پاورپوینت کامل پیام هایی به مناسبت روز سوادآموزی ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیام هایی به مناسبت روز سوادآموزی ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیام هایی به مناسبت روز سوادآموزی ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیام هایی به مناسبت روز سوادآموزی ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

۸۰

گلستان فطرت

در میان موجودات عالَم تنها انسان است که می تواند راه کمال بپیماید و صفت حضرت حق را در خود متجلّی سازد. نه ملائک را چنین استعدادی است و نه موجود دیگری می تواند به چنین مقامی برسد. سرّ این عظمت روحی در این است که در فطرت آدمی بذرهای رشد و اعتلا نهاده شده و او را مستعدّ تقرب به حق تعالی کرده است. اگر فضای زندگی سالم باشد و عطر دل انگیز ارزش های الهی و انسانی در آن به مشام برسد و اگر بندگی خدا سرلوحه زندگی آدمی باشد، این بذرها رشد می کنند، سر بر می آورند و گلستان فطرت را با همه زیبایی هایش به نمایش می گذارند. امّا به شرط این که بتواند استعدادهای نهفته این گلستان را از قوّه به فعل آورد و به سوی علم و دانش قدم بردارد.

هدف تعلیم و تربیت اسلامی

تعلیم و تربیت، اساس نظام فکری اسلام است. هدف تعلیم و تربیت اسلامی، تربیت انسان موحّد است و همه برنامه ریزی و فعالیت های برنامه ریزان و معلمان باید برای تحقق این هدف سازماندهی شود تا از این طریق بتوانیم صلح و صفا و سعادت را برای همیشه به جامعه اسلامی مان برگردانیم.

شکوه علم و دانش

خامه ای که دانشمند در طریق ارشاد جامعه بر روی کاغذ می کشد، از خون شهدا و جانبازان راه حق گرانقدرتر و ارجمندتر است. آنگاه که دانشمند راه می رود، فرشتگان الهی بال و پر خویش را زیر پای او می گستراند، پرندگان هوا و ماهیان دریا او را می پایند و از پروردگار، برایش آمرزش و رحمت درخواست می کنند. زیرا عالم و دانشمند پاک سیرت، جهان را با دیده محبت می نگرد و ستم هیچ موجودی را به موجود دیگر بر نمی تابد و فضای پاکیزه جامعه تحت نظارت آنان هرگز مسموم نمی شود. دانشمندی که شبانگاه در بستر خواب قرار می گیرد تا برای نشر علم و ارشاد مردم تجدید قُوا کند، خواب و استراحت اش بر نیایش هفتادساله (عاری از بینش) پارسایان، برتری دارد.

احترام فراگیرنده

در جهان بینی اسلامی، انسان موجودی گرامی و ارزشمند است. روح الهی در کالبد او دمیده شده است و بر همه موجودات هستی برتری دارد. تنها موجودی که از گرایش های عالی فطری برخوردار است، انسان است. اگر وضع مساعد تربیتی برایش فراهم شود، به درجات عالی کمال می رسد و صفات الهی در او تجلّی می یابد. در تعلیم و تربیت اسلامی، احترام به دانش آموز و تکریم او وظیفه ای اساسی است. هیچ عاملی نباید این احترام و تکریم را متزلزل کند. نه خانواده دانش آموز، نه طبقه اقتصادی، اجتماعی و نه نژاد و رنگ هیچ کدام نمی تواند موجب ترجیح فردی بر فرد دیگر شود. همه افراد در فطرت الهی مشترک، قابل احترام اند.

ایجاد فضای سالم و روح خداجویی

انسان موجودی مختار و دارای اراده است. این اراده به گونه ای است که انسان هم می تواند به طور ارادی راه خدا را در پیش گیرد و خداگونه شود، و هم قادر است راه ابلیس را انتخاب کند و مکر و زشتی پیشه کند. نحوه جهت گیری اختیار و اراده انسان به اوضاع و محیط تربیتی او بسته است. عوامل محیط هم انسان خداگرا می پرورد و هم انسان شیطان گرا. اما آنچه معلّم باید مورد توجه قرار دهد، این نکته است که با ایجاد فضای سالم تربیتی و حاکم ساختن ارزش های دینی، خواست و اراده دانش آموزان را جهت دهد و آنان را افرادی خداجو بارآورد.

تقدم اصلاح معلّم بر متعلّم

از اصولی که در تعلیم و تربیت اسلامی مورد توجّه و حایز اهمیت می باشد، تقدم اصلاح معلم بر متعلّم است. وقتی که در معصوم بودن انبیای عظام و ائمه اطهار(ع) تأمل می کنیم، اهمیت این اصل را بیشتر در می یابیم. چرا رسولان الهی معصوم بوده اند؟ آیا جز این است که اگر معصوم نمی بودند، نمی توانستند رسالت عظیم تربیت و انسان سازی را به انجام برسانند؟ آنان وظیفه داشتند دین حق را از طریق پرورش انسان های مؤمن و موحّد گسترش دهند. برای ایجاد چنین تحولی، آنان خود الگوی کامل انسانیت بودند و اثر خاصی بر افراد می گذاشتند و می توانستند شخصیت پیروان شان را دگرگون سازند. معلّمان، شبیه ترینِ انسان ها به پیامبرانند. همین، شباهت رسالت و مسئولیّت معلمان را سنگین می کند. معلّمان نیز مانند انبیا، صفاتی را که می خواهند در شاگردان شان ایجاد کنند، باید از قبل در وجود خود تجلّی بخشند. اگر قصد دارند افرادی حق گرا و با فضیلت بپرورند، باید ابتدا خودشان حق جو و فضیلت گرا باشند.

دلسوزی و محبّت به دانش آموز

دلسوزی به افراد و ابراز محبّت به دانش آموز، از اصول تعلیم و تربیت اسلامی است. معلّم دلسوز زمینه مساعدی برای رشد و کمال افراد فراهم می کند. خلاقیت و ابتکار معلّم و ارائه طرح های نو تنها در فضای دلسوزی و محبت مجال بروز پیدا می کند. افزون بر این، لازم است معلّم منبع رحمت و عطوفت باشد. رسول گرامی اسلام(ص) به اندازه ای نسبت به هدایت و پرورش انسان ها اصرار داشت و غمخوار مردم بود که خداوند فرمود تو در راه هدایت مردم، کم مانده است. خود را نابود کنی. حضرت پیغمبر(ص) با اخلاق نیک و علاقه ای که به رشد مردم داشتند، توانستند در دل های مردم جا گیرند و پیام شان نزد مردم شنیده و پذیرفته شود.

امیدبخشی به دانش آموز

خداوند متعال روح امیدواری را در وجود بندگان خود زنده نگه داشته است. فرد نباید از رحمت الهی مأیوس شود؛ چرا که ناامید شدن رحمت حضرت حق گناه کبیره است. فردی که به دلیل مصایب و مشکلات، یا هر دلیل دیگری از رحمت خدا قطع امید می کند، در واقع رشد و تربیت خود را سرکوب می کند و از فطرت الهی خود مأیوس می شود. امید داشتن به هدایت الهی، طراوت و روحیه تلاش را در فرد زنده نگه می دارد و در اوضاع مساعد امکان اعتلا و ترقی روحی و معنوی اش را فراهم می سازد؛ به عنوان مثال وقتی که دانش آموزی در درسی نمره کم می گیرد، به طور طبیعی اعتماد به نفس او خدشه دار می شود. معلّم با روحیه دادن به دانش آموز و امیدوار ساختن او می تواند انگیزه یادگیری را افزایش دهد و کاستی ها را با مشارکت دانش آموز برطرف کند.

تعلیم و تربیت همه جانبه

انسان دارای توانایی ها و استعدادهای مختلف است. هر یک از استعدادها به منزله گلی است که در مزرعه وجود انسان کاشته شده است و برای پرورش آن باید محیط تربیتی مساعد تدارک دید. اگر برخی از این بذرها رشد کنند و برخی در دل خاک پنهان مانند، مزرعه وجودی انسان طراوت لازم را نخواهد یافت. تعلیم و تربیت اسلامی به رشد همه ابعاد عنایت داد و جنبه های اساسی شخصیت انسان را به طور موزون و هماهنگ پرورش می دهد.

توکّل به خداوند در تعلیم و تعلّم

از شرایط موفقیت در تعلیم و تعلّم آن است که قلب انسان متوجّه خدای متعال باشد و به جز آن ذات مقدس به کسی تکیه نکند تا بتواند فیض الهی را از مبدأ فیّاض دریافت کند. چنانکه امام صادق(ع) فرمودند: «دانش به این نیست که شخص در به دست آوردن اش فراوان بکوشد، بلکه آن نوری است که خدای تعالی بر دل هر کس که بخواهد هدایت کند، می افکند». به راستی، انسان باید به خدا توکل کند ور شته کار را به دست او بسپارد و به اسباب اعتماد نکند، که اعتماد به اسباب و توکل به غیر حق تعالی، نتیجه ای به جز زیان و خسران نخواهد داشت. سوادآموز باید ضمن تلاش وافر، زمام امور را به خدای تعالی واگذا رکند. در این صورت، علاوه بر لحظه های انسی که به او دست می دهد، کمبودهایش جبران و به مقصود دل خود نایل می شود.

اخلاص در تعلیم و تعلّم

مسأله «اخلاص در نیت» در تمام اعمال از جمله تحصیل و سوادآموزی، به منزله روح در پیکر است، و صلاح و فساد اعمال، با نیّت آن ها بستگی کامل دارد. در حدیث مشهور امده است که: «اِنّما الأعمالُ بِالنیّاتِ»؛ یعنی حقیقت عمل نیّت است. ادبِ «اخلاص» در امر تحصیل بسیار مهم است و باید استاد در تعلیمش و شاگرد در تحصیلش، نیّت خود را برای خدای تعالی خاص سازد؛ چرا که محور اعمال، همانا نیّت است، و به واسطه نیّت است که عمل گاهی همچون سفالی بی ارزش، و گاهی مانند گوهر گران بهایی می شود که نمی توان ارزش اش را تعیین کرد، و گاهی هم وبال گردن صاحبش می شود و در دفتر گناهان ثبت می شود. بنابراین، هر یک از استاد و شاگرد باید در عمل خود فقط خدا و خدمت به خلق خدا را در نظر بگیرند و به قصد فرمان بردن از او و اصلاح خویش و ارشاد بندگان خدا، به امر تحصیل همت بگمارند. و غرض های فاسد دنیوی از قبیل: فخرفروشی بر یکدیگر، یا رفعت طلبی و به دست آوردن مقام و شهرت را از خود دور کنند.

نکوهش تحصیل علم به منظور مباهات بر دیگران

بزرگان دین، تحصیل دانش را به منظور جاه طلبی و فخرفروشی بر برادران دینی نکوهش کرده اند و فروتنی را از جمله عوامل موفقیت دانش آموز دانسته اند. به عنوان نمونه در روایتی از امام باقر(ع) آمده است: «کسی که دانش بیاموزد تا بر دانشمندان مباهات کند، یا با سفیهان به ستیزه برخیزد، یا توجه مردم را به سوی خود جلب کند، جایگاه خود را در آتش مهیّا ببیند. همانا ریاست جز برای اهلش شایسته نیست».

آمرزش، هدف بعثت پیامبران

هدف از آمدن همه پیامبران و همه کتاب های آسمانی آموزش و پرورش است. هدف قرآن نخست تهذیب و پرورش نفس و دیگر آموزش بالا بردن سطح معلومات انسان است. در رو