پاورپوینت کامل گزارش سفر مطالعاتی بررسی و شناخت تحولات فرهنگی و اجتماعی چین در دوران توسعه ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گزارش سفر مطالعاتی بررسی و شناخت تحولات فرهنگی و اجتماعی چین در دوران توسعه ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گزارش سفر مطالعاتی بررسی و شناخت تحولات فرهنگی و اجتماعی چین در دوران توسعه ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل گزارش سفر مطالعاتی بررسی و شناخت تحولات فرهنگی و اجتماعی چین در دوران توسعه ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۴۰

گروه پژوهشی مطالعات اجتماعی (که در سال ۱۳۷۵ در پژوهشگاه
علوم انسانی و مطالعات فرهنگی تشکیل شده است)، به منظور بررسی تحولات فرهنگی
اجتماعی کشورهای درحال توسعه و بهره برداری از دستاوردها و تجربیات آنها، یک
سلسله مطالعات تطبیقی را در دستور کار خود قرار داده است. اولین سفر مطالعاتی،
به کشور چین (که چند شاخص اساسی مشترک با کشور ایران دارد و از این لحاظ و نیز
جهات دیگر شبیه ایران است) انجام شد و ۳ نفر از پژوهشگران گروه پژوهشی مزبور ــ
رضا سیف اللهی، سعید مجردی و محمدعلی مینایی ــ در آن حضور داشتند.

هدف اصلی در این مطالعه، بررسی و شناخت الگوی مدیریت،
برنامه ریزی و راهبری توسعه در ابعاد اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و نیز
بررسی و شناخت آسیب ها، نارسایی ها، قوت ها و توانایی های به جامانده و حاصل از
دوران طی شده توسعه تاکنون و آنچه که برای دستیابی به چشم انداز مطلوب خود پیش
رو دارند، بوده است.

به طور کلی در این نوع مطالعات تلاش می شود پیاده سازی
تئوری های مطرح علمی در حوزه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی در میدان
عمل از نزدیک مشاهده و ارزیابی شود و از یک تجربه بزرگ جهانی برای پیشرفت
کشورمان استفاده شود.

گزارش تفصیلی این سفر در آینده نزدیک منتشر خواهد شد؛ امّا
گزارش خلاصه ای از آن برای درج در مجله وزین و ارزشمند پژوهشگران تقدیم می شود.

اهم برنامه های این سفر به شرح زیر بوده است:

۱. ملاقات و مذاکره با استادان و پژوهشگران بخش اجتماعی و
ایران شناسی دانشگاه پکن،

۲. ملاقات و مذاکره با پژوهشگران مرکز علوم و ارتباطات
فرهنگی آکادمی علوم اجتماعی پکن،

۳. ملاقات و مذاکره با پژوهشگران مؤسسه علمی و آموزشی پکن،

۴. بازدید و مذاکره با دبیر انجمن اسلامی و مجله
المسلم الصینی در پکن،

۵. بازدید و مذاکره با پژوهشگران آکادمی علوم اجتماعی
شانگهای،

۶. بازدید و مذاکره با پژوهشگران بخش اجتماعی دانشگاه
شانگهای.

وضعیت توسعه در چین و نقاط مشترک دو کشور ایران و چین

بی تردید یکی از مهم ترین کشورهای درحال توسعه که در طول ۲۵
سال گذشته با پیشرفت های گسترده اقتصادی و به تبع آن تحوّلات اجتماعی مواجه
بوده، کشور جمهوری خلق چین است.

کشور چین، تنها کشوری است که در طول یک دوره ۱۵ ساله
توانسته است به متوسط نرخ رشد اقتصادی ۵/۸% دست یابد و فرایند رشد اقتصادی را
در کشور خود تثبیت و نهادینه کند. البته صرف رشد اقتصادی بالا، بیانگر عظمت کار
چین در فرایند توسعه نیست؛ بلکه از آن مهم تر، نحوه مدیریت راهبردی این کشور در
چهار مقوله اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و تلاش درجهت ایجاد یک توسعه
متوازن است. در بسیاری از کشورهای جهان شاهدیم که تحوّلات اقتصادی گسترده،
بلافاصله به تحوّلات و بی نظمی های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی منجر می شود
درحالی که چین با وجود پیشبرد جدی سیاست توسعه اقتصادی خود که مبنای اصلی آن
نیز ایجاد ارتباطات و تعاملات گسترده بین المللی بوده، موفق شده است:

۱. نظام سیاسی تقریبا بسته خود را حفظ کند،

۲. از بروز ناآرامی های گسترده اجتماعی و طبقاتی جلوگیری
کند،

۳. از اضمحلال فرهنگ ملّی خود در فرهنگ غربی جلوگیری کند.

ما نیز در ایران درصددیم که با تحقق یک چشم انداز ۲۰ ساله و
در افق سال ۱۴۰۴:

۱. از یک کشور درحال توسعه (develoPing) به یک کشور
توسعه یافته (develoPed) تبدیل شویم؛

۲. جایگاه اوّل علمی، فناوری و اقتصادی در منطقه را از آن
خود کنیم (با وجود رقبای قدرتمندی که هم از ما جلوترند و هم سرعت رشدشان از ما
بیشتر است)؛

۳. در فرایند توسعه اقتصادی، کلیه ارزش ها، اصول و
آرمان هایی را که بر مبنای آن انقلاب اسلامی شکل گرفته است، حفظ کنیم .

اهداف فوق هرچند در ابتدا دست نیافتنی می نماید، با توجه به
عزم جدّی حاکمیت و مدیران راهبردی برای تحقّق آن، مسئولیت پژوهشگران رشته های
مختلف ازجمله رشته های اجتماعی و فرهنگی را دوچندان می کند و بدیهی است که یکی
از بهترین روش ها برای این کار، انجام مطالعات تطبیقی به خصوص برروی کشورهایی
است که در این زمینه موفقیت هایی داشته اند.

کشور چین در یک نگاه

پیش از آنکه راهبرد توسعه در چین ارائه شود، فهرست وار
اطّلاعاتی از وضعیت کشور چین بیان می شود:

۱. جمعیت: یک میلیارد و سیصد میلیون نفر که قریب هفتاد
میلیون آن مسلمان است (اولین کشور جهان).

۲. وسعت: حدود ۱۰ میلیون کیلومتر مربّع (چهارمین کشور
جهان).

۳. تولید ناخالص داخلی (در سال ۲۰۰۴): ۱۵۰۰ میلیارد دلار که
این عدد در سال ۱۹۹۲ (سال آغاز اصلاحات)، ۴۵۰ میلیارد دلار بوده است و برطبق
برنامه ریزی انجام شده، تا سال ۲۰۱۵ به ۴۰۰۰ میلیارد دلار بالغ خواهد شد.

۴. تجارت خارجی: واردات ۴۵۰ میلیارد دلار، صادرات ۵۱۰
میلیارد دلار، تراز بازرگانی خارجی (۶۰+) میلیارد دلار.

۵. گسترش و نوسازی ناوگان هواپیمایی داخلی: به ۲۰۰۰ فروند
بالغ می شود.

۶. تولید: ۲۲۸ میلیون تن فولاد، ۱۰ میلیون تن آلومینیوم.

۷. احداث ۳۰۰۰۰ کیلومتر اتوبان در کل کشور.

۸. احداث حدود ۹۵۰۰ برج (بالاتر از ۲۹ طبقه) در سراسر کشور
(فقط در شهر شانگهای، ۱۸۰۰ برج وجود دارد و از این حیث با پشت سرگذاشتن شهر
نیویورک، به رتبه اوّل جهانی دست یافته است).

۹. تولید حدود ۲۱۰ نوع خودرو از مدل های معروف امریکایی،
اروپایی و ژاپنی.

۱۰. فعال بودن حدود ۳۷۰۰ کانال تلویزیونی سراسری و محّلی.

۱۱. گسترش قابل توجّه مراکز آموزشی و پژوهشی حتّی در علوم
انسانی (برای مثال، آکادمی علوم اجتماعی پکن که از آن بازدید شد، با وجود آنکه
در سال ۱۹۹۹ تأسیس شده است، هم اکنون ۲۴۰۰ پژوهشگر دارد).

۱۳. توفیق نسبی درجهت ایجاد یک نظام تأمین اجتماعی، به خصوص
برای بیکاران.

علاوه بر دستاوردهای فوق، مشکلات قابل توجّهی نیز در چین
وجود دارد که اهم آنها به شرح زیر است:

۱. وجود بیکاری فزاینده به دلیل رشد جمعیّت و اتوماسیون
کارخانه ها و فعالیت ها (بیکاران چین در حال حاضر ۱۱۰ میلیون نفر یا ۱۴% نیروی
کار این کشور را تشکیل می دهند).

۲. عدم توفیق در اجرای سیاست تک فرزندی و رشد جمعیّت با نرخ
۲/۱% (۱۶ میلیون نفر در سال).

۳. کمبود شدید منابع انرژی و وابستگی شدید به خارج در تأمین
مواد اولیّه (چین، یکی از فقیرترین کشورها ازحیث منابع انرژی و معادن است).

راهبرد اصلاحات

اصلی ترین راهبرد اتّخاذشده در امر اصلاحات که کلیه رهبران،
مدیران و مجریان در طول ۲۰ سال گذشته به آن متعهد بوده اند، «توسعه اقتصادی
برای رفاه اجتماعی در چهارچوب اقتدار سیاسی با حفظ هویت و فرهنگ ملّی» است.

بی تردید اتّخاذ هوشمندانه راهبرد فوق و توجیه کلیه سطوح
راهبردی، عملیاتی و اجرایی کشوری برای تحقق آن و نظارت مستمر بر اجرای آن، رمز
موفقیّت کشور چین به شمار می رود.

نکته مهم آن است که معماران اصلاحات در چین، همه تلاش خود
را برای تفکیک ۳ مقوله اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ـ فرهنگی از یکدیگر به عمل
آورده اند و با این اقدام خود، تئوری غربی ها را مبنی بر اینکه لازمه توسعه
اقتصادی، الگوی لیبرال ـ دموکراسی غربی است، به چالش کشیده اند. در حال حاضر،
شاهدیم که در کشور چین هرچند لیبرالیسم اقتصادی به میزان ۱۰۰% وجود دارد و
چینی ها هیچ گونه محدودیتی در سرمایه گذاری، فعالیت اقتصادی و جابه جایی سرمایه
قائل نیستند، میزان آزادی های فرهنگی ـ اجتماعی از ۶۰% تجاوز نمی کند. در مورد
رسانه ها، سانسور اعمال می شود؛ ماهواره ممنوع است و دولت به صورت رسمی الگوهای
خاص فرهنگی ـ اجتماعی را تبیین و تبلیغ می کند.

در حوزه سیاسی، آزادی های داده شده از آزادی های اجتماعی هم
به مراتب کمتر است و بر مبنای شاخص های توسعه و آزادی سیاسی، حداکثر می توان آن
را در حدّ ۲۰% ارزیابی کرد و حزب کمونیست چین کماکان تمامی قدرت سیاسی در کشور
را با یک مکانیزم تقریبا بسته کنترل می کند.

در چهارچوب راهبرد اصلی فوق، سیاست های دیگری نیز در طول
دوره اصلاحات در چین به کار گرفته شده که اهم آنها به شرح زیر است:

۱. سیاست درهای باز

به دنبال سیاست انقلاب فرهنگی که طی سال های ۶۶ تا ۷۶ مائو،
چوئن لای و بیوه مائو اتخاذ کردند، کلیه ارتباطات چین با دنیا قطع شد و نمادهای
مذهبی، فرهنگی و هرچیز که نشان از خارجیان داشت، نابود شد. با مرگ مائو و
روی کارآمدن نسل دوم حزب کمونیست به رهبری دنگ شیائوپنگ، در طول چهار سال و با
تصفیه عناصر سنّتی حزب کمونیست، سیاستی متناقض با سیاست قبلی به صورت آرام و
کنترل شده دنبال شد و آن سیاست درهای باز بود. تمثیل اصلی این گروه آن بود که
«چین نیازمند هوای تازه است و به دلیل احتمال ورود پشه نمی توان خود را از هوای
تازه محروم کرد!». بر این مبنا، آموزش علوم مدیریت و اقتصاد غربی برای ۶۰۰ نفر
از مدیران جوان به طور فشرده در طول ۲ سال برگزار شد و این گروه