پاورپوینت کامل نمونه هایی از تشویق، ترغیب، تهدید و توبیخ های علی(ع) ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نمونه هایی از تشویق، ترغیب، تهدید و توبیخ های علی(ع) ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نمونه هایی از تشویق، ترغیب، تهدید و توبیخ های علی(ع) ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نمونه هایی از تشویق، ترغیب، تهدید و توبیخ های علی(ع) ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

۳۷

پافشاری علی(ع) بر اجرای دستور خدا

در سال دهم هجری رسول اکرم(ص)، علی(ع) را به یمن فرستادند تا پارچه هایی را که مسیحیان نجران متعهد
شده بودند تا به مسلمانان بدهند، از آنها تحویل بگیرد. علی(ع) پس از انجام مأموریت آگاه شد که پیامبر(ص)
برای زیارت خانه خدا عازم مکه شده اند. آن حضرت هم مسیر خود را تغییر داد و رهسپار مکه شد. برای اینکه
زودتر به دیدار پیامبر(ص) نائل شود، یکی از افسران خود را به فرماندهی لشکر برگزید و خود با سرعت به مکه
شتافت. در آنجا گزارش سفر خود را به پیامبر داد. رسول اکرم(ص) فرمود: «بهتر است به سوی لشکر بازگشته و آنها
را با خود به مکه بیاوری».

حضرت علی(ع) پس از مراجعت، دید که عده ای از سربازان لباسها را بین خود تقسیم کرده اند. بنابراین
علی(ع) فرمانده آنها را احضار کرد و او را مورد سرزنش قرار داد. افراد لشکر بعد از دیدار رسول الله، از این کار
امام علی(ع) گله کردند و ایشان در جواب آنها فرمودند: از علی(ع) شکایت نکنید چون او در امور مربوط به خدا
سخت گیر است و در مورد مسائل دینی به هیچ وجه اهل سازش و مسامحه نیست.

قدردانی از مردم

علی(ع) پس از آنکه به کمک مردم کوفه، بصره را فتح کردند. در ضمن نامه ای به مردم کوفه از کمک و مساعدت
آنها در جنگ قدردانی به عمل آوردند. در قسمتی از آن نامه چنین آمده است: «خداوند به شما اهل کوفه از جانب
خاندان پیغمبرتان نیکوترین پاداشی را که به فرمانبران و سپاسگزاران می دهد عنایت کند. چرا که شما فرمان ما را
شنیدید و از آن پیروی کردید. در نتیجه به یاری شما دشمنان خدا را شکست دادیم.

توبیخ شُریح قاضی

وقتی که این خبر به گوش حضرت رسید که قاضی ایشان در کوفه خانه ای را به هشتاد دینار خریده است، ایشان
از طریق بازگو کردن عواقب بد آن کار، او را توبیخ و ارشاد کردند و فرمودند: «اگر موقع خریدن این خانه پیش من
می آمدی، قباله ای برای تو می نوشتم که در نتیجه آن رغبت نمی کردی که یک دینار برای خرید این خانه بپردازی.
خانه ای را در سرای فریب خریداری کرده ای که پیشامدهای ناگوار، غم و اندوه ها، آرزوهای تباه کننده و شیطان
گمراه گر آن را احاطه کرده اند و با این کار تو خود نیز فریفته آرزوها و خواهشهای نفسانی شده ای و از عزت قناعت
دور و به پستی و ذلّت دنیاپرستی نزدیک گشته ای.»

حضرت علی(ع) در طی نامه ای به اشعث که در زمان عثمان به حکومت آذربایجان منسوب شده بود، او را به
ترک اعمال ناشایست گذشته و انجام صحیح وظایف فرا خواندند. از جمله نوشتند:

«حکمرانی وسیله آب و نان تو نیست بلکه یک امانتی است که بر گردن تو نهاده شده است. تو باید تابع
دستورات مافوق خود باشی حق نداری درباره رعیّت استبداد به خرج دهی و یا بیت المال را به میل خود خرج کنی،
تو یکی از خزانه داران خدا هستی. اموالی که در اختیار توست از آنِ خداوند است. آنها را باید به من بسپاری و امید
است که من بدترین فرمانده برای تو نباشم».

علی(ع) و توجه به بیت المال

از ابی رافع که خزانه دار بیت المال در زمان علی(ع) بود، نقل شده است: یکی از دختران علی(ع) گردنبندی را
از من به عاریه گرفت، تا پس از شرکت در مهمانی آن را باز گرداند. از قضا علی(ع) آن گردنبند را در گردن دختر
خود دید. از او پرسید که این گردنبند را از کجا به دست آورده است؟ و او جواب می دهد که از ابو رافع امانت
گرفته ام. عبدالله می گوید: حضرت مرا فرا خواند و با ناراحتی به من فرمود: آیا در بیت المال مسلمانان خیانت
می کنی؟ عرض کردم: پناه می برم به خدا که من چنین کاری مرتکب شده باشم. حضرت فرمود: چرا بدون اجازه من
گردنبند را به دخترم داده ای؟ عبدالله می گوید: عرض کردم او دختر شماست از من عاریه خواست و… سپس
حضرت علی(ع) فرمودند: آنرا فورا به بیت المال برگردان. مبادا که این کار تکرار شود والاّ مجازات خواهی شد و
اگر دخترم آن را به صورت «عاریه مضمونه» ـ امانتی که برگشت آن تضمین شده است ـ نگرفته بود، اولین زن
هاشمی بود که دستش را به عنوان تعدی به بیت المال می بریدم.

تقدیر از عمر بن ابی سلمه مخزومی

حضرت علی(ع) در جا به جایی نیروهای خود به گونه ای عمل می کردند که حقّی از کسی ضایع نگردد و
همچنین موجب رنجیدگی خاطر آنها نشود. به عنوان مثال وقتی نعمان بن عجلان زُرقی را به جای عمر
ابن ابی سلمه مخزومی به فرمانروایی بحرین نصب کردند، به عمر بن ابی سلمه نامه ای نوشتند و در ضمن آن توضیح
دادند. من نعمان را به حکومت بحرین می گمارم. امّا این بخاطر آن نبوده است که تو در کارت کوتاهی داشته ای.
خیر. تو مأموریت خودت را خوب انجام داده ای و امانت را به اهلش رسانده ای. لذا بدون هیچگونه نگرانی و
احساس گناه به نزد من بیا. چون ما تصمیم داریم به جنگ با ستمگران شام برویم و تو هم از افراد مورد اعتماد من
هستی و دوست دارم در این امر مهمّ در کنار ما باشی…

برخورد علی(ع) با عقیل

علی(ع) به هیچ وجه حاضر به زیر پا نهادن قوانین الهی و خیانت به بیت المال نشدند. روزی برادرشان عقیل به
آن حضرت مراجعه می کند و از ایشان می خواهد تا یک من گندم از بیت المال مسلمانان به او بدهند تا با آن
گرسنگی فرزندان خود را برطرف سازد. علی(ع) به هیچ وجه حاضر به چنین کاری نمی شوند و چون عقیل بیش از
حدّ اصرار می کند، حضرت آهن پاره ای را در آتش سرخ کرده به او نزدیک می کنند وقتی عقیل فریاد می زند،
حضرت می فرمایند: «ای عقیل تو تحمل این مقدار کوچک از آتش را نداری، آن وقت از من می خواهی که آتش
جهنم را تحمل کنم».

علی(ع) و مسأله رشوه

اشعث بن قیس خواسته ای داشت که از راه های مشروع و قانونی نمی توانست به آن برسد. لذا تصمیم گرفت که
ظرف حلوایی را برای علی(ع) بیاورد. از این طریق دل آن حضرت را به دست آورد تا به کمک او به خواسته
نامشروع خود دست یابد. وقتی به حضور علی(ع) رسید و آن ظرف حلوا را به حضرت تحویل داد، امام(ع)
پرسیدند: این چیست؟ اگر زکات و صدقه باشد برای ما اهلبیت این امور حرام است. اشعث گفت: این هدیه است.
حضرت چون از نیّت او باخبر بودند، با ناراحتی تمام به او فرمودند: «مادرت به عزایت بنشیند، آیا از راه دین خدا
آمده ای که مرا فریب دهی؟ سوگند به خدا اگر هر چه در آسمان و زمین است به من بدهند تا به ناحق از دهان
مورچه ای پوست جوی را بگیرم چنین نخواهم کرد.»

منع از ظلم به غیر مسلمانان

علی(ع) ظلم به غیر مسلمانان را جایز نمی دانستند و همیشه به کارگزاران خود دستور می دادند تا با آنها رفتار
مناسبی داشته باشند. به عنوان مثال در یکی از نامه های خود که آن را به فرمانروای منطقه ای نوشته اند، چنین
می فرمایند: «کشاورزان شهری که تو در آن حکمفرما هستی از سخت گیری و برخورد خشن تو شکایت نموده اند.
بعد از تحقیق، معلوم شد که آنها مشرک هستند. علیرغم مشرک بودن سزاوار نیست که به آنها ستمی روا داشته شود.
در برخورد با آنها حدّ اعتدال را از دست مده».

حساسیّت علی(ع) به خیانت بر بیت المال

زیاد بن ابیه مدّتی به عنوان قائم مقام عبداللّه بن عباس عهده دار حکومت بصره بود. علی(ع) در ضمن نامه ای او
را از هرگونه خیانت به بیت المال مسلمانان منع کردند و تهدید نمودند که: بخدا سوگند اگر خبردار شوم که در
بیت المال مسلمانان خیانت کرده ای و برخلاف دستوراتی که به تو داده شده است، در آن تصرّفاتی به عمل
آورده ای، به گونه ای تو را مجازات خواهم کرد که در نتیجه آن، ذلیل و بی مقدار شوی و هرگز نتوانی ننگ و عار آن را
از پیشانی خود پاک کنی.

سفارش های علی(ع) به مأموران زکات

علی بن ابیطالب برای مأموران جمع زکات و مالیات، دستورالعملی می نوشتند و آنها را ملزم به رعایت آن
می ساختند. به عنوان مثال به برخی از آن اصول اشاره می کنیم: «همواره پرهیزکار باش و خدا را فراموش مکن. مبادا
مانند حکمرانان ستمگر، سبب ترس و وحشت مسلمانان شوی. بیشتر از حقّی که خداوند معین ساخته است از
آنها چیزی دریافت نکن. با مهربانی با آنها برخورد کن و مأموریت خود را به اطلاع آنها برسان. اگر یکی از آنها گفت
که زکاتی بر عهده من نیست به او مراجعه نکن و به کسی که توان پرداخت زکات خود را ندارد، سخت گیری مکن. و
وقتی آنها را دریافت کردی فرد امینی را مسئول حفظ و انتقال آنها به بیت المال تعیین کن».

توصیه علی(ع) به خوشرفتاری با مردم

علی بن ابیطالب(ع) همیشه کارگزاران و استانداران خود را به خوش رفتاری با مردم و فروتنی و تواضع با آنها
سفارش می نمودند. به عنوان مثال وقتی محمد بن ابی بکر را به عنوان فرمانروا به مصر می فرستادند برای او
دستوراتی دادند از جمله:

«با مردم مصر با فروتنی رفتار کن و با گشاده رویی با آنها برخورد داشته باش. به همه آنها به یک چشم نگاه کن و
بین کوچک و بزرگ و فقیر و ثروتمند فرقی مگذار. با همه آنها به عدالت رفتار کن تا ناتوانان از عدل تو ناامید نشوند.
از طریق خشنود ساختن بعضی از بندگان، خشم خدا را برای خودت منجر و بخاطر کار، نمازت را زود و یا دیر
مخوان بدان. که سایر اعمال تو تابع نمازت است».

گذشت علی(ع) از تقصیر مردم

در برهه ای از حکومت علی(ع) مردم بصره بر اثر پیروی از گمراهان به مخالفت با آن حضرت پرداختند.
علی(ع) ضمن ارسال نامه ای به اهل بصره از عملکرد نادرست آنها انتقاد کردند و در عین حال اعلام فرمودند که
این بار از تقصیر آنها چشم پوشی می کند ولی در صورت تکرار چنین عملی آنها را مجازات خواهد نمود. در
بخشی از آن نامه چنین آمده است:

… در نتیجه پیروی از افراد گمراه، پیمان خودتان را شکستید امّا ما گناهکار شما را بخشیدیم و هر کسی را که از
کارش پشیمان بود، با خوشرویی پذیرفتیم. ولی اگر بعد از این بر اثر تبه کاری و کج اندیشی، با من به مخالفت
بپردازید و مرا مجبور به آمدن به سوی خود سازید، این بار چنان مبارزه و پیکاری با شما خواهم کرد، که جنگ
جمل در پیش آن چی