پاورپوینت کامل گلبرگ فرهنگ ;جوان و فرهنگ کار ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گلبرگ فرهنگ ;جوان و فرهنگ کار ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گلبرگ فرهنگ ;جوان و فرهنگ کار ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل گلبرگ فرهنگ ;جوان و فرهنگ کار ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۲۱

روایات:کار از منظر دین

به کوشش: منصوره نرگسی

· برای آدمی جز حاصل کوشش او پاداشی نیست. (نجم: ۳۹)

پیامبر اعظم(ص):

· به دست آوردن مال حلال برای تأمین زندگی و گذران معاش، بر هر مرد و زن مسلمانی
واجب است.[۱]

· خداوند بنده مؤمن پیشه ور را دوست دارد.[۲]

· هر کس کاری می کند، باید آن را خوب انجام دهد.[۳]

· خدا دوست دارد وقتی کسی کار می کند، آن را نیکو و کامل انجام دهد.[۴]

· حق فرزند بر پدرش این است که برای او اسم خوب انتخاب کند، خوب تربیتش نماید و در
کار شایسته ای مستقرش سازد.[۵]

· کسی که از دست رنج مشروع خود زندگی کند، در قیامت با پیامبران محشور می­شود و
پاداش می­گیرد.[۶]

· اجر کسی که برای زندگی خود و خانواده اش زحمت می کشد، مانند اجر سرباز مجاهد
است.[۷]

امام علی (ع):

· اگر تن دادن به شغل، مایه زحمت و رنج است، بیکاری نیز سبب نادرستی و فساد خواهد
بود.[۸]

امام باقر (ع):

· عبادت، هفتاد جزء است و از همه بهتر، کسب روزی حلال است.[۹]

امام صادق(ع):

· پیامبر اعظم(ص) دوبار فرمود: لعن خداوند بر کسی باد که بار زندگی خویش را بر دوش
دیگران افکنده است.[۱۰]

· گنج های الهی در زمین نهفته است و هیچ کاری نزد خداوند، محبوب تر از زراعت و
کشاورزی نیست. تمام پیامبران خدا کشاورز بودند، جز ادریس که کارش دوزندگی بود.[۱۱]

امام کاظم (ع):

· کسی که از پی روزی حلال برود تا خود و خانواده اش خود را بی­نیاز سازد، اجر او در
پیشگاه الهی، مانند اجر سربازی است که در راه خدا جهاد می کند.[۱۲]

امام حسن عسکری(ع):

· گرچه خداوند در نظام حکیمانه آفرینش، روزی مردم را تضمین کرده است، ولی مبادا
اندیشه ضمانت خداوند روزی دهنده، مغرورتان سازد و شما را از انجام فریضه کار و کوشش
بازدارد.[۱۳]

ابن عباس:

· رسول اکرم (ص) مردی را دید که نیرو و توانایی اش مایه تعجبش شد. پس پرسید: آیا
کار می کند؟ گفتند نه، بیکار است. فرمود: از چشم من افتاد؛ یعنی جوان بیکار در نظر
پیامبر، ارزش ندارد.[۱۴]

پژوهش :کار و تلاش

عطیه کاملی

کار در قرآن

اسلام، مردم را برای برطرف کردن نیازهای زندگی، به کار و کوشش امر کرده، از بیکاری،
تنبلی و سربار دیگران شدن به شدت منع نموده است.

قرآن کریم می­فرماید:

به تحقیق شما را در زمین مسلط کردیم و برای شما در آن وسایل و مایه­های زندگی
قرار دادیم (تا شما به کوشش خود از زمین و آنچه در آن است، استفاده برید و
شکرگزارید، ولی) شما اندک شکر می­کنید.[۱۵]

پس چون نماز به پایان رسید، در زمین پراکنده شوید و از فضل و احسان خدا یاری
جویید.[۱۶]

و (خداوند) از رحمت خود، برای شما شب و روز را قرار داد تا در شب بیارامید و (در
روز) از فضل او بجویید؛ شاید شکرگزار باشید.[۱۷]

کار در حدیث

· پیامبر اعظم(ص) افراد تنبل و بیکار را که تن به کار نمی­دهند و می­خواهند از
دست رنج دیگران استفاده کنند، مورد نکوهش و سرزنش شدید قرار داده، می­فرماید: «از
رحمت خدا دور است کسی که با زندگی خود را به گردن دیگری بیندازد. ملعون است، ملعون،
کسی که اعضای خانواده­اش را در اثر ندادن نفقه تباه کند».[۱۸]

· امام باقر(ع) یارانش را به کار و کسب تشویق می­کرد، از شغل آنها می­پرسید و اگر
بیکار بودند، سفارش می­کرد به کاری مشغول شوند و می­فرمود: «من کسی را که کار و
کاسبی را رها کرده و به پشت بخوابد و بگوید: خدایا! روزی ام ده، دشمن دارم».

ایشان به یکی از یارانش که بیکار بود، فرمود: «مغازه­ای بگیر و جلویش را جاروب کن و
آب بپاش و بساطی در آن بگستر. چون چنین کنی، وظیفه­ات را انجام داده­ای».

آن گرامی تنها سفارش به کار نمی­کرد، بلکه خود نیز به باغ و مزرعه خویش می­رفت و
حتی در هوای گرم تابستان، عرق­ریزان کار می­کرد.[۱۹]

· امام صادق (ع) فرموده­اند: «کسی که برای تأمین معاش خانواده­اش تلاش می­کند،
همانند مجاهد در راه خداست».[۲۰]

بزرگان هم کار می­کردند!

پیامبر اکرم (ص) نه تنها با راهنمایی­ها و زمینه­سازی­های خود، موجب هدایت افراد به
سوی میدان­های کاری می شد، بلکه خود نیز عملاً وارد صحنه شده، هم دوش با دیگران کار
می­کرد.

هنگامی که مسجد قبا و مسجدالنبی ساخته می­شد، ایشان هم دوش دیگر مسلمانان کار
می­کرد. آن حضرت سنگ های کوچک و بزرگ را برمی­داشت و آنها را به محل ساختن مسجد
می­برد. گاهی هم که مردی از اصحاب نزدش می­آمد و التماس می­کرد که یا رسول الله!
پدر و مادرم فدای تو باد! اجازه بده سنگ و خاک را من ببرم و به جای شما کار کنم،
حضرت می­فرمودند: «نه، تو هم سنگ دیگری بردار».[۲۱]

این عمرو می­گوید:

روزی امام صادق(ع) را در یکی از باغ­ها ملاقات کردم. آن حضرت لباس مخصوص کار پوشیده
بود و بیل به دست گرفته، در باغ خویش مشغول کشاورزی بود. چنان فعالیت می­کرد که عرق
از پیشانی مبارکش می­ریخت. گفتم: فدایت شوم! بیل را بدهید تا من کار کنم. فرمود:
«دوست دارم آدمی برای کسب روزی حلال در برابر آفتاب آزرده شود».[۲۲]

کار، قبیح نیست!

روزی رسول خدا (ص) با جمعی از اصحاب در محلی حضور داشتند. در آن میان، چشمان آنان
به جوانی نیرومند و زیبا اندام افتاد که در اول صبح به کار اشتغال داشت. یاران
پیامبر گفتند: اگر این جوان نیرومند، نیرو و انرژی خود را در راه خدا مصرف می­کرد،
چقدر شایسته ستایش بود. حضرت فرمود:

این سخن را مگویید. اگر این جوان برای تأمین معاش می­کوشد و انگیزه او بی­نیازی از
دیگران است، در راه خدا قدم برداشته. اگر هدف او پذیرایی از پدر و مادر ناتوان خود
باشد، باز هم در راه خدا کار می­کند. اگر هم مقصود او سر و سامان دادن به خانواده و
فرزندانش باشد، او به راه خدا رفته و انگیزه مقدسی دارد.[۲۳]

بوسه بر دست کارگر

هنگامی که پیامبر خدا (ص) از جنگ تبوک برمی­گشت، سعد انصاری، یکی از کارگران مدینه
به استقبال آن حضرت آمد. وقتی رسول خدا (ص) با او دست داد، لمس دست­های زبر و خشن
مرد انصاری، حضرت را تحت تأثیر قرار داد و برای همین از او پرسید: چرا دستان تو
این طور کوفته و خشن شده، آیا ناراحتی خاصی به تو رسیده؟ عرضه داشت: یا رسول الله!
خشونت و زبری دستان من، بر اثر کار با بیل و طناب است که به وسیله آنها زحمت می­کشم
و مخارج خود و خانواده­ام را تأمین می­کنم. در این هنگام، پیامبر اکرم (ص) دست او
را بوسید و فرمود: «این دستی است که آتش جهنم آن را لمس نخواهد کرد».[۲۴]

احترام به همه شغل­ها

حضرت خاتم الانبیاء(ص) و دیگر معصومان(ع)، مسلمانان را به کار و تلاش توصیه
می­کردند و برای مشاغل تولیدی، صنعتی، تجاری و دیگر شغل­ها، اهمیت خاصی قائل بودند.
در اینجا به نقل برخی گفتارهای آنان راجع به بعضی مشاغل می­پردازیم:

· خانه سازی: امام صادق(ع) به فردی که در اثر جهل و غرور تن به کار نمی­داد و خود
را نیازمند دیگران نموده بود، فرمود: «برو کار کن و در بالای سرت بار حمل کن و از
مردم بی­نیاز باش. همانا رسول خدا (ص) سنگ­ها را به دوش خود حمل می­کرد و دیوار
خانه­اش را می­ساخت».[۲۵]

· باغ داری: امام علی (ع) به سلمان فرمود: «باغی را که پیامبر با دستان خویش آن
را ساخته و درخت­هایش را کاشته است، برای فروش به مشتریان عرضه کن» و سلمان هم باغ
پیامبر را فروخت.[۲۶] همچنین پیامبر اعظم (ص) فرمودند: «هر مسلمانی که نهال درختی
بنشاند و آن درخت به ثمر برسد، خداوند متعال در مقابل آن درختی در بهشت قرار
می­دهد».[۲۷]

· دامداری: روزی پیامبر اعظم(ع) فرمود: «تمام پیامبران الهی پیش از آنکه به مقام
نبوت برسند، مدتی چوپانی کردند.» از ایشان سؤال شد: آیا شما هم چوپانی کرده­اید؟
فرمود: «بلی، من مدتی گوسفندان اهل مکه را به چراگاه برده­ام».[۲۸]

· راه­سازی: امام صادق(ع) به نقل از پدر بزرگوارش امام باقر(ع) فرمود: «پیامبر
اعظم(ص)، یکی از راه­های عمومی را که آب، آن را خراب کرده بود، با چیدن سنگ تعمیر
کرد. به خدا سوگند! انسان­ها و چهارپایان تا این لحظه از آن استفاده می­کنند».[۲۹]

· کشاورزی: حضرت امام صادق (ع) فرمود:

آن روز که آدم ابوالبشر از بهشت به زمین رانده شد و نیاز به غذا و آب پیدا کرد، با
حضرت جبرئیل به مشورت پرداخت و از او یاری طلبید. جبرئیل آدم را چنین راهنمایی کرد:
«ای آدم! اگر می­خواهی نیازمندی­های خود را برطرف کنی، کشاورز باش و به زراعت
بپرداز»[۳۰] و این گونه بود که پدر انسان­ها، نخستین کشاورز روی زمین شد.

روزی یکی از یاران امام صادق(ع) از ارزش کار دهقانان پرسید، امام پاسخ فرمود: «همه
پیامبران الهی جز حضرت ادریس(ع)، از راه کشاورزی امرار معاش می­کردند، ولی حضرت
ادریس به کار خیاطی مشغول بود».[۳۱]

· صنعت: امام صادق(ع) می­فرمایند: «ساختن، آموختن و کار کردن با انواع و اقسام
آلات و ادواتی که بندگان خدا به آنها نیاز دارند و منافع ایشان در آنها و قوام
زندگی­شان به آنهاست، حلال است».[۳۲]

· تجارت: امام صادق(ع) فرمودند: «تجارت را وامگذارید که خوار می­شوید. تجارت کنید
تا خداوند به شما برکت دهد.»[۳۳] همچنین امام علی(ع) می­فرمایند: «تجارت کنید که در
تجارت برای شما بی­نیازی است از آنچه مردم دارند، و خداوند عزّوجل، پیشه­ور امین را
دوست دارد».[۳۴]

· پرستاری: امام صادق(ع) می­فرماید که رسول اکرم(ص) فرمود: «کسی که برای برآوردن
نیاز بیماری تلاش کند، خواه نیاز او برآورده شود یا نه، همانند روزی که از مادر
متولد شده است، از گناهان پاک می­شود».[۳۵]

امام صادق(ع) نیز فرمود: «یکی از عواملی که موجب شد یوسف را فردی نیکوکار بدانند،
این بود که در زندان به پرستاری از بیماران اهتمام می­ورزید و از آنان مراقبت
می­کرد».[۳۶]

چند شغله بودن

از روایات ائمه(ع) به دست می­آید که چند شغل داشتن، در نظر اسلام چندان پسندیده
نیست.

امام صادق (ع) در حدیثی می­فرمایند: «کسی که توان و همتش را در یک شغل به کار گیرد،
خداوند در آن کار یاری­اش می­کند و هرکس توان و همتش را در چند شغل به کار گیرد،
خداوند او را رها خواهد کرد».[۳۷]

از قدیم هم ضرب­المثل جالبی داریم که می­گوید: با یک دست چند هندوانه نمی­توان
برداشت.

تقسیم عادلانه

من هم سن و سال پسر تو هستم؛ تو هم سن و سال پدر من هستی.

پسر تو درس می­خواند و کار نمی­کند؛ من کار می­کنم و درس نمی­خوانم.

پدر من نه کار دارد و نه خانه؛ تو هم کار داری، هم خانه، هم کارخانه.

من در کارخانه تو کار می­کنم و در این کارخانه همه چیز عادلانه تقسیم شده است:

سود آن برای تو؛ دود آن برای من.

من کار می­کنم؛ تو احتکار می­کنی.

من بار می­کنم؛ تو انبار می­کنی.

من رنج می­برم؛ تو گنج می­بری.

من در کارخانه تو کار می­کنم، و در اینجا هیچ فرقی بین من و تو نیست: وقتی من کار
می­کنم، تو خسته می­شوی؛ وقتی من خسته می­شوم، تو برای استراحت به شمال می­روی؛
وقتی من بیمار می­شوم، تو برای معالجه به خارج می­روی.

من در کارخانه تو کار می­کنم و در اینجا همه کارها به نوبت است: یک روز من کار
می­کنم، تو کار نمی­کنی؛ روز دیگر تو کار نمی­کنی، من کار می­کنم.

من در کارخانه تو کار می­کنم. کارخانه تو خیلی خیلی بزرگ است. اما کارخانه تو هرقدر
هم بزرگ باشد، از کارخانه خدا که بزرگ­تر نیست.

کارخانه خدا از همه کارخانه­ها بزرگ­تر است. در کارخانه خدا، همه کارها به نوبت است
و در کارخانه خدا همه چیز عادلانه تقسیم می­شود.

در کارخانه خدا، همه کار می­کنند. در کارخانه خدا، حتی خدا هم کار می­کند.[۳۸]

پژوهش:کار، عار نیست!

مرضیه رضائیان

مقدمه

زندگی فردی و اجتماعی، مستلزم همکاری و همیاری و برآوردن نیازهای متقابل است. این
امر به تقسیم کار و توسعه تخصص­ها و مهارت­های گوناگون می­انجامد. کارِ انسان، نه
فقط با تجربه و دانش وی درآمیخته، بلکه به صورت امری فرهنگی و ارزشی جلوه­گر شده
است. بدین سان، بین اندیشه، کار و روابط اجتماعی، پیوندی ناگسستنی پدید آمده و تمدن
و فرهنگ بشری در گرو این سه ویژگی است. فرهنگ و ایدئولوژی مادی، ارزش کار را بر
اساس «سود» و منافع مادی و اقتصادی می­سنجد، ولی فرهنگ و ایدئولوژی الهی، ارزش کار
را بر پایه شاخص­های معنوی سنجیده، آن را برای حیات فردی و اجتماعی و فلاح و
رستگاری انسان­ها لازم می­داند.

ارزش و منزلت کار

اگر زندگی رنج و زحمت نداشت

چنان زندگی قدر و قیمت نداشت

خوشا حال آنان که زحمت کشند

که زحمت کشان طعم راحت کشند

تن بی­تعب، سنگ خارا بُوَد

پس از رنج، راحت گوارا بُوَد

به امید راحت بِبَر رنج کار

کز افطار لذت بَرَد روزه­دار

بهای سعادت چه داند که چیست؟

که یک روز در تیره بختی نزیست

ابوالقاسم راضی (راضی)[۳۹]

فرهنگ نظری و عملی کار از دیدگاه اسلام[۴۰]

· فرهنگ نظری کار از دیدگاه آموزه­های اسلامی، همان نگرشی است که یک مسلمان
بر اساس آیات، روایات و سیره اهل بیت(ع) به کار پیدا می­کند.

· اما جنبه علمی