پاورپوینت کامل در انتظار خورشید ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در انتظار خورشید ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در انتظار خورشید ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در انتظار خورشید ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

آسیب شناسی مهدویت

مفهوم و اهمیت آسیب شناسی

برای هر فرهنگ و مجموعه معرفتی، ممکن است آفت هایی روی دهد که مانع رشد و بالندگی آن باشد. فرهنگ دینی نیز گاه به آفت هایی گرفتار می شود که حرکت رو به کمال آن را کند می کند. بحث «آسیب شناسی دینی» عهده دار شناخت این آفت ها و شیوه مقابله با آنهاست. غفلت از آسیب های فرهنگ مهدویت، موجب سستی اعتقاد مردم به ویژه جوانان به اصل وجود امام مهدی(عج)، ابعاد گوناگون شخصیت آن حضرت و دیگر مسائل مربوط به آن بزرگوار یا گرایش یافتن به افراد یا مجموعه های منحرف می شود. از این رو، آشنایی با این آسیب ها، منتظران آن امام بزرگ را از کج روی در اعتقاد و عمل حفظ خواهد کرد.

برداشت های غلط

از جمله آسیب های مهم در فرهنگ مهدویت، تفسیرها و برداشت های نادرست از موضوع های این فرهنگ اسلامی است. تحلیل نادرست و ناقص از روایات، به دریافت ناصحیح آن می انجامد.

انتظار

برداشت غلط از مفهوم انتظار، سبب شده است برخی گمان کنند چون اصلاح جهان از فسادها به دست امام مهدی(عج) صورت خواهد گرفت، پس ما در برابر تباهی ها و نابهنجاری ها هیچ وظیفه ای نداریم. عده ای نیز پا را فراتر نهاده اند و معتقدند برای نزدیک شدن ظهور امام مهدی(عج) باید برای ترویج بدی ها و زشتی ها در جامعه اقدام کنیم. این اندیشه نادرست، در مقابل دیدگاه قرآن و اهل بیت علیهم السلام است که امر به معروف و نهی از منکر را از وظایف حتمی هر مسلمان می دانند. از این رو، این تفکر، نوعی «اباحی گری» به شمار می آید که با موازین اسلامی و قرآنی هماهنگی ندارد. این گروه معتقدند هر اصلاح، یک نقطه روشن است و تا در اجتماع، نقطه روشنی هست، دست غیب برای اصلاح جامعه از آستین بیرون نخواهد آمد.[۱]

محکوم بودن هر قیام قبل از ظهور

در برخی روایات، خاندان پیامبر به پرهیز از قیام پیش از ظهور حضرت مهدی(عج) سفارش شده اند. از جمله این روایات، روایاتی است که به ظاهر، قیام مسلحانه را پیش از ظهور حضرت مهدی(عج) منع کرده اند و تأکید دارند که این گونه قیام ها به ثمر نمی رسد. برخی افراد از ظاهر این روایات این گونه برداشت کرده اند که هر قیامی پیش از قیام امام مهدی(عج)، محکوم و مردود است. البته اجرای بسیاری از احکام اسلامی مانند حدود، قصاص و جهاد با دشمنان، تنها با تشکیل حکومت اسلامی امکان پذیر است. از این رو، تلاش برای تشکیل حکومت اسلامی، امری ناپسند نیست. نهی از قیام در بعضی روایات، به معنای شرکت در قیام های باطل است که انگیزه الهی ندارد یا منظور، قیام هایی است که بدون توجه به شرایط و زمینه های لازم یا با عنوان قیام مهدی(عج) آغاز می شود. در روایات از این گونه قیام های باطل نهی شده است.[۲]

پی آمدهای انتظار منفی و محکوم بودن هر قیام

برداشت غلط از انتظار یا محکوم کردن هر قیام پیش از ظهور، پی آمدهای گوناگونی به دنبال دارد. از جمله این پی آمدها می توان به این موارد اشاره کرد: قانع بودن به وضع موجود و کوشش نکردن برای تحقق وضعی بهتر؛ عقب ماندگی عامه مردم؛ تسلط بیگانگان بر امت اسلامی و زبونی مسلمانان در برابر آنها؛ ناامیدی و پذیرش شکست در حوزه فردی و اجتماعی؛ ناتوانی دولت و نابسامانی کشور؛ فراگیر شدن ستم و بی تحرکی در برابر آن؛ قبول بدبختی در حوزه فردی و اجتماعی؛ تنبلی و بی مسئولیتی؛ مشکل تر ساختن حرکت و قیام امام (هر قدر فساد و تباهی بیشتر شود، کار حضرت در مبارزه سخت تر و طولانی تر می شود)؛ تعطیلی محتوای بسیاری از آیات و روایات (مانند امر به معروف و نهی از منکر، سیاست داخلی و خارجی و چگونگی برخورد با کافران و مشرکان).[۳]

نشان دادن چهره خشونت آمیز از امام مهدی(عج)

یکی از برداشت های غلط در فرهنگ مهدویت، نشان دادن چهره خشونت آمیز از امام مهدی(عج) است. برخلاف تصور بعضی افراد که می اندیشند امام با شمشیر عدالت، دریایی از خون به راه می اندازد و بسیاری از مردم را از دم تیغ می گذراند، امام عصر(عج)، مظهر رحمت پروردگار است. ایشان مانند پیامبر، ابتدا همگان را با بیان روشن و دلایل آشکار به اسلام و قرآن می خواند و بیشتر مردم هم دعوت آن حضرت را می پذیرند. بنا بر روایات، امام مهدی(عج) هنگام ظهور، برای اتمام حجت با پیروان همه ادیان، با کتاب های آسمانی خودشان با آنان به بحث می پردازد و نویدهای موجود در کتاب های هر آیینی را که از آمدن مصلح جهانی خبر داده اند، به آنها یادآوری می کند. در این صورت، هرکس ایمان آورد، از او می گذرد و هرکه پس از شناخت حق و اثبات حقیقت بر کفر خویش اصرار ورزد، مجازات می شود.[۴]

شتاب در ظهور

یکی از آسیب های جدی در فرهنگ مهدویت، شتاب کردن در ظهور است. انسان های شتاب زده به دلیل ضعف نفس و کم ظرفیت بودن، آرامش خود را از دست می دهند و بدون در نظر گرفتن شرایط، خواهان تحقق پدیده ها می شوند. نهی از شتاب زدگی در امر ظهور به آن دلیل است که به دنبال این پدیده، روحیه ناامیدی در انسانِ منتظر پیدا می شود، آرامش و صبوری خود را از دست می دهد و حالت تسلیم او به حالت گله مندی و شکایت تبدیل می گردد. از این رو، از تأخیر ظهور بی قرار می شود و این بیماری را به دیگران نیز سرایت می دهد که گاه به انکار وجود امام معصوم می انجامد.[۵]

خاستگاه و پی آمدهای شتاب ورزیدن در ظهور

شتاب زدگی برای امر ظهور، نتیجه درک نادرست جایگاه مصلحت و حکمت الهی، تسلیم نشدن در برابر اراده خداوند، بی طاقتی، بی ظرفیتی و صبر نکردن در برابر سختی های انتظار و طعنه های دشمنان است. این مسئله همچنین پی آمدهایی به دنبال خواهد داشت ناسپاسی، نارضایتی از مصلحت الهی، رو آوردن به منحرفان و مدعیان دروغین مهدویت، ناامیدی، شک و تردید، تمسخر آیات و روایات مربوط به ظهور و معتقدان به غیبت و ظهور.[۶]

تعیین زمان ظهور

اگرچه اصل ظهور و نشانه های نزدیک شدن آن از امور یقینی است، ولی بنا بر مصالحی، زمان ظهور مشخص نشده است. یکی از آسیب های فرهنگ مهدویت آن است که بعضی به دنبال تعیین زمان مشخص برای ظهور هستند، در حالی که این زمان از مردم پنهان است و در روایات پیشوایان دینی، از تعیین وقت برای ظهور به شدت نهی شده است و وقت گذاران، دروغ گو خوانده شده اند. امام باقر علیه السلام در پاسخ فردی که از زمان ظهور پرسیده بود، فرمود: «آنها که برای ظهور وقت تعیین می کنند، دروغ می گویند» و این جمله را سه بار تکرار کرد.[۷] با این حال، بعضی، آگاهانه یا ناآگاهانه برای ظهور، وقت تعیین می کنند که کمترین اثر آن، احساس ناامیدی برای کسانی است که این وعده های دروغین را باور کرده، ولی برخلاف آن را به چشم دیده اند. بنابراین، منتظران واقعی باید خود را از دام شیادان و نادانان حفظ کنند و درباره زمان ظهور، تنها منتظر اراده پروردگار باشند.[۸]

خاستگاه و پی آمدهای تعیین زمان ظهور

شتاب ورزیدن در امر فرج، خاستگاهی جز عوام فریبی در اثر هوا و هوس یا توهم و خیال پردازی ندارد. این امر، ایجاد بدبینی در مورد اصل ظهور و شخصیت امام، قساوت قلب ها و برگشتن مردم سست ایمان از دین را در پی دارد.[۹]

مدعیان دروغین

یکی از آسیب های معارف مهدویت، ظهور مدعیان دروغین در این جریان مقدس است. در طول سالیان غیبت امام مهدی(عج)، افرادی به دروغ ادعا کرده اند که با آن حضرت ارتباط خاصی دارند یا از سوی آن بزرگوار، به مقام نیابت خاص رسیده اند. امام در آخرین نامه خود به نایب چهارم نوشت: «در آینده، بعضی از شیعیان من ادعای مشاهده و ارتباط با من می کنند. آگاه باشید هر کس پیش از خروج سفیانی و صیحه آسمانی ادعای مشاهده داشته باشد، دروغ گوست.»[۱۰] عده ای نیز پا را فراتر نهاده و پس از ادعای نیابت، مدعی مهدویت شده اند. آنها در پی این ادعای باطل، مکتب و فرقه های انحرافی را بنیان نهادند و زمینه انحراف اعتقادی عده بسیاری را فراهم کردند.[۱۱] شکل گیری فرقه ها و گروه های منحرف در نادانی مردم ریشه دارد. شیعیانِ منتظر باید با آگاهی کافی از معارف ناب مهدویت، خود را از افتادن در این دام ها حفظ کنند و با پیروی از علمای متعهد شیعه، در مسیر مکتب ائمه اطهار علیهم السلام گام بردارند.

خاستگاه و پی آمدهای مدعیان دروغین

خاستگاه این دیدگاه، دخالت افراد نامتخصص در مطالب کاملاً فنی و تخصصی، روشنگری نکردن کافی دانشمندان، و سوءاستفاده مدعیان از اعتقادات مردم است. طبیعی است چنین روند نامطلوبی، پی آمدهایی همچون گمراهی مردم و به بازی گرفته شدن دین، اختلاف های دینی بر اثر پیروی از فرقه های انحرافی، دور ماندن از انجام وظایف اصلی به دلیل اهتمام بیش از اندازه و نامتعادل به دیدار، رویکرد به شیادان و مدعیان مهدویت و شک و تردید در اصل ظهور و روایات را به دنبال خواهد داشت.[۱۲]

طرح مباحث غیرضروری

در فرهنگ ناب مهدوی، معارف فراوانی وجود دارد که پرداختن به آنها ضروری است و در راه آگاهی بخشی به شیعیان نقش اساسی دارد. پرداختن به بحث ملاقات با امام و تشویق فراوان آن به شکل افراطی، پی آمدهای ناگواری دارد و سبب ناامیدی و گاه انکار حضرت می شود، در حالی که در ر