پاورپوینت کامل کاسه های خالی ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کاسه های خالی ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کاسه های خالی ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کاسه های خالی ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

کارنامه پشت کارنامه بالا می آید، امضا می شود و برمی گردد؛ کارنامه سیاه و سفید اعمال یک سال یک عالمه آدم خاکستری، آن پایین، دست هایشان را بالا گرفته اند و چشم هایشان را به آسمان دوخته اند. هر قطره اشکی که می چکد، پایین نمی افتد، بالا می آید و یک کلمه سیاه از کارنامه صاحب آن چشم را پاک می کند.
ساکنان آسمان ایستاده اند به تماشا. خدا می گوید: اشک این جوان ها را که از عشق من می گریند. چه دوست می دارم! فرشته ها از هم سبقت می گیرند تا در زلال اشک های جوان، بال و پر بشوید.
فضا پر از نور است، سرشار از عطر حضور فرشته هایی که نازل می شوند و سلام و برکات الهی را بر زمین می پاشند. آدم ها یک جا جمع شده اند تا دسته جمعی رحمت الهی را طلب کنند و غرق نور و عرفان، سالی آسمانی تر و نورانی تر را آغاز کنند.
در این میان، جوان ها پاورپوینت کامل کاسه های خالی ۱۹ اسلاید در PowerPoint تر و تمیزتر و بزرگ تری را سر دست گرفته اند تا با پیمانه جان های تشنه شان، می ناب رحمت و غفران را بچشند و بچشانند.
شب قدر است؛ زیباترین شب آفرینش؛ شبی که سرنوشت زمینیان و آسمانیان به هم گره می خورد و رفت وآمد ملایک، دامن دامن نور و سلام و عشق به زمین می آورد.
باید بروم. باید دیوارهای سکوت و فاصله را بشکنم و بال در بال ملایک، تا آسمان رحمتت پر گشایم.

دریا صدایم می کند

نظیفه سادات مؤذن (باران )

باز هم دارد صدایم می کند؛ مثل همیشه و حتی رساتر از همیشه. باز هم دارد صدایم می کند و مرا به سوی خویش می خواند.

مثل خیلی وقت ها حوصله ندارم. می خواهم خودم را به نشنیدن بزنم و راه خودم را بروم. اما این بار انکار نمی شود. این بار پاهایم از من فرمان نمی برند. انگار جاذبه ای دیگر، آنها را به سوی خود می کشد.

باز هم دارد صدایم می کند؛ مثل مادری مهربان مرا به سوی خویش می خواند تا دردم را برایش بگویم و بعد تمام لطفش را به پایم بریزد.مثل خیلی وقت ها خیال می کنم دردی ندارم. خیال می کنم نیازی نیست که سر بر آستانش بگذارم. خیال می کنم او برای برآوردن حاجت های من، «خدا» شده است؛ پس فقط وقتی مشکلی به من رو می کند، و بعد از آنکه از تمام اسباب و ابزار مادی، از دوستان و آشنایان و دور و بری ها ناامید شدم، باید بروم سراغش و از او حاجتم را بخواهم.

اما او باز هم دارد صدایم می کند. انگار دلش می خواهد من بیشتر سراغش بروم. انگار دلش می خواهد حتی وقتی حاجتی ندارم، با او حرف بزنم. انگار دلش می خواهد همیشه به یادش باشم.

اندیشه ام را به دنیایی دیگر می برد. دنیایی که با آن غریبه ام. دنیایی که زمینی نیست. انگار دلش می خواهد مرا از زمین بکند.

من زمین را دوست دارم. به آن عادت کرده ام. با آن خو گرفته ام. اما این روزها همه چیز جور دیگری است زمین من که به آن خو گرفته ام، به آسمان نزدیک شده است. نمی دانم آسمان پایین آمده، یا زمین اوج گرفته! هرچه که هست، حال و هوای همه چیز با همیشه فرق دارد.

صدای او را این روزها رساتر از همیشه می شنوم؛ بیشتر از همیشه و عمیق تر از همیشه.

باز هم صدایم می کند و من حس می کنم در جایی میان زمین و آ