پاورپوینت کامل وفات حضرت فاطمه معصومه(س) ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وفات حضرت فاطمه معصومه(س) ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وفات حضرت فاطمه معصومه(س) ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وفات حضرت فاطمه معصومه(س) ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

وفات حضرت معصومه(س) (۱۰ ربیع الثانی(

شهلای شهر علم

به آینه های حرم فکر می کنم،
به زائران امشب بیت النّور،
به فراق بانویی در دیار غربت، که نامش زبانزد آسمان ها بود و دست های آن ستاره تب داری که قطره قطره آب شد.
و همه در کنج ضریح، دل به سکوتی محض می دهیم و با نقابی از اشک به سجده می افتیم و ساعتی بعد، در بُهت سنگین حرم، سفره پرنعمت شهرمان یک باره جمع می شود و ما نوحه خوانِ رودی از اشک های دردمندیم.
و شهر ما تا ابد، آکنده از عطرِ نفس های ماندگار اوست.
دلم چه ساده برایت تنگ می شود و چه آسان، قبل از گفتنِ هر واژه، حرف هایت را می شنوم.
آن روز که به دنبال برادر، مدینه را ترک کردی، می دانستی دوری تان بیشتر از یک سال نمی کشد.
روزها گذشت و وصال نزدیک و نزدیک تر شد، اما این تب و بیماری بود که میان شما فاصله انداخت.
امشب، شب عروج توست و ما کبوتریم. ..
همه سرشاری کوثر را در جوارت حس کرده ایم و بهر طواف گنبد تو چنین پر گشوده ایم و هرجا که بوی فاطمیه می آید، همان جا نشسته ایم.
راستی! بقیع، غروب جمعه ها با کدام روضه اشک می ریزد؟
دست های خالی من امشب بوی عطر سیب گرفته و در انتظار دعای سبز تو تا صبح «اَمَّن یجیب» خوانده است و امید به اجابت اشک ها دارد.
خدا کند که در بهشت، ما را بشناسی: «عَرَّف اللهُ بینَنا و بینَکم فی الجَنَّه»؛ و در زمره شما محشور شویم: «وَحَشَرنا فی زُمْرَتِکم»؛ در سرای پیغمبر شما وارد شویم: «وَاَوْرَدَنا حَوْضَ نبیکم» و بنوشیم جرعه جرعه، عشق را از دست جدّ شما: «وَ سَقانا بِکأسِ جَدِّکمْ».۱
۱. مفاتیح الجنان، زیارت حضرت معصومه(س).

·

عزیمت غریبانه

تاریخ زندگانی اجدادش، برای او تداعی می شد و رخصت نمی داد تا او سکوت اختیار کند. نگذاشت ظلم ظالمان که پدر و برادر را از او ستانده بودند، خانه نشینش کند.

برادری که بعد از پدر، تکیه گاهش بود و مونس تنهایی اش. حال تنها انیسش، به اجبار، در آن سوی مرزهای مدینه به سر می برد.

در نهایت، عشق عزیزترین بنده خدا، محدثه آل طه را به ساوه و سپس به قم رساند.

خانه غربت

اینجا خانه موسی بن خزرج است و در آن غوغایی به پاست.

فرشتگان لباس ماتم به تن کرده و عرشیان با ساکنان زمین شیون سر داده اند. شهر قم، در آه و حسرت غوطه ور است.

اندام زمین از این قصه پر غصه می لرزد و فاطمه دیگری را در دل خود جای می دهد.

آن قبر که در مدینه شد گم

پیدا شده در مدینه قم

و همگی در سوگ معصومیت معصومه آل عبا هم نوا شده اند.

نمی دانم غم غربت بود یا فراغ یار، که او را چنین پرپر کرد.

ای کاش فقط یک بار دیگر، دیدگانش با دیدار برادرش روشن می شد.

پروانه پدر

وقتی در زمین تنهایی، کوله بار خستگی را به دوش ناتوانی ام می کشم، به یاد کوه طاقتت می افتم. تنها تکیه گاهت، امیدت، دل بستگی ات را در زنجیرهای قفس رنج و شکنجه محبوس کرده بودند و گرزهای آهنین وحشت در خانه انتظارش را می کشیدند و تو پاک ترین دختر آسمان بر روی زخم های دردش مرهم می گذاشتی. به راستی که شمع پدر، بدون وجود دختر، پروانه ای ندارد.
آن روز، دودهای سیاه معصیت و سختی را که از آتش ستم و بیداد، به آسمان خاست با چشمانت به نظاره نشستی و آن گاه که عطش پدر را با سم کشنده فرو نشاندند، ستون خیمه ات فرو ریخت و دیگر بار، زیر آفتاب آتش بار آسمان، برای یافتن تنها امیدت، دل به ستاره های آسمانی دادی تا برادر را بیابی. با این حال، درازدستی روزگار، از قلب دل سوز و خواهرانه تو دست برنداشت و هیولای هولناک هجران و فراق، کامت را تلخ کرد تا غم دوری برادر را به دیار آخرت ببری و برای رسیدن رضا لحظه شماری کنی.
اکنون عنایتِ خدا، مادری مهربان شده که عاشقانه، روح تو را در آغوش می گیرد و تمام عشق مادری اش را به پای تو می ریزد؛ تو که به خاطر او صبوری کردی و ذرّه ذرّه برای شکستگی های دلش شکستی؛ آن روز که زنجیرهای زندان، مهمان ناخوانده دست و پای پدر بود.
معصومه جان! اکنون با تمام رنج ها و خستگی ها در کنار برادر و پدر، تمام نامردمی ها و نابسامانی های ناجوان مردانه روزگار را به گوشه چشمی نمی گیری. پس، از طبیب خانه عشقت، دوایی برای ما زمینیان بساز، ای طبیب بیماران عاشق!

سلام بر فاطمه معصومه(س)

چقدر غم انگیز است تکان خوردن بیرق عزا بر فراز روضه مقدس بی بی.

بیش از دوازده قرن از عزیمت آن یار سفر کرده می گذرد و امروز سیلی خروشان به سوی حرم ایشان آمده است تا ثابت کند روزگاری بود که سراسر شب بود و رویش پنهان شهری که آوازه نامش در معراج شنیده شده بود. اکنون این شهر مالامال اندوه است و روح شاداب شیعیانش از این ماجرای غم بار، برای همیشه، جراحت دیده است.

از یک سو، در مقابل ضریح مقدستان سر فرود می آورند و از سویی دیگر، زبان تسلیت می گشایند به سمت مشهد الرضا.

قم، سرتاسر بانگ «السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ موُسَی بْن جَعْفَر» شده است.

او به راستی افتخاری برای ایران زمین است.

او شیفته روز قیامت و متقدایی است برای اهل یقین.

زایرانش با گفتن «یا فاطِمَهُ اشْفَعَی لَنا فِی الْجَنَّه» معطر می شوند و ضمانتی می گیرند برای ورود به بهشت الهی.

ملجأ اهل زمان و شافع یوم المعاد

خواهر سلطان دین و ثانی زهراستی۱

۱. سید محمدرضا خادم، زندگانی حضرت معصومه(س)، ص ۱۰۰.

حرم اهل بیت(ع)

مرا بدان دیار ببرید؛۱ زیرا شنیدم از پدرم که فرمود: «قم، مرکز شیعیان ماست.»۲ و چه سعادتی است پیروان آل محمد و علی که روحی مشتاق برای این مهتاب موسوی دارند و «قم، شهری که اهل آن، اطراف قائم(عج) نیز گرد می آیند و با وی قیام می کنند و در کنار او ثابت قدم می مانند و به او یاری می رسانند».۳

زیارتگاه او برای ما مدرسه ای است که در آن، درس وفاداری، ایثار و انتظار می آموزیم. یاد می گیریم که در انتظار بمانیم و آن را دریابیم یا به عشق پایان یافتن انتظار و وصال، به دامان کریمه اهل بیت چنگ زنیم؛ زیرا با فاصله نه چندان دورتر، نشانه ای داریم از کوی دوست. پس عطر دل نواز آقایمان را با تمام وجود با نوای خوش «اَلسَّلامُ عَلَیک یا عَمَّهَ وَلِی الله» می آمیزیم و کام جان را از درود و صلوات بر روان پاک ایشان شیرین می کنیم.

۱. بحارالانوار، ج ۴۸، ص ۲۹۰ و ج ۶۰، ص ۲۱۹.

۲. عوالم، ج ۲۱، ص ۳۲۸.

۳. نک: بحارالانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۶ (بهره گرفته از سخن امام صادق(ع) با دخل و تصرف).

خاطره تلخ پدر

موسی بن جعفر(ع) به فرمان خدا در برابر هارون الرشید ایستاد تا بگوید: نه. به ستمگری و بی خدایی هارون بگوید: نه. این بار، کینه هارون عباسی بیشتر شعله کشیده بود. این بار ندای حق طلبی موسی بن جعفر(ع)، تاج و تخت هارون و گنج ها و کاخ هایش را تا مرز نابودی تهدید کرده بود. هارون الرشید از موسی کاظم(ع) می هراسید. از سخنانش؛ سخنانی که پ‍‍‍‍‍‍ژواک کلام محمد(ص) و خطبه های علی(ع) بود. پس تاب نیاورد. امام را به دربار برد.

فاطمه شش ساله، چشم انتظار پدر بود. تنها فاطمه نبود که بازگشت آن مرد گندم گون با سیمای پیامبران را انتظار می کشید، بلکه تمام مردم شهر منتظر بودند تا ببینند حاکم عباسی از امام چه می خواهد. فاطمه به چهره برادرش که آسمانی ابراندود بود، نگاهی کرد. از چهره علی دریافت همین روزهاست که پدر برای همیشه برنگردد. فهمید که روزهای دوری از پدر نزدیکند، روزهایی که هرگز او را نبیند و صدای گرمش را نشنود. زلزله های اندوه، ویران گرتر از امواج شادی اند و در سرزمین خاطره، بیشتر اثر می گذارند. غم دوری پدر، قلب کوچک فاطمه را لرزانده بود. در دنیای کودکی، خاطره ای جاودانه تر از یتیمی نیست. فاطمه پیش از آنکه از آنچه در اطرافش می گذرد، باخبر شود، مادرش را از دست داده بود. او توفان سرنوشت را یک بار تجربه کرده بود. این بار نیز دستان بی رحمی را به یاد آورد که پدر را از او و او را از پدر جدا کرده بودند. فاطمه به برادرش نگریست. تنها خدا از چشمه محبتی که در دل او به خاطر عشق برادرش می جوشید، آگاه بود.

زمستان آمده بود؛ زمان آوارگی؛ زمانی که تهمت کفر از علوی بودن آسان تر بود. فاطمه ایستاده بود و برای کاروانی که به سوی بصره می رفت، دست تکان می داد؛ برای کجاوه ای که شمشیرها و نیزه ها آن را محاصره کرده بودند. دلش خطا نمی کرد؛ پدر را دیگر نمی دید. این آخرین بار بود که صورت مردانه پدر را دیده بود. کاروان در افق دوردست پنهان شد. اشک های یتیمی از چشمان کودکانه اش می جوشیدند. اشک هایش را در سکوت و سرما فرو خورد. جهان برایش یخ بندان شد؛ جهانی بی خورشید، بی گرما، بی نور.

حالا فاطمه مانده بود و یک برادر که جانش به او گره خورده بود. سوی علی برگشت. چهره برادر، ب