پاورپوینت کامل پرونده ویژه;جوان و معنویت ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پرونده ویژه;جوان و معنویت ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پرونده ویژه;جوان و معنویت ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل پرونده ویژه;جوان و معنویت ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint :

۶۹

مقدمه

جوان، مسافری است که مسیری طولانی و سرنوشت ساز را تا ابدیت در پیش دارد. او در دو راهی سعادت و تیره بختی قرار گرفته است. از یک سو، جاذبه های دنیای پرفریب و گناه او را به خود می خواند و از دیگر سو، سرشت خدا جویش او را تا بی نهایت پاکی و عشق دعوت می کند. جوان با توانمندی بالای جسمی و فکری و نیز آمادگی و انگیزه وصف نشدنی برای ساختن آینده ای روشن، نیازمند توشه ای گران بهاست تا به سرمنزل مقصود بار یابد و این توشه، همان معنویتی است که از انس با خداوند و انجام دستورهای او به دست می آید. خداوند نیز در قرآن کریم به این سفر اشاره دارد و به انسان چنین می گوید: «یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَی رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ؛ ای انسان! به یقین تو به سوی پروردگار خود، به سختی در تلاشی و او را ملاقات خواهی کرد». (انشقاق: ۶)

اینک با قرار گرفتن در مهمانی ویژه خداوند، دعوت به برتر شدن به صورت رسمی وجود دارد و جوان در این بزمگاه نورانی و جولانگاه معنوی، یارای هرگونه توشه اندوزی را یافته است. امام مجتبی(ع) ماه مبارک رمضان را چنین توصیف می کند:

«خداوند ماه رمضان را میدان مسابقه ای برای آفریدگان خود قرار داده تا با طاعتش برای خشنودی او از یکدیگر پیشی گیرند».[۱]

وجود سحرهای سرشار از نور، روزهایی که به عشق یار از طبیعی ترین نیازها چشم پوشی می شود، مبارزه با خواسته ها و وسوسه ها و تجربه موفق مبارزه با نفس، ما را آماده بهره برداری از شب های قدر، شب نزول فرشتگان می کند و با الگو گرفتن از امام یکتا پرستان، راه خود را تا عرش، شدنی و نزدیک می یابیم.

تعریف معنویت

معنویت، نوعی ارتباط با خدای متعال، از راه ایمان به خدا، عواطف و انگیزه های الهی و نیز یاری جویی از نیروهای غیبی بر اثر قرب الهی است. آثار عملی این ایمان و ارتباط، در جهت بخشی به زندگی و نوع نگاه به آن دیده می شود که در قالب اخلاق الهی بروز و ظهور می یابد.

از یک سو سرچشمه معنویت، ذات لایزال الهی است و از سوی دیگر، انسان از راه ارتباط با او از راه بندگی، به درجاتی از معنویت می رسد.

منظور از معنویت نیز اقدامی است که در مسیر توجه به خدا صورت گرفته و منشأ بهره مندی از امداد الهی شده است. معنویت یعنی ارزش های متعالی، اخلاقی و والایی که از متن دین گرفته شده است. اساس معنویت، باور به مبدأ و معاد است. معنویت دینی منهای ایمان به خدا و معاد، معنا ندارد. مکتب های مادی ضمن اعتراف به جایگاه و ضرورت معنویت، آن را در قالب انکار خدا و الحاد جست وجو می کنند، ولی از نظر دین، زمینه معنویت در سرشت انسان نهاده شده است. مرحوم شهید مطهری در این باره می نویسند:

معنویت بدون ایمان به خدا، بدون ایمان به مبدأ و معاد، بدون ایمان به معنویت انسان و اینکه در او پرتوی غیر مادی حاکم و مؤثر است، اساساً امکان پذیر نیست. حتی آن معنویتی که امروزه مورد قبول اغلب مکاتب است و از آن به رومانتیسم تعبیر می کنند، بدون پیدا شدن آن عمق و ژرفایی که ادیان به ویژه اسلام پیشنهاد می کنند، محال است.[۲]

معنویت در اسلام

در اسلام، معنویت، درک ارتباط با وجودی متعالی است که به کمک عمل به برنامه ای ویژه در مدت زندگی بر کره زمین به دست می آید و روز به روز شدت می یابد و از او وجودی خاص می سازد که در عالم هستی، مطلوبیت ذاتی دارد و با یاد همیشگی خدا تجلی می یابد.[۳]

نخستین گام در مسیر معنویت، یافتن شناخت های صحیح و مطابق با حقیقت است؛ شناخت هایی که آدمی را به سوی مبدأ هستی سوق دهند. دومین مرحله معنویت در اسلام، انجام اعمال ویژه ای است که در برنامه گنجانده شده است. این برنامه را خداوند تنظیم کرده و به فراخور آخرین تحولات انسان و به عبارت دیگر، آخرین غوطه ور شدن آدمی در عالم ماده، فرو فرستاده است.

در برنامه ریزی دینی اسلام، انسان باید با برنامه هماهنگ شود و هر دخل و تصرفی، خروج از برنامه هست و در شمار خود خواهی و مخالفت با خالق قرار می گیرد. میان خودپرستی که حاصل دوران مدرن و پست مدرن است، با بت پرستی تفاوتی نیست. بنابراین، آنچه در پست مدرن به عنوان تمرکز بر نظریات شخصی مطرح شده، با این رویکرد چیزی غیر از معنویت خام و بدلی نخواهد بود.[۴]

پیشروان معنویت

معنویت در اسلام، در درجه نخست با ارتباط پیامبران الهی با جهان غیب آغاز می شود. بدون شک انبیا در میان انسان ها، دارای معنویت بالایی بودند. سرّ برتری آنان، در معنویت، ایمان به غیب و امور مرتبط با آن و پی گیری رضوان الهی بود. خداوند در قرآن کریم افزون بر پیامبر، مؤمنان را نیز در ایمان به غیب و اهداف آن شریک می کند. بنابراین، در میان افراد بشر سلسله انبیا و پیروان آنها سردمداران معنویت هستند:

پیامبر به آنچه به او از سوی پروردگارش نازل شده، ایمان آورده است. همچنین مؤمنان، هریک به خدا و فرشتگانش و کتاب هایش و پیامبرانش ایمان آوردند و گفتند: شنیدیم و اطاعت نمودیم؛ به منظور نیل به غفرانت ای پروردگار ما، و بازگشت به سوی توست. (بقره: ۲۸۵)

می توان این آیه را نموداری از عناصر معنویت دانست که به شکل مختصر و در همان حال جامع در این آیه آمده است. این ایمان، سبب به وجود آمدن روحیه ویژه و منحصر به فردی در آنها و پیروان ایشان و در نتیجه، برخورداری از تأییدهای الهی وآیات و معجزات روشن می گردند که در معنویت حقیقی آنها نقش بسزایی داشت.

معنویت در سایه دین داری

معنویت صحیح، فقط در صورت اطاعت از دستورهای الهی و در سایه دین داری به دست می آید. یاد خدا، برترین حالت معنویت است که برای رشد همه جانبه آن در اسلام برنامه ریزی شده است.

انسان در جست وجوی معنویت، هیچ گاه از برنامه دینی بی نیاز نمی گردد، بلکه روز به روز تمسک به دین را ضروری تر می یابد. در نهایت معنویت و دین داری به صورت تام، منطبق بر یکدیگر می شوند و در تعامل کامل قرار می گیرند و هر یک نیروبخش دیگری می شود. یاد خدا موجب می گردد بنده به برنامه دین بهتر عمل کند و عمل به برنامه دین، کمّ و کیف یاد خدا را بالا می برد و پیوسته تعامل این دو فزونی می یابد. به علاوه، یاد خدا به صورتی بر تمام برنامه های عملی اسلام سایه افکنده است.[۵]

آثار معنویت در زندگی جوان

۱. آثار اجتماعی

الف) برخوردار شدن از احترام

یکی از آثار معنویت در زندگی جوان، یافتن شخصیتی اجتماعی است. جوان معنوی با سیمایی پاک و روشن، به همگان منش فکری و متعالی خود را اعلام می دارد و با رفتار خود، برتری حاصل از انس با خدا را به نمایش می گذارد. دیگران نیز در برخورد با او می کوشند، حرمت حریم وی را پاس دارند.

برای نمونه، در جامعه ای که روزه به عنوان یک فریضه دینی مورد توجه است، همه افراد، خود را موظف به خویشتن داری و رعایت احترام آن جامعه می دانند و از هر کاری که موجب جریحه دار شدن و آزار روزه داران می گردد، پرهیز می کنند. در جامعه روزه دار، خوردن و آشامیدن و حرکات ضد اخلاقی مغایر با رفتار دینی، به شدت محکوم است و انسان های فهیم، خود را از آن دور نگه می دارند.

ب) قابل اعتماد بودن

یکی از بازتاب های معنویت در زندگی جوان، قابل اعتماد شدن اوست. در گذشته نیز انسان های معنوی امین مردم بوده اند و در مسافرت ها و مشکلات، امانت دار و گره گشای زندگی مردم به شمار می آمدند. در نمونه های قرآنی نیز از انسان های والایی چون پیامبر اعظم(ص)، یوسف صدیق(ع) و موسی(ع) به عنوان شخصیت هایی قابل اعتماد و امین نام برده شده است. انتخاب لذت معنوی و ترجیح آن بر دیگر لذت های رایج در جامعه نیز خود، نشانی از رشد فکری و ارتقای رفتاری جوان است که بر اعتماد او نزد همگان می افزاید.

ج) مصونیت از آسیب های اجتماعی

یاد خدا و تلاش برای تقرب به او، برنامه ای است که تمام دل و جان جوان را به خود مشغول می سازد.چنین شخصیتی که لذت معنوی را چشیده، حاضر به معاوضه آن با لذت های زود گذر و کم عمقی چون گرایش به مواد مخدر، تفریحات نا سالم و دیگر آسیب های فراروی جوان امروزی در جوامع صنعتی نیست. امام علی(ع) نیز این اثر بزرگ معنوی را چنین مختصر تأکید کرده و فرموده است: «الدین یعصم؛ دین مصونیت می آورد».[۶]

کاوش های علمی و آماری نیز نشان از کاهش جرایم اجتماعی در مناسبت های معنوی مانند ماه مبارک رمضان و ماه محرّم دارند.

براساس آماری که مراجع مربوطه اعلام می کنند، هر ساله با فرارسیدن ماه مبارک رمضان، میزان جرایم اجتماعی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. ریشه این اصلاح اجتماعی را باید در گرایش افراد جامعه به معنویات و سلطه معنویت بر جامعه جست وجو کرد. این راهکار بزرگ معنوی، می تواند راه گشای دیگر معضلات اجتماع اسلامی و نیز بشری قرار گیرد؛ به گونه ای که با تبیین و گسترش صحیح مسائل دینی و روحانی، به ستیز اهریمن پلیدی ها و نادرستی ها رفت.

د) اصلاح گری در جامعه و گروه همسالان

جوان معنوی، به زندگی و احوال دیگران بی توجه نیست. یکی از برنامه های او، اصلاح گری است. وی همان گونه که بر کشور جان خود نور ایمان را تابانده است، می کوشد جامعه را نیز از هرگونه تباهی و زشتی به دور دارد. او موظف است، همگان را به نیکی دعوت کند و از بدی ها باز دارد. جوان معنوی در عرصه تحصیل نیز با رفتار و اندیشه های ناب خود، بر دیگران تأثیر می گذارد و خود، الگویی از بهتر بودن را آشکارا نشان می دهد.

۲. آثار روانی

وقتی ذهن و قلب خود را از تجلی نور خدا خالی کنیم و اعتقاد به خداوند یکتا را از دست بدهیم، روان خود را عرصه تاخت و تاز خدایان دیگری قرار می دهیم که در طول تاریخ بشری قربانیان فراوان گرفته اند.

در قرن حاضر، متأسفانه خدای بیشتر کشور های دارای قدرت و سیطره، تکنوپولی (تسلیم فرهنگ به تکنولوژی) است؛ یعنی قرار دادن تکنولوژی به جای خدا. بشر امروز، از شیوه زندگی ای که برای خود فراهم آورده، درمانده و افسرده است. با کمال شگفتی به این نتیجه رسیده که هر قدرتی را که برای چیرگی بر طبیعت به کار گرفته، در حقیقت ابزاری بر ضد خوشبختی خودش بوده است.

انسان امروز، در برابر انبوه اطلاعاتی که رسانه های مختلف گروهی به مغز و اعصاب وی سرازیر می کنند، دچار ایدز روانی شده و در مقابل دریافت اطلاعات نادرست، ایمنی خود را از دست داده است.

اگر توجه انسان ها به خدای یگانه جلب شود، به گونه ای که جز او را شایسته پرستش ندانند و مالک و صاحب اختیار خود را، جز خداوند متعال و قادر نخوانند، گرفتار خیلی از گناهان و بیماری های روانی نخواهند شد و گناه جز نتیجه نابسامانی و بیماری های روانی، چیز دیگری نمی تواند باشد.[۷]

الف) آرامش

ژرفای دل انسان، نیازمند آرامش و اطمینانی پایدار است و نگرانی ها باید همچون امواج سطحی و زود گذر باشند. یکی از آثار دین، برخورداری از آرامش روانی است؛ نیازی که انسان های بی شماری در زندگی صنعتی نوین، سخت تشنه آنند. روان شناسان نیز امروزه با تأیید بر نقش دین در زندگی و ضرورت آن، انسان ها را به دین داری و بهره مندی از آن تشویق می کنند؟[۸] در قرآن کریم، کتاب راه نمای زندگی، به این اثر سازنده توجه و مژده امنیت روانی در سایه دین داده شده است: «أَلا بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنّ الْقُلُوبُ». (رعد: ۲۸)

انسان معاصر، درگیر مسائل بسیاری است که برای از بین بردن یا کاستن آنها، از ابزار گوناگونی سود می جوید. از جمله راهکارهایی که از دوران گذشته برای انسان مطرح بوده، پناه بردن به قدرت بی پایان الهی است.

نماز، از جمله عبادت هایی است که در ایجاد حالتی از آرام سازی کامل در انسان نقش اساسی دارد.و این آرامش روان از نظر روان شناسی و بهداشت روانی حایز اهمیت است.

دکتر توماس ها یسلوپ می گوید: «مهم ترین عامل آرام بخشی که من در طول سال های متمادی تجربه و مهارتم در مسائل روانی بدان پی برده ام، همین نماز است».[۹]

پیامبر اعظم(ص) نیز هنگام فرا رسیدن اوقات نماز می فرمود: «ای بلال! ما را با اذان به آرامش برسان.» افزون بر این، شخص مؤمن پس از نماز، به دعا و نیایش به درگاه باری تعالی (تعقیبات نماز) می پردازد که این خود، به تداوم آرامش روانی، برای مدتی پس از نماز کمک می کند. آشکار کردن مشکلات و مسائل خود در پیشگاه خدا و طلب یاری از او، در کاهش نگرانی و ناراحتی فرد بسیار مؤثر است؛ چرا که روان شناسان معتقدند، یاد آوری و باز گویی مشکلات به وسیله شخص، از شدت اضطراب و ناراحتی ها و مشکلات می کاهد.[۱۰]

یکی از آثار معنوی روزه نیز آرامش قلبی است؛ درّ گران سنگی که بشریت امروز برای یافتن آن حاضر است از همه دارایی خویش بگذرد. در پرتو روزه داری، دل از هوا و هوس می برد و در دامن یاری که مبدأ و معدن آرامش است، پناه می گیرد. روزه دار با توجه بیشتر به پروردگار و احساس نزدیکی به آن «قریب مجیب»، دل از اغیار می گیرد و سرشار از آرامش و طمأنینه می گردد. ازاین رو، امام باقر(ع) در سخنی کوتاه و زیبا فرمود: «الصِّیامُ تَسْکینُ القُلوُب؛ روزه، مایه آرامش دل هاست».[۱۱]

ب) امنیت روانی

الَّذِینَ آمَنُواْ وَ لَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلَئِکَ لَهُمُ الأَمْنُ وَهُم مُّهْتَدُونَ. (انعام: ۸۲)

کسانی که ایمان آورده و ایمان خود را به شرک نیالوده اند، آنان راست ایمنی، و ایشان راه یافتگانند.

براساس این اصل قرآنی، در می یابیم که انسان مؤمن و معنوی، به دلیل تکیه گاه محکمی که برگزیده، در توفان های زندگی محکم و مطمئن به پیش می رود و از امنیت روانی بالایی برخوردار است.

ج) رهایی از رنج تنهایی

احساس تنهایی، احساس رنج آوری است که روان انسان را می آزارد و جان او را می فرساید. روح بی نهایت جوی انسان را، مادیات و انسان های خاکی نشین نمی توانند پاسخ گو باشند، ولی دین با طرح مسئله خدا، پاسخ گوی تنهایی و دغدغه های وجودی انسان است. تنها خداست که می تواند تشنگی روح آدمی را که از بی تفاهمی ها و جدایی ها نالان است، سیراب سازد و غم و اندوه تنهایی را بزداید.[۱۲]

انسان خدایی، نیایشی این گونه دارد که:

خدای من!

چه به دست آورْد آن که تو را از دست داد و چه را گم کرد آن کس که تو را یافت؟ [۱۳]

و نیک می داند که این دوستی، دو طرفه است؛ چه اینکه حضرت دوست به داوود پیامبر(ع) فرمود:

ای داوود! به اهل زمین این پیام برسان که من دوست کسی هستم که دوستم بدارد؛ و هم نشین کسی گردم که با من مجالست ورزد؛ و همدم کسی خواهم بود که با یاد من انسی دارد؛ و همراه کسی که همراهی ام کند.[۱۴]

ای مهر تو در دل ها، وی مُهر تو بر لب ها

وی شور تو در سرها، وی سرّ تو در جان ها

سعدی

د) معنایابی زندگی

زندگی برای چه؟ چگونه؟ و سرانجام چه خواهد شد؟

از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود

به کجا می روم آخر ننمایی وطنم؟

این پرسش بسیاری از انسان هاست. برخی در سایه دین به پاسخ آن می رسند و می گویند: از سوی خدا آمده ایم، برای کامل شدن و به سوی او بازخواهیم گشت.

اما آنان که با گریز از دین، به ورطه نیست انگاری می افتند، خود را بیهوده و تهی از هر هدفی می انگارند و خویش را بسان خسی افتاده در دریای خروشان و امواج سهمگین زندگی می بینند. این راز بسیاری از خودکشی های جهان متمدن امروز است!

جاده با مقصد معنا پیدا می کند

مسافر با رسیدن

زندگی جاده است و ما مسافران آن،

مقصدمان کجاست؟

مرگ، در نظر عده ای که از واقعیت های آن بی خبرند، چونان هیولای وحشتناکی است که آنان را برای همیشه به دست فراموشی می سپارد و مُهر پایان کار به زندگی می کوبد. ولی دین دار، در سایه آموزه های دینی، می داند که مرگ پایان راه نیست، بلکه آغازی است بر یک بی نهایت. انسان نمی میرد که نابود شود، بلکه می میرد تا نتیجه انتخاب های خود را ببیند.

ه). هدفمندی در سایه انجام دستورهای معنوی

انسان، موجود اجتماعی و ناگزیر از تدوین مجموعه ای است که زندگی مسالمت آمیز و لذت بخش وی را تضمین کند. دین نیز با آموزه های آسمانی اش و با