پاورپوینت کامل مناسبت ها; میلاد امام رضا علیه السلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مناسبت ها; میلاد امام رضا علیه السلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مناسبت ها; میلاد امام رضا علیه السلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مناسبت ها; میلاد امام رضا علیه السلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

۶

پنج شنبه

۱ آذر ۱۳۸۶

۱۱ ذی قعده ۱۴۲۸

۲۲ .Nov .2007

اشاره

آیینه ها سال هاست نگاه شکسته اشک ها را بازتاب می دهند. ایوان های ایستاده طلا،
سال هاست تکیه قلب های آرامند و دست های فولادی ضریح، این زنجیرهای فشرده
التماس، سال هاست که دست در دست آدم ها به شماره نیاز درآمده اند… و میان این همه
عشق، این سطرهای بی پیرایه، پنجره ای است کوچک بر چشم هایی که اشتیاق زیارت
آفتاب را می نوشند و سلامی است از جنس همه دلتنگی ها، برای آنان که میان ایشان و مولا
جاده ها فاصله انداختند.

ره توشه این سلام، یکی دو واگویه، چند شعر، اندکی تاریخ، کمی تحلیل، دو داستان شفا،
یک شبهه و چند سؤال است؛ اگرچه طمع ما به دستگیری سلطان طوس به بی کرانگی کرم
اوست.

سلام بر سید گل ها

ای مولای هشتم! تو نوید رویش باران از سقف بهارانی. تو مایه طراوت گل های ایمانی. تو برکت
جای جای ایرانی. خورشید با بوسه بر بارگاهت، روز را آغاز می کند و گرما را به وام می گیرد. صدای تو
در رگ های زندگانی جاری است.

ای هشتمین گل بوستان محمدی! ای منتهای خواهش دل ها! ای آفتاب روشن قبله گاه ما! ای
نور مطلق امروز و فردا! ای سبزه زار سرزندگی و صفا! ای پناه گاه آهوان رمیده دل های ما! تو روح
باغستان زندگانی هستی. تو مبشر امیدی. تو ناخدای کشتی هدایتی.

سلام بر تو و بر هر انسان شایسته ای که شور و شعورش، او را به پشت پنجره فولاد و ضریح
آفتاب می کشاند؛ پنجره ای که از عشق لطیف تر، از گلبرگ زیباتر و از همه دنیا بزرگ تر است. سلام بر
تو ای همیشه سبز! ای سید گل ها! یا علی بن موسی الرضا علیه السلام .

حج فقرا

اغنیا مکه روند و فقرا سوی تو آیند

جان به قربان تو جانا که تو حج فقرایی

ای قافله سالار اهالی معرفت! ای قبله حاجات دل های به شوق نشسته! تو زائرانت را به
استطاعت مال نمی طلبی؛ حاجیان حرم تو، با معیار عشق و توفیق و طلبْ مستطیع می شوند. زائران
تو ابتدا خود را در میقات اشتیاق تطهیر می کنند و سپس با سینه ای سرشار از لقای یار، رخت سفر
می پوشند و پا به راه وصال می نهند. در ملکوت آستان تو ملایک طواف می کنند. آنجا دل های تبرک
گرفته از روشنی، نه هفت بار، که هفتاد بار بین ضریح منورت تا روح مطهرت سعی می کنند و سپس
در عرفات عشق تو نماز زیارت می خوانند. زائران تو رو به پنجره فولاد دخیل می بندند، از ضریح آیینه
صفا می جویند و زمزم حاجاتشان را در سقاخانه اسماعیل می نوشند.

ای واسطه فیض خدا و ای حج باصفای بینوایان! دل هایمان را از زلال حقیقت سرشار کن و از
چشمه سار معرفتْ جرعه بنوشان تا در تنگنای جهالت جهان گرفتار نیاییم.

به عنایت نظری کن که من دلشده را

نرود بی مدد لطف تو کاری از پیش

تبارنامه

هشتمین مهر سپهر سروری و دهمین خورشید معنوی، حضرت ابوالحسن علی بن موسی الرضا علیه السلام ،
بنا بر مشهورترین نقل های تاریخی، در یازدهم ذی قعده ۱۴۸ ه. ق در شهر مدینه دیده به گیتی
گشود. مادر بزرگوار آن امام، بانویی بافضیلت به نام «تُکْتَمْ» یا «نجمه» بود که پس از تولد حضرت، از
سوی امام کاظم علیه السلام «طاهره» نام گرفت.

نام مبارک آن حضرت، علی است و کنیه ایشان، ابوالحسن و چون حضرت علی علیه السلام نیز
ابوالحسن خوانده می شود، حضرت رضا علیه السلام به ابوالحسن ثانی معروف شده است. مشهورترین لقب
امام هشتم علیه السلام ، رضاست و دیگر القاب آن امام همام عبارتند از: صابر، فاضل، رضی، وفی، صدیق،
زکی، سراج الله، نورالهُدی و قرهُ عین المؤمنین.

امام رضا علیه السلام مدت ۳۵ سال امامت پدر بزرگوار خود را درک کرد و از محضر نورانی حضرتش
بهره مند شد. علی بن موسی الرضا علیه السلام بیست سال عهده دار امامت امت اسلام بود که از آن میان،
هفده سال در مدینه و سه سال آخر در خراسان گذشت. امام رضا علیه السلام در آخر صفر سال ۲۰۳ ه. ق و
در ۵۵ سالگی به دست طاغوت عباسی، مأمون به شهادت رسید.

رضا به رضای حق

هشتمین شکوفه خلقت را با لقب مبارک رضا می شناسند. در کتاب های تاریخی درباره علت این
نام گذاری سخنان متفاوتی ارائه شده است. برخی چون محمد بن جَریر طبری، نویسنده کتاب مشهور
تاریخ طبری گمان کرده اند چون امام هشتم به ولایت عهدی مأمون رضا داد، او ایشان را به این لقب
نامید. اما شواهد تاریخی بسیاری، انتساب این نام را قبل از ولایت عهدی ایشان دانسته اند، چنان که
سلیمان بن ابی حَفص می گوید: موسی بن جعفر علیه السلام فرزندش را به نام رضا می خوانْد و سفارش
می فرمود که شما نیز او را به این نام بخوانید. امام جواد علیه السلام نیز فرموده است: «خداوند، پدرم را رضا
نامید؛ زیرا خدایش در آسمان از او راضی و ائمه در زمین از او خشنود بودند.» برخی عالمان دیگر
گفته اند: «آن حضرت به رضای پروردگار راضی بود و این خصلت ارزشمند را که مقامی بالاتر از مقام
صبر است، به طور کامل داشت».

قبله هفتم

عجب علمی است علم هیئت عشق

که چرخ هشتمش، هفتم زمین است

برخی از اهالی شهود و عارفان نکته سنج، این بیت حافظ را اشاره ای زیبا و لطیف به وجود
مبارک حضرت رضا علیه السلام دانسته اند. در تفسیر اینان، مقصود از چرخ هشتم، امام هشتم است که حجت
راستین خدا و واسطه فیض او بر مردمان است. هفتم زمین نیز به مشهد امام رضا علیه السلام تفسیر شده
است که برخی آن را قبله هفتم گفته اند. شاعری خوش ذوق گفته است:

از گردش آفاق و نفاق انجم

سررشته کار خویش را کردم گم

وقت است اگر دست مرا می گیری

ای قبله هفتم، ای امام هشتم

سالکان اهل راز معتقدند که جان و روح ما هفت قبله دارد: اول، مکه معظمه؛ دوم، مدینه منوره؛
سوم، نجف اشرف؛ چهارم، کربلای معلی؛ پنجم، کاظمین؛ ششم، سامرا و هفتم، مشهد امام
رضا علیه السلام . دیگر ابیات این غزل نیز با این تفسیر هم داستان است:

خم زلف تو دام کفر و دین است

ز کارستان او یک شمّه این است

جمالت معجز حُسن است لیکن

حدیث غمزه ات سحر مبین است

ز چشم شوخ تو جان کی توان برد

که دایم با کمان اندر کمین است

ادب زیارت

رضایت امام بر زیارت امام مقدم است؛ یعنی انسان هنگام زیارت باید تمام اندیشه اش جلب رضایت
امام معصوم باشد، نه کسب رضایت دل خود. از این رو گفته اند هر گونه آزار دادن برادران و خواهران
دینی هنگام زیارت، موجب نارضایتی امام است؛ چه بسا زائری که از فاصله ای دور توفیق زیارتی
مقبول بگیرد و زائر دیگری که در کنار ضریح، اسباب نارضایتی امام معصوم شود. درباره تشرف
مرحوم حضرت آیت الله بهاءالدینی که از عارفان ره یافته و شیدا بود، آمده است که تشرف ایشان به
حرم، بسیار ساده بود. گاه وارد مسجد گوهرشاد می شد و روی زمین می نشست و می فرمود: زیارت
امین الله بخوانید. زیارت که خوانده می شد، بلند می شد. دوستان می گفتند: ما تا نرویم نزدیک ضریح،
مثل اینکه زیارت به دلمان نمی چسبد. ایشان می فرمود: زیارت، حضور زائر نزد زیارت شونده است،
چرا می خواهید خود را به قبر و ضریح نزدیک کنید؟ چرا سعی نمی کنید با افکار امام آشنا باشید؟ اگر با
فکر امام آشنا شدید، با آنهایید، گرچه نزدیک قبر و حرم آنها نباشید.

هم آلوده، هم پارسا می پذیرد

تو ای بینوا رو به سوی رضا کن

که این پادشه خوش گدا می پذیرد

بُوَد رحمتش بی کران مثل دریا

هم آلوده هم پارسا می پذیرد

بُوَد عام، دل جوییِ بی دریغش

که هم غیر و هم آشنا می پذیرد

اصحاب معرفت، امامِ ضامن، حضرت رضا علیه السلام را به امام رئوف می شناسند و لطف ورزی،
دستگیری و شفابخشی آن امام را شهره آفاق اهل دل می دانند. رؤیای صادقه مرحوم شیخ
حسن علی نخودکی که از بزرگان علما و عرفا بوده اند، در این باره بسیار شنیدنی است. از آن مرحوم
نقل کرده اند: «شبی در خواب دیدم که حضرت رضا علیه السلام در حرم خود بر صندلی نشسته اند و بر سر
زائران دست نوازش می کشند، ولی بعضی از زائران به شکل انسانند و بعضی به شکل حیوان، اما امام
رضا علیه السلام بدون تفاوت بر سر همه آنها دست مهرورزی می کشد. مرحوم شیخ حسن علی نخودکی پس
از دیدن این رؤیا، وصیت می کند قبرش را در همان مکانی قرار دهند که امام رضا علیه السلام صندلی خود را
گذاشته بودند.» اینک مزار آن عارف شیدا در روبه روی صحن اصلی مرقد مطهر حضرت
ثامن الائمه علیه السلام ، خلوتگه اهل راز است.

نرم گشتن بندهای آهن

علامه حسن زاده آملی، یکی از بی شمار معجزه های حضرت امام رضا علیه السلام را در نثری جذاب و
دل نشین این گونه روایت می کند: «یکی از محبان امام رضا علیه السلام را حبس نمودند و زنجیر گران بر
گردن و پایش نهادند و او را در خانه ای که حبس نموده بودند، آتش زدند که دایم مناقب امام گفتی و
دُرهای مدح اولاد رسول سُفتی؟ بعد از امر سوختن خانه، چون آن فقیر بی گناه از این حال آگاه شد،
مناجات نمود که یا رب! به حق آن امامی که از انگور زهرآلود چهره به باغ شهادت گردآلود کرد و به
حق رضای آن رضا که به تقدیر تو موافق گشت و به داغ دوری فرزندان و مفارقت جان راضی شد،
مرا از این بند گران خلاصی ده و آتش سوزان به محبت اولاد خلیل خود بر من گلستان کن. همان دم
به کرم مجیبُ دَعوهِ المضطرین بندهای آهن چون موم نرم گشت و از آن آتش بلا به خاک جسم آب
محبت زده، چون باد از آن ورطه خلاص شد که به یک سر موی وی مضرّت نرسید».

بسان پروانه بی

«بلند بگو بسم اللّه الرحمن الرحیم، مادرم کجاست؟»

نمی توانستم. چند ماه می شد که به دلیل این بیماری از گفتار عاجز مانده بودم و حالا از
روستایمان، عَنبران آمده بودم مشهد که بروم بیمارستان انگلیسی ها. می گفتند اینجا امکانات و
دکترهای خوبی دارد. دکتر گفت: مریضی ات مشخص نیست. باید کاسه سرت را برداریم، خیلی
خطرناک است.

«بلند بگو بسم الله الرحمن الرحیم، مادرم کجاست؟»

مادرم بی خبر از من رفته بود حرم. من هم رفتم تا برای تَشرف غسل کنم و بعد بیایم زیارت. از
دکترها ناامید شده بودم. گفتم می آیم پیش امام رضا علیه السلام و می گویم یا شفا یا مرگ. کنار ایوان طلا
نشستم. نمی توانستم قدم ا