پاورپوینت کامل جوان و درس های طبیعت ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جوان و درس های طبیعت ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جوان و درس های طبیعت ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جوان و درس های طبیعت ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

یکرنگی بهار و طبیعت

چقدر انتظار کشیدیم، تا این فصلِ زیبا از راه رسید. با یه نگاه به سر و وضعمون، از ظاهر تر و تازه و نو خودمون خوشمون می یاد و از سلیقه خودمون تعریف و تمجید می کنیم، حالا اگر یه نگاه گذرا به اطرافمون هم بندازیم، می بینیم که درخت ها و گل ها، باغچه های خونه و حتی باغچه های کوچیک آپارتمان ها هم لباسِ بهاری به تن کردن؛ درست عینِ ما. انگار طبیعت هم واسه اینکه جا نمونه، لباس نو به تن کرده، حالا اگر حوصلشو دارین، می خوایم یه سری به خونه طبیعت بزنیم، البته همراهی با طبیعت اصلاً کسل کننده نیست.

الهام از طبیعت، برای کسب آرامش درونی

بهار بهترین زمان برای گردش در طبیعته. شاید بگین چه فایده ای داره؟ آدم با رفتن به طبیعت فقط حوصلش سر می ره و وقتش هم تلف می شه، اصلاً بریم اونجا که چی؟! بریم توی بیابونِ خدا که علف ها رو ببینیم؟ نه جوونِ عزیز، یک خورده ذوق و احساس درونت رو فعال کنی، می تونی بفهمی که در درونِ همون علف و سبزه بیابون هم روح وجود داره؛ بله روحی که خداوند به جسم زندگی دمیده، همون چیزی که به خاطرش نفس می کشیم و عشق می ورزیم، پس باید قدر این نعمت هایی که خداوند به ما عطا کرده، بدانیم و از آنها لذت ببریم. درک این حقیقت های پنهان در طبیعت و دل بیابون و دامن صحراست که به دل هامون آرامش میده، و روحمون رو لبریز از رضایت می کنه.

راز آفرینش

«خداوند آسمان ها و زمین را در شش روز آفرید.» (اعراف: ۵۴) با دقت و توجه بیشتر در این آیه، به این واقعیت پی می بریم و ایمان پیدا می کنیم که خداوند، معمار خیلی تواناییه که تونسته در این زمان کوتاه، جهانی به این عظمت و شکوه بیافرینه و هر رنگی رو متناسب با همون شی خلق کنه و به عرصه وجود بیاره. برای همین اعتراف می کنیم که خداوند علاوه بر داشتن قدرت و علم فوق العاده، نقاشِ چیره دستی هم هست که رنگِ درختا رو سبز، رنگ دریاها رو آبی، رنگ کوه ها رو خاکی و… قرار داده. این تنوع رنگ هاست که زیبایی طبیعت رو دوچندان و گرایش انسان ها رو به طبیعت بیشتر می کنه. به گفته زیبای سعدی:

سیب را هر طرفی داده طبیعت رنگی

هم بر آن گونه که گلگونه کند روی نگار

این همه نقش عجب بر در و دیوار وجود

هر که فکرت نکند نقش بوَد بر دیوار۱

سعدی

علاوه بر این تدبر در شگفتی های آفرینش، حس خداباوری رو بیشتر در ما تقویت می کنه. مثلاً ما از مشاهده دستگاه های مخابراتی و ادوات درهم پیچیده ارتباطی شگفت زده می شیم و سرعت انتقال اخباری که ظرف چند دقیقه و ثانیه از دورترین نقاط می رسه، باعث شگفتی ما می شه، در حالی که شبکه ارتباطی و مخابراتی دقیق تر و حساس تر و کامل تری با حجم بسیار اندکی در بدن خودمون داریم و ازش غافلیم!

اون شبکه ارتباطی عجیب و شگرف، سلسله اعصاب ماست، که شبانه روز میلیون ها پیام به میلیاردها سلول بدن ما می رسونه و از ضربان قلب، دم زدن ریه ها و حرکات و جریان تمام اعضا و اجزای بدن به مغز خبر می رسونه!

اگه این وسایل ارتباطی وجود نداشت، در بدن انسان و سلول های آن، بی نظمی و اغتشاش عجیبی به وجود می اومد. هیچ می دونستید اعصاب برخی اعضای بدن مثل زبان که مزه خوراکی ها را مشخص می کند، دارای سه هزار برآمدگی است، گوش دارای یکصد هزار سلول شنوایی است؛

چشم، دارای صد و سی میلیون اعصاب گیرنده نوری است، که تأثیرات نور را به مغز منتقل می کنه!

پوست، دارای شبکه عظیمی از پی و عصب است که بعضی از آنها گیرنده، برخی گرماسنج و تعدادی عصب های حساس لامسه هستند.

و وای بر آن انسان هایی که غرق در این همه نعمتند، ولی از مُنْعِم این نعمت ها بی خبرند!

۱. کلیات سعدی، تصحیح: محمدعلی فروغی، ص ۶۶۳.

تسبیح خلایق

اگه با دقت بیشتری به طبیعت نگاه کنیم، می بینیم که تک تک موجودات، از حشرات گرفته تا پرنده ها و جهنده ها و… که روی کره زمین زندگی می کنن، همگی به نوعی، مستقیم یا غیرمستقیم ذکر و تسبیح خداوند رو به جا می یارن و به عنوان آفریده ای از آفریده های خداوند، نسبت به خدا شاکر و مفتخر هستن؛ اما ما چی؟ آیا تا به حال شکرگزار نعمت های خدا بودیم؛ یا خدای ناکرده در شکرگزاری بر این نعمت ها سهل انگار بودیم و یادمون رفته وظیفه ای هم در قبال این نعمت ها داریم. در هر صورت، چه ما شکرگزار خدا باشیم یا نباشیم، خداوند ما رو فراموش نمی کنه و به فکر تک تک بندگانش هست. آیا پاسخ این همه بخشش بی حد و مرز خداوند بندگی ما در برابر او و ستایشِ همواره از نعمت های او نیست؟

استاد حسن زاده آملی درباره تسبیح خلایق می فرماید: الهی، همه تو را خوانند، قُمری به قُوقو، پوپک به پوپو، فاخته به کوکو، حسن به هوهو.۱

۱. علامه حسن زاده آملی، الهی نامه، ص ۶۰.

ضرورت وجود طبیعت برای آدمی

خدا از آفرینش طبیعت، هدفی والا داشت و آفرینش اون رو برای موجودات و به خصوص برای ما آدم ها لازم و ضروری می دونست. به همین دلیله که پناه بردن به طبیعت، سبب تخلیه روحی و رسیدن به آرامش می شه. طبیعت در وجود ما زندگی و طراوت ایجاد می کنه. وقتی در اوج فشارِ روحی و روانی و به قولِ خودمون، تو شرایطِ معلق می مونیم، چند دقیقه که در پارک قدم می زنیم یا روی چمن ها می نشینیم و چند تا نفسِ عمیق می کشیم، چه احساس سبکی و آرامشی به ما دست می ده؛ بله اینا همه از فواید پناه بردن به طبیعت خداونده.

بهار و درس تحوّل

بهار اومد با پیغام تحوّل و دگرگونی؛ با دستانی پر از صفا و طراوت؛ و با بویی سرشار از عطرهایی دلپذیر. حیفه که ما از این ماه و روزها و هفته ها و دقیقه ها و ثانیه های این فصل و سال جدید که سال تحول دوباره است بهره معنوی نبریم و مفهومِ «یا مُقَلِّبَ القُلوب و الابصار» رو در طبیعتِ سبزپوش فروردین نظاره گر نباشیم.

تا کی آخر چو بنفشه سر غفلت در پیش

حیف باشد که تو در خوابی و نرگس بیدار

بلبلان وقت گل آمد که بنالند از شوق

نه کم از بلبل مستی تو، بنال ای هوشیار۱

سعدی

۱. همان، ص ۶۶۲.

جای گزینی خود به جای طبیعت

بیاییم بر خلافِ نگاهِ همیشگی به طبیعت، که نگاهی گذرا بوده، به هر جزئی از طبیعت توجه بیشتری بکنیم و خودمونو جای اونا قرار بدیم؛ به ستاره ها، آسمون، خورشید؛ چرا راه دور بریم؟ به همین زمین که مثل فرش، زیر پای ما پهن شده، نگاهی بندازیم. خودمونو جای زمین بگذاریم تا ببینیم، چه آدم هایی از روی ما رد می شن، آدم های خوب و بد، کوچیک و بزرگ، پیر و جوون و کودک، و زمین هیچ شکایتی نمی کنه؛ که این یکی از تدبیرهای خداونده تا انسان آزاده از این زمین بهره برداری لازم رو بکنه، ولی ما به امانتی که خداوند بهمون سپرده، خیانت کردیم و هر ضربه ای که می تونستیم به اون زدیم. با وجود این، باز هم خداوند به زمین امر کرده که «سکوت کن تا زمانش برسد» وقتش که برسه، زمینی که این قدر خاموش بود، لب به سخن گفتن باز می کنه و در مقابل معبودِ ازلی اعتراف می کنه که انسان چه اعمالی بر روی اون انجام داده.

سست پیمان نباشیم

آیا تا به حال براتون پیش اومده وقتی تو دامن طبیعت هستید و روحتون لطیف شده به خدا فکر کنید؟ دقت کردید وقتی مشکلی برامون پیش می یاد، مرتب از خدا کمک می خوایم و حتی یه لحظه ذکر اونو از یاد نمی بریم و تا جایی که می تونیم نذر و نیاز می کنیم، ولی وقتی خدا حاجت ما رو می ده،