پاورپوینت کامل سال روز شهادت سرلشکر منصور ستّاری ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سال روز شهادت سرلشکر منصور ستّاری ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سال روز شهادت سرلشکر منصور ستّاری ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سال روز شهادت سرلشکر منصور ستّاری ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

ولادت

سرلشکر شهید منصور ستاری، در سال۱۳۲۷ در یکی از روستاهای اطراف قرچک ورامین به نام ولی آباد – روستایی که پدرش آن را ساخت – دیده به جهان گشود. پدرش، مرحوم حاج حسن، شاعری فاضل بود که دیوانی از او به نام ماتمکده عشّاق به یادگار مانده است. شهید ستاری، نُه ساله بود که با فوت پدر، زندگی پرتلاطم خویش را آغاز کرد. او از گذرگاه های سخت زندگی گذشت و اتّکای به نفس و اعتماد به خود را آموخت. زمانی که آن شهید سعید به شهادت رسید،سکان فرماندهی نیروی هوایی ارتش را در دست داشت که خود، آن را با ابتکار وقوّه خلاقه اش درطول جنگ تحمیلی فعّال نگه داشته و پس از آن نیز بازسازی کرده بود.[۱]

دوران تحصیل

شهید منصور ستاری، دوران ابتدایی را در مدرسه ولی آباد ورامین و دوران متوسطه را در روستای باقرآباد به پایان رسانید. وی در طول دوران تحصیل، همواره یکی از شاگردان ممتاز کلاس به شمار می رفت. شهید ستاری پس از دریافت دیپلم متوسطه، در سال ۱۳۴۶ وارد دانشکده افسری شد و پس از پایان دوره دانشکده، به درجه ستوان دومی نایل آمد. در سال۱۳۵۰ برای گذراندن دوره علمی کنترل را دار، به کشور آمریکا اعزام شد و پس از گذراندن دوره یک ساله، در سال ۱۳۵۱ به ایران بازگشت و به عنوان افسر کنترل شکاری نیروی هوایی، مشغول به کار شد.او در سال ۱۳۵۴در کنکور سراسری شرکت کرد ودر رشته برق والکترونیک پذیرفته شد. تعدادی ازواحدهای دانشگاهی را گذرانده بود که با پیروزی انقلاب اسلامی و شروع جنگ تحمیلی، تحصیل را کنار گذاشت وهم دوش دیگر مردم، به پاسداری از دستاوردهای انقلاب پرداخت.[۲]

عشق به تحصیل

تیمسار شهید منصور ستاری، پس از اتمام دوره دبستان و راهنمایی، برای ادامه تحصیل مجبور بود که به دِه دیگری که تقریباً هفت کیلومتر با ده خودشان فاصله داشت، برود. او باید تمام راه را پیاده طی می کرد. شهید ستاری در مورد سختی آن دوران می گوید: «سال هایی که به مدرسه می رفتم، سال های سختی بود. آن سرمای طاقت فرسا که تا مغز استخوان نفوذ می کرد را فراموش نمی کنم. یادم می آید بورانِ بسیار شدیدی بود. کفش مناسب نداشتم. همیشه کتانی برایم می خریدند و مجبور بودم حدود یک سال را با آن بگذرانم. در بین راه تنگه ای بود. وقتی وارد تنگه شدم، باد توی آن پیچید و مرا چون تکه کاغذی به هوا بلند کرد و درون برف انداخت. مقداری میان برف ها فرو رفتم. کم کم احساس بی هوشی می کردم. ولی بالاخره چنگ انداختم و خودم را بالا کشیدم و با زحمت فراوان خود را به باقرآباد رساندم و درِ خانه یکی از آشنایانمان را که زدم، دیگه چیزی نفهمیدم. آن ها مرا به خانه برده و زیر کرسی گرم کرده بودند تا این که بعد از یکی دو ساعت، به هوش آمدم. البته بعداً تمام ناخن های پایم به خاطر سرمای شدید، سیاه شدند و ریختند».[۳]

شهید ستاری از زبان استاد

معلمِ شهید ستاری در مورد ویژگی های بارز ایشان می گوید: «وی در فن نگارش، توانایی بسیار خوبی داشت. انشاهایی که می نوشت، واقعاً نمونه بود. من برای نگارش فقط فرمول را می گفتم او دقیقاً آن را اجرا می کرد. منصور بسیار امین بود. روزی به او گفتم: منصور جان! امروز زحمت بکش دفتر کلاس را ببر خانه، بررسی کن ببین شاگرد اوّل کلاس کیست تا هفته آینده او مُبصر کلاس باشد. با وجود این که ممکن بود خودش شاگرد اوّل باشد، ولی طوری محاسبه می کرد که شاگرد دوم محسوب شود، تا یک وقت کوچک ترین حقّی از کسی ضایع نشود».[۴]

مسئولیت ها

تیمسار منصور ستاری، افسری مؤمن، متعهد، شجاع، آگاه، تیزهوش و کاردان بود. او طرح ها و ابتکارهای زیادی در تجهیز سیستم های راداری و پدافندی به اجرا گذاشت که در طول جنگ تحمیلی، توان نیروی هوایی را در سرنگونی هواپیماهای متجاوز دشمن دو چندان کرد.

وی به علّت فعالیت های بیش از حدّی که در اجرای طرح های جنگی از خود نشان داد، درسال ۱۳۶۲ به سِمَت معاونت عملیات فرماندهی پدافند نیروی هوایی منصوب شد. طرح ها و برنامه هایی که شهید ستاری ارایه می داد، بسیار منطقی، عملی، کاربردی و مؤثر بود. از این رو، در سال ۱۳۶۴ به عنوان معاوت طرح و برنامه نیروی هوایی برگزیده شد و به علّت لیاقت، کاردانی و شایستگی که از خود نشان داد، در بهمن ماه سال ۱۳۶۵ با درجه سرهنگی، به سمت فرماندهی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب شد و تا هنگام شهادت، عهده دار این مسئولیت بود.[۵]

ایجاد دانشکده خلبانی

دانشکده خلبانی که از ۳۳ سال پیش در ایران تأسیس شده بود، دانشجویان را با مدرک دیپلم پذیرش می کرد و پس از یک دوره آموزش کوتاه مدت، آن ها را برای گذراندن دوره آموزش هواپیمای جت به خارج از کشور اعزام می کرد. شهید ستاری از این وضع راضی نبود و اصرار داشت که باید از زمانی که دانشجو پذیرفته می شود، تا زمانی که نشان خلبانی می گیرد، در داخل کشور آموزش ببیند. بنابراین، با همّت وتلاش فراوان و با کمک دوستان، برای ایجاد دانشکده خلبانی دست به کار شد و آن را به شکل نظام دانشگاهی در آورد. تیمسار ستاری بسیاری از طرح ها و ایده ها را خود ارایه می داد و با همّت بلند، بیش تر کارها را خودش به عهده می گرفت، به طوری که پس از برگزاری ۱۰۶ جلسه مشترک با وزارت فرهنگ و آموزش عالی، سرانجام طرح تأسیس دانشکده تصویب شد.[۶]

جبران کمبود در تعلیم

درسال ۱۳۵۴ با وجود هواپیماهای پیشرفته در نیروی هوایی، مستشاران آمریکایی هواپیمای دو نفره جت آموزشی (تی – ۳۳) را از خدمت نیرو خارج کردند.این هواپیماها، سال ها بلا استفاده در کنار باندهای پرواز افتاده بودند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و قطع رابطه با آمریکا، برای آموزش فن خلبانی در نیروی هوایی، دانشکده پرواز تأسیس شد. در دوران جنگ، با وجود تحریم تسلیحاتی ایران از سوی شرق و غرب، نیروی هوایی قادر به تهیه هواپیمای جت آموزشی برای دانشجویان خلبانی نبود. این کمبود، در روند تعلیم دانشجویان محسوس بود. با انتصاب تیمسار ستّاری به فرماندهی نیروی هوایی، ایشان تصمیم گرفت این هواپیماها را پس از گذشت دوازده سال، دوباره به رده پروازی در بیاورد و از آن ها برای آموزش دانشجویان خلبانی استفاده کنند. او با جدیت، تلاش و شجاعتی که از خود نشان داد، سرانجام توانست به این مؤفقیت دست و به اخلال ایجاد شده در روند تعلیم دانشجویان پایان بدهد.[۷]

خودکفایی، اوّلین هدف

هواپیماهای ترابری (سی – ۱۳۰) به علت تحریم اقتصادی از سوی کشور سازنده آن، یعنی آمریکا، در طول جنگ با کمبود قطعه مواجه شده بود. از جمله این قطعه ها، شاسی چرخ جلو این هواپیما بود که برای تعمیر و