پاورپوینت کامل سالروز درگذشت علامه محمدتقی جعفری ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سالروز درگذشت علامه محمدتقی جعفری ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سالروز درگذشت علامه محمدتقی جعفری ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سالروز درگذشت علامه محمدتقی جعفری ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

۸۹

ولادت و والدین علامه

علامه محمدتقی جعفری تبریزی در سال ۱۳۰۴ ش در محله «شتربان» تبریز دیده به جهان
گشود. پدر ایشان حاج کریم جعفری، مردی متدین و با خلوص و صفایی مثال زدنی، به کار
نانوایی اشتغال داشت. مرحوم علامه جعفری نقل می کند که پدرش بدون وضو دست به
خمیر و نان نمی زد. مادر ایشان از سادات علوی و از خاندان های بزرگ تبریز به شمار
می رفت. علامه در این مورد می فرماید: «مادرم، بر خلاف پدرم، با سواد بود و جوان هم از
دنیا رفت و به هنگام مرگ سی و دو سال داشت. نخستین بار او قرآن را به من یاد داد».

فرزند صالح

مرحوم علامه محمدتقی جعفری درباره صدق و صفای پدر بزرگوارشان می فرمایند: «صدق
و صفای پدر در ما خیلی مؤثر بود. از نظر مال دنیا کریم النفس و حتی اسم وی (کریم) نیز با
مسمی بود. از ایشان نقل کرده اند که در آغاز ازدواج که در تبریز دچار قحطی شده بود، یک
شب دو عدد سنگک و جعبه ای شیرینی می خرد تا به منزل برود. بین راه، در خرابه ای
مشاهده می کند که دو نفر [در] حال خوردن استخوان و لاشه های گوسفند و مرغ هستند،
وقتی این صحنه را می بیند، نزد آنها می رود و یکی از نان ها و شیرینی ها را میان آنها تقسیم
می کند و با یک نان به منزل می رود. پس از چند قدم دوباره بر می گردد تا وضع آنها را
مشاهده کند و می بیند که دست به سوی آسمان بلند کرده اند و دعا می کنند که: ای مرد، خدا
به تو فرزند صالحی بدهد».

تحصیلات دبستانی

از آن جا که علامه محمدتقی جعفری قبل ازورود به دوره ابتدایی، نزد مادر مقداری درس
خوانده بود، آمادگی بسیاری برای ورود به کلاس های بالاتر داشت. به همین سبب ایشان را
از کلاس اول به کلاس سوم می برند و او در این کلاس، رتبه دوم را به دست می آورد و در
سال بعد در کلاس پنجم به احراز رتبه اول نائل می شود. علامه خود در این باره می فرماید:
«من دوره دبستان را در تبریز در مدرسه «اعتماد» ـ که بعدها به دبیرستانی به نام انوری تبدیل
شد ـ گذراندم. دوره ابتدایی را در دو سه سال طی کردم. از تهران دستور رسید تا
دانش آموزان لباس های متحدالشکل ـ که طوسی رنگ بود ـ بپوشند. پدرم توان مالی نداشت
تا برای من و برادرم، آقا میرزا جعفر، این لباس ها را تهیه کند. لذا وقتی به مدرسه آمدیم، با
این که شاگرد اول بودم، من و برادرم میرزا محمدجعفر را نگذاشتند به کلاس برویم و هنوز
تلخی حادثه آن روز را فراموش نمی کنم. همین حادثه باعث شد که دبستان را رها کردم».

ورود به مدرسه علمیه طالبیه

مرحوم محمدتقی جعفری پس از پایان تحصیلات ابتدایی درس های حوزوی را شروع
می کند. اما دیری نمی پاید که با مشکلاتی طاقت فرسا مواجه می شود و پس از مدتی به سبب
پاره ای از مشکلات ناگزیر می شود تا برای تأمین معاش کار کند. مرحوم علامه جعفری در
این باره می فرماید: بعد از رها کردن درس گویا یک شب در خواب صحبت می کردم که پدرم
بیدار بوده و می شنود که من شعری خواندم. آن شعر الآن دقیق در خاطرم نیست، ولی
مضمونش این بود که مراد و هدف و مقصود ما را که علم بود روزگار از دست ما گرفت.
چنین مضمونی را پدرم شنیده بود. صبح از خواب بیدار شدم. ایشان گفت که دیشب خواب
می دیدی؟! فکر کردم و گفتم: بله. گفت: در خواب چه می گفتی؟ من درست در یادم نماند.
گفتم که در خواب حال ناراضی داشتم از این که از درس محروم شدم و این شعر را خواندم.
پدرم گفت: من دقیقا نمی دانم ولی چنین الفاظی گفتی. بعد گفت: خیلی خوب، حالا که میل
داری درس بخوانی، با برادر بزرگت درس را ادامه بده. رفتیم به مدرسه طالبیه و آن جا از اول
صرف و نحو شروع کردیم و خواندیم.

هجرت به تهران

مرحوم علامه محمدتقی جعفری پس از گذراندن مقدمات و مقداری از دروس سطح حوزه
علمیه ره سپار تهران می شود و در مدرسه مروی ادامه تحصیل می دهد. مرحوم علامه
جعفری درباره علاقه خود به هستی شناسی و علت مهاجرت به تهران می فرماید: من همان
موقع احساس می کردم که مقداری ذهن من به هستی شناسی علاقه شدیدتری نشان
می دهد. به فقه و اصول و فلسفه هم علاقه شدید داشتم، اما احساس می کردم که تمایل
عجیبی در ذهن من نسبت به هستی شناسی هست. آن موقع هنوز در تبریز کتابی راجع به
شرق و غرب در دست رس نبود همان کتاب های گذشته را می خواندیم تا این که به تهران
آمدیم. مقداری از متن رسائل و مکاسب مانده بود که در تهران خواندم هم چنین در درس
مرحوم آیت اللّه آقا شیخ محمدرضا تنکابنی (ابوی آقای فلسفی) نیز شرکت می کردم. در این
زمان مرحوم آقا میرزا مهدی آشتیانی در مدرسه مروی معقول تدریس می کردند که من با
اشتیاق کامل و میل فراوان در این درس حضور می یافتم.

عزیمت به قم

استاد علامه جعفری پس از حدود سه سال اقامت در تهران و کسب فیض از استادانی چون
مرحوم آقا میرزا مهدی آشتیانی و مرحوم آیت اللّه آقا شیخ محمدرضا تنکابنی عازم قم
می شود تا از وجود استادان این حوزه دانش فرا گیرد. مرحوم علامه جعفری در مدت اقامت
خود در حوزه علمیه قم نزد استادانی چون امام خمینی، آقا شیخ عبدالصّمد خوئی، شهید
صدوقی و آقا شیخ محمدتقی زرگر به فراگیری علوم حوزوی پرداخت. علامه جعفری در
همین مدت اقامت خود در حوزه علمیه قم به دست مبارک شهید صدوقی و مرحوم حجت
کوه کمری تبریزی ملبّس به لباس روحانیت گردید.

خاطره ای آموزنده برای دانش پژوهان

مرحوم استاد علامه جعفری درباره یکی از حوادث اقامت یک ساله خود در قم می فرماید:
خاطره ای از دوران تحصیل در قم دارم که آن را عرض می کنم. شاید برای کاروانیان علم مفید
و آموزنده باشد. یک بار در قم دو شبانه روز بود که چیزی برای غذا نداشتم. بالاخره
احساس وظیفه شرعی کردم که بروم از بقّال سر کوچه ـ که همیشه از او خرید می کردم ـ
مقداری برنج و روغن و خرما بگیرم. روز سوم به آن مغازه رفتم و به صاحب آن گفتم: یک
کیلو برنج، یک سیر روغن و هفت سیر خرما بده. بقّال آنها را کشید و به من داد. گفتم: وجه
آنها را دو سه روز دیگر می آورم بقال گفت: من نسیه نمی دهم و آنها را از من گرفت و سر
جای خود برگرداند. من به حجره برگشتم و بر اثر ضعف دچار بی حالی شدم و چاره ایی جز
استراحت نداشتم. در آن زمان در مدرسه دارالشفا درس می خواندم. عصر آن روز احساس
ضعف شدیدی می کردم و در رختخواب خوابیده بودم. در حجره بغلی طلبه ای بود. او آمد و
کتابش را آورد و گفت: من در این صفحه اشکال دارم. من گفتم: حالم خوب نیست. لطفا بعد
از ظهر مراجعه فرمایید. او گفت: من هنوز ناهار نخورده ام برویم حجره من، کته پخته ام با هم
ناهار بخوریم و اشکال مرا هم برطرف کن. با هم رفتیم. ایشان کته را پخته و خرما را
خورشت کرده بود. نهار خوردیم و اشکال او را هم برطرف کردم. من از این نمونه ها در
دوران طلبگی زیاد داشتم.

شرکت در درس اخلاق امام راحل رحمه الله

مرحوم استاد علامه محمدتقی جعفری درباره درس اخلاق امام راحل می فرمایند: «در
درس اخلاق امام خمینی که در مدرسه فیضیّه برقرار بود، شرکت می کردم. یادم هست روز
اول که وارد شدم ایشان آیات آخر سوره حشر را تفسیر می کردند. درس های ایشان از نظر
عرفانی خیلی اوج داشت. سیمای امام خمینی نشان می داد که از مواهبی برخوردارند که
دیگران از آنها بی بهره اند».

بازگشت به تبریز و رحلت جان کاه مادر

هنوز از اقامت استاد محمدتقی جعفری در شهر قم یک سال نمی گذشت که خبر رسید
مادرش مریض است.

علامه جعفری به سوی تبریز حرکت کرد و این در حالی بود که ده روز پیش از رسیدن
نامه، مادر او دار فانی را وداع گفته بود.

در هر صورت رحلت مادر جوان، باعث شد که استاد از قم به تبریز بازگردد و بنا به
پیشنهاد و سفارش آیت اللّه حاج میرزا فتاح شهیدی راهی نجف اشرف گردد.

ورود به نجف

علامه محمدتقی جعفری پس از ورود به نجف اشرف ابتدا در مدرسه بادکوبه ای ها و سپس
در مدرسه صدر اقامت گزید. مدرسه صدر طبق گفته های مرحوم استاد، اصالت و روحانیّت
خاصی داشت. اغلب افراد این مدرسه ـ جز یکی دو نفر ـ همه مجتهد بودند. نیمه های شب
حالات روحانی آنها شروع می شد. این مدرسه خیلی پربار بود و طلاّب بزرگی از آن برآمده
بودند. علامه محمدتقی جعفری در حلقه درسی استادانی چون آیت اللّه شیخ کاظم شیرازی،
آیت اللّه خویی، آیت اللّه سیدمحمود شاهرودی، آیت اللّه حکیم، آیت اللّه سیدعبدالهادی
شیرازی، آیت اللّه میلانی، حاج میرزا حسن یزدی و آقا مرتضی طالقانی شرکت جست.

تحقیق و تدریس علامه در نجف

علامه محمدتقی جعفری پس از تحصیل در نزد استادان بزرگ نجف، کم کم خود به تدریس
خارج فقه و اصول، به ویژه کتابهای کفایه و مکاسب، پرداخت و قسمتی از تقریرات درسی
آیت اللّه خویی را تحریر نمود. مرحوم علامه جعفری درباره تدریس خود در نجف
می فرمایند: «در مسجد هندی، مدتی خارجِ مکاسب را تدریس می کردم. [بعد [درس فلسفه
و معارف را شروع کردم. این درس را مرحوم میرزا عبدالهادی شیرازی پیشنهاد کردند. در آن
هنگام، علامه طباطبائی همراه با آقای مطهری و دیگران بحث های جدیدی را شروع کرده
بودند. آنها زودتر از نجف بحث های خود را آغاز کردند. من این درس را در مدرسه صدر
شروع کردم. از مدارس دیگر هم به این مدرسه می آمدند تا در این درس شرکت کنند.

اجازه اجتهاد

مرحوم علامه محمدتقی جعفری پس از سه سال اقامت در نجف اشرف و خوشه چینی از
خرمن استادان بلندمرتبه نجف، به مدد هوش و استعداد و سخت کوشی اش به مرتبه اجتهاد
نایل آمد. اعطای جواز اجتهاد از سوی آیت اللّه شیخ کاظم شیرازی و آیت اللّه سیدعبدالهادی
شیرازی مهر تأیید بر ختم این دوره و آغاز فصلی نو در حیات علمی پژوهشی این فیلسوف
شرقی است. دریافت اجازه اجتهادِ علامه در سن جوانی، یادآور علمایی چون علامه حلّی و
مرحوم سید بحرالعلوم است.

سکونت در مشهد و اجازه نامه ای دیگر

علامه محمدتقی جعفری پس از یازده سال اقامت در نجف اشرف، با پایان بردن تحصیلات
عالیه و تکمیل معلومات فقهی و اصولی و فلسفی در سال ۱۳۳۶ ش به ایران مراجعت
می کند و به زیارت امام علی بن موسی الرضا علیه السلام می شتابد و در درس آیت اللّه میلانی و نیز
جلسه استفتائات ایشان حضور می یابد. در یکی از روزها نامه ایی از طرف آیت اللّه میلانی
دریافت می کند که در حقیقت چیزی جز اجازه نامه اجتهادِ علامه نبود. در این نامه آمده بود:
«نور چشم من، علامه گران قدر حجت الاسلام و المسلمین حاج میرزا محمدتقی جعفری،
دامت تأییداته، مدت زیادی از عمرش را در تحصیل معارف حقه الهی صرف نمود و کوشش
و اجتهاد در بالا بردن علوم دینی کرد و در دروس فقه و اصول من محقّقانه و موشکافانه
حضور یافت. سپس بحمداللّه تعالی از علوم اسلامی به مرتبه ای بالا و در اجتهاد به مقامی
رفیع دست یافت…».

مشورت و استخاره برای سکونت در نجف

علامه محمدتقی جعفری پس از بازگشت از نجف به ایران پس از دو سال دوباره راهی نجف
می شود تا در آن جا بماند. بدین منظور برای مشورت با استادان بزرگوارش، آیت اللّه
سیدعبدالهادی شیرازی و آیت اللّه خویی، و کسب تکلیف به دیدارشان می شتابد و مسئله را
مطرح می کند. علامه محمدتقی جعفری در این باره می فرماید: «با ایشان [آیت اللّه
سیدعبدالهادی شیرازی] مشورت کردم که می خواهم نجف بمانم، چگونه است؟ فرمودند:
اگر نجف بمانید برای شما راهی هست ول