پاورپوینت کامل روز بزرگ داشت ملاصدرا ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روز بزرگ داشت ملاصدرا ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روز بزرگ داشت ملاصدرا ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روز بزرگ داشت ملاصدرا ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۷۸

بوی بهار

زمین و آسمان شیراز نورباران بود. بوی گل محمّدی در فضای شهر پیچیده بود. بوی بهار
می آمد. شیراز در شبی رؤیایی به سر می برد. خطه دانش پرور و ادب گستر شیراز، به امید
طلوع بامدادی بود که ناگه بانگ تکبیر مؤذن، شب را شکست و از نور خبر داد. مژده تولد
فرزندی را به میرزا ابراهیم بن یحیی قوامی شیرازی دادند و او که سال های دراز انتظار چنین
روزی را داشت و بارها نذر و نیاز کرده بود از فرط خوشحالی سراسیمه خود را به منزل
رسانید و بر اساس عهدی که کرده بود نام مبارک «محمد» را برای فرزندش برگزید. آن گاه
سر به خاک سایید و طلوع آفتاب زندگی در خانه اش را سپاس گفت.

آغاز تحصیل

روزها ازپی هم می گذشت و شکوفه های نبوغ محمد بر شاخسار فکر و اندیشه او هویدا
می شد. آری وقت آن رسیده بود که پدر درباره تربیت فرزند خویش اندیشه کند تا به نیکی به
بار آید و با دین محمدی و آیین علوی آشنا گردد. میرزا ابراهیم پدر ملاصدرا که از کارگزاران
ولایت فارس یا بازرگانی سرشناس بود با انتخاب معلمان خوب و مجرب در تربیت
یگانه فرزندش بسیار کوشید ودر آموزش علوم متعارف زمان کوتاهی نکرد. بدین ترتیب،
ملاصدرا تحصیل را در زادگاهش آغاز کرد و به سرعت توانست علاوه بر فراگیری فقه و
اصول، علومی چون ریاضیات، نجوم، طب، هیأت و فلسفه را در شیراز بیاموزد.

ملاصدرا در محضر اندیشمندان سترگ

اصفهان و قزوین در آن روزگار از مراکز علمی ایران به شمار می آمدند و بیشتر دانشمندان و
دانش پژوهان در این شهرها اقامت داشتند. از این رو ملاصدرا برای ادامه تحصیل به اصفهان
مهاجرت کرد. او ابتدا در درس شیخ بهایی که در علوم نقلی صاحب نظر بود حاضر شد و
بیشترین بهره علمی خویش را در زمینه های حدیث و درایه و رجال و فقه و اصول از او کسب
کرد. آن گاه از محضر اندیشمند سترگ و خوش نام، سید سپید سیرت و حکیم فرزانه،
میرداماد، فلسفه و کلام و عرفان را فرا گرفت و در ادامه تحصیل، علوم طبیعی و ریاضی و
نجوم و هیأت را از حکیم ابوالقاسم میرفندرسکی عارف زاهد و ریاضی دان معروفِ آن زمان
فرا گرفت. بدین ترتیب سنگ بنای شخصیت علمی و اخلاقی صدرالمتألهین به دست شیخ
بهایی بنا نهاده شد و آن گاه استادان دیگرش آن را تکمیل کردند.

به دنبال صدف های پر از مروارید حکمت

ملاصدرا پس از کوشش های فراوان به تدریج در علوم متعارف زمان خویش به ویژه در
فلسفه اشراق، مشاء،
کلام، عرفان و تفسیر قرآن مهارت یافت. این فرزانه روزگار، روش های گذشتگان را دقیقا
بررسی کرد و موارد ضعف آنها را بازشناخت و مسائل مبهم مکاتب را به خوبی فهمید. او
اگرچه از مکتب اشراق بهره ها برد ولی هرگز تسلیم عقاید آنان نشد و گرچه شاگرد مکتب
مشّاء گردید لیکن هرگز مقید به این شیوه نگشت. خود وی در مقدمه اسفار چنین می گوید:
«من تمام توان خود را در گذشته و از آغاز دوره جوانی در فلسفه الهی صرف نمودم تا حدی
که به قدر امکان به آن دست رسی یافتم… و در آن وادی به آثار حکیمان قبل از اسلام و پس از
آن زیاد مراجعه کردم و از نتایج اندیشه های آنان بهره ها بردم و از ابتکارات فکری و اسرار
نهفته آنان سود فراوان یافتم… و در این مدت صدف های پر از مروارید گران بهای حکمت و
معرفت را از دریای حکمت به چنگ آوردم».

حکیمِ خانه به دوش

بزرگ مرد حکمت و معرفت، ملاصدرا حکیمِ خانه به دوشی بود که به جرم آزادگی روح و
فکر مجبور شد تا از پایتخت صفویه، اصفهان، به زادگاهش شیراز برگردد و آن گاه از آن جا به
یکی از روستاهای قم هجرت کند. آیت اللّه سیدابوالحسن قزوینی در این باره می گوید:
«ملاصدرا پس از مراجعت به شیراز، چنانچه عادت دیرینه ابنای عصر قدیم و حدیث همین
است محسود بعضی از مدعیان علم قرار گرفت و به قدری مورد تعدی و ایذا و اهانت آنان
قرار گرفت که در نتیجه از شیراز خارج و در نواحی قم در یکی از قُرا منزل گزید و به ریاضات
شرعیه از ادای نوافل و مستحبات اعمال و صیام روز و قیام در شب، اوقات خود را صرف
می نمود».

ملاصدرا و آزاداندیشی

استعداد فوق العاده، روح حساس، زهد، عبادت و انس به خدا در جان او اثری عمیق گذاشته
بود. او از آغاز جوانی به دنیا و مقامات دنیوی و شئون مادی بی اعتنا بود و از نزدیکی به
پادشاهان و فرمانروایان دوری می جست. در آن زمان نویسندگان و محققان، کتاب ها و
رساله های خود را به نام پادشاه وقت یا حتی یکی از وزرا و رجال نامی نام گذاری می کردند.
ولی در نوشته های او، نشانی از این گونه امور نبود و با وجود تألیفات فراوان در هیچ یک از
آنان اسمی از کسی نبرده است.

حکمت در رفتار

ملاصدرا انسان جامع و وارسته ای بود که به آموختن اکتفا نکرد، بلکه عمل را سرلوحه کار
خویش و لازمه آموختن قرار داد و قله های کمال را با دو بال علم و عمل فتح کرد و موفقیت
او نیز مرهون هماهنگی بین این دو مهم بود؛ چرا که ناهماهنگی بین علم و عمل چه بسا
انسان را از رسیدن به ساحل خوش بختی محروم می سازد و در گرداب نیستی می افکند.
صفحه صفحه زندگی این حکیم نامور شیراز، حاکی از ایمان و ایثار و اخلاص است و بدین
سبب حیات سبزش برای عصرها و نسل ها آموزنده خواهد بود.

صدرالدین

محمد بن ابراهیم شیرازی از بزرگ مردانی است که در همان ایام جوانی از سوی استاد خود
میرداماد به صدرالدین و صدرا ملقب شد و شاید اولین ستایش را نیز از همین استاد خود در
قالب شعر شنید:

صدرا! جاهت گرفته باج از گردون

اقرار به بندگیت کرد افلاطون

بر مسند تحقیق نیامد چون تو

یک سر ز گریبان طبیعت بیرون

در نگاه دیگران

اندیشمند بزرگ جهان اسلام، ملاصدرا، از جمله افرادی است که بسیار ستایش شده است.
بسیاری از اندیشمندانِ بنام شیعه وی را مردی اندیشمند و صاحب نظر در علوم مختلف
می دانند. حضرت آیت اللّه سیدابوالحسن قزوینی در این باره چنین می گوید: «به اعتقاد
حقیر، [ملاصدرا] در الهیات و فن معرفه النفس بر شیخ الرئیس راجح و مقدم است و در
حسن تعبیر و سلاست کلام و جزالت منطق و تقریر کسی به پایه او نرسیده. در علم فقه
صاحب نظر است و در علم رجال وحید و فرید عصر بوده و در فن ریاضی از هندسه و هیأت
ماهر بوده و بزرگ ترین فضیلت او تطبیق قواعد حکمت الهی با قواعد عرفان و طریقه
عرفاست».

ملاصدرا از منظر علامه طباطبایی

علامه طباطبایی، مفسر و فیلسوف بلندآوازه معاصر، در مورد ملاصدرا چنین می گوید:
«صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی اولین فیلسوفی است که مسائل فلسفه را ـ پس از آن
که قرن ها در اسلام سیر کرده بود ـ از حالت پراکندگی درآورده، مانند مسائل ریاضی روی
هم چید. و از این روی اولاً امکان تازه ای به فلسفه داده شد تا صدها مسئله فلسفی که در
فلسفه قابل طرح نبود مطرح و حل شود، و ثانیا یک سلسله از مسائل عرفانی که تا آن زمان
معلوماتی بالاتر از درک تفکری شمرده می شدند، به آسانی مورد بحث و نظر قرار گیرند، و
ثالثا ذخای