پاورپوینت کامل زبان گویای اسلام (درگذشت آقای فلسفی) ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زبان گویای اسلام (درگذشت آقای فلسفی) ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زبان گویای اسلام (درگذشت آقای فلسفی) ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زبان گویای اسلام (درگذشت آقای فلسفی) ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

۲۷ آذرماه سال ۱۳۷۷ هجری شمسی، یادآور رحلت یکی از شاگردان مکتب جعفری، یار دیرین انقلاب اسلامی، مدافع حریم اسلام و قرآن، خطیب توانا، حضرت حجت الاسلام و المسلمین محمدتقی فلسفی – رحمه الله – است؛ انسان وارسته ای که بیش از سه ربع قرن، خدمات شایانی را به اسلام و امت اسلامی ایران عرضه کرد و عمر با برکت خود را در راه تبلیغ شریعت مقدس اسلامی صرف کرد. برای ارج نهادن به مقام شامخ ایشان، بخشی از زندگی ومبارزاتش را مرور می کنیم.

ولادت

در یکی از روزهای سیاه و تاریک حکومت دیکتاتوری رضاخان قلدر، کودکی به دنیا آمد که سیمای جذّاب و روشش، حکایت از آینده درخشان وی داشت. پدر و مادر فرزانه کودک، اسمش را محمدتقی نهادند؛ این تولد مبارک، در دهم ربیع الاول سال ۱۳۲۶ هجری قمری، درتهران اتفاق افتاد.[۱]

پدر و مادر

الف) پدر

مرحوم فلسفی، فرزند آیت اللّه حاج شیخ محمدرضا تنکابنی، از دانشمندان تنکابن بود.[۲]

آیت اللّه تنکابنی، از شاگردان برجسته مرحوم آخوند خراسانی بود و دو دوره درس اصول آخوند را درک کرده و از ایشان گواهی نامه اجتهاد دریافت کرد.[۳] پس از آن که از نجف اشرف مراجعت کرد، در تهران ساکن شد و به تدریس پرداخت که کرسی درس او، زبانزد علمای آن عصر بود. مرحوم فلسفی در مورد خصوصیت اخلاقی پدرش می گوید: «تمام اشخاصی که پدرم را می شناختند، تواضع ایشان در نظر آنها از شاخص ترین وجوه اخلاقی ایشان بود».[۴]

ب) مادر

مرحوم فلسفی در رابطه با مادر خود می گوید: «مادرم، دختر مرحوم آقا ابوالحسن تاجر اصفهانی، ساکن تهران بود. او خیلی بزرگوار و پر عاطفه بود و تا جایی که وقتش می رسید، به ضعیفان کمک می کردو به امور دینی هم علاقه فراوانی داشت…»[۵] «… مادرم در ایام کشف حجاب، از جمله زنانی بود که هرگز از منزل خارج نشد که مبادا مورد مؤاخذه ماموران واقع شود. مرحوم مادرم، برای پدرم نیز یک ملجاء پر مهر و محبت بود و رفتارآن بانو در روحیه پدرم در امر تحقیق و مطالعه واطمینان خاطر در تدریس و برخورد با مردم، فوق العاده موثر بود. ایشان مراقبت ویژه ای داشت که بچه های خود را با فضیلت، پاک و با ایمان تربیت کند. ایشان در سال ۱۳۶۰ قمری بر اثر سکته قلبی درگذشت».[۶]

در تکاپوی اندیشه

علم آموزی و به کارگیری آن در مسیر متعالی، مایه ترقی انسان و نردبان صعود به آسمان منویات است. علم فقه و احکام شریعت اسلام هم در این راستا، از شرافت به سزایی برخوردار است؛ چرا که دستورات خداوند، در صورت محقق شدن در زندگی، تضمین کننده سعادت دنیا و آخرت انسان خواهد بود. مرحوم فلسفی، پس از اتمام کلاس ششم، وارد دنیای جدیدی از علوم و معارف اسلامی شد و ادبیات عرب را نزد یکی از اساتید فرا گرفت، آن گاه، فقه و اصول را نزد اساتید دیگری گذراند و توانست در درس پدر خود، آیت اللّه تنکابنی شرکت کند. در علم فلسفه نیز از محضر اساتیدی چون میرزا مهدی آشتیانی و میرزا طاهر تنکابنی استفاده کرد.[۷]

در خدمت امام حسین علیه السلام

رسالت عالمان دینی، فراگیری صحیح علوم دین و عمل به آن و سپس، رساندن معارف اسلامی به مردم است. در این راه، بهره گیری از معارف اهل بیت – علیهم السلام – و ایجاد انس و الفت با آن بزرگواران در سطح جامعه، از جایگاه والایی برخوردار است. مرحوم فلسفی در این زمینه می گوید: «مرحوم مادرم، به خاطر علاقه شدیدی که به امام حسین – علیه السلام – داشت، به پدرم گفت که محمدتقی باید منبری شود، ولی پدرم اصرار داشت که من درس بخوانم مادرم خیلی اصرار می ورزید که یکی از بچه ها بایددر خدمت امام حسین علیه السلام باشد. سرانجام توافق کردند که از روز شنبه تا غروب چهارشنبه، مشغول تحصیل باشم واز صبح پنج شنبه تا روز جمعه، در خدمت امام حسین علیه السلام، و مشغول منبر شوم».[۸]

شُهره شهر

اگر کردار و گفتار هر کس، برای رضایت حق تعالی باشد و انسان، رضای او را به رضایت مخلوق نفروشد و جز به اعتلای اسلام و ارزش های الهی نیندیشد، خداوند، چنان او را محبوب دل های مردم می کند که همه او را می ستایند و شهره آفاق می شود. محروم فلسفی می گوید: «آن چنان در قسمت منبر و سخنرانی شهرت پیدا کردم که مجلس شورای ملی آن روز، که در سه روز آخر ماه صفر، مجلس عزاداری تشکیل می داد و از وعّاظ معروف دعوت می کرد، مرا هم در سن ۱۹ سالگی، در دو سال پیاپی جهت سخنرانی دعوت کرد و در آن جا به ایراد سخنرانی پرداختم».[۹]

ازدواج

آقای فلسفی در سال های ۲۳ یا ۲۴ سالگی، با دختر عموی خود – دختر آیت اللّه محمد حسین تنکابنی – ازدواج کرد. ثمره این ازدواج، پنج پسر و یک دختر است. همسرش که در خانه یک روحانی متولد شده و پرورش یافته بود، معلومات و اطلاعاتی را که برای یک زن مسلمان، جهت کمال معنوی و تربیت فرزندان شایسته و لایق لازم است، دارا بود. ایشان، قرآن کریم و کتب ادعیه را به خوبی می خواند و از تعالیم عالیه اسلام و مسایل شرعی، آگاهی کامل داشت؛ تا آن جا که حتی زنان مسلمان، برای رفع اشکالات شرعی و پرسش های مذهبی، به ایشان مراجعه می کردند. ایشان در شب عید فطر سال ۱۳۶۸ شمسی، دار دنیا را وداع گفت.[۱۰]

منع از سخنرانی

فاجعه خونین مسجد گوهرشاد، در تیرماه سال ۱۳۱۴ شمسی اتفاق افتاد. مردم مسلمان مشهد، در پی اعتراض به توطئه کشف حجاب رضاخانی، در مسجد گوهرشاد مشهد، به دستور مستقیم رضاخان، قتل عام شدند. در این حادثه خونین که تعداد شهدای آن حدود پنج هزار نفر بود، خون، در و دیوار مسجد را فرا گرفت[۱۱] مرحوم فلسفی می گوید: «دوسالی از جریان مسجد گوهرشاد گذشته بودکه شب ها در مسجدی معروف به مسجد بزّازها به منبر می رفتم. در یکی از جلسات، به مناسبتی، راجع به مسجد حرف زدم و گفتم که در اسلام، مسجد، مکتب برادری است؛ مسجد جای سیلی زدن و آدم کشتن نیست. همان شب مرا احضار کردند و گفتند که شما به حادثه گوهر شاد کنایه زدید باید لباستان را عوض کرده و حق منبر رفتن ندارید. به این ترتیب، برای اولین بار در سال ۱۳۱۶، ممنوع المنبر شدم»[۱۲] پس از سه سال، یعنی در سال ۱۳۱۹، با توصیه مرحوم آیت اللّه کاشانی، جلسات سخنرانی مرحوم فلسفی، از سر گرفته شد.[۱۳]

نمایندگی آیت اللّه بروجردی

از سال ۱۳۲۵ هجری شمسی که مرجعیت آیت اللّه العظمی بروجردی زبانزد علمای ایران و عراق شد، افکار عمومی متوجه ایشان شده و انتظار داشتند که معظم له، در مسایل گوناگون کشور موضع گیری کرده و راهکارهای مناسب را پیشنهاد دهد. در همان ایام، اشخاصی، از شجاعت و ذکاوت و نفوذ مرحوم فلسفی سخن به میان آورده و خواسته بودند که مرحوم آقای فلسفی را واسطه بعضی از پیام ها و کارهای خود قرار دهند. آیت اللّه بروجردی، ایشان را مناسب این کار می بینند و می فرمایند: آیا آمادگی دارید اگر گاهی مسائلی مطرح بود، شما از طرف من به مقامات دولتی برسانید؟ ایشان قبول کرده و رسما نمایندگی آیت اللّه بروجردی را به عهده می گیرد.[۱۴]

مبارزه با حزب توده

اوضاع آشفته کشور ایران در طول جنگ جهانی دوم، شرایط مناسبی را برای گروه های منحرف و ضد دین فراهم آورده بود. یکی از همین گروه ها که ضدیت خود با اسلام و دین را کاملاً ظاهر کرده بود، حزب توده بود. حزب توده، یک جریان سیاسی طرفدار بیگانه – شوروی سابق – بود و صریحا در مقابل اسلام و خداوند متعال ایستاده و به تعالیم الهی حمله ور می شد. در چنین موقعیتی، مرحوم آقای فلسفی، با مشورت بعضی از علمای آگاه، تصمیم می گیرد که در سخنرانی های خود، با مسلک و مرام کمونیستی مقابله کرده و مردم را از خطرات افکار و عقاید این گروه، آگاه کند؛ لذا در راه پیمایی که به مناسبت وفات آیت اللّه العظمی سید ابوالحسن اصفهانی برگزار شد، ضمن ایراد خطبه در مقام شامخ این مرجع عظیم الشأن، مستقیما به حزب توده حمله کرده و درباره این گروه منحرف، افشاگری می نماید.[۱۵]

برنامه رادیویی آقای فلسفی

به دنبال ایراد سخنرانی علیه گروه های منحرف و حزب توده در اجتماع بزرگ مردم، به مناسبت رحلت آیت اللّه العظمی اصفهانی، دولت وقت ایران هم متوجه شد که سخنان آقای فلسفی در تضعیف حزب توده موثر است؛ لذا چندین مرتبه از طرف سازمان صدا به ایشان مراجعه کرده و درخواست می کنند که به استودیوی رادیو رفته و در آن جا به ایراد سخنرانی بپردازد. ایشان به شرطی قبول می کنند که سخنانش به صورت زنده مورد استفاده مردم واقع شود. مسئولین رادیو قبول کردند که پخش مستقیم سخنرانی را از مسجد شاه – امام خمینی فعلی – ممکن سازند. بدین ترتیب، پخش مستقیم سخنرانی های آقای فلسفی، از روز اول ماه مبارک رمضان ۱۳۲۷ هجری شمسی، از طریق رادیو آغاز شد و این، اولین باری بود که یک سخنرانی مذهبی، به طور زنده از یک مسجد پخش می شد.[۱۶]

صلوات در محیط خفقان

مرحوم فلسفی، در مورد تأثیر برنامه زنده رادیویی خود چنین می گوید: «یکی از چیزهایی که در منبرهای آن ایام بسیار جالب بود و برای اولین بار اتفاق می افتاد، این بود که هر گاه در منبر، نام مبارک پیامبر اسلام، حضرت محمد مصطفی را می بردم، صدای صلوات مردم حاضر در مسجد از رادیو پخش می شد و این کار آن قدر جدید و خارج از انتظار مردم بود که واقعا بالاتر از تصور عادی به نظر می رسید. جالب تر اینکه، هر گروه از مردم، در هر جا که بودند، همین که صدای صلوات جمعیت حاضر در مسجد را می شنیدند، با صدای