پاورپوینت کامل پیامهایی در مورد زندگی و ویژگی های حضرت علی(ع) ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیامهایی در مورد زندگی و ویژگی های حضرت علی(ع) ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیامهایی در مورد زندگی و ویژگی های حضرت علی(ع) ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیامهایی در مورد زندگی و ویژگی های حضرت علی(ع) ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۳۲

علی(ع)، نماینده پیامبر(ص)

در سال بیستم بعثت، به دنبال نزول آیات برائت، پیامبر اکرم(ص) مأموریت یافتند تا مظاهر بت پرستی را، ولو
از طریق توسل به نیروی نظامی ریشه کن سازند؛ چرا که جز عده ای خاص، همگان از این عمل ناشایست دست
برداشته بودند. پیامبر اکرم(ص) فردی را به همراه چهل نفر مأمور کردند تا این آیات را در مراسم حج به مشرکان
ابلاغ کند. بعد از آنکه آنها به طرف مکه راه افتادند، وحی آمد که این آیات را باید خود پیامبر یا کسی که از اوست به
آگاهی مردم برساند. لذا رسول خدا(ص) علی(ع) را فرستادند تا این موضوع را خبر دهد و آن آیات را بگیرد و
خود، در مکه، برای مردم بخواند.

علی(ع) کاتب پیامبر(ص)

علی(ع) علاوه بر آنکه کاتب وحی بودند، نوشتن اغلب نامه های مهم پیامبر اکرم(ص) به سران کشورها، و
همینطور برخی صلح نامه ها را برعهده داشتند؛ به عنوان مثال در جریان صلح حدیبیه، که در سال ششم هجری پیش
آمد و زمینه پیروزی های مهم بعدی مسلمانان را فراهم ساخت، حضرت علی(ع) مواد آن را تدوین کردند و
بدینوسیله از وقوع جنگ جلوگیری، و راه را برای فتح مکه هموار ساختند. به گفته همه مورخین پس از پیامبر
اکرم(ص)، هیچ کس چون علی بن ابیطالب(ع) در برقراری این صلح مؤثر نبوده است.

علی(ع) و حسادت خالد بن ولید

از جمله افرادی که همواره به منزلت و قدرت و شجاعت علی بن ابیطالب(ع) رشک می ورزیدند، خالد بن ولید
بود. وی در سال هفتم هجری مسلمان شد، ولی پس از اسلام نیز با علی(ع) به دشمنی می پرداخت و همواره در پی
فرصتی بود تا به آن حضرت ضربه بزند. روزی پیامبر اکرم(ص) علی(ع) را در رأس گروهی که خالد بینشان بود به
یمن فرستادند تا با قبیله بنی زید بجنگند. جنگ با پیروزی سپاه علی(ع) به پایان رسید. خالد از نحوه تقسیم غنایم
راضی نبود و این را بهانه ای قرار داد تا میان پیامبر(ص) و علی(ع) تیرگی ایجاد کند. لذا نامه ای به پیامبر نوشت و
در آن از علی(ع) بدگویی کرد. وقتی پیامبر(ص) از مضمون نامه باخبر شدند، آثار خشم در چهره مبارکشان نمایان
شد و پس مدتی سکوت فرمودند: درباره علی(ع) بدگویی نکنید. او از من است و من از او هستم. او پس از من امام
و زمامدار شماست.

علی(ع) همیشه پیروز

ابوطالب پدر امیرالمؤمنین(ع) به کُشتی بسیار علاقمند بود و هرگاه فرصتی پیش می آمد، بچه های خود را با
پسر عموهایشان به تمرین کشتی تشویق می کرد. امام علی(ع) که در آن زمان کمتر از ده سال سن داشتند، با هرکس
که کشتی می گرفتند، پیروز می شدند. ابوطالب چون منظره پیروزی علی(ع) را می دید، با شوق و شعف فراوان
می فرمود: ظَهَر عَلیٌّ، ظَهَر عَلیٌّ؛ یعنی علی(ع) پیروز شد.

لذا از همان دوران خردسالی به حضرت، ظهیر یعنی پیروزی می گفتند. علی(ع) با مهارتی که از کودکی در
کشتی پیدا کرده بودند، در سنین بزرگسالی نیز با هرکس نبرد می کردند بر او پیروز می شدند و حتی یک بار هم در
کشتی مغلوب نشدند.

پاسداری از پیامبر(ص)

در اوائل بعثت، از آنجا که مشرکان از ابوطالب می ترسیدند و جرأت نمی کردند به پیامبر(ص) تعرّضی کنند
برای آزار پیامبر(ص) تدابیر زیادی اندیشیدند؛ از جمله آنکه با راه های مختلف کودکان و نوجوانان را تشویق
می کردند که به هنگام عبور پیامبر ایشان را سنگباران کنند یا از پشت بام ها بر سر حضرت خاکستر بریزند. علی(ع)
که در آن زمان نوجوانی بیش نبودند موقعی که متوجه این حرکت زشت بچه ها شدند، سعی می کردند همیشه هنگام
خروج پیامبر(ص) همراه ایشان باشند تا بچه ها را از این کار بازدارند. نقل می کنند هر کودکی که می خواست
جسارتی به پیامبر(ص) کند، علی(ع) گوش او را گرفته، فشار می دادند. لذا طولی نکشید که این نقشه مشرکان نیز با
شکست مواجه شد. چون هر کودکی که علی(ع) را همراه پیامبر(ص) می دید، جرأت نمی کرد نسبت به
پیامبر(ص) بی ادبی کند.

علی(ع) همسفر پیامبر(ص)

بعد از رحلت ابوطالب در سال دهم بعثت، آزار مشرکان به پیامبر اکرم(ص) شدت یافت. پیامبر در این سالها
دوبار هجرت کردند؛ یک بار به طائف رفتند و یک بار نیز به میان قبیله بنی عامر بن صعصه که در بیرون مکه بودند.
علی رغم تلاش فراوان در دعوت به اسلام، در هیچ یک از این دو مکان موفقیتی به دست نیامد و در طائف به تحریک
زراندوزان مشرک عده ای مزدور به آن حضرت جسارت کردند که در نتیجه آن، حضرت مجروح، و با بدن خون آلود
مجبور به ترک طائف شدند. در هر دو هجرت علی(ع) با پیامبر(ص) بودند و تا آنجا که در توان داشتند، در مقابل
این خطرها از حضرت دفاع کردند. در اشاره به این وقایع است که ابن ابی الحدید می گوید: اگر ابوطالب و فرزندش
علی(ع) نبودند، دین اسلام پا نمی گرفت.

علی(ع) بر دوش پیامبر(ص)

پس از فتح مکه پیامبر اکرم(ص) تصمیم گرفتند کعبه را از لوث وجود بت ها پاک کنند تا این مکان شریف برای
همیشه محل پرستش خدای بزرگ گردد. حضرت علی(ع) را همراه خود به کعبه بردند و پس از طواف خانه خدا،
بت ها را خودشان به زمین زدند و علی(ع) هم به آن حضرت کمک می کردند. آن گاه پیامبر(ص) تصمیم گرفتند
بزرگترین بت را، که از سقف کعبه آویزان بود، پایین بکشند. پیامبر اکرم(ص) علی(ع) را بر شانه خود گذاشتند و
امیرالمؤمنین(ع) بت بزرگ را با دست پرقدرت یدالهی خود بر زمین انداختند.

نقش علی(ع) در جنگ حنین

در سال هشتم هجری پس از فتح مکه، وقتی که سپاه اسلام از سرزمین حنین (بین مکه و طایف) عبور می کرد،
ناگهان سپاه دشمن، که کمین کرده بود، از هر سو به مسلمانان حمله کرد و شکست سختی به مسلمانان وارد کرد.
اغلب سپاهیان اسلام به جز علی(ع) و چند نفر دیگر فرار کردند. در آن اوضاع بسیار سخت، کشته شدن ابوجَرول
قهرمان سپاه دشمن به دست علی(ع) سبب شد روحیه مسلمانان تقویت شود و با سازماندهی دوباره بر دشمن
پیروز شوند. در توصیف نبر علی(ع) با ابوجرول می نویسند: در نتیجه حمله ناگهانی دشمن به لشکر اسلام،
صفوف سپاه مسلمانان به هم خورد. ابوجرول با غرور تمام، پیشاپیش سپاه مشرکان حمله می کرد و به هر مسلمانی
که می رسید او را می کشت و سپس پرچمی را که در دست داشت به علامت پیروزی بلند می کرد و اینگونه رجز
می خو