به دست کشیدن از جنگ و
تن دادن به صلح با دشمن است. متأسفانه داستان صلح امام حسن با معاویه و وقایع اندوه باری که بر آن گرامی
گذشته است و دلایل و شرایط پذیرش صلح و دنیایی منفعت و حکمت و مصلحت که در این تصمیم
خیرخواهانه و اصلاح طلبانه نهفته است، تاکنون به خوبی بازگو نشده و رمز و رازهای این حرکت خردمندانه،
آن چنان که باید تشریح نشده است.

امام باقر علیه السلام در این باره فرمودند: اگر امام مجتبی علیه السلام صلح را نمی پذیرفت، خطر بزرگی متوجه اسلام می شد.

سردار میدان ه

امام حسن مجتبی علیه السلام نه تنها در میدان های نبرد با شجاعت و شهامت به مصاف دشمن می رفت، بلکه آنگاه که
مصلحت مسلمانان را در صلح و آتش بس دید نیز بدون هیچگونه بیم و واهمه ای به پذیرش صلح تن درداد و در
مقابل شماتت ها و سرزنش های دوستان ناآگاه، که زبان به اعتراض گشوده بودند، قاطعانه ایستادگی کرد و در
عین حال با برخوردی محبت آمیز و زبانی نرم و اخلاقی پیامبرگونه، به شرح و تبیین فلسفه صلح خویش
پرداخت و از گمراه شدن یاران خود جلوگیری کرد. با این همه متاسفانه باز هم گروهی از کج اندیشان
کم معرفت، آن پیام آور بزرگ صلح و آزادگی را آماج تیرهای بهتان و ستم قرار داده و از همراهی با آن امام هدایت
خودداری کردند.

حکمت صلح

امام حسن علیه السلام در پاسخ به پرسش اعتراض آمیز یکی از یاران خود در مورد صلح با معاویه فرمود: ای اباسعید،
آیا من پس از پدرم حجت خدای تعالی بر خلق و پیشوای ایشان نیستم؟ عرض کرد: آری. فرمود: آیا من کسی
نیستم که پیامبرخدا صلی الله علیه و آله درباره من و برادرم فرمود: حسن و حسین هر دو امامند، چه قیام کنند و چه بنشینند؟
عرض کرد: آری.

فرمود:پس من امامم، چه قیام کنم و چه بنشینم. ای اباسعید، انگیزه صلح من با معاویه همان بود که رسول خدا
را در هنگام بازگشت از حدیبیه به مصالحه با قریش واداشت. ای اباسعید، اگر من از جانب خدای تعالی امام و
پیشوای مردم باشم، به هر کاری که اقدام کنم نباید به نابخردی متهم شوم، هر چند حکمت کاری که انجام
داده ام بر آنان پوشیده باشد. اگر من این کار را نمی کردم حتی یک تن از شیعیان ما در روی زمین باقی نمی ماند و
همه کشته می شدند.

بر قله های عرفان و عبودیت

مرحوم شیخ صدوق از امام صادق علیه السلام روایت می کند که فرمود: حسن بن علی علیه السلام عابدترین مردم زمان خود و
زاهدترین و برترین آنها بود، پیاده به حج می رفت و گاهی نیز با پای برهنه می رفت. چنان بود که وقتی یاد مرگ
می کرد یا چون صحبت از قبر و قیامت و بعث و نشور و عبور از صراط می شد می گریست… و چون به نماز
می ایستاد بندهای ب