پاورپوینت کامل روز امور تربیتی ۸۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روز امور تربیتی ۸۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روز امور تربیتی ۸۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل روز امور تربیتی ۸۵ اسلاید در PowerPoint :

۵۲

تربیت دینی

وقتی به کودکان خود یاد می دهیم که به جای دیدن عیب دیگران، خوبی ها و نقاط قوت آنها را مد نظر قرار
دهند، در حقیقت احساسات عالی آنان را تقویت کرده و پرورش داده ایم. این نوع نگرش به افراد، باعث
می شود تا نسبت به خود نیز نگرش مثبت داشته باشند. خوش بختی در آن است که جنبه خوب افراد و اشیا را
ببینیم؛ زیرا در تمام افراد و اشیا و پدیده های هستی، خوبی و بدی چون خورشید و سایه وجود دارد. باید هنر
خوب دیدن و خوب انتخاب کردن را ـ که از جلوه های تربیت دینی است ـ به کودکان آموزش دهیم.

باور ایمانی کودکان

میزان اعتقاد و باور ایمانی کودک به خداوند از یک نظر بسته به میزان اعتقاد و ایمان قلبی پدر و مادر به خداوند
است. این اعتقاد نه با زبان و کلام، بلکه در سیرت و کردار ظاهر می شود. این باور نه از روی تحمیل، بلکه بر
اساس بیدارگری فطرت شکل می گیرد.

زیبا دوستی

تقویت حس زیبادوستی در کودک بستر اصلی تربیت دینی و تعالی فضایل اخلاقی اوست. هنرهای زیبا و
آموزش آن به کودکان در همان نخستین سال های آموزش، به آنها کمک می کند تا عواطف و هیجانات خود را به
توازن و تناسب، تعالی بخشند و از آسیب ها و اختلالات روانی از جمله افسردگی، اضطراب، ترس،
پرخاشگری و صدها عارضه دیگر مصون بمانند.

ایجاد زمینه استقلال و آزاداندیشی

اگر به فرزندان خود بیاموزیم که چگونه نسبت به احساسات خود هوشیار شوند، می توانیم زمینه استقلال و
آزاداندیشی را در آنها فراهم کنیم. اما اغلب والدین سعی می کنند احساسات خودشان را جانشین احساسات
فرزندان کنند. هرکس تا زمانی که بر خود مسلط است می تواند فراتر از خود حرکت کند و زمانی که تحت سلطه
احساسات دیگری است، نه تنها نسبت به خود هوشیاری ندارد، بلکه تمامی توان و انرژی خود را صرف کنترل
عوامل بیرونی می کند. بنابراین شایسته است به فرزندان خود اجازه دهیم تا با آرامش درونی و اعتماد به نفس،
احساسات خود را بیان کنند. ابراز وجود و داشتن صراحت در بیان احساسات عاملی برای کشف خود و
هوشیار شدن نسبت به خود است.

حرمت و عزت نفس

کودکان را باید برای وجود مستقل خودشان و نه صرفا برای این که اطاعت و یا تقلید می کنند دوست بداریم. در
این صورت است که حرمت و عزت نفس کودک افزایش می یابد و احترام به خود که زیرساز ساختمان
شخصیت است شکل می گیرد؛ چرا که حالات و رفتارهای اقتباسی کودک، زودگذر و ناپایدارند. آنچه ماندنی و
پایدار است، خصوصیات ذاتی و استقلال درونی است.

قوه تخیّل

رشد دادن قوه تخیل کودک از وظایف مهم والدین و مربیان است. این کار را از چند طریق می توانیم انجام دهیم.
بازی های فکری، اجازه تصرف در بعضی از وسایل و اسباب بازی ها، قصه گویی و کتاب خوانی از مهم ترین
راه های پرورش قوه تخیل است. والدین باید مراقب باشند بعضی دروغ هایی را که کودکان بر اثر خیال پردازی
می گویند، به عنوان رفتارهای ضد اخلاقی ارزیابی نکنند. در عوض باید کودک را کمک کنیم تا به تدریج بتواند
بین افکار و خیال های خوش با واقعیت تمایز قائل شود.

خودمداری

خودمداری کودک خردسال یک ویژگی ذهنی است و به معنی خودخواهی نیست. پدران و مادران باید مراقبت
کنند به تصور این که فرزند آنان خودخواه شده، مبادرت به اصلاح این به اصطلاح خودخواهی نکنند و سعی
نداشته باشند تربیت اخلاقی او را پیش بیندازند. مدارا با کودک و توضیح خطاها و اشتباهات او در ادراک و
قضاوت، بهترین رفتار والدین در مقابل خودمداری فرزند خردسال است.

نیاز به دوست داشتن

نیاز به دوست داشتن و شناخته شدن موجب بروز بسیاری از تظاهرات رفتاری نوجوان برای رسیدن به این
اهداف است. هرگاه نیاز به شناسایی از طریق درس و هنر و توانایی رهبری به دست آید، دیگر نیازی نخواهد
بود که نوجوان از طریق بلند صحبت کردن، بددهنی و رفتارهایی به منظور جلب توجّه دیگران، که همه ما با آن
از دوره نوجوانی آشنا هستیم، خود را نشان دهد.

اتکا به خداوند

از مهم ترین هدف های تربیتی این است که کودکان را متکی به خداوند بار بیاوریم؛ زیرا ما در مقام پدر و مادر
همواره با کودک نیستیم. آنچه برای همیشه باقی می ماند، پیوند او با خدای خویشتن است. مذهب، می تواند
موجب افزایش امید در خانواده شود. امید و خوش بینی از پایه های بهداشت روانی است. توصیه می شود
خداوند را ابتدا برای کودکان به عنوان مظهر محبت و رحمت توصیف کنیم تا آنها به مذهب و آفریدگار هستی
علاقه مند شوند.

اعتماد به نفس

برای افزایش اعتماد به نفس در کودک باید او را ترغیب کنید تا کارهایش را خودش انجام دهد و فقط به مقدار
کمی که نیاز دارد به او یاری دهید. توانایی ها و استعدادهای کودک را کشف کنید و روی آنها تکیه کنید تا کودک
توانایی های خود را باور کند. او را به سبب توانایی ها و استعدادهایش تشویق کنید تا به تدریج استعدادهای او
شکوفا شوند. اشتباهات او را به رخش نکشید. تلاش کنید در کلام و عمل خود به کودک پیام های مثبت و امید
به آینده بدهید.

پرورش قوای ذهنی

بهترین راه پرورش قوای ذهنی کودک این است که هرکاری که به آن رغبت دارد و شخصا می تواند از عهده
اجرای آن برآید، انجام دهد تا در توسعه تفکر و خلاقیت او مؤثر باشد. پس اگر می خواهیم فرزندانمان مطالب و
مفاهیمی را که در پی آموزش آنها هستیم بهتر فرا بگیرند، باید در موقعیتی آنها را مطرح کنیم که با آمادگی
روانی ـ عاطفی آنان همراه باشد.

آینده کودکان

سرنوشت کودکان به نوع تفکر آنان به زندگی و آینده بستگی دارد. اگر خواهان آینده ای پربار برای فرزندان خود
هستید، به جای اندوختن ثروت های مادی، اندیشه های آنان را بارور سازید. به جای آن که وسایل و ابزارهای
خوشبختی را از بیرون برایشان فراهم سازید، سعی کنید آنان اکسیر خوشبختی را در درون خود و از طریق
خدمت و محبت ورزیدن به دیگران بجویند.

پذیرش و احترام

محترم شمردن نوجوان، احترام به حقوق او، توجّه به نیازهای همه جانبه او و پذیرش او همان طور که هست، از
مهم ترین اصول برقراری رابطه انسانی است. فرزند یا فرزندان شما بیش از هرچیز، وجود شما را می خواهند و
حضور شما در خانه برای آنها ارزشمند و حیاتی است. با دقت گوش دادن به حرف های نوجوان، پذیرفتن و
تشویق رفتارهای مطلوب او، فراهم کردن فرصت هایی برای ابراز وجود و خودنمایی و عدم تمسخر و سرزنش
او از نشانه های برقراری رابطه انسانی سالم با نوجوان است.

تحمیل کردن

گاهی اوقات پدران و مادران نظرها، رغبت ها و علایق خود را به فرزندان تحمیل می کنند و حتی بدون توجّه به
سن و موقعیت آنان، برای آنها رنگ و مدل لباس انتخاب می کنند. در چنین موقعیتی، بروز رفتارهایی از قبیل
لجبازی، مقاومت منفی و سرکشی طبیعی است. باید به نوجوان اعتماد کرد و به وی اجازه داد که به تدریج پس
از کسب آگاهی های لازم، خود تصمیم بگیرد و تصمیم گیری در امور زندگی، تحصیلی و شغلی را تمرین کند.

توقعات و انتظارات

پیش از آن که کودک را به کاری وادار کنیم، باید توانایی و ظرفیت او را نسبت به انجام دادن آن کار بسنجیم تا
تکالیفی که بر او تحمیل می شود، خارج از توان او نباشد. تجربه نشان داده است توقعات و انتظارات بیش از حد
نه تنها نتایج وارونه ای را به دنبال می آورد، بلکه کودک را نسبت به انجام وظایف اصلی و تکالیف طبیعی اش نیز
بیزار می کند، تا آن جا که از انجام حداقل وظایف و توقعات نیز شانه خالی می کند.

مشورت کردن

بسیاری از مشکلات خانواده هایی که فرزند نوجوان دارند، نتیجه عدم مشورت با آنهاست. برخی از پدران و
مادران در تصمیم گیری های خانوادگی یا در امور مربوط به تحصیل، شغل و ازدواجِ فرزندشان با وی مشورت
نمی کنند. در حالی که مشارکت دادن نوجوان در این گونه امور موجب می شود احساس مسئولیت و توانایی
تصمیم گیری در او ایجاد شود. به فرزند نوجوان خود اعتماد کنید و پس از دادن آگاهی های لازم، به او اجازه
دهید که به تدریج در امور گوناگون تصمیم بگیرد و تصمیم گیری در امور زندگی، تحصیلی و شغلی را تمرین کند.

تعریف و ستایش

تعریف و ستایش بیش از حد از کودک مانع خودیابی و کشف واقعیت های موجود در خودش می شود. نتایج
پژوهش ها و تجربیات تاریخی نشان داده است که در اغلب موارد، افراد موفق و پیشرو در زندگی کسانی بوده اند
که کم تر تعریف شنیده اند؛ چرا که ستایش و تمجید افراطی از کودک، احتمالاً نتایج وارونه ای را به دنبال دارد و
محرک های طبیعی و انگیزه های درونی را در فرد تضعیف می کند. هر فردی از موفقیت و کشف کردن و پیشرفت
کردن، لذت می برد، لذا اگر تشویق های بیرونی جانشین تشویق درونی شود، به طور ناخواسته مانع ظهور
انگیزه های درونی او شده ایم.

نظارت بر رفتار

نظارت مفید و مؤثر بر رفتار کودکان، از اصول مهم بهداشت روانی آنان است. به نظر می رسد یکی از نیازهای
بهداشت روانی کودکان این است که احساس کنند پدر و مادر بر رفتار آنان نظارت دارند؛ به بیان دیگر، کودکان
باید احساس کنند که خوب و بدِ رفتار و گفتار آنان، برای والدین اهمیت دارد. برای این کار، پدر و مادر هم چون
باغبانی که مراقب است که آفتْ گل ها و گیاهان را آسیب نرساند، آفت های تربیتی فرزندان خود را می شناسند و
کودکان را در برابر این آفت ها محافظت می کنند.

معنویت

کودکان، معنویت را در رفتار پدر و مادر خود جستجو می کنند، و به رفتار والدین بیشتر از گفتار آنان توجّه دارند.
اگر ارزش های اصیل مذهبی به طور هماهنگ در گفتار و رفتار پدر و مادر و در روابط والدین با یکدیگر جلوه گر
شود، این ارزش ها آسان تر به فرزندان منتقل می شوند؛ زیرا پدر و مادر اولین الگوی فرزندان خود هستند.

مقاومت در برابر لجبازی

والدین و مربیان باید تلاش کنند تا در برابر لجبازی های کودک تسلیم نشوند. کافی است یکی دوبار در برابر
لجبازی های کودک مقاومت کنیم تا او در عمل بیاموزد که با لجبازی نمی تواند به هدف های خود برسد. در این
صورت او ناگزیر خواهد بود راه های مناسب تری را برای ارتباط با دیگران بیاموزد. کافی است شما رفتار خوب
او را تشویق و تقویت کنید و در برابر لجبازی های او تسلیم نشوید. با صبر و حوصله و پشتکار می توان با این
قانون ساده، رفتارهای خوب کودک را افزایش داد. افزایش رفتارهای مناسب در کودک به تدریج موجب کاهش
لجبازی می شود.

کودکی کردن

کودک اگر در کودکی کاملاً کودکی نکند، در دوران بزرگ سالی به گونه ای کودکی خواهد کرد و اگر در دوره
خردسالی بچگی نکند، در بزرگ سالی با روحی کوچک باقی خواهد ماند. اگر بچه ای بر اساس فشار والدین و به
طور تصنعی، مؤدب، ساکت، سربه زیر و منظم باشد، فردا که بزرگ شود، به شدت حیله گر و متظاهر خواهد
بود، زیرا در درون بسیار ناآرام و در ارتباط اجتماعی وابسته و نابالغ است.

بزرگی کردن

یکی از عواملی که موجب می شود بچه های امروز، ارزش های پدر و مادر را نفی و رفتار بزرگ سالان را رد کنند،
این است که از راه نصیحت شنوی مجبور به بزرگی کردن شده اند، ولی همیشه از این گونه بزرگ بودن و بزرگ شدن
بیزار بوده اند و از آن خاطره های بدی دارند. بنابراین، اگر در پاره ای از موارد هیچ کاری نکنیم و نگذاریم که هیچ
اقدامی صورت گیرد، به تربیت فطری کودکان نزدیک تر شده ایم.

انگیزه و نیاز به پیشرفت

مهم ترین عامل در پیشرفت و موفقیت، نه هوش و نه استعداد، بلکه انگیزه و نیاز به پیشرفت و موفقیت است.
ولی اغلب والدین به جای تقویت انگیزه و بیدار کردن نیاز فرزند خود به موفقیت، او را به کسب موفقیت و
پیشرفت مجبور می کنند و او را به سبب شکست هایش سرزنش می کنند؛ حال آن که این برخوردها جز از بین
بردن انگیزه پیشرفت حاصلی در بر ندارد. در واقع والدین به نام تقویت رفتار مطلوب فرزند خود، ناخواسته
رفتار نامطلوب را در او پرورش می دهند. به همین دلیل است که فرزندانِ این گونه والدین، روز به روز، ناامیدتر
شده، احساس شکست و دل سردی بیشتری نسبت به آینده خود می کنند.

خودشناسی

آموزش این که فرزندان ما هر روز با محاسبه و مراقبت، رفتار خود را ارزیابی کنند، بیش از آموزش های درسی و
مدرسه ای اهمیت دارد؛ زیرا این آموزش، به خودشناسی و خودیابی آنها کمک می کند. بنابراین خوب است که
هرشب هنگام خواب به آنها یادآوری کنیم که از خود بپرسند آن روز را چگونه گذراندند. همین بازنگری و
بازاندیشی منجر به آفرینش موقعیت های برتر خواهد شد و کودک یاد می گیرد که چگونه فراتر از آنچه هست،
حرکت کند.

خلاقیّت

خلاقیّت و ابتکار یا دنباله روی و عدم خلاقیت کودکان، تا حد زیادی تحت تأثیر روابط خانوادگی آنهاست.
روش تربیت آزادمنشانه و همراه با انضباط، خلاقیت و ابتکار بیشتری را در کودکان باعث می شود. در حالی که
روش تربیتی سلطه طلبانه، بیشتر هماهنگی و دنباله روی را در کودکان رشد می دهد.

پرهیز از دروغ

به همان اندازه که به فرزندان توصیه می کنیم تا از دروغ گویی پرهیز کنند، باید مراقب باشیم که با دروغ زندگی
نکنند؛ زیرا با دروغ زندگی کردن، خطرناک تر و فریبنده تر از دروغ گفتن است.

نماز جماعت

نماز جماعت در مدرسه ایجاد کننده فضایی است که روحیات معنوی و جمعی دانش آموزان را در مقابل تهاجم
فرهنگی غرب تقویت کرد، از تاخت وتاز نیروهای ضدمذهبی یا بی اعتنا علیه مذهب، در فضای دانش آموزی
پیشگیری می کند و نیز از اشغال