پاورپوینت کامل غریو بیداری (درگذشت سید جمال الدین اسدآبادی) ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غریو بیداری (درگذشت سید جمال الدین اسدآبادی) ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غریو بیداری (درگذشت سید جمال الدین اسدآبادی) ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غریو بیداری (درگذشت سید جمال الدین اسدآبادی) ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

جمال شناسی

در فاصله سال های ۱۲۷۴ تا ۱۳۱۴ هجری قمری در خاورمیانه، مردی از تبار عارفان و عاشقان، چون ستاره ای فروزان درخشید و افق تاریک خاورمیانه را به نور وجودی خود روشن ساخت و به عنوان عامل مهمی در به وجود آوردن نهضت های آزادی خواه، در میان ملت های مسلمان جهان مطرح شد؛ مردی که از مسکو تا حیدرآباد، از کلکته تا اسکندریه و از کابل تا استانبول، او را به خوبی می شناسند. مبارزه با استعمار و استبداد، از خصوصیات بارزی بود که وی را شهره آفاق کرد. او کسی نبود، جز «سید جمال الدین اسدآبادی»؛ بزرگ مردی در عرصه جهاد با استبداد و ستم.

طلوع یک ستاره

در سحرگاه شعبان ۱۲۵۴ هجری قمری، برابر با آبان ۱۲۱۷ شمسی که هاله ای از نور، آسمان اسدآباد، از قریه های همدان را روشن می کرد، در خانواده ای مذهبی، نوزادی چشم به دنیا گشود و گیتی را روشن کرد که نامش را سید جمال الدین نهادند. پدر و مادرش از پرهیزگارترین انسان های روزگار بودند. سیدجمال الدین، روزها و شب ها در کنار پدرو مادر می نشست و با سرگذشت سرداران اسلام آشنا می شد و با نبوغ ذاتی و هوش سرشار و فراست بالای خود، از همان کودکی، این سرگذشت ها را تجزیه و تحلیل می نمود و عبرت های تاریخی آن را نزد خود نگاه می داشت و از همان روزها، با غیرت علوی خود به فکر چاره و علاج دردها برآمد.[۱]

سخنور ضداستعماری

سید جمال الدین، اندیشمندی سخنور و از رهبران ضد استعمار ملت های اسلامی بود. ایرانیان وی را شیعه و از مردم اسدآباد همدان می دانند که در اوان جوانی به قزوین آمده و پس از فراگیری مقدمات علوم، برای تکمیل دروس خود به اصفهان و مشهد رفت. گروهی دیگر نیز وی را افغانی و حنفی مذهب و از مردم اسدآباد کابل می دانند؛ اما خود سید جمال که تلاش پی گیری در اتحاد ملل اسلامی و وحدت میان شیعه و سنی داشت، برای این که او را منتسب به سرزمین خاصی ندانند، ملیت خود را پوشیده می داشت.

آن چه مهم است این که وی، مبارزی توانمند و سخنوری ضداستعماری بود.[۲]

مبارزات سیاسی و تبعید

افکار و اندیشه های سیاسی سیدجمال الدین، او را به سمت و سوی فعالیت های سیاسی و اصلاحی کشانید. او که از کودکی با زندگانی سرداران اسلامی آشنا شده و از زندگی آنان، نکته های عبرت آموزی آموخته بود، دشمن استعمارگر را به خوبی شناخته و با نقاط ضعف و قوت آنها آشنا بود و از این راه، توانسته بود به تجزیه و تحلیل ضعف و شکست مسلمین در برابر قدرت های استعماری بپردازد و راه حل های اساسی و صحیحی را برای جلوگیری از انحطاط بیش از حد جامعه مسلمین پیدا کند.

فعالیت های سیاسی او در سرزمین های مختلف باعث شد که حاکمان و زمامداران هم عصر وی، نتوانند وجودش را تحمل کنند؛ لذا به سرزمین های مختلف تبعید می شد.[۳]

مصر، هند و ترکیه، عرصه فعالیت سیدجمال الدین

سید جمال الدین اسدآبادی در سال ۱۲۸۷ هجری قمری، به خاطر خطابه ای که در دارالفنون، درباره صنایع ایراد کرد، به ناچار، زمامداران عثمانی او را به مصر تبعید کردند. در مصر، به خاطر تحریک مردم به مخالفت با نفوذ انگلیس در مصر و ولخرجی های اسماعیل پاشا، فرمانروای مصر، سبب شد که سید را از این کشور بیرون کنند. سید، راهی هند شد و در حیدرآباد ساکن شد؛ اما حکومت خودکامه انگلستان که نمی توانست وجودش را تحمل کند، او را از هند اخراج کرد و ایشان عازم کشورهای متحد آمریکا شد. پس از مدت کوتاهی، به لندن و آن گاه به پاریس آمده و روزنامه «عُروَهُ الوثقی» را در آن جا منتشر کرد. مقامات انگلیسی درصدد برآمدند تا از اندیشه اتحاد اسلام به سود مقاصد استعماری خود بهره برداری کنند؛ اما سید با هوشیاری تمام، این موضوع را فهمیده و عازم آسیا شد.[۴]

سیدجمال و ناصرالدین شاه

سید جمال الدین در سال ۱۳۰۴ هجری قمری، به دعوت ناصرالدین شاه، به تهران آمد و ۴ ماه در منزل حاج محمد حسن امین الضرب سکنی گزید؛ اما چون بی پروا، از خرابی اوضاع و ضرورت اصلاحات و برقراری حکومت قانون سخن می گفت، شاه از وی ترسید و دیگر او را نپذیرفت. سید راهی روسیه و سپس آلمان شد و برای بار دوم، شاه را که برای تفریح به آلمان آمده بود، ملاقات کرد، دعوت دوباره او را پذیرفت و به ایران آمد، اما همچنان بی پروا از فساد دولت و غفلت شاه سخن می گفت و گروه فراوانی از مردم ستمدیده را به دور خود جمع می کرد؛ لذا شاه فرمان داد تا به قم برود، اما وی به ری رفت و درحرم حضرت عبدالعظیم حسنی رحمه الله، بست نشست و مردم گرد وی جمع شدند و برای رهایی از تیره روزی های خود، از او راه جستند.

در رجب ۱۳۰۸ هجری قمری، مأموران دولتی، او را به زور از حرم بیرون آورده و در سرمای زمستان، با سر و پای برهنه از کشور اخراج کردند.[۵]

فعالیت های مطبوعاتی

سید جمال الدین که تربیت شده مدارس قزوین و عتبات عالیات و استانبول بود، از بنیانگذاران مطبوعات ملی مصر محسوب می شود. روزنامه های مصری، «کوکب الشرق» و «التّجاره» را تأسیس کرد و در روزنامه «تَحریرُ الأهرام» نیز سهم به سزایی داشت. جالب این که، وی تنها از راه مشاهده و مطالعه نمونه های چاپی عصر خود، به هنر روزنامه نگاری راه یافته بود «ضیاءُالخافِقین» را که در لندن منتشر می کرد، با امضای جعلی، در این روزنامه مقالات تندی بر ضد شاه و دولت ایران منتشر می نمود. سید جمال را می توان بنیانگذار روزنامه نگاری سیاسی نامید؛ زیرا سید، در انتشار «عروه الوثقی»، قابلیت سیاسی خود را در روزنامه نگاری به مرحله ثبوت رسانید. پیش از او، نویسنده مسلمانی اعم از ایرانی و ترک و عرب و هند، از چنان دید سیاسی و قدرت بیان در تجزیه و تحلیل مسایل سیاسی برخوردار نبوده و در نگارش خود به کار نبرده بود.[۶]

اتحاد اسلامی و سید جمال

سید جمال الدین، در دروان اقامت موقت در کابل و استانبول، مظهر آزادی فکر دینی و علمی، و در دوره توقف طولانی در قاهره، محرک فکر آزادی اجتماعی و سیاسی بود. سید در دوران توقف در کلکته، به فکر اتحاد اسلامی، که ناشی از وضع نامناسب مسلمانان هندوستان می شد، افتاد، اما کوشش برای ایجاد وحدت عمل میان مسلمانان و هندوها در کلکته، به نتیجه نرسید؛ لذا عازم اروپا شد تا در آن جا کانون فعالیت اجتماعی خود را ایجاد کند. مقالاتی که سید در عروه الوثقی به چاپ می رساند، آمیخته با روح مذهبی و عرفانی و سیاسی، و هدف اصلی اش، وحدت اسلامی بود. او که مردی پاکباز و صریح و دلیر بود، هرگز گمان نفاق و خدعه و نادرستی از طرف کسانی که با او از راه صفا و صراحت در می آمدند، نمی کرد؛ لذا به هر کشوری که قدم می گذاشت، در این اندیشه بود که وضع نابسامان مسلمانان را سامان بخشد و اتحاد میان آنها را محکم کند.[۷]

سید جمال الدین؛ بزرگ مرد راه بیداری

سید جمال الدین یکی از مردان بزرگ تاریخ معاصر اسلام و از تلاش گران بزرگ، در راه بیداری ملل مسلمان بود؛ مردی هوشمند، بردبار، صبور و مهربان، که جدای از زبان های فارسی، عربی و ترکی، به روسی و فرانسوی و انگلیسی هم آشنا بود سید، مظهر اندیشه اتحاد اسلام بود و نزدیک به ۴۰ سال از زندگی ۶۰ ساله اش را در راه تحقق این آرمان صرف کرد و در بیشتر سرزمین های اسلامی، به تبلیغ این آرمان پرداخت. سید، تلاش فراوان کرد تا صدای خود را به گوش ملت ها و دولت های اسلامی برساند و حتی سعی کرد با ایجاد تفرقه و دشمنی میان دولت های استعمارگر و بهره جستن از دشمنی کشورهایی که تازه به قدرت رسیده بودند، با دولت های استعماری کهنه کاری چون فرانسه و انگلیس، کشورهای مسلمان را از زیر سلطه اروپاییان بیرون آورد؛ اما