پاورپوینت کامل پژوهشی درباره محل دفن امام حسین علیه السلام و دیگر شهدای کربلا ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پژوهشی درباره محل دفن امام حسین علیه السلام و دیگر شهدای کربلا ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پژوهشی درباره محل دفن امام حسین علیه السلام و دیگر شهدای کربلا ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل پژوهشی درباره محل دفن امام حسین علیه السلام و دیگر شهدای کربلا ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

ترجمه: محمدمهدی رضایی

مقدمه

درباه اصحاب امام حسین علیه السلام و شهدای روز عاشورا در کربلا، به شکل های مختلف، بررسی ها و تألیفاتی صورت گرفته است؛ مثلا در«تاریخ الامم و الملوک» طبری و «الکامل» ابن اثیرو دیگر تاریخ های قدیم، تنها به ذکر نام آنهابسنده شده، اما عده ای دیگر از علما نوشته هایی خاص درباره این شهدا گردآورده و در آنها به اوصاف و تاریخ زندگی و حالات مختلف آنها پرداخته اند. شاید قدیم ترین این نمونه ها، کتاب فضیل بن زبیر اسدی کوفی، از اصحاب امام باقر و امام صادق علیهماالسلام باشد که علامه سیدمحمدرضا حسینی جلالی آن را به صورت تحقیق شده و آراسته، در شماره دوم مجله «تراثنا» به نام «تسمیه من قتل مع الامام الحسین» به چاپ رسانده است. مشهورترین کتاب دراین موضوع که در اختیار ماست، کتاب «ابصارالعین فی انصارالحسین»، نوشته علامه ادیب و تاریخ دان شهیر، شیخ محمدسماوی می باشد که در آن به شرح حال ۱۱۳ تن از شهدای کربلا پرداخته شده است.

اما در این میان، کتاب ارزشمند «الامام الحسین علیه السلام واصحابه»، نوشته علامه متبحر، شیخ فضل علی قزوینی، (۱۲۹۰ـ۱۳۶۷ق.) گونه دیگری است. در این کتاب، تمام افرادحاضر در کربلا ـ مردان و زنان و شهدا و غیرشهدا ـ همه نام برده شده اند، همچنین در این کتاب، ماجرای شهادت امام حسین علیه السلام و حوادث مربوط به حرکت آن حضرت از مکه تا کربلا و آن چه پس از عاشورا به وقوع پیوست، همه به تفصیل موردبررسی قرار گرفته اند.

یکی از ویژگی های این کتاب آن است که مؤلف به بیان فهرستوار مسائل اکتفا نکرده، بلکه با استفاده ازتبحر و احاطه خود برمسائل تاریخی و دقیق نگری خاص خود، آن چه را مورخان نقل کرده اند، نقد و بررسی کرده و هر حادثه کوچک یا بزرگ را با دقتی در خور و قابل ستایش تبیین کرده است و حتی نسبت به الفاظ و عبارت نقل شده در کتاب ها بی توجه نبوده و آنها را نیز در بوته نقد نهاده است.

آن چه دراین نوشتار در مقابل چشم خوانندگان قرار می گیرد، ترجمه فصل چهارم کتاب مذکور، تحت عنوان «فی دفنه و مدفنه علیه السلام و مدفن اصحابه علیهم السلام» است که تحقیقی تازه و ارزشمند در نوع خود به شمار می آید و به بسیاری از ابهامات و سؤالات دراین زمینه، پاسخ دقیق ومتقن می دهد.

محل دفن امام حسین علیه السلام

علی جلال الحسینی مصری،در کتاب «الحسین» می نویسد: «درباره محل دفن پیکر امام حسین علیه السلام تقریباً هیچ اختلافی وجود ندارد».

در«کامل الزیارات» تحت عنوان «فضیلت کربلا و زیارت امام حسین علیه السلام» آمده است:

تمام روایات این باب و روایاتی مثل اینها، جهت استدلال بر صحت وجود قبر مولای ماامام حسین علیه السلام در کربلا، مورداستفاده قرار می گیرند؛ زیرا بسیاری از مخالفان، وجود قبر آن حضرت را در کربلا انکار می کنند همچنان که بودن قبر امیرمؤمنان علیه السلام در نجف اشرف را منکرند.[۱]

این سخن، البته، جای تأمل دارد. آری، عده ای از مخالفان، شهادت امام حسین علیه السلام را نپذیرفته اند؛ اما هر که به شهادت وی باور داشته، وجود آرامگاه او را در کربلا، منکر نشده است و بارها به این نکته اشاره شده که هدف منکران، چیزی جز تشکیک درامور مسلم واشکال نمودن درموضوعات بدیهی و ضروری نیست؛ تا از این راه، به اغراض فاسد خود دست پیدا کنند.

بی شک، آن چه از «کامل الزیارات» نقل کردیم، از نویسنده آن، یعنی شیخ ابوالقاسم، جعفر بن محمد بن قولویه نیست؛ بلکه یکی از شاگردان وی آن را ضمیمه کتاب ساخته است. از این رو، ذکر آن مطلب در «بحارالانوار» [۲] و نسبت دادن آن به شیخ ابوالقاسم، چندان مناسب نمی باشد و جای ایراد دارد

کار امام، با امام است

یکی از مسائل مسلم و اجماعی نزد شیعه که از ضروریات مذهب به شمار می آید و روایاتی به طور عام و خاص درباره آن وارد شده، این است که امام و معصوم را فقط امام و معصوم غسل می دهد و کفن می کند؛ بلکه گفته شده که امام و معصوم جز به وسیله امام و وصی پساز خود، دفن نمی شود. بنابراین، مامعتقدیم که بدن امام حسین علیه السلام را علی بن حسین، امام زین العابدین علیه السلام به خاک سپرده، هر چند در این باره، روایتی نرسیده باشد؛ حال آن که روایات متعددی دراین باره وارده شده است که برخی عبارتند از:

سید عبدالله شبر(ره) درکتاب «جلاء العیون» ازامام باقر علیه السلام نقل می کند که فرمود:

علی بن حسین علیهماالسلام باعلم و قدرت خود، برای دفن پیکر پاک پدر بزرگوارش حاضر شد؛ بر او نمازگزارد؛ او رادفن کرد و پس از اتمام کارها، به همان جا که بود، بازگشت.

در «بحارالانوار» از امام رضا علیه السلام نقل شده است که:

علی بن حسین علیهماالسلام دور از چشم مردم، به کربلا رفت و کار خاکسپاری پدرش راانجام داد و بازگشت.

کسی از محمد بن مسعود، از جعفر بن احمد، از حمدان بن سلیمان، از منصور بن عباس، از اسماعیل بن مهران [۳] و او از یکی از اصحاب ما چنین نقل است: خدمت امام رضا علیه السلام نشسته بودم که علی بن ابی حمزه با ابن سراج و ابن مکاری وارد شدند.

علی بن ابی حمزه پس از گفت و شنودی که بین او و امام علیه السلام بر سر مسئله امامت در گرفت، گفت:

ما از پدران بزرگوارت شنیده ایم که امور مربوط به امام را کسی جز امام انجام نمی دهد». امام علیه السلام فرمود: «بگو بدانم حسین بن علی علیهم االسلام امام بود یانه؟ علی گفت: او امام بود. فرمود: «چه کسی کار تجهیز و دفن او را به انجام رساند؟

گفت: علی بن حسین علیهماالسلام». فرمود: «وی درآن وقت کجا بود؟ گفت: در زندان عبیدالله بن زیاد. فرمود: درست می گویی: او بی آن که کسی بفهمد، از زندان بیرون آمد و به کربلا رفت و پس از تجهیز بدن حسین علیه السلام به زندان بازگشت.

بی شک خدایی که علی بن حسین علیهماالسلام را به قدرت خود به کربلا می فرستد، می تواند مرا قدرت دهد که به بغداد روم و پیکر پدرم را تجهیز و دفن کنم و آن گاه به مدینه باز گردم؛ حال آن که نه در زندانم و نه اسیر.[۴]

۴. از امام جواد علیه السلام نقل شده که فرمود:

چون رسول خدا صلی الله وعلیه وآله ازدنیا رفت، جبرئیل به همراه فرشتگان و روح که در شب قدر فرود می آیند، به زمین هبوط کردند. در آن هنگام، امیرمؤمنان علیه السلام چشم گشود و آنان را در منتهای آسمان ها و زمین مشاهده کرد که پیامبر صلی الله وعلیه وآله راغسل می دادند و بر او نماز می گذاردند و برایش قبری حفر می کردند. به خدا سوگند! جز آن فرشتگان، کسی برای رسول خدا صلی الله وعلیه وآله قبر آماده نکرد؛ پس هنگام دفن کردن آن حضرت، فرود آمدند و او را در قبر نهادند و چون امیرمؤمنان علیه السلام از دنیا رفت، امام حسن و امام حسین علیهماالسلام، همان صحنه ای را دیدند که پدر بزرگوارشان درمرگ رسول خدا صلی الله وعلیه وآله دیده بود؛ آنان نیزمشاهده کردند که پبامبر صلی الله وعلیه وآله، فرشتگان را در کار تجهیز علی علیه السلام یاری می دهد و چون امام حسن علیه السلام رحلت کرد، امام حسین علیه السلام بار دیگر همان صحنه را دید و این که پیامبر صلی الله وعلیه وآله وعلی علیه السلام فرشتگان را کمک می کنند. این مشاهده، پس از شهادت امام حسین علیه السلام برای علی بن حسین، امام زین العابدین علیه السلام نیز رخ داد و….

در بعضی روایات آمده است که اگر امامی در مشرق زمین از دنیا برود و وصی او در مغرب باشد، خداوند آن دو را به هم می رساند.

از روایات امام جواد علیه السلام که در «بصائر الدرجات» آمده، استفاده می شود که رسول خدا صلی الله وعلیه وآله و هر امام سابقی، در هنگام دفن امام لاحق، حاضر می شود؛ همچنان که به حضور ایشان در دفن پیکر امام حسین علیه السلام تصریح شده است. اینک جای این پرسش هست که این حضور با بدن های نورانی مثالی صورت گیرد ـ چنان که از روایت بصائر الدرجات معلوم می گردد ـ یا بابدن های مادی دنیوی؛ به گونه ای که کسی جز امام آنها رانمی بیند؛ زیرا عوالم هستی، نزد ایشان، همه عرضی هستند؛ نه طولی؟ این بحث، مقام دیگری می طلبد و روایات بسیاری را به خود اختصاص داده است.

خلاصه این که بی شک رسول خدا صلی الله وعلیه وآله و امیرمؤمنان علیه السلام وحضرت زهراسلام الله علیهاو امام حسن علیه السلام درهنگام دفن امام حسین علیه السلام حاضر شده وعلی بن حسین علیهماالسلام را در این کار یاری داده اند.

بنی اسد و دفن شهدا

آن چه گفتیم حقیقت امر بود؛ اما ظاهر مسئله، طبق روایتی که در «بحارالانوار» آمده، چنین است: حضرت زینب سلام الله علیها به علی بن حسین علیهماالسلام عرض کرد:

خدای تعالی از گروهی از این مردم که فرعون های این سرزمین آنها را نمی شناسند و نزد آسمانیان معروف و شناخته شده اند، پیمان گرفته که این پیکرهای قطعه قطعه را جمع آوری کنند و به خاک بسپارند و دراین وادی، نشانه ای برای قبر پدرت، سیدالشهداء، بر پا کنند؛ تااثر آن همیشه باقی باشد.[۵]

در حدیث ام ایمن نیز چنین می خوانیم:

جبرئیل به رسول خدا صلی الله وعلیه وآله گفت: سپس خداوند عده ای از امتت را که کفار آنها را نمی شناسند و آنها به هیچ وجه دراین خون ها شریک نبوده اند، می فرستد؛ تا بدن ها را به خاک سپارند و برای قبر سیدالشهداء در آن سرزمین نشانه ای بگذارد…. [۶]

در کتاب های معتبر، کیفیت دفن امام حسین علیه السلام و دیگر شهدای کربلا، به طور مفصل و با این خصوصیات، نیامده است و آن چه متأخرین گفته اند، سند محکمی ندارد و روایاتشان قابل اعتماد نیست. تنها مطلب مشهور و مسلم که روایاتی درباره آن وارد شده و تاریخ های معتبر آن را تأیید می کنند، حضور عده ای از قبیله «بنی اسد»، برای دفن پیکر امام علیه السلام است.

ابن شهر آشوب، در «المناقب» می نویسد:

عده ای از اهالی غاضریه به نام بنی اسد، یک روز پس از عاشورا، پیکرها را به خاک سپردند و برای بیشتر شهدا، قبرهای آماده ای می یافتند و پرندگانی سفید را بر آنها مشاهده کردند.[۷]

مسعودی می نویسد:

اهالی غاضریه [۸] مردمی که از بنی غاضره واز بنی اسد بودند ـ یک روز پس از شهادت امام حسین علیه السلام و اصحابش، آنها را به خاک سپردند.[۹]

شیخ مفید(ره) در «الارشاد» می نویسد:

چون ابن سعداز کربلا حرکت کرد، عده ای از بنی اسد که ساکن غاضریه بودند، خود را به پیکر امام حسین علیه السلام و دیگر شهدا رساندند؛ بر آنها نماز گزاردند و حسین علیه السلام را در جایی که اکنون قبر اوست، به خاک سپردند.[۱۰]

در «کامل البهائی» که محمد بن علی بن محمد بن حسن طبری، در سال ۶۷۵ق. آن را برای بهاءالدین محمد بن محمد شمس الدین تألیف کرد و نسخه آن نزد ما موجود است، چنین آمده است:

بنی اسد به دیگر قبایل عرب، افتخارمی کردند و می گفتند: ما بودیم که بر حسین علیه السلام و اصحابش نماز خواندیم و آنها رابه خاک سپردیم.[۱۱]

قضیه«بوریا» و این که بنی اسد بوریایی آوردند و زیر پیکر امام حسین علیه السلام قرار دادند، تنها از «دیزج» که از طرف متوکل مأمور بر قبر امام حسین علیه السلام بود، نقل شده است. در «الامالی» به سند مؤلف از محمد بن مسلمه، از ابراهیم دیزج، نقل شده که گفت:

متوکل مرامأمور نبش قبر امام حسین علیه السلام کرد»؛ تا آن جاکه می گوید: ابو علی عمادی گفت: در گفت و گو باابراهیم دیزج از او درباره این ماجرا سؤال کردم و او گفت: «با چندتن ازغلامان خاص خود نزدیک قبر رفتیم و قبر را شکافتم؛ پس بوریایی تازه دیدم که بدن حسین علیه السلام روی آن قرار داشت و بویی خوش از آن بر می خاست.بدن و بوریا را به همان حال رها کردم و دستور دادم قبر را از خاک پر کنند.

در «کامل البهائی»، چنین آمده است:

بنی اسد که از ترس ابن زیاداز محل خود کوچ کرده بودند، به کربلا رسیدند و پیکرهای شهدا را افتاده بر زمین دیدند؛ پس آنهارادفن کردند» همچنین دراین کتاب آمده است: «عده ای از یهودیان، نزدیک کربلا زندگی می کردند. آنها اهل خیبر بودند و پس از آن که رسول خدا صلی الله وعلیه وآله قلعه های ایشان را گشود، کوچ کردند و در نزدکی کربلا ساکن شدند. رئیس ایشان، ابراهیم و روتیل نام داشت.

رسم آنها این بود که شب ها بر پشت بام خانه هاشان می خوابیدند. در شب شهادت امام حسین علیه السلام و یارانش، آنها نورهایی را مشاهده کردند که از آسمان به زمین می آمدند و به آسمان بالا می رفتند؛ پس با خود گفتند: گویا این کشته ها نزد خداوند، مرتبه ای عظیم دارند که نورهایی از پیکرهاشان به آسمان ساطع می شود؛ پس تصمیم به دفن شهدا گرفتند و راهی کربلا شدند».

بنابراین، طبق ظواهر امر، تردیدی نیست که بنی اسد جسم امام حسین علیه السلام را پس از نمازگزاردن بر او، در مکانی که اکنون قبر آن حضرت است، به خاک سپردند.

قبر عباس بن علی علیهماالسلام

آن چه مسلم است و درباره آن روایاتی وجوددارد و محققان به آن تصریح کرده اند، این است که عباس بن علی علیهماالسلام همان جا که به شهادت رسید، به خاک سپرده شد و هم اکنون آن قبر، بارگاهی است شکوهمند که مردم آن را زیارت می کنند.

درباره نهر علقمه که مشهور است، باید گفت: که درآن زمان، نه نهری آن جا وجود داشته و نه شخصی به نام علقمی در آن جا زندگی می کرده است و سال ها پس از شهادت حضرت عباس علیه السلام کشاورزی علقمی نام، نهری از شط فرات برای زراعت خود ایجاد کرد و آن را از کنار قبر حضرت عباس بن علی علیهماالسلام عبور داد و از آن پس، آن قبر در کنار نهر علقمی قرار گرفت. در این باره، حکایت مناسبی از شاه اسماعیل صفوی را نقل خواهیم کرد.

مزار علی بن حسین علیهماالسلام

آن چه درباره قبر علی بن حسین حضرت علی اکبر علیه السلام یقین است ودر اخبار و روایات آمده و شیخ مفیدبرآن تصریح کرده و فقهای دیگر نیز در کتابهای خود نوشته اند، این است که آن حضرت در پایین پای پدر بزگوارش به خاک سپرده شد. عین عبارت «الارشاد» این است: «نزدیک پاهای حسین علیه السلام دفن گردید».

در زیارت ناحیه مقدسه، چنین می خوانیم:

هرگاه خواستی شهداء را زیارت کنی، پایین پای امام حسین علیه السلام که قبر علی بن حسین علیهماالسلام آن جا است، بایست.

عبارات دراین باره، متفاوت می باشند؛ گاهی «کنار پاها» و گاهی «سمت پاها» آمده که هر دو به یک معناست. این که محل دفن علی بن حسین علیهماالسلام از دیگر شهدا به پیکر امام حسین علیه السلام نزدیک تر است، اتفاقی است؛ چون برای وی در کنار پاهای پدر بزرگوارش گودالی