پاورپوینت کامل روزهای تلخ فراق ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روزهای تلخ فراق ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روزهای تلخ فراق ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روزهای تلخ فراق ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۸۷

دوران کوتاه زندگی

مشهور آن است که در آستانه طلوع فجر روز جمعه ۲۰ جمادی الثانی سال پنجم پس از بعثت
رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم ، فاطمه زهرا علیهاالسلام در مکّه دیده به جهان گشود. از همان روزهای آغازین
زندگی با رنج های پدر آشنا گشت. هشت ساله بود که از مکّه به مدینه مهاجرت کرد. در آغاز
ماه ذیحجه سال دوّم هجری با علی بن ابی طالب علیه السلام ازدواج کرد که ثمره این ازدواج فرخنده
پنج فرزند بود: امام حسن علیه السلام ، امام حسین علیه السلام ، حضرت زینب علیهاالسلام ، ام کلثوم، و محسن.
حضرت صدیقه کبری به دنبال یک عمر رنج و مرارت، سرانجام در سال های جوانی در
حالی که چند ماهی از رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم نمی گذشت، بین نماز مغرب و عشا در ۱۵ یا
۱۳ جمادی الاول یا سوم جمادی الثانی سال ۱۱ هجری در مدینه به شهادت رسید. پیکر
مبارک ایشان طبق وصیتی که آن حضرت کرده بودند شبانه به دور از دیده مردم، در مراسمی
بسیار مختصر با حضور شماری اندک به خاک سپرده شد، اما محل دفن او تاکنون برکسی
معلوم نیست.

روشنی بخش تاریخ

قلبی که با مِهر نیازمندان و محرومان می تپید، برای همیشه از تپش ایستاد. رشته سترگی که
آسمان را به زمین می پیوست، گسسته شد. قلبی که با عشق و مهر می تپید، خاموش شده بود.
از لحظه ای که این قلب خاموش شد، رشته قلوب گسست. طوفان سرسختانه می وزید و همه
چیز را درهم می کوبید… فاطمه تنها بود و جز علی کسی را نداشت. علی می دانست پشت
پرده چه می گذرد. او از دیرباز بوی توطئه را استشمام کرده بود. درفش مقاومت، همچون
رنگین کمانی از نقش پرچم پیامبران، بر فراز خانه فاطمه برافراشته ماند. تاریخ فروتنانه در
برابر فاطمه سر فرود آورد؛ بانویی که گویی از آنِ جهان برتر است و با عالَمِ خاک هرگز
خویشاوندی ندارد… فاطمه ایستاده بود و به افق دوردست که از سختی ها و حوادث بزرگ
نشان داشت، می نگریست. او هم چنان پیش روی طوفان چراغ افراشته بود، به این امید که
صحرا و تاریخ را روشن سازد.

اعتراض با اشک

همان سان که شمع ها در دل تاریکی می سوزند و قطره قطره آب می شوند و اشک های
سوزان خویش را جاری می سازند. فاطمه می سوخت و ذرّه ذرّه رو به خاموشی می رفت.
اکنون فاطمه با سکوت فریاد می کرد… آری، پیامبران هم آن گاه که می بینند برای
اندرزهاشان گوش شنوایی نیست به زبان سکوت سخن می گویند. در خانه اندوه (=
بیت الاحزان)، فاطمه همانند شمعی برافروخته می سوخت و جان خویشتن را به شعله
می کشید تا نور و گرما را به همه جا بپراکند. فاطمه به زبان شمع سخن می گفت؛ زبانی که جز
پروانگانِ نورآشنا، توان تکلّم به آن را ندارند به این سان فاطمه با سکوت فریاد می کرد: «با
طنین ناله خویش، شما را فرا می خوانم… انقلاب من در اندوه من فرو پیچیده است و
اعتراضم در اشک هایم نهفته است. این است زبانی که من بر آن چیره ام. امید که شما این
زبان را بفهمید».

در کنار قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم

حضرت زهرا علیهاالسلام پس از رحلت پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم همواره کنار مرقد او رفته، می گریست. یک
روز در ضمن زیارت مرقد پدر بزرگوارش این اشعار را زیر لب زمزمه کرد:

«ای آن که رُخ در نقاب خاک کشیده ای، اگر ناله و فغان مرا می شنوی، بدان که آن قدر بعد
از تو برجانم اندوه و بلا ریخته شده است که اگر این بلاها و رنج بر سر روزها فرود می آمد
بی شک به شبان تار بدل می شدند. آری آن زمان گذشت که در سایه محمد رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم
ـ که دوران زیبا و باشکوه زندگی ام بود ـ از هر تعرّضی ایمن بودم و از ستمگران اندیشه
نمی کردم. اینک ستمگر چندان به حریم من نزدیک شده است که باید به گوشه عبای خود او
را از خویش برانم. اگر قُمریان شب هنگام بر شاخسارها گریه و ناله سر می دهند من
شامگاهان نیز گریان و نالانم ای رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، پس از تو اندوه در جانم ریخته است. در
سوگ تو سرشک غم آرایه من گردیده است. آن که عطر مرقد احمد مختار صلی الله علیه و آله وسلم را استشمام
کرد می سزد که مشک و عنبر نبوید و این همه اندوه را به چیزی نگیرد».

آرزوی مرگ

وقتی حوادث چند روزه پس از رحلت نبیّ اکرم صلی الله علیه و آله وسلم عرصه را بر خاندان او تنگ ساخته
بود، کار حضرت زهرا علیهاالسلام جز اشک و آه نبود. گرچه پدر بزرگوارش خبر زود ملحق شدن او
به پدر را داده بود، روح بزرگ او از دیدن آن همه بیداد و نامردی آزرده بود و همواره از خدا
آرزوی مرگ می کرد. نقل می کنند از جمله سخنانی که حضرت زهرا علیهاالسلام در لحظات اندوهبار
آن ایام تلخِ فراق زیر لب زمزمه می کرد، این بود:

خداوندا! مرگ مرا هرچه زودتر برسان چون که به زندگی بسیار تلخ و پررنجی دچار
شده ام».

شمیم بهشت

خورشید در آستانه وداع بود. شعله های سرخ فامش همچون زخم شهیدان، در افق
می سوختند. سپاهِ شب آرام آرام پیش می خزید و خورشید، دامن خویش را فرا می چید تا به
دوردست بکوچد… فاطمه هنوز می درخشید و خون زندگی در رگ هایش جریان داشت.
آرام و با وقار به اسماء گفت: «آبی بریز تا خویشتن بشویم». سپس جامه ای نو به تن پوشید.

فاطمه برای کوچیدن آماده می شود. در خانه جز اسماء کسی نیست. اسماء با نگرانی به
بانویی جوان می نگرد که در میانه ظلمتِ فرا گستر شب به هر سو نور می پاشد… فاطمه در
بستر خویش آرمید… شمیم بهشت در فضا پیچید. اسماء به چهره فرشته گون بانویی
نگریست که در آغاز جوانی با زمین وداع گفت، آن سان که نوگلی در قلب بهار می پژمرد.

در لحظه پرواز

اینک آن روح بزرگ از قاب این پیکرِ نحیف پرکشیده بود؛ پیکری که بسی انتظار کشیده بود تا
به عناصر خاکی بپیوندد؛ پیکری که از همراهی با آن روح بزرگ درمانده و اینک هنگام
آسودنش بود. در حجره فاطمه تنها دو کودک بودند و زنی و چند مرد که صداقت را در دل
داشتند. تاریخ به زمزمه نماز و گریه ای گوش سپرده بود که از نوای سینه یاران در هنگامه
باران حکایت می کرد. تاریخ حسّ کرد که باری بر دوشش سنگینی می کند، برای لحظه ای
سرش از خواب فرو افتاد و در تاریکی به انتظار، چشمان خویش را بست. فاطمه همانند
رن