پاورپوینت کامل امیر اصلاح (قتل امیرکبیر) ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امیر اصلاح (قتل امیرکبیر) ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امیر اصلاح (قتل امیرکبیر) ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امیر اصلاح (قتل امیرکبیر) ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

امیر اصلاح

امیرکبیر، از جمله مصلحان بزرگی بود که درد جامعه را درک کرده و رنج محرومان را با چشم خود دیده بود.از این رو، پس از رسیدن به مقام صدارت دردربار ناصرالدین شاه، تمام همّتش را برای رفع مشکلات و اصلاح امور جامعه به کار برد و از هیچ کوششی در این راه مقدّس دریغ نورزید.او با فساد درباریان مبارزه کرده ودردمندان وزجر کشیدگان را یاری رساند.وی تا حد توان مانع دخالت بیگانگان در امور کشور شده، زمینه پیشرفت وتوسعه جامعه را فراهم کرد. او کوشید تا مزدوران بیگانه را از وطن خویش رانده و ملت رنج دیده را از چنگ استعمار برهاند. امیرکبیر ثابت کرد که تعهد و تخصص دو بال رهایی کشور از قفس مستکبران جهان است.او به حقیقت امیراصلاح بود ومصلح کبیر.روحش شاد وراهش جاودان باد.

تولّد

میرزاتقی خان امیرکبیر، در روستای «هَزاوِه» از توابع شهرستان اراک دیده به جهان گشود. پدرش کربلایی محمّد قربان نام داشت وچون هَزاوِه در نزدیکی فراهان، زادگاه خانواده بزرگ قائم مقام فراهانی بود، کربلایی محمدقربان در زمان میرزا ابوالقاسم، قائم مقام دوم وصدراعظم محمد شاه، مسئولیت نظارت بر آشپزخانه صدر اعظم را بر عهده داشت و به این دلیل، میرزا تقی خان امیرکبیر نیز با خاندان قائم مقام در ارتباط بود.[۱]

محیط خاص تربیتی

میرزاتقی خان امیرکبیر در خانواده ای کم درآمد متولد شد واز قشر محروم جامعه به شمار می آمد.وی به اقتضای شغل پدرکه آشپز قائم مقام فراهانی بود، با اشراف زادگان و ثروت مندان نیز ارتباط داشت. چنین محیط خاصی برای تربیت فردی لایق و شکل گیری شخصیت جامع او بسیار مؤثر است؛ زیرا از یک سو با افراد محروم جامعه رفت و آمد داشته و با درد و رنج، خواسته ها و افکار آنان آشنا می شد و از طرفی نیز با طبقه مرفه و درباریان مرتبط بود و رفاه و آسایش آنان را از نزدیک مشاهده و به امور سیاست و کشور نیز آگاهی پیدا می کرد. امیرکبیر در چنین محیطی پرورش یافت و زمینه شکل گیری شخصیت و شکوفایی استعداد وی که به اعتراف دوست و دشمن، از نظر استعداد ومدیریت، در سطح نوابغ جهان قرار داشت، فراهم شد.[۲]

علاقه به تحصیل

امیرکبیر از کودکی به کسب علم و دانش علاقه فراوانی داشت. مرحوم اقبال آشتیانی، استاد فقید دانشگاه تهران، درباره هوش وعلاقه وی به تحصیل می نویسد:«دردروان کودکی، هنگامی که ناهار بچّه های قائم مقام را می آورد، پشت در اتاق می ایستاد و به کلمات معلّم که به بچه ها درس می آموخت، گوش می داد. یک روز قائم مقام از بچّه هایش درس می پرسید و آنان از عهده پاسخ بر نمی آمدند و میرزا تقی خان به آن سؤالات جواب درست داد. قائم مقام پرسید: این ها را از کجا آموخته ای؟ گفت: از پشت در اتاق. قائم مقام خواست به او جایزه بدهد، ولی میرزا تقی خان به گریه افتاد و گفت که به جای جایزه، به معلم دستور دهید که آن درس ها را به من هم بیاموزد. به این ترتیب، او مورد توجّه قائم مقام فراهانی قرار گرفت و دستور داده شد که معلم به او نیز درس بیاموزد».[۳]

آینده درخشان

میرزا تقی خان امیر کبیر با هوش و استعداد سرشار و نیز همّت و تلاش خود، توجه قائم مقام فراهانی را به خود جلب کرد. از این رو، قائم مقام نیز در هر فرصتی به تعریف و تمجید از وی می پرداخت. روزی نگاه به سیمای امیرکبیر کرد و گفت: «فرزند! در آینده، تو مشاغل بزرگی را عهده دار خواهی شد وروزی خواهد رسیدکه اگر خائنین ومغرضین مزاحم نشوند، کشتی طوفانی مملکت را از گرداب هلاکت و پریشانی نجات خواهی داد».[۴]

سفر به روسیه

امیرکبیر بعد از گذراندن کلاس های مختلف و کارآزمایی در محیط های سیاسی و نظامی کشور، به دلیل برخورد نیکو و آشنایی کامل به آداب معاشرت با مأموران خارجی، توجّه عباس میرزا، ولیعهد فتحعلی شاه را جلب کرده و او را بر آن داشت تا امیر را همراه هیأتی که به ریاست خسرو میرزا فرزند عباس میرزا به طرف روسیه عازم بوده بفرستد. هیأت اعزامی افزون بر انجام مأموریت، از مراکز علمی، صنعتی وفرهنگی روسیه نیز بازدید کردند. این سفر، روح حسّاس و اراده سازنده امیرکبیر را تحت تأثیر قرار داده و او را به فکر نجات، ترقی و تکامل کشور انداخت.[۵] وی پس از بازگشت از مأموریت، در اثر لیاقتی که از خود نشان داده بود، مورد توجه عباس میرزا قرار گرفت و به مقام وزارت نظام آذربایجان رسیده و ملقب به «وزیر نظام» گردید.[۶]

سفیر صلح

اززمان تشکیل دولت صفویه، به دلیل وجود اختلاف بسیار بین دو کشور ایران و عثمانی، جنگ های خونین فراوانی به وقوع می پیوست.در این میان، استعمارگران نیز با ظاهری خیراندیش به این اختلافات دامن زده، مانع اتحاد بین ایران و عثمانی می شدند. اواسط سلطنت محمدشاه، زمینه ای برای مذاکره بین دو کشور به وجود آمد. میرزاتقی خان امیرکبیر در رأس هیأتی عازم «اَرْزَنَهُ الرّوم» شد، تا با حضور نمایندگان روسیه و انگلستان، مذاکراتی برای برطرف شدن اختلاف انجام گیرد. مأموریت امیر چهار سال طول کشید و در این مدت، تحریکاتی از سوی دشمنان وی و مخالفان اتحاد دو کشور صورت می گرفت، ولی با وجود کارشکنی های مخالفان به ویژه استعمارگران، امیرکبیر توانست قراردادی به نفع ملّت ایران تنظیم کرده، به امضا برساند.[۷] یکی از نمایندگان انگلیسی حاضر در جلسه مذاکره می گوید: «میرزا تقی از تمام نمایندگان عثمانی، روسیه و انگلیس قابل ملاحظه تر بود و با هیچ یک قابل مقایسه نبود».[۸]

نخستین اقدام ضد استعماری

پس از مرگ محمدشاه، ولیعهد او ناصرالدین میرزا که در تبریز به سر می برد، درباره تأمین بودجه سفر و تجهیز لشکر همراهش، با میرزا تقی خان امیرکبیر که در آن زمان وزیر نظام تبریز بود، مشورت کرد. امیرکبیر برخلاف کارگزاران گذشته، برای تأمین بودجه به یک مقام خارجی متوسل نشد، بلکه از یک تاجر تبریزی پول گرفت[۹] و به این ترتیب، رسماً مبارزات خود را بر ضد استعمار آغاز کرد. وی در این سفر که همراه ناصرالدین شاه بود، در یک اقدام ضد استعماری دیگر گفته بود: «برازنده یک دولت مستقل نیست که اصلاح امور ملّت خود را، به دست کارگزاران دولت خارجی بسپارد و این حق را از خویش سلب کند».[۱۰]

حُسن اداره

هنگام حرکت ناصرالدین شاه از تبریز به تهران، امیرکبیر برای ایجاد نظم و جلوگیری از تجاوز نظامیانی که به خودسری و زورگویی خو گرفته بودند، فرمان اکیدی صادر کرد مبنی بر این که نباید به هیچ کس و به ویژه روستاییان، کم ترین آزاری برسد و دیناری از کسی گرفته شود. اگر اسب یکی از نظامیان در مزرعه روستاییان دیده شود، آن اسب به صاحب مزرعه داده خواهد شد. با تعدّی یکی از همراهان شاه به مردم، تجاوز کننده بی درنگ مجازات خواهد شد و فرمان هایی از این قبیل. با اجرای کامل این بخش نامه، چنان نظمی در اردوی همراه شاه به وجود آمد که در تاریخ مسافرت های شاهان قاجار سابقه نداشت. پس از این سفر، ناصرالدین شاه امیرکبیر را به طور رسمی به لقب «امیر نظامی» منصوب کرده و از آن به بعد، امیر با سمت رسمی «امارت نظام» به اداره همراهان شاه ادامه می داد.[۱۱]

احراز مقام صدارت

پس از مرگ محمدشاه، ناصرالدین شاه در مسیر تبریز به تهران، در بیستم ذیقعده سال ۱۲۶۴ق، به روستای یافت آباد در غرب تهران رسید. پس از آن با تشکیل جلسه ای، بزرگان، اشراف، درباری ها وسران کشور، به حضور او رسیده و عرض ارادت کردند. ناصرالدین شاه، در آن مجلس، به میرزا تقی خان امیرکبیر توجه مخصوص کرد و بدین ترتیب، کسانی که منتظر احراز مقام صدارت بودند، مأیوس شدند. روز بعد شاه وارد تهران شد و بی درنگ فرمان «صدارت عظما» را به همراه لقب «اتابک اعظم» به نام امیرکبیر صادر کرد. پس از آن، میرزا تقی خان با سمت نخست وزیر به اداره امور کشور پرداخت.[۱۲]

اصلاح داخلی

در طول تاریخ، راه و رسم استعمارگران، این بوده که پیش از هر چیز، دستگاه رهبری کشور را به فساد می کشند و بعد زمینه را برای غارت ثروت و منابع کشور آماده می سازند؛ زیرا آنان می دانند که اگر کادر رهبری کشوری سالم باشد، روابط خارجی آن کشور نیز به نفع ملت تنظیم شده و اجازه غارت و چپاول را به بیگانگان نمی دهند. از این رو، امیرکبیر در ابتدای صدارت، به مبارزه مستقیم با استعمارگران نپرداخته و با زیرکی تمام، اصلاحات اساسی را از دستگاه سلطنتی و داخل کشور آغاز کرد.[۱۳]

حفظ تمامیت ارضی

در زمان حکومت محمدشاه، بر اثر بی لیاقتی میرزا آقاسی صدراعظم وقت، هرج و مرج و ناامنی سراسر کشور را فرا گرفته و در بیش تر شهرها، خان ها با حمایت استعمارگران، به مردم ظلم می کردند. پس از مرگ محمدشاه، بربی نظمی و ناامنی کشور افزوده شد. در چنین وضعیتی، کشوری بدون ارتش منظم و قوی برای ایجاد آرامش، و نیز خزانه ای خالی از بودجه به دست امیرکبیر افتاد، ولی وی با اراده ای پولادین وعزمی آهنین برای مهار شورشیان و سرکوب تجزیه طلبان وحفظ تمامیت ارضی کشور از هیچ اقدامی کوتاهی نکرد. امیرکبیر در اندک زمانی، تمام شورش های جنوب و فارس را سرکوب و در سیستان و بلوچستان آرامش برقرار ساخت. وی با تدبیر و درایت کم نظیر، خراسان را از تجزیه نجات داد و به این ترتیب، تمامیت ارضی کشور را حفظ کرده و امنیت و آرامش را برقرار ساخت.[۱۴]

تقویت اوضاع اقتصادی

در زمان فتحعلی شاه، اوضاع اقتصادی ایران به دلیل جنگ های طولانی با روس، بسیار وخیم و نامناسب بود. با روی کار آمدن محمدشاه و سوء استفاده میرزا آقاسی صدراعظم او، وضع مالی کشور بدتر شد. پس از مرگ محمد شاه، امیرکبیر برای بهبود وضع اقتصادی کشور، سیاستی بر پایه افزایش قدرت مالی دولت و تقویت اقتصاد ملّی به کار برد. او در