پاورپوینت کامل نشان استقلال (روز جهانی نابینایان) ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نشان استقلال (روز جهانی نابینایان) ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نشان استقلال (روز جهانی نابینایان) ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نشان استقلال (روز جهانی نابینایان) ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

روز عصای سفید

در سال ۱۳۲۹ش، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد، یونسکو و شورای جهانی نابینایان، در جلسه ای مشترک، قانون عصای سفید را بررسی و تصویب، و روز ۲۳ مهرماه (۱۵ اکتبر) را روز جهانی عصای سفید یاروز جهانی ایمنی نابینایان اعلام کردند. تدوین کنندگان قانون عصای سفید یک ریاضی دان و یک وکیل به نام های ناول پری و جاکوبستن بروک بودند.[۱] قانون عصای سفید تصویری جدید از نابینایان رادر جامعه ترسیم می کند و از افراد نابینا می خواهد به منظور حمایت از منافع خود، از تمام مفاداین قانون آگاه باشند. در میان وسایل کمک حرکتی نابینایان، می توان عصای سفید را به عنوان پرچم استقلال آن ها به شمار آورد. این روز بزرگ و عزیر را به همه روشن دلان میهن اسلامی تبریک می گوییم.

اولین آموزشگاه ها

از آموزش منظم معلولان بینایی و همراه سازی آنان با جامعه تا ۲۰۰ سال پیش، اطلاعی در دست نیست. به تدریج با انجام فعالیت های پراکنده، به آموزش معلولان بینایی توجه شدو در این راه کشورهایی مانند فرانسه، آمریکا، انگلستان، ژاپن، مصر و هند پیشگام بودند. «والنتین هویی» آموزگار فرانسوی اولین آموزشگاه را در سال ۱۷۸۴م، تأسیس کرد. وی ابتدا حروف برجسته را برای بهره مندی نابینایان ابداع نمود. بعد از او، «راشتن» ۷ سال بعد، در لیورپول انگلستان مدرسه ای برای کودکان نابینای تهی دست تأسیس کرد. در آمریکا نیز توجه به کودکان نابینا از سال ۱۸۲۶م آغاز شد.[۲]

آموزشگاه های مصر، هند و ژاپن

در سال ۱۳۴۹ش، دانشگاه «الازهر» مصر نقش تعیین کننده ای در پایه ریزی آموزش و پرورش نابینایان داشت. در هند آموزش و پرورش کودکان نابینا ابتدا از سوی روحانیان مذهبی مورد توجه قرار گرفت و پیشرفت های قابل ملاحظه ای درآموزش و پرورش نابینایان آن کشور صورت گرفت. اولین مدرسه نابینایان در هند، در سال ۱۸۷۷م تأسیس شد که امروزه آن را به نام مؤسس آن، «شارپ» می نامند. در ژاپن آموزش و پرورش کودکان معلول با سرمایه گذاری اولیه مردم آغاز شد و سپس با کمک دولت ادامه یافت و امروزه از وضعیت مطلوبی برخوردار است.[۳]

آموزشگاه های ایران

اولین مرکز حمایتی و آموزشی نابینایان ایران در سال ۱۲۹۹ش، در تبریز ایجاد شد. فعالیت مؤسسه مذکور تا سال ۱۳۱۹ش ادامه یافت. در آن سال به علت آغاز جنگ جهانی دوم، این آموزشگاه تعطیل شد. درسال ۱۳۳۰ش آموزشگاه نور آیین اصفهان برای تعلیم و تربیت دختران نابینا دایر گردید. حدود ده سال بعد نخستین مرکز آموزش نابینایان تهران، در سال ۱۳۲۸ ش در خیابان ری با عنوان کانون کار و آموزش رودکی تأسیس شد. فعالیت های آموزشی و حرفه ای آموزشگاه مشتمل بر کلاس های ابتدایی و کلاس های حرفه آموزی از قبیل موسیقی، زیلوبافی و حصیربافی بود. در این آموزشگاه در حدود یکصد دختر و پسر دوازده تا هیجده ساله تحت آموزش و نگهداری قرار گرفتند.[۴]

علل بروز نابینایی

علل بروز معلولیت بینایی در نقاط مختلف جهان متفاوت است. رایج ترین علل آن در کودکی، عفونت های ویروسی پیش از تولد و بد شکلی های چشمی است. در جهان در حال توسعه، یعنی آفریقا، آسیا و آمریکای جنوبی، رعایت نکردن بهداشت و مراقبت های نخستین مانند واکسیناسیون، استفاده از آنتی بیوتیک ها و تغذیه نامناسب، عوامل مهمی در شیوع بیماری هایی است که به آسیب بینایی می انجامد. عفونت هایی مانند مِننژیت، می تواند سبب آسیب دیدگی مسیرهای بینایی به مغز می شود. از دیگر عوامل مهم ایجاد معلولیت بینایی، بیماری های ناشی از عوارض پیش از تولد یا در هنگام تولد است. ضربه های ناشی از حوادث رانندگی یا جراحت ناشی از اصابت گلوله، می تواند به خونریزی و آسیب دیدگی شبکیه بینجامد و در نهایت به نابینایی انسان منجر گردد.[۵]

پیش گیری از بروز نابینایی

بر اساس آخرین آمار سازمان بهداشت جهانی، درحال حاضر در سراسر دنیا بیش از ۴۲ میلیون نفر نابینا وجود دارد که از این تعداد، در حدود ۵/۱ میلیون نفر را کودکان تشکیل می دهند. کشف و اصلاح زود هنگام مشکلات بینایی، می تواند برای آموزش رفتار مناسب، یادگیری و بهبود عملکرد تحصیلی و همچنین پیش گیری از نابینایی مفید باشد. پیش گیری به ویژه برای کودکان که سراسر عمر خود را نابینا خواهندبود، اهمیت زیادی دارد. از راه برنامه های ارزیابی در مدارس و روستاها می توان کودکان و بزرگ سالان مبتلا به بیماری های چشمی را در نخستین مراحل بیماری شناسایی، و داروها و ویتامین های لازم را تجویز کرد یا آن ها را به مراکز چشم پزشکی معرفی نمود.[۶]

رعایت نکات ایمنی در جلوگیری از نابینایی

بسیاری از کارها و مکان ها دردرون خانه و اطراف آن، مناسب ایجاد آسیب های بینایی هستند. پیروی از برخی نکات ایمنی، در پیش گیری از وارد آمدن صدمه های چشمی به افراد خانواده کمک می کند. برای مثال، نصب پرده و چراغ در راه پله ها، پوشاندن لبه های تیز مبلمان، هماهنگ سازی اسباب بازی کودکان با توانایی آن ها، پرهیز از به کار بردن اسباب بازی های دارای لبه برنده و نوک تیز، اجتناب از به کار بردن اسباب بازی های پرتاب شونده و شلیکی مثل تیر و کمان، ترقه و…برای کودک و تعمیر و تعویض اسباب بازی های شکسته و نیز استفاده از عینک های مخصوص به هنگام انجام دادن کارهای باغبانی، سم پاشی و کود دادن، نقش بسیار مهمی را در پیش گیری از نابینایی ایفا می کند.

وسایل کمک حرکتی

بیش تر مردم برای رفتن از محلی به محل دیگر، از نشانه ها و علامت های راهنما استفاده می کنند. این نشانه ها، نقشه های ذهنی و جهت یابی ما در خصوص محیط اطرافمان را شکل می دهد. فردِ مبتلا به معلولیت بینایی، به طور معمول یاد می گیرد که از موانع موجود در جامعه و محیط اطراف بپرهیزد. آموزش تحرک و جهت یابی، به این افراد کمک می کند تا به طور مستقل به رفت و آمد بپردازند. هدف از این آموزش این است که افراد مبتلا به معلولیت بینایی بتوانند به هر محیطی اعم از آشنا یا ناآشنا وارد شوند و با استفاده از آمیخته ای از مهارت های تحرک و جهت یابی، عملکردی آرام، بی خطر، متناسب و مستقل داشته باشند. برای تحرک و جهت یابی، استفاده از راهنمای بینا، حرکت به کمک عصا و استفاده از وسایل کمک حرکتی الکترونیکی متداول است.[۷]

ورزش و نابینایی

ورزش به تحول هر چه بیش تر شخصیت، خودسازی و ارتباط نابینایان با افراد بینا کمک کرده و انزواطلبی و عدم تحرک ناشی از نابینایی را کاهش می هد. ورزش با تأثیر گذاری بر روح و روان افراد، موقعیت مناسب تری را برای انجام وظایف و مسئولیت های فردی و اجتماعی فراهم می آورد. نابینایان برای سازگاری با محیط و تسلط بر واکنش های درونی خود، باید به فعالیت های پرورشی بپردازند. ورزش و بازی، نقش مؤثری در ایجاد هماهنگی بین اندام ها، موزونی حرکات، شناخت جهت های مختلف و تمرکز، بر عهده دارد. از آن جا که بسیاری از افراد مبتلا به معلولیت بینایی به شرکت در فعالیت های ورزشی – تفریحی و سرگرم کننده تمایل ندارند، لازم است دسترسی به امکانات ورزشی مناسب برای آنان ساده بوده و اطرافیان، آنان را به مشارکت در این گونه فعالیت ها تشویق کنند.

اشتغال نابینایان

اولین قدم عملی در اشتغال نابینایان، مصوبه شوارای انقلاب اسلامی در بهمن ماه ۱۳۵۸ است که در آن، استخدام نابینایان برای شانزده رشته شغلی مجاز شده و دراولویت قرار گرفته است. شغل هایی هم چون آموزگاری، دبیری، روزنامه نگاری، روابط عمومی و تحقیقات، کارگر ساده بسته بند، مشاور حقوقی و… از شمار این مشاغل اند.[۸] به طور کلی در مورد اشتغال نابینایان باید توجه داشت که برخی از این افراد، با داشتن شغل و حرفه، در بزرگ سالی و بر اثر حادثه بینایی خود را از دست داده و ناگزیر شغل خود را رها کرده اند. بنابراین، دست یابی به شغل جدید، به آموزش هایی خاص نیاز دارد. البته نیاز به اشتغال نابینایانی که معلولیت آنان به زمان تولد یا اندکی پس از آن مربوط می شود، از ابتدا و بر اساس محدودیت بینایی آنان پایه گذاری می گردد.

جامعه و نگرش به افراد نابینا

نگرش جامعه به روشن دلان و هم چنین برداشت آنها از خود که به طور طبیعی از برخورد جامعه و فرهنگ حاکم متأثر است، نقش بسیار مهمی در چگونگی تشکیل انگیزه ها و توسعه و رشد استعدادهای افراد نابینا دارد. بنابراین، جامعه، مدرسه و خانواده، مسئو