پاورپوینت کامل درگذشت آیت اللّه شاه آبادی ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درگذشت آیت اللّه شاه آبادی ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درگذشت آیت اللّه شاه آبادی ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درگذشت آیت اللّه شاه آبادی ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۳۴

تولّد

در سال ۱۲۹۹ ق در کانون گرم و نورانی خانواده عالم بزرگ حضرت آیت اللّه میرزا
محمدجواد بیدآبادی در محله «حسین آباد» اصفهان کودکی چشم به جهان گشود که او را
«محمدعلی» نام گذاشتند. این کودک همانند سایر برادران خود از همان ابتدای تولّد در
آغوش پرمهر مادری پاک دامن و تحت توجّهات خاصّ پدر فرزانه اش ـ که فقیهی وارسته و
اندیشمندی بزرگ محسوب می شد ـ با فضیلت های انسانی و کمالات اخلاقی آشنا شد.
چون پدر او از همان دوران طفولیت متوجّه استعداد مساعد و فوق العاده او شد، زودتر از
سنّ معمول نسبت به آموزش او اقدام کرد. به این ترتیب محمدعلی مقدمات علوم را در
حضور پدر آموخت. آن گاه در کلاس درس برادر بزرگ ترش، که در آن روز از استادان
معروف حوزه اصفهان به شمار می آمد، حاضر شد و چون به دهمین سال از عمر خود قدم
گذاشت، در درس آیت اللّه میرزا هاشم خوانساری شرکت کرد.

استادان آیت اللّه شاه آبادی

عارف بزرگ مرحوم آیت اللّه محمدعلی شاه آبادی علاوه بر محضر پدر و برادر بزرگش از
درس های میرزا هاشم خوانساری چهارسوقی بهره مند شد. در سال ۱۳۰۴ ق، در سن
دوازده سالگی، بعد از آن که به همراه پدر بزرگوارش به فرمان ناصرالدین شاه به تهران تبعید
شد، از محضر استادان بزرگی چون آیت اللّه میرزا حسن آشتیانی فقه و اصول، و در خدمت
مرحوم میرزا هاشم گیلانی فلسفه، و در محضر مرحوم میرزا ابوالحسن جلوه عرفان، و در
حضور میرزا عبدالرزاق علوم ریاضی را آموخت. پس از شانزده سال اقامت در تهران در سی
سالگی عازم نجف اشرف شد. در نجف در درس بزرگان آن روز از جمله مرحوم آخوند
خراسانی (به مدت هفت سال) و شیخ فتح اللّه شریعت اصفهانی و مرحوم میرزا حسین
خلیلی و… شاگردی کرد. پس از فوت آخوند خراسانی به سامرا رفته، در درس میرزا
محمدتقی شیرازی شرکت کرد و به کسب اجای اجتهاد از ایشان نائل شد.

بازگشت به ایران

مرحوم آیت اللّه شاه آبادی پس از هفت سال اقامت در نجف اشرف و یک سال اقامت در
سامرا علی رغم میل باطنی خود و به دلیل اصرار مادرشان به ایران بر می گردند. چون مردم
تهران متوجه ورود مرحوم شاه آبادی به ایران شدند از او درخواست کردند که به تهران
برود. وی این پیشنهاد را پذیرفت و در تهران اقامت کرد. در آن ایّام رضاخان تازه به حکومت
رسیده بود و دست به کارهای مخالف شریعت می زد. آیت اللّه شاه آبادی مبارزه با ایشان را
شروع و حتی در اوج خفقان رضاخانی از علمای تهران و دیگر شهرها خواست که در
اعتراض به سیاست ها و ستمگری های رضاخان در حرم حضرت عبدالعظیم علیه السلام متحصّن
شوند. ولی به عللی علما نتوانستند ایشان را همراهی کنند. با این همه در حالی که تنها دو نفر
ایشان را همراهی می کردند، دست از مبارزه خود بر نداشت. چون این ایّام مصادف با محرم
بود سخنرانی های کوبنده و افشاگرانه تندی علیه فجایع نظام ایراد کردند. ایشان پس از پانزده
ماه تحصّن در حرم حضرت عبدالعظیم علیه السلام ، در سال ۱۳۴۷ ق به منظور تعلیم و تربیت طلاب
عازم شهر مقدس قم شدند.

آیت اللّه شاه آبادی در تهران

آیت اللّه میرزا محمدعلی شاه آبادی پس از ورود به تهران در خیابان شاه آباد (جمهوری
اسلامی) در منزلی کوچک سکونت می کند و در مسجد سراج الملک به اقامه نماز و ارشاد
مردم مشغول می شود. مرحوم شاه آبادی حدود هفده سال در تهران سکوت می کند. در این
هفده سال علاوه بر تبلیغ دین و تدریس معارف اسلامی از طریق سخنرانی های انتقادی به
مبارزه با سیاست های استعماری و ضددینی نظام رضاخانی می پردازد. حضرت امام
خمینی رحمه الله درباره مبارزات آن عالم بزرگ می فرمایند: «مرحوم آیت اللّه شاه آبادی علاوه بر آن
که یک فقیه و عارف کامل بودند، یک مبارز به تمام معنی هم بودند». اندیشمند فرزانه
مرحوم آقابزرگ تهرانی در توصیف عملکرد شایسته مرحوم شاه آبادی در طول مدّت
اقامت در تهران می نویسند: «و کانَ قائِما بِوظائفِ الشَّرعِ؛ مرحوم شاه آبادی همواره به
گزاردن وظایف شرعی خویش مشغول بودند».

ورود به قم

مرحوم آیت اللّه شاه آبادی در سال ۱۳۴۷ ق به دنبال یک دوره مبارزه سخت با رضاخان،
برای تربیت طلاب و فضلای حوزه نوپای علمیه قم وارد این شهر مقدس شدند و در مدت
هفت سال اقامت در قم عده زیادی از بزرگان از محضر پرفیضش بهره های علمی و معنوی
فراوانی بردند که از جمله آنان این افراد بودند:

حضرت امام خمینی رحمه الله ، حضرت آیت اللّه بهاءالدینی، حضرت آیت اللّه سیدشهاب الدین
مرعشی نجفی، حضرت آیت اللّه میرزا هاشم آملی، حضرت آیت اللّه ثقفی تهرانی و حضرت
آیت اللّه سیّدمصطفی صفایی خوانساری.

آشنایی امام خمینی رحمه الله با مرحوم شاه آبادی

وقتی در سال ۱۳۴۷ ق امام خمینی رحمه الله از طریق یکی از دوستان خود مطلع می شوند که عالم
بزرگ مرحوم آیت اللّه شاه آبادی به قم آمده اند. بدون کم ترین تاخیر به خدمت ایشان
می رسند و پس از گفت و گویی کوتاه از مرحوم شاه آبادی درخواست می کنند که برای ایشان
جلسه درسی ترتیب دهند. به دنبال این آشنایی، حضرت امام خمینی رحمه الله به مدت شش یا
هفت سال از محضر ایشان کسب فیض می کنند. حضرت امام رحمه الله درباره چگونگی آشنایی
خود با ایشان می فرمایند: «من پس از آن که توسط یکی از منسوبین مرحوم شاه آبادی با
ایشان آشنا شدم، در مدرسه فیضیه ایشان را ملاقات کردم و یک مسئله عرفانی از ایشان
پرسیدم. شروع کردند به گفتن. فهمیدم اهل کار است. به دنبال ایشان آمدم و اصرار می کردم
که با ایشان یک درس داشته باشم و ایشان در ابتدا قبول نمی کردند… باز اصرار کردم تا
بالاخره ایشان قبول کردند و من حدود هفت سال نزد ایشان فُصُوص و مِفتاح الغیب
خواندم».

آیت اللّه شاه آبادی، پدر معنوی امام خمینی

از بررسی وقایع زندگی حضرت امام خمینی رحمه الله چنین برمی آید که در فقه از حضرت آیت اللّه
شیخ عبدالکریم حائری رحمه الله ، مؤسس حوزه علمیه قم، بیشترین استفاده را کرده اند و در
سیاست تحت تاثیر مرحوم آیت اللّه سیدحسن مدرس، و در عرفان و جهات معنوی تحت
تأثیر حضرت آیت اللّه شاه آبادی بوده اند. ایشان در پیامی که به مناسبت شهادت شهید شیخ
مهدی شاه آبادی فرستادند، در این باره می فرمایند: «این شهید عزیز فرزند برومند شیخ
بزرگوار ما بود که حقّا حقّ حیات روحانی به این جانب داشت که با دست و زبان از عهده
شکرش بر نمی آیم». حتی در برخی از نوشته ها حضرت امام رحمه الله از مرحوم شاه آبادی با
تعابیری چون: «عارف کامل روحی فداه» یاد می کنند. آیت اللّه جواد آملی در این باره
می فرمایند: «در طول زندگی امام خمینی دو دهه از همه ممتازتر است: دهه اوّل دهه اُنس
امام به جهان غیب و عرفان است که از سال ۱۳۴۷ ق تا ۱۳۵۸ ق می باشد… با و