پاورپوینت کامل گلبرگ اندیشه;توحید و دعا ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گلبرگ اندیشه;توحید و دعا ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گلبرگ اندیشه;توحید و دعا ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گلبرگ اندیشه;توحید و دعا ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۷۵

پژوهش/توحید و دعا

سید محمد حسین حسینی هرندی

مقدمه

دعا، خواستن است و خواندن، نیایش کردن است و ستودن، و دامنه آن آن قدر گسترده، که
می توان از هر کسی طلب نمود. به ویژه اگر دعا کردن فقط برای رسیدن به آنچه مدنظر
است، باشد. به سخن دیگر، از هر انسانی می توان چیزی خواست، او را به کمک طلبید و از
او پرسش نمود. اما آیا فلسفه دعا و نیایش این است؟ اگر هدف، فقط دست یابی به
خواسته های محدود و کوچک باشد، چه فرقی می کند از خدا باشد یا از غیر خدا؟
بنابراین، نتیجه طبیعی و فلسفه واقعی دعا، تکامل آدمی و رشد ارزش وجودی انسان هاست
که در پرتو دعا به دست می آید. دعایی که از قادر مطلق و یگانه توانا باشد و در پوشش
آن، اظهار عبودیت و اعلام بندگی به وحدانیت او. دعا یعنی «إِیّاکَ نَعْبُدُ وَ
إِیّاکَ نَسْتَعینُ».

خدا و استجابت دعا

بدون شک یکی از اهداف دعا و نیایش، تقویت روح توحید و نفی بندگی غیر خداست. آدمی
آن گاه می تواند از خدایش چیزی بطلبد و از به دست آوردنش اطمینان یابد که از جمیع
مردم ناامید گردد.

به سخن دیگر، شرط پاسخ دادن خداوند به دعای بندگان، ناامیدی ایشان از دیگران است.
این معنا را می توان عملی شدن توحید و اعتقاد به یگانگی خداوند داشتن، دانست. در
واقع دعا و مناجات با حضرت حق، از یک سو به انسان ها کمک می کند تا از امید داشتن
به این و آن و از دل خوش کردن به دیگر بندگان، فاصله گیرد، و از سوی دیگر این حالت
دعا و خداخوانی به صورت طبیعی، تکیه گاه بودن اعتقاد به خدای واحد را معنا می بخشد.
بنده در این وضعیت دل به یک جا می بندد و نقطه امیدش، تنها وجود یگانه ای است که
یگانه و آفریننده هستی است.

از دعا تا توحید

توحید، نخستین و مهم ترین اصل اعتقادی ادیان الهی است. وجود این اصل در هر دینی، به
آن واقعیت و حقانیت می بخشد. انسان ها در تمامی ادوار تاریخ، به مبدأ خالق، اعتقاد
داشتند. هر چند در شناخت و پیروی از وی دچار اشتباه و انحراف می شدند، ولی با این
همه، در مقوله دعا و نیایش و راز و نیاز با وی چنین نبود؛ اگرچه با واسطه قرار دادن
اشیای مادی، می کوشیدند با مبدأ هستی ارتباط برقرار نمایند. با این پیش زمینه،
می توان دریافت که رسالت پیامبران، از یک سو اثبات وجود خداوند متعالی و در گام
بعدی اثبات وحدانیت حضرت حق بوده است و از سوی دیگر، در آموزه های اخلاقی و دینی
آنان لزوم توسل و چاره جویی و دعا و تضرع از وجود خالق یکتا مورد تأکید قرار گرفته
است.

این گونه است که بخش زیادی از ادعیه و مناجات حضرات معصومان(ع) سرشار از
یگانه خوانی، یگانه جویی و یگانه پرستی است.

توحید در دعای موحدان

اگر دعا درخواست و طلب چیزی معنا شود که چنین نیز هست، پاسخ شنیدن و جواب مثبت از
آن گرفتن، نهایت آرزوست. در میان تمامی انسان ها که به دلایل گوناگون و به
مناسبت های مختلف و به روش های متنوع و حتی متضاد، دست دعا به سوی خالق خویش و مبدأ
وجود برداشته اند، دعای انسان های کامل، بیش از دیگران، رنگ و بویی توحیدی دارد.
اعتقاد آنان به وحدانیت خدا آن چنان مشخص و مؤثر است که حتی بیگانگان نیز این معنا
را درمی یابند. در ماجرای مباهله که در صدر اسلام میان پیامبر اعظم(ص) و بزرگان
مسیحی به وقوع پیوست، اسقف نجران هنگامی که وجود مقدس انوار خمسه طیبه، یعنی پیامبر
اعظم(ص) و حضرت علی(ع)، حضرت زهرا (س) و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را در مقابل
خویش آماده دعا و تضرع و درخواست از خدای یگانه دید، بدون تردید دریافت که اینان
اگر از خدا درخواست فروپاشی کوهی را نمایند، خداوند بدون شک آن کوه را نابود خواهد
کرد؛[۱] چرا که آنان، انسان هایی کامل بودند، خدا را چنان که باید می شناختند و
آن گونه خداشناسی و ایمان عملی به وحدانیت خدا، از موجبات استجابت دعا به شمار
می رفت.

خداوند یکتا و استجابت دعا

بسیاری از حوادث غم انگیز و گرفتاری های سخت و مصیبت بار، نتیجه گناهان و خطاهای
آدمی است. بدون شک این حوادث را باید همانند تازیانه ای برای به هوش آمدن و شیپوری
برای بیدار شدن انسان ها دانست و مصیبت ها را کوره ای برای تصفیه فلز وجودی بشر
پنداشت. اما آن بیداری و این هوشیاری، آن گاه به دست می آید که آدمی در اعتراف به
گناهِ خود و توجه به تقصیر و کوتاهی خویش، دو نکته را در نظر داشته باشد: اول توجه
به حقیقت توحید و اینکه هیچ معبود و تکیه گاهی جز خدای یکتا و آفریننده بی همتا
وجود ندارد، و دوم آنکه وجود آن خالقِ حکیم، از هر عیب و نقصی و از هر ظلم و ستمی و
هرگونه گمان سوئی منزه و پاک است.

پس از در نظر گرفتن این دو نکته، آدمی به وسیله ای نیازمند است تا در آن ضمن اعتراف
به کوتاهی در درگاه الهی، از محضر حضرت دوست کمک خواهد و استعانت جوید. دعا در واقع
آن گاه که با ستایش خدا آمیخته گردد و در مضامین آن، خدا، وجود مؤثر دانسته شود،
بدون تردید به اجابت نزدیک است و امید را در دل زنده نگه می دارد.

خدا و فلسفه دعا

در باب آثار تربیتی و روانی دعا بسیار گفته اند و بیش از این نیز می توان گفت و
خواهند گفت. اما حقیقت دعا و فلسفه آن و تأکید بر انجام این برنامه روحانی، برخاسته
از نتایج و دست آوردهایی است که هر بشر نیازمندی به آن نیازمند است. در واقع، فقدان
دعا و نبودِ نیایش در میان هر جامعه، با سقوط آن ملت برابر است؛ چرا که انسان ها با
وسیله دعا، توجه و شایستگی بیشتری برای درک فیض خداوندی می یابند.

به سخن دیگر، دعا و نیایش به درگاه الهی، به گستره استعداد و افزایش لیاقت آدمیان
می انجامد و نتیجه این تلاش و کوشش، به تکامل دعا کننده منجر می شود؛ نی