پاورپوینت کامل رحلت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رحلت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رحلت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رحلت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

گواهی مأذنه های تیره پوش

زمزمه تلخ غروب

عقده های مسمومِ نفاق، در شریان بیست و هشتم صفر جاری است. زمزمه تلخ غروب پیرامون ۶۳ سال تابندگی پیچیده است؛ کنار ۶۳ سال ترکیبی از «دعوت»، «هجرت» و «جهاد». بغض های فضایل می چکد. مدینه، پیام رسان سوگ است و کوچ. رسالت مساجد، تبلیغ حزن است و تعزیت. با نفوذ غم در ساعات متبرک شریعت، نی ناله ها غمگنانه سروده می شوند.

امروز یثرب، نام قدیم زخم خوانده می شود و مدینه جُز سوختن نمی شناسد. ارکانِ اشک در لرزان ترین صورت دیده می شود. امروز بیست و هشتم صفر است. روبه روی لحظه های واپسین پیامبر، فرشته مرگ با تمامِ ادب پیش می رود و از والا فرستاده خدا که همچنان در فکر امت خویش است، چنین درخواستی می شنود: «امت من ضعیفند و تاب سختی جان کندن را ندارند. سختی آنها را به جان من بگذار».[۱]

نگرشی بر نمونه وصیت های پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله

یا علی شَرُّ الناس مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنیاهُ و شَرٌ مِنْ ذلک مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنیا غیرهِ.

ای علی! بدترین مردم کسی است که آخرت خود را به دنیای خود بفروشد و بدتر از او کسی است که آخرتش را به دنیای دیگر بفروشد.[۲]

یا علی إذا ماتَ الْعَبدُ قالَ النّاسُ: ما خَلَّفَ؟ فَقالَتِ الْمَلائِکهُ: ما قَدَّمَ.

ای علی! هنگامی که بنده خدا از دنیا برود، مردم گویند: چه ارثیه ای به جای گذاشته است؟ و فرشتگان گویند: چه آورده است؟[۳]

یا عَلی طوبی لِصورَهٍ نَظَرَ اللّه إلیها تَبْکی علی ذَنْبٍ لَمْ یطَّلِعْ عَلی ذلک الذَّنْبِ أَحَدٌ غَیرُ اللّه.

ای علی! خوشا به حال آن چهره ای که خداوند بر آن نظر افکند و او بر گناهی بگرید که هیچ کس جز خداوند از آن گناه آگاه نیست.[۴]

قُلِ الحَقَّ وَ إنْ کانَ مُرّاً.

حق را بگو، اگر چه تلخ باشد.[۵]

یا أباذر إغْتَنِمْ خَمساً قَبْلَ خَمسٍ: شَبابَک قَبلَ هِرَمِک و صِحَّتِک قَبْلَ سُقْمِک و غِناک قَبْلَ فَقْرِک و فِراغَک قَبْلَ شُغْلِک وَ حَیاتَک قَبْلَ مَوتِک.

ای اباذر! پنج چیز را پیش از رسیدن پنج چیز غنیمت بدان: جوانی را پیش از پیری؛ سلامت را پیش از بیماری؛ بی نیازی را پیش از فقر و نداری؛ فراغت را پیش از گرفتاری و زندگی را پیش از مردن.[۶]

یا اباذر ما مِنْ شی ءٍ اَحَقُّ بِطولِ السِّجْنِ مِنَ اللِّسانِ.

ای اباذر! هیچ چیزی چون زبان، به زندانی شدنِ طولانی سزاوارتر نیست.[۷]

به عبداللّه بن عباس فرمود: «بر تو باد که پیوسته ملازم دوستدار علی بن ابی طالب باشی».[۸]

به خالد بن زید فرمود: «بپرهیز از کاری که ناچاری از آن عذرخواهی کنی».[۹]

مرگ و آخرت از دید پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

رسول اعظم صلی الله علیه و آله هنگام خبر دادن از قیامت، مانند کسی است که با احساس خطر، از حمله ناگهانی سپاه نیرومند و مسلح خصم بداندیش گزارش می دهد.[۱۰] به اصحابش زیاد سفارش می کرد که به یاد مرگ باشند.[۱۱] می فرمود: «قیامت، صبح و شام با شماست!»[۱۲]

گاه در کنار قبرها چنان می گریست که لباسش تَر می شد و به حاضران می فرمود: «برادران من! برای چنین روزی خود را آماده کنید.»[۱۳]

این دل سوزی ها در مورد رویارویی با مسئله حساسِ مرگ و قیامت، مؤمنان واقعی را از الطاف پیامبر بهره مند می سازد. امام صادق علیه السلام فرمود: «مؤمن در وقت مرگ، چشمش اشک آلود می شود و آن هنگامی است که چشم او به پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله می افتد. آیا شما ندیده اید هرگاه کسی چشمش به محبوب خود بیفتد که سال ها در فراق او به سر برده است، بی اختیار گریه می کند».[۱۴]

علی علیه السلام در سوگ پیامبراعظم صلی الله علیه و آله

امام علی علیه السلام هنگام غسل دادن و کفن کردن پیامبر، اندوه جان کاه از دست دادن برگزیده هستی و زبده وجود را چنین بیان می کند: «ای رسول خدا! جان عزیزانم فدای تو باد که با رحلتت، رشته نبوت و اخبار آسمانی گسسته شد که هرگز با مرگ جز تو نگسسته بود. تو آن گوهر یک دانه ای که با فقدانت، دیگر غمی گران نیاید».[۱۵]

امیرمؤمنان علیه السلام کنار قبر رسول خدا صلی الله علیه و آلهو هنگام دفن او نیز ژرفای این فاجعه و طاقت سوز بودن این مصیبت را با داغ داری تمام تعبیر می کند: «صبر، زیباست مگر در فقدان تو و بی تابی ناپسند است مگر در سوگت. مصیبتِ درگذشت تو بسیار عظیم و مصیبت های قبل و بعدت، در مقایسه با این عزا بسیار کوچک است».[۱۶]

علی علیه السلام در یکی از خطبه های بی همتای خویش چنین به سوگ می نشیند: «اگر ما را به شکیبایی امر و از زاری کردن منع نکرده بودی، آن قدر بر تو می گریستیم که چشمانمان خشک شود. با این حال، کسی نمی تواند مرگ را باز گرداند و آن را دفع کند. پدر و مادرم فدایت باد! ما را نزد پروردگار خویش یاد کن و به خاطر بسپار».[۱۷]

رحلت پیامبر، آغازی دیگر

یکی از پی آمدهای رحلت پیامبراسلام، قطع شدن وحی و پیامبری است. حقایق وحی و معارف عظیم قرآن مبین، همگی بر سینه دریایی حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرود آمد و دیگر این باب بسته شد؛ دری که خداوند به واسطه گشوده شدنش بر مؤمنان منّت نهاد و آن را نعمتی عظیم دانست.[۱۸]

اگرچه با رحلت جان سوز رسول خدا صلی الله علیه و آله، وحی پایان یافت، ولی تعلیم حقایق وحی و دین هنوز در میانه راه بود. البته به برکت وجود پیامر خاتم صلی الله علیه و آله، مردمان دوره رسالت از عمق تاریکی و جهالت پیش از اسلام خارج شدند، ولی هنوز راه نرفته باقی بود.

بنابراین، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، ادامه این تعلیم نیمه تمام را به وصی خود سپرد تا وظیفه تبلیغ دانش سترگی را که از رسول خدا صلی الله علیه و آله دریافت کرده بود، ادامه دهد.[۱۹] در حقیقت، کلید ورود به دانش های مهم نبوی، در دستان امام معصوم نهاده شد. این همان فرمایش گهربار پیامبر در کلام فردوسی است: «که من شهر علمم، علی اَم در است».

ویژگی های عبرت آموز پیامبراعظم صلی الله علیه و آله

گفتار رسول خدا صلی الله علیه و آله شمرده و آهسته بود.[۲۰]

گریه آن حضرت یا بر «میت» یا بر «امت» یا از «خوف خدا» بود.[۲۱]

خنده رسول خدا صلی الله علیه و آله جز لبخند نبود.[۲۲]

رسول خدا صلی الله علیه و آله هرگز طعامی را نکوهش نکرد. اگر دوست داشت، می خورد و اگر دوست نداشت، رها می کرد، ولی بر دیگران حرام نمی فرمود.[۲۳]

چیزی از دنیا برای رسول خدا صلی الله علیه و آله خوش تر از آن نبود که در دنیا، گرسنه و از خدا ترسان باشد.[۲۴]

پیامبر هرگز «عطر» را رد نمی کرد.[۲۵] خرج خوش بویی ایشان از مخارج غذایشان زیادتر بود.[۲۶]

رسول خدا صلی الله علیه و آله چون فضیلتی از فضیلت های خود را به زبان می آورد، می فرمود: با داشتن این فضیلت، فخری نمی فروشم.[۲۷]

به هر خانه ای که وارد می شد، همان دمِ در می نشست.[۲۸]

فروتنی

برای مشتاقانِ الگوپذیر، جذابیت های رفتاری پیامبر فراوان است. با کاوش در متون کهن، از نثرهای دل نشینی در مورد نیک خویی استوارترین نامِ آفرینش بهره مند می شویم. برای نمونه، فروتنی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آلهاین گونه نگاشته شده است: «و میان یاران خود نشستی و با ایشان آمیخته چنان شدی که یکی از ایشان است. پس اگر غریبی بیامدی، او را از میان ایشان نشناختی تا آن گاه که بپرسیدی. گفته شد: تکیه زده تناول فرمای که آن بر تو آسان تر باشد. پس «سر» نشیب کرد تا آنکه نزدیک بود که پیشانی او بر زمین رسد. پس گفت: بل چنان خورم که بنده خورد و چنان نشینم که بنده نشیند».[۲۹]

رسول گرامی اسلام در زمینه فروتنی می فرماید: «هر که برای خدا فروتنی کند، خدا او را بالا بَرَد و هر که تکبر ورزد، خدا او را پست کند.»[۳۰] نقل است: «ابهت پیامبر، یک اعرابی را گرفت و زبانش به لکنت افتاد. پیامبر با دیدن این حالت او ناراحت شد و در آغوشش گرفت و فرمود: آرام بگیر، از چه می ترسی؟ من از حاکمان ستمگر نیستم. من پسر آن زنی هستم که با دست خویش از پستان گوسفند شیر می دوشید، من مثل برادرِ شما هستم».[۳۱]

توجه به کودکان

پیامبراعظم صلی الله علیه و آله می فرماید: «فرزندان خود را گرامی شمارید و نیکو تربیتشان کنید.»[۳۲] فردی در محضر پیامبر گفت که من هرگز کودک خود را نبوسیده ام. پیامبر فرمود: «این نشانه قساوت توست.»[۳۳] همچنین از دید پیامبر، تبعیض روا نداشتن در مورد فرزندان تا آن اندازه اهمیت دارد که می فرماید: «خداوند دوست دارد میانِ فرزندان خود حتی در بوسیدن آنها، به عدالت رفتار کنید».[۳۴] ظرافت روحی پیامبر اسلام سبب می شد خردسالان از توجه خاصِ ایشان بهره مند شوند. نمونه های اثرگذارِ فراوانی در این زمینه در تاریخ آمده است. از جمله اینکه آن حضرت چون کودکان انصار را می دید، بر سرِ ایشان دست می کشید و به آنها سلام می کرد و برای ایشان دعا می کرد.[۳۵] چون در نماز می شنید که طفلی گریه می کند، نماز خویش را خلاصه می کرد تا مادرش به او رسیدگی کند.[۳۶]

انفاق

در مورد جایگاه خدمت رسانی به مستمندان از دید پیامبر والامقام اسلام، با حکایاتی از این دست روبه رو می شویم.

عایشه می گوید: روزی گوسفندی را ذبح کردیم و پیامبر، تمامِ قسمت های گوشت را به دیگران انفاق کرد و تنها کتفی از آن باقی ماند. من به پیامبر عرض کردم: از گوشت گوسفند، تنها کتف آن باقی ماند، ولی حضرت فرمود: «هر آنچه انفاق کردیم، باقی است جز این کتف.»[۳۷] این بیان شریف، با آن آیه نورانی قرآن هماهنگ است که می فرماید: «آنچه نزد انسان است همه از بین خواهد رفت، ولی آنچه نزد خداوند است، برای همیشه باقی است».[۳۸]

زندگی بدون تجمل

روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله پس از ورود به خانه دخترش، فاطمه علیهاالسلام به سرعت بازگشت و در بیان علت فرمود: «پرده ای در خانه اش و یک جفت دست بند در دستش دیدم. از این آثار تجمل نگران شدم». حضرت فاطمه علیهاالسلاموقتی علت را دانست، پرده و دست بند را برای پدر بزرگوارش فرستاد تا آنها را به فردی نیازمند بدهد.[۳۹]

امام باقر علیه السلام فرمود: «به راستی رسول خدا صلی الله علیه و آله درهم و دینار و بنده و کنیز و گوسفند و شتری به جای نگذاشت و روزی که از دنیا رفت، زِرِه او نزد یکی از یهودیان مدینه در برابر بیست صاع جو که برای خرجی خانواده اش قرض گرفته بود، گرو بود».[۴۰]

کرد اختیار فقر و به فقر افتخار کرد

با آنکه گنج حق، همه مالِ محمد است[۴۱]

اهلی شیرازی

نهی از تصرف بیت المال

منش قاطعانه پیامبر در حفظ ضوابط، مسلمانان را در زمینه سودجویی های مالی به تقید وامی داشت. در یکی از جنگ ها، یاران پیامبر با دیدنِ نخستین شهید گفتند: بهشت بر او گوارا باد. پیامبر توجهی به آن کشته نکرد و فرمود: «لباسی که او بر تن دارد، از غنیمت های جنگِ خیبر است که بدون اجازه برای خودش برداشته و از بیت المال است. هم اکنون آن لباس آتش شده و شعله هایش او را فراگرفته است.» شخصی با شنیدن این سخن گفت: من دو عدد بند کفش، از بیت المال برای خود برداشته ام، آیا به همین مقدار بازخواست می شوم؟ پیامبر فرمود: «بلی، به همان اندازه آتش دوزخ برای تو فراهم شده است».[۴۲]

پیامبر و شعر

رسول گرامی اسلام می فرماید: «بعضی شعرها حکمت است.»[۴۳] گویند یکی از صحابه به حضور