پاورپوینت کامل گلبرگ نیاز; روز نیایش (عرفه) ۹۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گلبرگ نیاز; روز نیایش (عرفه) ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گلبرگ نیاز; روز نیایش (عرفه) ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل گلبرگ نیاز; روز نیایش (عرفه) ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

۱

دعا

مناجات

الهی! در جلال، رحمانی؛ در کمال، سبحانی؛ نه محتاج زمانی و نه آرزومند مکانی؛ نه کس
به تو ماند و نه به کس مانی؛ پیداست که در میان جانی، بلکه زنده به چیزی است که تو
آنی.

الهی! دیگران مست شرابند و من مست ساقی. مستی ایشان فانی است و از من باقی.

الهی! با بهشت چه سازم و با حور چه بازم؟ مرا دیده ای ده که از هر نظری بهشتی سازم.

الهی! نَفَسی ده که حلقه بندگی تو در گوش کند و جانی ده که زهرِ حکمت تو نوش کند.

الهی! محبت تو گلی است، محنت و بلا خار آن؛ آن کدام دل است که نیست گرفتار آن؟

الهی! در دلِ دوستانِ تو، نور عنایت پیداست و جان ها در آرزوی وصال تو حیران و
شیداست. چون تو مولا که راست؟ و چون تو دوست کجاست؟[۱]

نکته

جوان و معنویت

مریم رضایی و فریده پیشوایی

توجه به جاذبه های معنوی و گرایش به عبادات و ارتباط با خدا، از جمله نیازهای فطری
انسان است و هریک از انسان ها مستقل از تعلیم و یادگیری، در درون خود به عبادت و
بندگی خدا گرایش دارند. این تمایلات معنوی در دوران نوجوانی و جوانی، به سبب فطرت
زلال آنها، بیش از دیگر دوره های زندگی است.

جوان امروز در زمینه معنویت و ارتباط با خدا، انتظارها و خواسته هایی دارد که در
این میان محورهای زیر بیشتر قابل توجه است:

– یافتن پاسخی مناسب و مطمئن به زندگی و چرایی آن؛

– یافتن تکیه گاهی مطمئن در دنیای پُرشتاب و متغیر امروزی؛

– حل مشکلات روزانه مادی و معنوی که به طور معمول حل شدنی نیست؛

– پر کردن خلأهای آرمانی و مفهومی زندگی؛

– برآوردن حس مذهبی؛

– چگونگی لذت های معنوی و تفریح و تفرّج های روحی و راهکارهای آن؛

– غلبه بر احساس بیهودگی و پوچی و از درون تهی شدن و راه های جلوگیری از تحلیل رفتن
نیروهای بدن.

دعا و نیایش؛ بهترین راه تأمین نیازهای معنوی

تقویت گرایش جوانان به دعا و نیایش، بهترین ارضا کننده نیازهای درونی و فطری جوانان
است. در این زمینه موارد زیر قابل توجه اند:

۱. دعا و نیایش در سختی و آسایش

این واقعیت به جوانان باید تفهیم شود که معنویت و ارتباط با خدا و نیایش با او، فقط
به روزهای سخت زندگی محدود نمی شود، بلکه تجلی کامل ارتباط با پروردگار را در همه
فراز و نشیب های زندگی می توان دید. به جوانان یاد بدهیم که اگر آنان در روزهای شاد
و زیبای زندگی به یاد پروردگارشان باشند، او نیز آنها را در روزهای سخت و تلخ تنها
نخواهد گذاشت.

۲. بهره مندی از نیایش و دعا برای چیرگی بر اضطراب و بهداشت روانی

دعا، درمان بسیاری از بیماری های روانی است. آن هنگام که آدمی با خدای خود راز و
نیاز می کند و از او کمک و یاری می جوید، ایمان دارد که خدا به او کمک می کند. به
همین دلیل، باید جوانان را آگاه کنیم که در سایه دعا و ارتباط با خدا می توان بر
عواملی همچون اضطراب ها و استرس های زندگی غلبه کرد و این ارتباط با خداست که به
انسان اطمینان و آرامش روحی و روانی می بخشد.

۳. آموزش شیوه های نزدیک شدن به خدا

شیوه های نزدیک شدن به پروردگار را به شکل درست به جوانان بیاموزیم؛ شیوه هایی که
هم با عقل و هم با عشق می تواند انسان را به حقیقت وصل کند. حقیقتی که همان
پروردگار مهربان و آفریننده بی همتاست که راهنمای ما در لحظه های پر فراز و نشیب
زندگی است.

۴. توجه دادن به نقش دعا و ارتباط با خدا در پیدایش شخصیت منطقی و قابل اعتماد

به جوان بیاموزیم بهره گیری از معنویت و ارتباط با خدا، به او شخصیت منطقی و قابل
اعتماد می بخشد. جوان در پرتو چنین شیوه و روشی می تواند در جامعه جایگاهی مناسب
بیابد، اعتماد به نفس پیدا کند و ظرفیت ها و قابلیت های درونی اش شکوفا شود.

۵. آشنا کردن جوانان با بزرگان دین و تشویق آنان به حضور در مجالس دعا

مطالعه زندگی نامه بزرگان دین و سیره اولیای الهی و نیز حضور در محافل و مجالس دعا
و نیایش و انس با عالمان دینی و صالحان، تأثیر بسیاری در نزدیکی جوان به خدا دارد و
شیوه شایسته بندگی را به نسل جوان می آموزد.

چند نکته قابل توجه در برنامه سازی

– معرفی خداوند به عنوان مهربان ترین و صمیمی ترین دوست؛

– وارد کردن خداوند در واقعیت زندگی، به گونه ای که جوان خود را هر لحظه در ارتباط
و تعامل دائمی با خدا ببیند؛

– توصیف قصص قرآنی و بررسی ریشه ای قضایا و ارتباط پیامبران با خداوند، به ویژه در
کیفیت دعا و شرایط استجابت آن؛

– استفاده از ادعیه برای معرفی نام های خداوند، همانند دعای جوشن کبیر؛

– استفاده از احادیث قدسی مربوط به انسان و خدا؛

– استفاده از عرفان غنی اسلامی و ایجاد شور و عشق دینی با بهره گیری از اشعار
شاعران خداجو[۲].

پژوهش

عرفه؛ روز نیایش

مریم رضایی و فریده پیشوایی

سرزمین عرفات

در فاصله حدود ۲۱ کیلومتری شهر مکه، سرزمین مقدسی است با پیشینه تاریخی دیرینه که
نامش «عرفات» است. حاجیان پس از پوشیدن لباس احرام، برای انجام حج تمتع، راهی آنجا
می شوند و از ظهر روز نهم ذیحجه تا غروب آفتاب، در این سرزمین وقوف می کنند و به
دعا و نیایش می پردازند تا خدای رحمان، به آنها رحمت آورد و بار دیگر اجازه ورود به
حرم را به آنان عطا کند.[۳]

امتیازهای عرفات

برخی از امتیازهایی که در روایات برای سرزمین عرفات برشمرده اند، بدین قرار است:

توبه حضرت آدم(ع) در عرفات مورد پذیرش حق قرار گرفت.

آدم و حوا پس از پذیرش توبه شان، در آنجا بار دیگر یکدیگر را شناختند.

جبرئیل مناسک حج را در آنجا به ابراهیم (ع) آموخت.

عرفات، سرزمینی است که هر ساله حجت خدا در آن در کنار زائران حق تعالی حضور دارد و
حاجی این سعادت را می یابد که در محدوده ای نزدیک ایشان وقوف کند.[۴]

واژه نامه عرفات

سرزمینی برای نشستی عاشقانه

رستاخیزی برای تولد دوباره

سرزمینی برای جبران گناهان

نزدیک ترین نقطه وصال

نشستن در کوی مهر خدا

سرزمینی برای زدودن غبار از آینه دل

سرزمین خانه نشین کردن «خودبینی ها»

پیوند حج و عاشورا و ظهور

پایگاه ابراهیم

مناجات خانه محمد

واژه نامه عرفه

روز معرفت

روز زدودن قلب از غبار عصیان

روز رویش گلستان رحمت

روز نگین انگشتری ذی الحجه

روز اشک و ناله

روز حسین و حسینی شدن

روز دعا و استجابت دعا

روز خدا و خدایی شدن

روز شکستن بت های درون

روز بریدن از خاک و پیوند با افلاک

روز توسل به مقام ربوبیت حضرت حق

روز رسیدن به غایت آمال عارفان

روز همجواری با عرش الهی

روز استغفار

امام حسین(ع) و روز عرفه

آنچه عرفه را ممتاز می کند، وقوف نیم روزی آن و آنچه این وقوف را معنا می بخشد،
مناجات است و زیباترین مناجات، عرفه حسین بن علی (ع) است.

من و تو، که در عرفات نیستیم، در عرفه که هستیم؛ پس می توانیم از مناجات عرفه
برخوردار شویم. امام حسین (ع) در روز عرفه، در عرفات حضور دارد. از خیمه خویش بیرون
می آید. جمعی با او همراه اند. حضرت دست ها را به نشانه دعا، بلند می کنند و سپس
دعا می خوانند؛ دعایی که جاودانه شد، همانند خود امام. ای حسین(ع)! تو در این دشت
چه خواندی که هنوز سنگ های «جبل الرحمه» از گریه نالانند؟!

عشق را هم ز تو باید آموخت و مناجات را و حمیّت را، و عبودیت را … خدا را هم باید
از کلامت شناخت. در دعای عرفه چه گفتی؟ چه خواندی، که هنوز تب عرفان تو در پهنه این
دشت به جاست؟

پهن دشت عرفات، وادی معرفت است و به مشعر وصل است، وادی شور و شعور است، و دشت از
نام تو عرفان دارد و شب از یاد تو عطرآگین است. آسمان رنگ خدایی دارد و تو گویی به
زمین نزدیک است.

نگاهی گذرا به دعای عرفه (محوریابی)

دعاهایی که از پیامبر اعظم(ص) و پیشوایان معصوم(ع) به ما رسیده، یکی از منابع بزرگ
علم و معرفت است که می توان از راه تأمل در معانی و مضامین آنها، به مقامات بلند
علم و عرفان عروج نمود. یکی از غنی ترین و عمیق ترین این دعاها، دعای پرفیض عرفه
است که به دلیل طرح مضمون های عالی عرفانی، و بیان نیاز و فقر عبد به معبود، از
برجستگی ویژه ای برخوردار است. در اینجا به اجمال، به فهرست موضوعات مطرح شده در
بخش های گوناگون این دعا اشاره می کنیم:

۱. بیان اوصاف الهی در شروع دعا (اَلحَمدُ لله الَّذی لَیسَ لِقضائِهِ دافعٌ…)

– بازدارنده ای برای قضای خدا نیست.

– مانعی برای بخشندگی او وجود ندارد.

– او صنعتگری بی مانند و پدیدآورنده موجودات است.

– اتقان و استحکام صنعتش از نشانه های حکمت اوست.

– چیزی بر او مخفی نیست.

– آشکار بودن همه امور پنهانی

– پاداش دهنده هر صاحب کار

– مصلح احوال هر قناعت پیشه

– رحم کننده بر زاری کننده

– نازل کننده منافع

– شنونده هر دعاکننده

– دفع کننده سختی ها

– بالا برنده درجات

– از بین برنده هر ستمگر

– قادر بر همه چیز

– بی مثل و مانند

– یگانه

۲. برشمردن نعمت های الهی، (اِبتَلَأْتَنی بِنعمَتِکَ قَبلَ اَن اَکونَ شیئاً
مَذکوراً…)

– اشاره به خلقت شگفت آور انسان

– اشاره به نعمت های الهی از جمله شیر مادر، غذا، لباس و حفظ کردن از انواع خطرها.

۳. دعا و خواسته های امام از درگاه حضرت حق (اَللَّهمَّ اجعَلنی اَخشاکَ کاَنِّی
اَراکَ…)

– طلب خشیت و خوف

– طلب نیک بختی و سعادت

– درخواست دوری از بدبختی و شقاوت

– طلب غنای نفس و روح

– قرار دادن یقین در قلب

– درخواست اخلاص در عمل

– طلب یاری در سختی های روزگار

– نجات از اندوه های دنیا و آخرت

– حفاظت و مراقبت از رشد ظالمان

– دعا برای خانواده

– دعا برای برکت در رزق و روزی

– درخواست واگذار نشدن آدمی به غیر خودش

– درخواست رسوانشدن به واسطه گناهان

۴. بیان دوباره اوصاف الهی (اللّهم لَکَ الحَمدُ کَما خَلَقتَنی فَجَعَلتَنی سمیعاً
بصیراً …)

– عفو از گناهان بزرگ با حکمتش

– تمام کردن نعمت با فضلش

– عطا و بخشش با کرمش

– مصاحب و همدم در تنهایی

– نازل کردن تورات و انجیل و زبور و فرقان

– یاری کننده بندگان در مقابل دشمنان

– فرستنده بادهای رحمت

– رسوا نکردن بنده گنهکار

– محروم نکردن بنده غیرشاکر

– هدایت به ایمان

– شفا دهنده بیماران

– پوشاننده برهنگان

– سیرکننده گرسنگان

– برآورنده حاجات بندگان

۵. اقرار به لغزش و گناهان ( زبان حال بندگان) (اَناَ الَّذی اَسأت، اَناَ الَّذی
اَخطأَتُ …)

– اعتراف به خطا و معصیت

– اعتراف به غفلت و سهو

– اعتراف به اعتماد به غیر او

– اعتراف به خلف وعده

– اعتراف به شکستن عهد

۶. اقرار به الوهیت و وحدانیت خداوند (لا اله اِلّا اَنتَ سُبحانَکَ اِنَّی کُنتُ
مِنَ الظّالمینَ…)

– اعتراف به الوهیت خداوند

– اقرار به وحدانیت خداوند

۷. بیان دوباره خواسته ها از درگاه دوست (اَللّهم انَّکَ تُجیبُ المُضطَرَّ و
تَکشِفُ السُّوءَ …)

– خداوند، اجابت کننده دعاها

– برطرف کننده رنج ها و دردها

– شفا دهنده بیماران

– ترحم کننده به کودکان و ضعیفان

۸. آخرین خواسته ها (اللهُمَ اَوسِع عَلَی من رِزقِکَ الحَلال، و عافنی فی بَدَنی و
دِینی …)

– طلب توفیق و استقامت

– طلب روزی حلال

– عافیت دین و بدن

– پناه بردن از عذاب و آتش دوزخ به خداوند

دعا

برگزیده ای از دعای امام حسین(ع) در عرفه

مرضیه کوثری

از صدای سخن عشق ندیدم خوش تر

یادگاری که در این گنبد دوّار بماند

عصر روز عرفه، امام حسین(ع) با گروهی از خاندان و فرزندان و شیعیان، با نهایت
خاکساری و خشوع از خیمه بیرون آمدند و در جانب چپ کوه ایستادند. امام، چهره مبارک
خود را به سوی کعبه گردانید، دست ها را برابر صورت خود گرفت و دعایش را آغاز کرد.
امام حسین(ع) با این دعا، روحی تازه به کالبد عرفات دمید و این نغمه خوش آسمانی و
آوای دل انگیز ملکوتی را تا ابد در سینه سینای عرفات به یادگار گذاشت.

خدای من

سپاس خداوندی را سزاست که چیزی قضایش را دور نمی سازد و از عطا و بخشش او جلوگیری
نمی کند و هیچ آفریننده ای آفرینش او را ندارد. او سخاوتمندی بی انتهاست که انواع
پدیده ها را آفرید و به حکمت خویش، آفرینش را محکم ساخت. نه چیزی در جهان پدید آید
که از نظرش پنهان مانَد و نه آنچه نزدش امانت سپارند، نابود شود. اوست که دعاها را
شنواست و گرفتاری ها را برطرف می کند.

اعتراف

خدایا! من به شهود جمالت مشتاقم و به یکتایی ات گواه و به ربوبیتت معترف. می دانم
که تو پروردگار منی و بازگشتم به سوی توست. نبودم و تو به من نعمت وجود بخشیدی.

روزگار تولد

معبودا! به خاطر مهربانی و لطف و احسانی که به من داشتی، مرا در روزگار دولت
پیشوایان کفر ـ که پیمان تو را شکستند و پیامبرانت را تکذیب کردند ـ به دنیا
نیاوردی، بلکه در روزگاری به وجود آوردی که هدایتی ـ که تو آن را برای من میسر
گردانیدی و مرا در آن پدید آوردی ـ بر وجود من پیشی گرفته بود.

آفرینش

مرا برای هدفی عالی، یعنی هدایت و رسیدن به کمال، کامل و سالم به دنیا آوردی. در
آن هنگام که کودکی ناتوان در گهواره بودم، از حوادث حفظ کردی، و مرا از شیر شیرین و
گوارا تغذیه نمودی، و دل‎های پرستاران را به جانب من معطوف داشتی، و با محبت مادران
به من گرمی و فروغ بخشیدی.

تربیت

زبانم را به سخن گشودی و نعمت‎های بی‎کرانت را بر من تمام کردی و سال به سال بر رشد
و تربیت من افزودی. تا اینکه فطرت و سرنوشتم، به کمال انسانی رسید و توانم اعتدال
یافت. حجتت را بر من تمام کردی و معرفت و شناختت را به من الهام فرمودی و در عجایب
حکمت های خویش، چشم عقلم را حیران ساختی و مرا بیدار و هوشیار کردی.

نعمت‎

این لطف تو بود که از خاک پاک عنصر مرا بیافریدی و راضی نشدی ای خدایم! که نعمتی را
از من دریغ داری، بلکه مرا از همه امکانات زندگی برخوردار کردی و همه به خاطر لطف
بی حد و احسان نامتناهی ات بود، تا اینکه همه نعمت ها را بر من تمام کردی و رنج و
سختی را از من دور نمودی.

سپاس

پروردگارا! اگر دعا کردم، اجابت کردی و اگر از تو طلب کردم، عطایم فرمودی. اگر
فرمانت بردم، قدردانی کردی و اگر شکرت کردم، افزودی. اینها همه برای کامل کردن نعمت
و احسانت بر من بود. منزهی ای آغاز کننده و بازگرداننده! ستوده و بزرگواری.
نام هایت مقدس است و مهربانی ات فراوان. معبودا! کدام نعمت تو را برشمارم یا کدام
عطای تو را شکر گ