پاورپوینت کامل میلاد امام جواد(ع) ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میلاد امام جواد(ع) ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میلاد امام جواد(ع) ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میلاد امام جواد(ع) ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۹۳

مدت عمر

عمر شریف امام جواد(ع) از ۲۵ بهار و اندی تجاوز نکرد. در همین مدت کوتاه، فعالیت های حضرت(ع) در
ترویج فرهنگ اسلام ناب محمدی و علوی به گونه ای بود که پادشاهان عباسی که خود را خلیفه مسلمین
می خواندند، نتوانستند او را تحمل کنند و سرانجام آن حضرت را به شهادت رساندند.

مادر

نام مادر امام جواد(ع)، ریحانه است. آن بزرگوار از برترین بانوان زمان خویش و از طایفه ماریه قبطیّه، همسر
گرامی رسول خداست. امام رضا(ع) از ایشان به عنوان بانویی پاکدامن و با فضیلت یاد می فرماید: «ریحانه در
قداست و پاکی همانند مریم(س) است.»

لقب

یکی از لقب های امام محمدتقی(ع) «جواد» است؛ شاید به این دلیل که همیشه در زندگی به اندک بسنده می کرد
و بسیار بخشنده بود.

فرزندان

امام جواد(ع) دو دختر به نام های فاطمه و حکیمه و دو پسر به نام های موسی و علی(ع) داشت. علی همان امام
علی النقی(ع)، امام دهم شیعیان جهان است که پس از پدر بزرگوار خود، رهبری معنوی مردم را به دست
گرفت.

چهره

رنگ سیمای آن حضرت نه بسیار سفید و نه خیلی سیاه بوده است. آن گونه که نقل می کنند، آن حضرت از
چهره ای گندمگون و ملیح برخوردار بوده اند.

کمالات

امام جواد(ع) با وجود سن و سال کم، به قدری صاحب فضل، حکمت، علم و اخلاق پسندیده بودند که هیچ
یک از بزرگان آن عصر با وی برابری نمی کرد. کمالات آن حضرت مأمون را نیز شیفته خود کرده بود.

ازدواج

مأمون که از کمالات، علم و فضل امام جواد(ع) آگاه بود، سخت شیفته آن حضرت شده بود. به همین دلیل،
پس از شهادت پدر بزرگوار آن حضرت، امام(ع) را به خراسان فرا خواند و او را مورد احترام فراوان قرار داد و
حتی دخترش «ام الفضل» را به عقد آن حضرت درآورد.

ماجرای ازدواج

مأمون با توجه به مراتب فضل، علم و کمالات امام جواد(ع)، سخت به او علاقه مند بود. او تصمیم داشت دختر
خود، ام فضل را به عقد آن حضرت درآورد که با مخالفت شدید بنی عباس روبه رو شد. آنها از ترس اینکه مبادا
وقایع زمان ولایت عهدی امام رضا(ع) و زمینه انتقال خلافت به خاندان علوی فراهم شود، مأمون را از این کار بر
حذر داشتند. بهانه آنها این بود که امام جواد(ع)، نوجوانی کم اطلاع و فاقد دانش دینی و فرزانگی لازم است.
بنابراین شایسته نیست که خلیفه، دختر خود را به عقد او درآورد. اما از آنجا که مأمون از کمالات حضرت به
خوبی آگاه بود، بر ازدواج آن دو پافشاری کرد. او مناظره ای بین امام جواد(ع) و قاضی القضات، یحیی بن اکثم،
ترتیب داد تا دانش و فضل امام(ع) را بر همگان آشکار کند. این جلسه با شکوه با حضور بزرگان، علما، امیران و
درباریان تشکیل و با طرح پرسشی از سوی یحیی بن اکثم آغاز شد. حضرت از فرض های گوناگون سؤال وی
پرسید. یحیی از پاسخ باز ماند. آنگاه حضرت، پس از بیان صورت های مختلف مسئله، به همه آنها پاسخ گفت.
بدین گونه، مأمون مقام و منزلت امام جواد(ع) را به آنها نشان داد و سپس دختر خود را به عقد آن حضرت
درآورد.

بازگشت به مدینه

امام جواد(ع) مدتی پس از ازدواج با ام فضل، به قصد زیارت خانه خدا، به همراه همسر خود از بغداد خارج
می شود. چند روز پس از آن، یعنی پنج شنبه سیزده رجب سال ۲۱۸ هجری قمری، مأمون از دنیا می رود.
امام(ع) پس از به پایان رساندن اعمال حج، به مدینه باز می گردد و در آنجا ساکن می شود.

علی بن مهزیار اهوازی، شاگرد امام جواد(ع)

یکی از شاگردان امام جواد(ع)، علی بن مهزیار اهوازی است. او نزد امام، مقام والایی داشت. از سخنان امام(ع)
به خوبی می توان منزلت ویژه او را نزد آن حضرت دریافت. حضرت طی نامه ای به علی بن مهزیار می نویسد:
«تو همیشه مرا شادمان می سازی؛ همان طور که در سخنان تازه ات مرا خرسند ساخته ای. خداوند از تو راضی
شود و تو را شادمان سازد». او وکیل امام جواد(ع) و امام هادی(ع) بوده است و دارای سی جلد کتاب است.
آرامگاه او در اهواز، زیارتگاه خاص و عام است.

فضل بن شاذان، شاگرد امام جواد(ع)

فضل بن شاذان، از شاگردان امام جواد(ع) است. او اهل نیشابور بوده است و از فقها و متکلمان بزرگ شیعه
محسوب می شود که در عمر پر برکت خود، حدود یکصد و هشتاد جلد کتاب نگاشته است. در اواخر عمر از
سوی حاکم وقت، عبدالله بن طاهر، از نیشابور تبعید شد. سرانجام در سال ۲۶۰ هجری قمری به رحمت خدا
پیوست. مزار آن بزرگوار در شش کیلومتری شهر نیشابور است.

اهمیت نیکی کردن به مردم

مردی با خوشحالی به محضر امام جواد(ع) شرفیاب شد. امام(ع) علت خوشحالی او را پرسید. آن مرد گفت:
ای پسر رسول خدا، از پدرم شنیدم که می گفت: روزی که خداوند توفیق نیکی به مسلمانی را نصیبت کند، روز
خوشحالی و نشاط است. و من امروز موفق شدم که به برادران دینی ام نیکی کنم. آنگاه امام(ع) به جان خود
سوگند خورد و فرمود: «چنین کاری جای شادمانی دارد؛ به شرط آن که آن را با منّت از بین نبری».

پاسخ شجاعانه

روزی مأمون در بین راه به گروهی نوجوان برخورد که امام جواد(ع) هم در میان آنها بود. آنان پس از مشاهده ساز
و برگ پادشاهی مأمون، از محل دور شدند. امّا امام جواد(ع)، با آنکه نوجوانی کم سن و سال بود، بر جای ماند.
مأمون، علت ترک نکردن محل را از حضرت جواد(ع) پرسید. ایشان در پاسخ فرمودند: «دلیلی برای رفتن
نیافتم؛ زیرا نه راه را بر تو تنگ کرده بودم تا با رفتنم راه باز شود و نه مرتکب خلافی شده بودم که از ترس فرار
کنم، و می پندارم که تو کسی را بی گناه آسیب نمی رسانی». مأمون وقتی امام جواد(ع) را شناخت، گفت: به حق
که فرزند علی بن موسی الرضا(ع) هستی!

پارسایی امام(ع)

حسین مکّاری می گوید: زمانی که امام جواد(ع) در بغداد زندگی می کرد، مأمون سخت به وی علاقه مند شده
بود و با ایشان در نهایت احترام رفتار می کرد. روزی در محضر امام(ع) بودم و می اندیشیدم که امام(ع) با چنین
موقعیتی، دیگر به مدینه باز نمی گردد. امام(ع) که چهره اش زرد شده بود، نگاهی به من انداخت و فرمود: «ای
حسین، نان جو با نمک نیمکوب در مدینه، در جوار حرم رسول خدا(ص) و اهل بیتش، برای من بهتر از آن
چیزی است که می بینی».

نیکی به والدین

شخصی به امام جواد(ع) نامه نوشت. از امام(ع) خواست برایش دعا کند و درباره چگونگی رفتار با پدرش که
فردی ناصبی و بدخو بود پرسید. امام جواد(ع) در پاسخ به نامه او نوشت: «برایت دعا می کنم و از تو می خواهم
با پدرت مدارا کنی و موجبات آزار او را فراهم نکنی». حضرت در ادامه نامه او را دلداری داد که «در پس هر
دشواری، آسانی است. بردبار باش که پیروزی از آنِ پرهیزکاران است».

مشورت

امام جواد(ع) از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرمود: «کسی که مشورت کند، پشیمان نمی شود». مشورت،
بهره گیری از اندیشه و تجربه دیگران است که محصول آن، تصمیمی منطقی، سازنده و خردمندانه است.

سحرخیزی

تلاش، سخت کوشی، پشتکار و بهره گیری از همه فرصت ها برای تحقق اهداف فردی و اجتماعی، از عوامل
تضمین کننده موفقیت است. بی تردید، همه کسانی که شیرینی دست یابی به مقاصدشان را چشیده اند، در
بهره گیری از زمان ــ به ویژه فرصت هایی که کارایی انسان را به طرز آشکاری افزایش می دهد ــ غافل نبوده اند.
اینان سحرخیزی و آغازیدن کار با نام و یاد خدا را از عوامل توفیق خود می دانند. امام جواد(ع) می فرماید:
«پیامبر اکرم(ص) به امیر مؤمنان(ع) فرمودند: یا علی، هر سحر با نام خدا برخیز که خداوند در سحر برای امت
من برکت قرار داده است».

آرامش

انسان همواره تحت تأثیر عوامل اضطراب آور بوده است. ولی بشر امروز، در جامعه ای گسترده، پیچیده،
پررقابت و به دور از معنویت، احساس رهاشدگی و تنهایی مضاعفی دارد و با فشارهای روانی غیر قابل تحمّلی
روبه روست. از گام های اساسی برای کاهش و غلبه بر این وضعیت، پناه بردن به معنویّت حقیقی و اتصال به
منبع لایزال الهی است؛ چنان که امام جواد(ع) فرموده اند: امیر مؤمنان(ع) خطاب به ابوذر می فرمایند: «به خدا
سوگند اگر آسمان ها و زمین بنده ای را محاصره کند و او پرهیزکاری را پیش گیرد، خداوند راهی برای خروج او
از تنگنا می گشاید. ای ابوذر، حق تو را آرام می کند و باطل تو را به وحشت می اندازد.»

توکّل

احساس تنهایی و رهاشدگی، بیماری شایع جوامع امروزی است. سبب چنین عارضه ای هرچه باشد، نتیجه ای
جز فشار روانی و ناکارآمدی فرد و اجتماع ندارد. توصیه اکید متخصصان برای بهبود این بیماری روانی، ورود به
محدوده حمایتی خداوند و اعتماد به نفس و توکل به پروردگار است. باید با تلاش فراوان، شادی، قدرت و
اعتبار کافی به دست آوریم. امام جواد(ع) می فرماید که امام علی(ع) فرمودند: «هر کس به خدا اعتماد کند،
خداوند به او شادی و سرور می بخشد. و هر که به او توکّل کند، او را در کارهایش به میزان کافی یاری می کند».

آرمان های انسانی

عزت و کرامت نفس، دست یابی به گنجینه ارزش های انسانی و ورود به وادی نور و روشنایی، واژه هایی اند که
بشر هم