پاورپوینت کامل ولادت امام محمد باقر علیه السلام ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولادت امام محمد باقر علیه السلام ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولادت امام محمد باقر علیه السلام ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولادت امام محمد باقر علیه السلام ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

گیتی فروز دانش

نگاهی گذرا به زیبایی های اخلاقی امام محمد باقر علیه السلام

پرستش گری

پرستش و عبادت راستین، هنر مردان خداست. افلح، خدمتکار امام محمدباقر علیه السلاممی گوید: «با محمد بن علی علیه السلام برای انجام مناسک حج بار سفر بستم. وقتی رسیدیم و امام داخل مسجدالحرام شد و نگاهش به کعبه افتاد، شروع به اشک ریختن کرد. او با صدای بلند می گریست، تا جایی که شگفتی من برانگیخته شد. گفتم: پدر و مادرم به فدایت باد! مردم دارند شما را نگاه می کنند. اگر ممکن است کمی آهسته تر گریه کنید. امام فرمود: وای بر تو! چرا صدایم را به گریه بلند نکنم تا شاید مورد بخشایش و مهرورزی پروردگار قرار گیرم و در من نظر لطف کند و فردای رستاخیز به مهربانی و لطفش درآویزم. سپس مشغول طواف خانه خدا شد و نزد مقام ابراهیم به نماز ایستاد. هنگامی که نمازش پایان یافت، به سجده رفت و آن هنگام که سر از خاکساری درگاه خدا برداشت، سجده گاهش از اشک تر شده بود.[۱] او در شبانه روز، یکصد و پنجاه رکعت نماز می گزارد».[۲]

سادگی و بی پیرایگی

زندگی فردی امام باقر علیه السلام به دور از زیور و زینت دنیایی بود. اتاق ایشان بسیار ساده و کوچک بود،[۳] ولی هرگز به خانواده خویش سخت نمی گرفت و هرگز خاطر خویش را از اندیشه در امور دنیایی نمی آشفت.

جابر بن یزید جعفی می گوید: روزی امام باقر علیه السلام به من فرمود: ای جابر! اندوهگینم و دلم گرفته است. گفتم: اندوهتان برای چیست؟ فرمود: ای جابر! کسی که لذت شراب ناب الهی در دلش باشد، از غیر خدا روی بر می تابد و دلش گرفتار او می شود. ای جابر! مگر این تحفه دنیا چیست. مگر دنیا جز مرکبی که بر آن سوار می شوی یا لباسی که می پوشی یا همسری که اختیار می کنی، چیز دیگری هم هست؟ ای جابر! خدا جویان بر این دنیا تکیه نمی کنند و به آن دل نمی بندند. دل فریبی های دنیا هرگز، دل آنان را از یاد خدا باز نمی دارد، گوش آنان را بر ذکر خدا نمی بندد و زرق و برق دنیا، چشمشان را از دیدن نور الهی کور نمی کند. از این روست که نیکان پاداش می گیرند و رستگار می شوند. پس بکوش آنچه را خدا نزد تو از دین و حکمتش به زینهار گذاشته، پاس داری.[۴]

شکافنده دانش ها

شخصیت علمی امام باقر علیه السلام در دوران حیات او، بسیار برجسته و محضر او همواره سرشار از دانشمندان و دانشورانی بود که در جست وجوی سرچشمه دانش بودند. آوازه دانش امام بر تمامی سرزمین های اسلامی سایه افکنده بود و مردم، به ویژه دانشوران، شیفته نام و آوازه او بودند. این شیفتگی، در بین مردم عراق بیشتر به چشم می خورد و دوست و دشمن زبان به ستایش دانایی او گشوده بودند. در تاریخ آمده است: هشام بن عبدالملک، خلیفه وقت، او را در مسجدالحرام دید و در حالی که بر دست غلامش تکیه کرده بود پرسید: آیا او همان کسی است که مردم عراق شیفته و بهت زده (علم) اویند؟ پاسخ شنید: آری. سپس به غلامش دستور داد نزد او برود و امام را برای پاسخ به پرسش های خلیفه فرا خواند. خلیفه پرسش هایش را مطرح کرد و امام به گونه ای پاسخ داد که هشام خاموش ماند و هیچ نتوانست بگوید.[۵]

آوازه ای بلند

آوازه شهرت علمی امام باقر علیه السلام تا دوردست های سرزمین های اسلام رسیده بود؛ چنان که راوی می گوید: دیدم در حلقه درس او مردم خراسان حضور دارند و اشکالات علمی خود را مطرح می کنند.[۶]

محمد بن مُنکدر، از دانشمندان اهل سنت می گوید: باور نداشتم که علی بن الحسین علیه السلام فرزندی به یادگار گذارد که دانش و بینشش مانند خود او باشد، تا اینکه پسرش محمد بن علی علیهماالسلام را دیدم. آن سان که من می خواستم او را اندرز دهم، ولی او مرا اندرز داد.[۷]

کرامت و بخشندگی

هر چند امام باقر علیه السلام خانواده ای پرجمعیت و زندگی ای ساده داشت، ولی بین مردم به بخشندگی و کرامت مشهور بود.[۸] ایشان همواره به نیازمند و بی نیاز بخشش می کرد و در بخشش ها، همیشه شأن و مرتبه افراد را در نظر می گرفت و به اندازه ای کمک می کرد که نه موجب اسراف و زیاده روی، و نه سبب تحقیر و پایین آمدن شأن او شود. بخشندگی او را این گونه می ستودند:

ابا جعفر علیه السلام در بخشش هایش به ما، از پانصد درهم تا هزار درهم می بخشید. بخشندگی و احسان او در مورد آشنایان و بیگانگان و هر که به او رو می آورد، به گونه ای بود که امیدداران به کرمش و آرزومندان بخششش هرگز خسته و دل آزرده نمی شدند.[۹] گاه شدت علاقه امام به بخشش و برتری این ویژگی در درگاه خدا، حضرت را بر آن می داشت که به سان نیاکان پاکش، به نیازمندی های زندگی خود بی اعتنا باشد و تا جایی که دارد، به نیازمندان ببخشد.[۱۰]

آراستگی

رعایت بهداشت فردی، نقش مهمی در زندگی امام باقر علیه السلام داشت و اصول اخلاقی در سراسر حیات ایشان به طور گسترده دیده می شد. امام، همواره محاسن و ناخن های خود را حنا می کرد،[۱۱] لباس های تمیز می پوشید،[۱۲] و ناخن هایش را کوتاه می کرد و می فرمود: «ناخن های خود را کوتاه کنید؛ زیرا آنها محل جمع شدن شیطان [میکروب] هستند».[۱۳] امام، پیرایشگری مخصوص خود داشت که موهای سر و صورت ایشان را اصلاح می کرد[۱۴] و اصحاب، امام را همواره با موهایی مرتب و پیراسته می دیدند.[۱۵] همچنین به مسواک زدن اهمیت بسیاری می داد و می فرمود: «اگر مردم می دانستند مسواک زدن چه فواید مهم و فراوانی دارد، آن را، حتی در بستر خواب نیز از خود جدا نمی کردند».[۱۶] امام همواره در محیط های عمومی با لباس های برازنده و تمیز حاضر می شد؛[۱۷] به گونه ای که نزدیکان در مورد ایشان می گفتند: ظاهر او بیشتر به جوانان می ماند.[۱۸]

خدا، عشق، پسر!

آورده اند یکی از فرزندان امام باقر علیه السلام بیمار بود و وضع وخیمی داشت و حضرت از این موضوع بسیار ناراحت بود. سرانجام بیماری او بهبود نیافت و به مرگش انجامید. امام از درگذشت او بسیار اندوهگین گردید و در همین حال، صدای شیون و زاری اهل خانه بلند شد. سپس امام باقر علیه السلام به بالین فرزند خود رفت، ولی لحظاتی بعد با چهره ای گشاده بیرون آمد که موجب شگفتی برخی از حاضران شد. به همین دلیل در این مورد از ایشان پرسیدند، حضرت فرمود: «ما دوست داریم آنکه دوستش داریم [فرزندمان] سلامت باشد، ولی وقتی خواست خدا در مورد ما نازل شد، به آنچه او دوست دارد گردن می نهیم».[۱۹]

امام با این رفتار و گفتار نیکو، چارچوب محبت واقعی را به همگان آموخت و یادآور شد که دوستی های دنیایی و حتی محبت به فرزند، نباید مانع فرمان برداری از خواست الهی شود.

جمعه، روز انفاق

کمک به نیازمندان و ستمدیدگان جامعه، اصل بزرگی در زندگانی امام باقر علیه السلامبود و ایشان برطرف کردن نیازهای مادی و روحی آنان را وظیفه ای مهم می انگاشت. امام روزهای تعطیل و