پاورپوینت کامل جرقه انقلاب (قیام مردم قم) ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جرقه انقلاب (قیام مردم قم) ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جرقه انقلاب (قیام مردم قم) ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جرقه انقلاب (قیام مردم قم) ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

روزهای شور و حماسه

نوزدهم دی ماه سال ۱۳۵۶، از دل های سوخته مردم داغدار قم، جرقّه ای برخواست و اندک اندک به آتشی سوزان بدل شد تا بساط ظلم و ستم شاه را به آتش کشد. آتشی که همه تاریکی ها وسیاهی ها را سوزاند وایران را به گلستانی معطربه عطر ناب محمدی بدل کرد. اینک ایران اسلامی به یاد آن روزهای شور وحماسه، بر گل های پرپر آن قیام درود می فرستد ویادشان را زنده می دارد.

سرچشمه خروش

اهانت به رهبری دینی و مرجع تقلید امت اسلامی، آن هم در سال روز کشف حجاب که دل مردم مسلمان ایران راخونین کرده بود، احساسات این مردم دل سوخته را به سختی جریحه دار کرد. رودهای پرخروش اعتراض جاری شد. شلیک گلوله ها و پرتاب گازهای اشک آور، راه بر این رود پرخروش نبست. حماسه این خروش به همه شهرها رسید و این رودها به سیلی بنیان کن بدل شد تا بنیان ظلم وستم را برکنَد و پهنه ایران اسلامی را از حضور جبّاران وزورگویان پاک کند. نوزدهم دی ماه،سرچشمه خروش این سیل عظیم بود.

جایگاه امام در جامعه

ظلم و خفقان بیداد می کرد. فریادها در گلو خفه می شد. درآمد ملّی ملت مظلوم ایران به سوی دربا ر سرازیر بود و یک سره صرف رفاه و خوش گذرانی های درباریان می شد. مقاومت، یا به شکنجه های وحشیانه و دردناک می انجامید یا سیاه چال های تاریک و کشنده را در پی داشت. امام خمینی رحمه الله که اندک اندک چون قلبی در تن نحیف ملت به تپش آمده بود، هم چنان خون حماسه و امید در رگ های جامعه جاری می کرد. نام «روح الله» روحی تازه در جسم خسته ملت می دمید و فرمانش از جان اطاعت می شد. او امام و ولی مردم بود و به دلیل همین جایگاه دینی ارزشمند، مردم کلامش را از جان عزیزتر می داشتند.

نقطه عطف انقلاب

آن چه بیش از هر عامل دیگری ملت ایران را به خروش و حرکت وا می داشت، عامل دین بود. شاه، گستاخانه و بی پروا با مظاهر دین مبارزه می کرد. او حجاب را ممنوع ساخته بود و سال روز کشف حجاب را جشن می گرفت.از سوی دیگر،آمریکا برای سلطه بیش تر بر این مملکت، مصمّم به انزوا و طرد دین اسلام بود و از راه های مختلف برای حذف عامل دین در کشور می کوشید، ولی مردم مسلمان ایران که اسلام را با خون خود آمیخته بودند و عاشورا را چون تصویری از حیات جاودانه پیش چشم خود داشتند، در این مبارزه آرام ننشستند. آنان در عشق به دین و رهبری دینی سر از پا نمی شناختند، آن گونه که در نوزدهم دی ماه ۱۳۵۶ در حمایت از رهبر خود و در اعتراض به هتک حرمت او، جان برکف به میدان آمده و آن روز را به عنوان نقطه عطف انقلاب اسلامی جاودان ساختند.[۱]

دشمنی رژیم با امام

جلوگیری از سلطه بیگانه، عظمت کیان اسلام، اصل نهی از منکر و اصل ایستادگی در برابر سلطان ظالم، عالمان اسلام را بر آن داشت تا به مبارزه ای جدّی و مقاومتی راستین در برابر رژیم شاه دست بزنند. مراجع با پیش تازی امام خمینی رحمه الله به مقابله با دشمنی های رژیم شاه برخاسته و بی وقفه پیش رفتند. امام خمینی رحمه الله در طول این مبارزات، لحظه لحظه در دل ملت ایران جایگاهی برتر می یافت. پس از قیام پانزده خرداد سال ۱۳۴۲ و نیز افشاگری های آن حضرت در سیزده آبان ۱۳۴۳، رژیم شاه برای پایان دادن به این نهضتِ و طرد امام خمینی رحمه الله ایشان را از کشور تبعید کرده و در کنارِ آن، به تبلیغ منفی برضد ایشان پرداخت؛ غافل از آن که ملتْ بیدار است و دل باخته رهبر.[۲]

شهادت فرزند امام

رژیم شاه در پی قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲ و افشاگری های امام در سیزده آبان ۱۳۴۳، بر آن شد تا با دورکردن امام خمینی رحمه الله از کشور، نهضتِ ایشان را بی ثمر سازد. دوری امام از ملّت، با آن که لطمه ای سخت به حرکت انقلاب وارد کرد، ولی نتوانست نقطه پایان نهضت باشد. ملت مسلمان ایران با حمایت و رهبری دورادور آن بزرگ و در پرتو حضور عالمان مجاهد دیگر، راه انقلاب را ادامه داد تا آن که در آبان ماه سال ۱۳۵۶،در پی شهادت فرزند امام خمینی رحمه الله، آقا سید مصطفی خمینی، بار دیگر موجی از اعتراض و مبارزه در ملت پدیدار شد. مجالس عزاداری در همه جا برپا گردید و در آن، عشق به امام و نفرت از شاه آشکارا به تصویر درآمد.[۳]

اهانت به رهبر

پس از واقعه شهادت فرزند امام و اثبات عشق ملت ایران به ایشان، رژیم شاه بر آن شد تا با واژگونه نشان دادن حقیقت، امام را از دل مردم بیرون کند. آن ها با همین هدف خصمانه، در هفده دی ماه ۱۳۵۶ دست به انتشار مقاله ای توهین آمیز در روزنامه اطلاعات زدند و در آن به امام خمینی رحمه الله بسیار اهانت کردند. این حرکت ناشایسته، دل ملت ایران را که سرشار از عشق به امام و سوخته از دوری او بود، به درد آورد. پس از انتشار این مقاله، مردم دل باخته در قم به نشانه اعتراض با حالتی عزادار در منازل مراجع تجمع کرده و علما نیز با سخن رانی های خود، در مقابل این هتک حرمت به اعتراض برخاستند.[۴]

آغاز قیامی خونین

مقاله موهن «ایران و استعمار سرخ و سیاه» که در ظاهر به قلم نویسنده ای به نام رشیدی مطلق و در واقع از سوی دربار و ساواک تنظیم شده بود، در روزنامه اطلاعات روز هفدهم دی ۱۳۵۶ به انتشار رسید.[۵] در این مقاله، گستاخانه و با صراحت به امام خمینی رحمه الله، رهبر محبوب ملت ایران اهانت و حرمت آن مرجع بزرگ شکسته شده بود. این واقعه، دل ملت را رنجور و دردمند ساخت. ملت ایران، اندوهناک از شهادت فرزند امام، این بار به سختی به خروش آمد. مردم قم از سر اعتراض در خیابان ها و منازل مراجع تجمع کردند. این راه پیمایی ها، آغاز فاجعه ای بودکه در روز نوزدهم دی ماه به وقوع پیوست و یاد قیامی خونین را در دل تاریخ انقلاب برجا گذاشت.

فاجعه خون و آتش

در روز هفده دی ماه ۱۳۵۶، در سال روز کشف حجاب، مقاله ای اهانت آمیز درباره امام خمینی رحمه الله در یکی از روزنامه ها منتشر شد. با انتشار این مقاله، طلاّب قم به خیابان ها ریخته ودر منازل مراجع بزرگ تجمع کردند. این راه پیمایی ها واعتراضات، کاملاً آرام وبدون هیاهو و جنجال بود. جمعیت آرام ولی معترض در خیابان ازدحام کرده بود. اعتراض به فردا و پس فردا کشیده شد. روز نوزدهم دی ماه، جمعیت بسیاری از اقشار مختلف در خیابان به چشم می خورد. به اصرار عالمان و پیشتازان، حرکت راه پیمایی آرام ومنظم بود، ولی به ناگاه حرکت مردم توسط پلیس و نیروی گارد متوقف و با یک زد وخورد ساختگی، اولین گلوله شلیک شد. این آغاز فاجعه ای بود که در آن، مردم بی پناه به خون و آتش کشیده شدند.[۶]

فریاد حمایت از رهبر

خیابان ها پراز مردمی بود که در اعتراض به هتک حرمت دین و رهبرشان تجمع کرده بودند. جمعیتْ بی پناه، رنجور و ستم دیده، ولی آرام و بردبار بود. به دنبال اجرای یک برنامه ساختگی و شکستن شیشه یک بانک، ناگاه صدای رگبار گلوله به هوا برخاست. زن و مرد و کودک و نوجوان هدف گلوله ها بودند. با بلند شدن صدای گلوله، فریاد جمعیت هم برخاست. ندای «درودبرخمینی» و «لااله الا الله» خیابان را دربرگرفته بود. مردم فریاد می زدند: «ازجان خود گذشتیم با خون خود نوشتیم یا مرگ یا خمینی». و این فریادِ حمایت مردمی از جان گذشته بود از رهبری دینی مرجعی که با هدف رهایی آنان قیام کرده بود.[۷]

غروب خونبار

روزنوزدهم دی سال ۱۳۵۶، از صبحْ حوزه ها، مدارس، بازار و تقریباً همه شهر تعطیل بود. شهر قم را هاله ای از اندوه واعتراض و خشم پوشانده بود. این دیار خون و حماسه، غروبی خون بار را گذرانده بود و شب هنگام در سکوتی دردناک، غمی ر