پاورپوینت کامل گزارشی از سفر ابنِ جبیر به عراق ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گزارشی از سفر ابنِ جبیر به عراق ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گزارشی از سفر ابنِ جبیر به عراق ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گزارشی از سفر ابنِ جبیر به عراق ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

ابوالحسن محمد بن احمد بن جُبَیر کنانی، معروف به ابن جُبیر، شاعر، ادیب، فقیه و سیاح عرب، متولد سال ۵۴۰ق. در بلنسیه (والنسیا)، در شاطبه (خاتیوا) فقه آموخت و سه بار به مشرق سفر کرد و علاوه بر زیارت خانه خدا و شهرهایی که در راه اسپانیا به مکه است، از شهرهای مدینه، کوفه، بغداد، موصل، حلب و دمشق را دیدن کرد و از عکا به صقلیه (سیسیل) و قرطاجنه رفت و در سفر آخر به اسکندریه، در سال ۶۱۴ق. درگذشت. وی در توصیف جزئیات، با نثری زیبا که سجعی لطیف و هنرمندانه نیز دارد، یادگاری پربار از خود به جای نهاد؛ به گونه ای آن را می توان یکی از سفرنامه های زیبا و جاودانه به شمار آورد. سفرنامه ابن جبیر، توسط مترجم سخت کوش، آقای پرویز اتابکی به فارسی ترجمه شد و در سال ۱۳۷۰ش. از سوی انتشارات آستان قدس رضوی منتشر گردید. این نوشتار، برشی از قطعات جذاب این سفرنامه است. بی شک، این بریده، شما را از مطالعه تمام اثر، بی نیاز نمی کند.

ورود به کوفه

نیمه شب جمعه بیست و هشتم محرمِ یاد شده، به حرکت درآمدیم و بر قادسیه گذشتیم که آبادی بزرگی است و نخلستان های بسیار دارد و شاخه هایی از آب فرات آن را مشروب می کند و صبح، به نجف درآمدیم که پشت کوفه واقع است و گویی مرز بین کوفه و صحراست و زمینی است سخت و گسترده و دل باز که چشم را از گستردگی و نیکی خود می نوازد. ما هنگام طلوع آفتابِ روز جمعه یاد شده، به کوفه رسیدیم و خدای را سپاس بر نعمت سلامتی که به ما ارزانی داشت.

کوفه شهری است بزرگ و کهن ساز که ویرانی بسیار بر آن دست یافته و (اکنون) ویرانه هایش بیش از آبادی های آن است. یکی از اسباب ویرانی کوفه، وجود قبیله خفاجه در همسایگی آن شهر است که همواره بدان گزند رسانند و همین بس که به توالی روزها و شب ها، بدان شهر در آیند و آن را غارت و ویران کنند. ساختمان های این شهر، به ویژه آجری است و شهر دیوار ندارد.

مسجد کوفه

مسجد جامع کهنه، در انتهای شرقی شهر است و از سوی شرق، هیچ ساختمانی بدان مسجد که بسیار بزرگ است، پیوسته نباشد. این مسجد در سمت قبله، پنج رواق و در دیگر جوانب هر یک دو رواق دارد و این رواق ها را ستون های سنگی سختِ تراش خورده ای است که قطعه بر قطعه بر روی هم نهاده شده و با سرب به هم پیوسته است؛ ولی طاق هایی بر آن صفت که در مورد مسجد پیامبر خدا صلی الله وعلیه وآله (در مدینه) ذکر کردیم، ندارد.

این ستون ها را بسیار بلند افراشته و (مستقیماً) به سقف مسجد پیوسته اند؛ چنان که دیدگان از فزونی بلندای آنها به حیرت می افتد و من در زمین، مسجدی با ستون هایی بلندتر و سقفی افراشته تر ازآن مسجد ندیدم. این مسجد گرامی را آثاری ارجمند است؛ از جمله اتاقی به محاذات محراب در سمت راست کسی که روی به قله بایستد و گویند: مصلّای ابراهیم صلی الله علیه بوده و بر آن پوششی سیاه افکنده اند که محفوظ ماند. از همان اتاق است که خطیب ـ که جامه ای سیاه می پوشد ـ برای ایراد خطبه، بیرون آید و مردم برای نمازگزاری دراین جایگاه مبارک، ازدحام کنند. نزدیک آن (اتاق) در سمت راست نسبت به قبله، محرابی است که با ستون های ساج برآورده اند و از کف رواق بالاتر است؛ چنان که گویی (خود) مسجدی است کوچک و همان محراب امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب است رضی اله عنه در آن جایگاه بوده که شقاوت پیشه ملعون، عبدالرحمن بن ملجم، آن حضرت را به شمیشر زده است. مردم در آن جا، همراه با دعا و ندبه و

زاری، نماز می گزارند. در گوشه ای دیگر از آن رواقِ جنوبی، پیوسته به آخر رواقِ غربی نیز مسجد گونه ای کوچک باستون هایی از چوب ساج قراردارد که جایگاه فوران آب از تنوری است که نشانه و آیتی برای نوح علیه السلام بوده و پشت آن، در بیرون مسجد، خانه ای است که وی در آن می زیسته و پشت آن خانه دیگری است که گویند: عبادتگاه ادریس صلی الله علیه و سلّم بوده و پیوسته به این دو خانه، فضایی چسبیده به دیوار جنوبی مسجد واقع است که گویند: محل ساختن کشتی (نوح) بوده است. در انتهای این فضا، خانه علی بن ابی طالب رضی الله عنه و اتاقی هست که او رادر آن غسل داده اند و پیوسته به آن خانه ای است که گویند: خانه دختر نوح صلی الله علیه و سلّم بوده. ما شرح این آثار و بقایای گرامی را از زبان پیران شهر (کوفه) شنیدیم و چنان که ایشان گفتند، به قید نگارش در آوردیم و خدا، خود بر صحّت تمام این مطالب آگاه تر است.

در سمت شرقی مسجد جامع، خانه ای است کوچک که در آن، قبرمسلم بن عقیل بن ابی طالب رضی الله عنه قرار دارد و در جنوب شرقی مسجد، با فاصله ای اندک از آن خانه، سقاخانه ای بزرگ از آب فرات تعبیه کرده اند که سه حوض بزرگ دارد.

مزار امیرمؤمنان علیه السلام

در یک فرسنگی غرب