پاورپوینت کامل سالروز درگذشت جلال آل احمد ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سالروز درگذشت جلال آل احمد ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سالروز درگذشت جلال آل احمد ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سالروز درگذشت جلال آل احمد ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

۶۰

چراغ راه آینده

خصلت پسندیده گرامی داشت خاطره بزرگان درگذشته، اگر به صورت شایسته و حساب
شده انجام پذیرد، بی گمان آثار و برکات فراوان در پی خواهد داشت به عنوان مثال اگر به بهانه
پاس داشتِ یادِ اندیشمندان گذشته، نسل کنونی را با زوایای مختلف زندگی و کاوش های
فکری آنان بیشتر آشنا سازیم، بدون تردید این نسل تجربیات و اندیشه ورزی های آنان را
چراغ راه آینده خود قرار داده، زمینه های رشد و تعالی بهتر و بیشتر جامعه را فراهم خواهند
آورد و از این راه تداوم حرکت های اصلاحی و دست آوردهای علمی و فرهنگی تضمین
خواهد شد. لذا امروزه یکی از شیوه های مهمّ مبارزه استکبار جهانی با پیشرفت سایر
جامعه ها آن است که به روش های مختلف می کوشند که نسل های کنونیِ این جوامع را با
اندیشمندان و دست آوردهای علمی و فرهنگی گذشتگان خود بیگانه سازند.

جست وجوگر آزاده

جلال آل احمد از جمله نویسندگان معاصر است که در حسّاس ترین برهه تاریخی عصر
کنونی با اسلحه ای به نام اندیشه و قلم به راه افتاد تا پس از عبور از انواع مانع ها خود را به
حقیقت برساند. وی در این مسیر شکست و پیروزی های فراوانی را تجربه کرد؛ چون فریب
هیچ یک از زرق و برق های اندیشه سوز مادی را نخورد و آزادگی و استقلال فکری خویش را
حفظ کرد. او از دام های رنگارنگ تمام مکاتب و جریان های مطرح روزگار خود سالم عبور
کرد و سرانجام با بازگشت به مذهب، آن هم در شرایطی که این کار نه تنها با عرف
روشن فکری آن دوره هم خوانی نداشت بلکه انگ تحجّر و واپس گرایی را هم درپی داشت.
امّا جلال آل احمد چون به دنبال حقیقت بود در این راه از هیچ گونه جوّسازی هراسی به دل
راه نداد و با صراحت کامل اعلام کرد که مذهب تشیّع مقوّم هویّت و شخصیّت ایرانی است
و تنها وسیله ای که در هنگامه سخت هجوم غرب می تواند موجب حفظ خود ما شود،
تمسّک به دین است.

تولّد جلال

جلال آل احمد در ۱۱ آذر ۱۳۰۲ در محله پاچنار تهران در خانواده ای روحانی دیده به جهان
گشود. پدر او سیداحمد حسینی طالقانی از روحانیان مبارز دوران استبداد رضاخانی بود.
مادرش بانو امینه بیگم اسلامبولچی، خواهرزاده دانشمند گران مایه مرحوم شیخ آقابزرگ
تهرانی، صاحب اثر نفیس و ارزشمند الذریعه است.

تولّد جلال مقارن با دوره انقراض سلسله قاجار و به قدرت رسیدن رضاخان بوده است که
یکی از دوره های بسیار تاریک تاریخ ایران محسوب می شود. پدرجلال در آن ایّام
امام جماعت و حاکم شرع محل بود و در اعتراض به بی حرمتی های رضاخان به روحانیان و
مردم دین دار و زیر پا نهادن احکام دینی، امامت جماعت و کار در محضر را رها کرده
خانه نشین شده بود. جلال زیر سایه پدر و در این عصر پربیداد ـ که هرروز مردم شاهد ستم
تازه ای بودند ـ دوران کودکی را سپری کرد.

تحصیلات جلال

پس از پایان دوره دبستان پدر جلال او را به منظور آموختن علوم اسلامی و ادبیات عرب به
مدرسه خان مروی نزد استاد خودش مرحوم سیدهادی طالقانی می فرستاد و از ادامه
تحصیل او در دبیرستان جلوگیری می کند. او معتقد بود تحصیل در این مدارس به بی دینی
می انجامد. از این به بعد جلال در کنار تحصیل علوم دینی، در بازار نیز به کار مشغول می شود.
از آن جا که جلال به ادامه تحصیل در دبیرستان بسیار علاقه مند بود، پنهان از پدر، در
کلاس های دبیرستان دارالفنون شرکت می کند و در سال ۱۳۲۲ دوران دبیرستان را به پایان
می رساند. جلال خود در این باره می نویسد: «.. و من بازار رفتم امّا «دارالفنون» هم
کلاس های شبانه بازکرده بود که پنهان از پدر اسم نوشتم. روزها کار ساعت سازی، بعد
سیم کشی برق، بعد چرم فروشی و از این قبیل… و شب ها درس و با درآمد یک سال کار
مرتّب، الباقی دبیرستان را تمام کردم».

سفر به نجف اشرف

مرحوم آل احمد پس از پایان دوره دبیرستان به اصرار پدر برای تکمیل تحصیلات علوم
اسلامی ره سپار نجف شد. او در سال آخر دبیرستان با نوشته های افرادی چون احمد
کسروی و شریعت سنگلجی آشنا شده بود. مطالعه این آثار و از طرف دیگر
سخت گیری های دینی پدر و خفقان حاکم بر جامعه در نتیجه حاکمیت طاغوت و کم تجربگی
دوره نوجوانی و جوانی مجموعه عواملی بودند که نسبت به مبانی دینی ومذهبی در اندیشه
جلال تشکیک به وجود آورده بود. این امر موجب شد که وی از ادامه تحصیل در نجف
خودداری کند. او پس از سه ماه اقامت در نجف به تهران بازگشت و در همان سال در
دانش سرای عالی در رشته ادبیات فارسی به ادامه تحصیل پرداخت. در همین دوره بود که
به همراه دوستانش به صورت دسته جمعی به عضویت حزب توده درآمد و هم زمان با ادامه
تحصیل در دانش سرا، در نشریات حزب توده به نویسندگی پرداخت و پس از پایان دوره
دانش سرا در سال ۱۳۲۶ به استخدام وزارت فرهنگ (آموزش و پرورش) درآمد و تا پایان
عمر به معلّمی پرداخت.

روی گردانی از حزب توده

جلال آل احمد در سال ۱۳۲۲ تحت تأثیر تبلیغات گسترده حزب توده و فضای حاکم بر
جامعه و همین طور بر اثر کمی تجربه و داشتن تصویر نازیبا از مذهب ـ که در نتیجه
سخت گیری های پدر ایجاد شده بود ـ به عضویّت حزب توده درآمد؛ امّا طولی نکشید که در
رده های مختلف حزبی متوجّه بی اساس بودن ادعاهای رهبران حزب شد و از حزب توده ـ
علی رغم پیدا کردن پایگاه مناسبی در آن ـ کناره گیری کرد. وی در این باره می نویسد:

«روزگاری بود و حزب توده ای بود و سخنی داشت و انقلابی می نمود و ضد استعمار
حرف می زد و مدافع کارگران و دهقانان بود و چه دعوی های دیگر و چه شوری که انگیخته
بود و ما جوان بودیم و عضو آن حزب بودیم و نمی دانستیم سرنخ دست کیست و جوانی مان
را می فرسودیم… برای خود من امّا روزی شروع شد که مأمور انتظامات یکی از تظاهرات
حزبی بودم… چشمم افتاد به کامیون های روسی پر از سرباز که ناظر و حامی تظاهر ما، در
کنار خیابان صف کشیده بودند. یک مرتبه جاخوردم. چنان خجالت کشیدم که تپیدم توی
کوچه سیدهاشم و بازوبند را سوت کردم. بعد قضیه آذربایجان و بعد دفاع حزب از اقامت
روس و بعد شرکت حزب در کابینه قوام… و دیگر قضایا که به انشعاب کشید».

روی کرد دوباره به دین

جلال آل احمد پس از انشعاب از حزب توده، مدتی نیز در حزب سوسیالیست ـ که خود از
جمله بنیان گذاران آن بود ـ به فعالیت می پردازد و در کنار این کار به ترجمه و نوشتن
کتاب هایی که در آنها سیاست های حزب توده و استالینیسم و هم چنین تمدّن ماشینی جدید
مورد انتقاد قرار می گرفت پرداخت که از جمله آنهاست ترجمه بازگشت از شوروی اثر
آندره ژید. بعدها جلال آل احمد در جامعه سوسیالیست های نهضت ملی ایران، حزب
زحمت کشان ملت ایران و… به فعالیت سیاسی ادامه داد؛ امّا در نهایت پس از بررسی های
فراوان به این نتیجه رسید که با کنارزدن توانمندی های فکری و فرهنگی خود و تکیه کردن به
افکار وارداتی ساخته و پرداخته غرب و شرق نمی شود کاری از پیش برد و صریحا گفت: «به
شعارهای وارداتی فرنگ دل خوش کردن و الگوی اصلاح اجتماعی را در ایران، طبق فرموده
حکمای فرنگی، تهیّه کردن چه عاقبتی جز این می توانسته است داشته باشد؟» از این به بعد
جلال آل احمد مسیر فعالیت های خود را با نقد گذشته عوض می کند و بدون ترس از
جوّسازی ها روی کرددوباره به مذهب را در پیش می گیرد.

جلال آل احمد و کودت

وقوع کودتای ۲۸ مرداد در سال ۱۳۳۲ فرصت بیشتری را پیش می آورد تا آل احمد به سیر
آفاق و انفس بپردازد. وی به دنبال این کودتا ابتدا همانند همه آزادی خواهان و مبارزان ضد
استبداد و استعمار دچار افسردگی شدیدی می شود و تقریبا به گوشه خلوت خود می خزد و
در وضعیّت مأیوس کننده پس از کودتا به درون خویش باز می گردد. وی در این باره
می نویسد: «شکست جبهه ملّی و برد کمپانی ها در قضیّه نفت… سکوت اجباری مجددی را
پیش آورد که فرصتی بود برای به جِدّ در خویشتن نگریستن و به جست وجوی علّت آن
شکست ها به پیرامون خویش دقیق شدن و سفر به دور مملکت».

جلال، مسافر جاده مستقیم

جلال آل احمد پس از عمری جست وجو به این حقیقت رسید که هرچه مکتب غیرخودی
هست جز فریب و استثمار و استعمار چیزی ندارند و در نتیجه، بازگشت به خویشتن خویش
را یگانه راه نجات تشخیص داد. تا زمانی که او به این واقعیت دست نیافته بود همچون
مسافری بود که در کوچه پس کوچه های اندیشه ورزی به دنبال صراط مستقیم بود. وقتی با
پشت سرنهادن تجربه ها و آزمون های زیاد به خویشتن خویش رسید، دیگر حتّی برای
دوستان دیروز قابل تحمّل نبود؛ چون او مسیری را راه نجات شناخته بود که از دید آنها
بی راهه و از نگاه نظام حاکم و اربابانش خطرناک ترین و در عین حال موثرترین بود. جلال بعد
از کودتای ۲۸ مرداد به ساواک فرا خوانده شد و مجبور شد تعهّد بدهد که با سیاست کاری
نداشته باشد. پس از آن تاریخ کار تشکیلاتی و حزبی را کنار گذاشت، اما سیاست به معنی
واقعی را نه تنها کنار نگذاشت، بلکه با اعتقادی به مراتب بیشتر دنبال کرد.

جلال پس از پانزده خرداد

آل احمد از سال ۱۳۴۱ به بعد، روی کرد واقعی خود به فرهنگ، مذهب و سنن اسلامی و
ایرانی را آغاز می کند و توجّه او به مذهب و روحانیّت، مخصوصا بعد از حاد