پاورپوینت کامل حرم نجف اشرف و خاکسپاری امیرمؤمنان علیه السلام ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حرم نجف اشرف و خاکسپاری امیرمؤمنان علیه السلام ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حرم نجف اشرف و خاکسپاری امیرمؤمنان علیه السلام ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حرم نجف اشرف و خاکسپاری امیرمؤمنان علیه السلام ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

حریم مولا

نجف ازدیدگاه تاریخی، تداوم و گسترش یافته «کوفه» است. از این رو، بررسی تاریخ نجف، بدون گذر از کوفه، مقدور نیست.

در روایات اهل بیت علیهم السلام جایگاه کوفه و به ویژه قداست مسجد کوفه، از مطالب قطعی و مورد قبول عموم راویان حدیث است.

امام صادق علیه السلام فرمود: در آیه شریفه:

و آوینا هما الی ربوه ذات قرار و معین؛ منظور از «ربوه»، نجف و کوفه و منظور از معین، رود فرات است.[۱]

آن روزها که امیرالمؤمنین علیه السلام در کوفه اقامت داشت، بارها به همین حدود نجف می آمد و چنین می فرمود:

وادی السلام ومجمع ارواح المؤمنین و نعم المضجع للمومن هذا المکان؛ این جا سرزمین سلامت و پایگاه اجتماع ارواح مؤمنان است و برای مؤمن، آرامگاهی نیکوست.

همچنین می فرمود:

اللهم اجعل قبری بها؛ خدایا! قبر مرا در این جایگاه قرار ده.[۲]

شهادت امام

سخن گفتن از مزار و مرقد خورشید، کاری آسان نیست. نوزدهم رمضان سال چهلم هجرت، پیشوای پارسایان در محراب مسجد کوفه ضربت خورد و سه روز بعد، روح بلندش به ملکوت اعلا پرگشود و تن خاکی او در تپه های بیرون شهر کوفه، با فاصله حدود ده کیلومتر، به خاک سپرده شد. آن روز منطقه دفن امام علیه اسلام را «ظهر الکوفه» وغری [۳] می گفتند. پیکر امیرالمؤمنین علیه السلام پنهانی و مخفیانه در جایگاه کنونی، در دل شب دفن شد و غیر از گروهی اندک از فرزندان و نزدیکان آن بزرگوار، کسی از جایگاه قبر مولا و مغرب آفتاب عدالت، خبر نداشت.

امام حسن و امام حسین علیهماالسلام، محمد حنفیه، عبدالله بن جعفر، داماد آن بزرگوار و برخی دیگر از فرزندان امام، همچون جعفر، عباس، عون و یحیی، در مراسم دفن مولا حضور داشتند. صعصعه بن صوحان عبدی از یاران نزدیک امام، دراین مراسم شرکت داشت.

پنهان ماندن محل دفن

از امام صادق علیه السلام نقل شده که امیرالمؤمنین علیه السلام به امام حسن علیه السلام فرمود:

برای من چهار قبر در چهار موضع، حفر کن، یکی در مسجد کوفه، دوم در رحبه، سوم در نجف و چهارم در خانه جعده بن هبیره مخزولی؛ تا کسی از جایگاه اصلی قبر من آگاه نشود.

راز پنهان کردن محل دفن مولا آن بود که امام علی علیه السلام دو گروه دشمن کینه توز و بی فرهنگ داشت؛ گروه اول، خوارج نهروان بودند که پیامبر اکرم صلی الله و علیه وآله و خود آن حضرت، آنان را «مارقین» می نامیدند.

اینان دارای تعصبی ناروا، تقدسی بدون آگاهی و فاقد فهم درست از دین الهی بودند و همین آمیزه جهل و غرور، دنیا و آخرت آنان را به تباهی کشاند و امیرالمؤمنین علیه السلام سرانجام به دست اینان شهید شد.

گروه دوم، قاسطین، یعنی معاویه و امویان بودند که به تعبیر شهید مطهری:

روح آنان، روح سیاست و تقلب و نفاق بود. آنها می کوشیدند تا زمام حکومت را در دست گیرند و بنیان حکومت و زمامداری علی علیه السلام را در هم ریزند.[۴]

این گروه در ایجاد و گسترش و تحریک گروه اول، نقش اساسی داشتند. دشمنی معاویه و طرفدارانش ریشه های عقیدتی، سیاسی و تاریخی داشت. تفکر دنیاگرایی امویان و اندیشه الهی و آخرت گرای علوی، در طول تاریخ، با هم ناسازگار بودند و هواداران معاویه سال های سال امیرالمؤمنین علیه السلام و یارانش رامورد هجوم تبلیغی و سب و لعن و نفرین قرار دادند و از امام و یارانش، چهره ای منفور و بیرحم در ذهن جامعه اسلامی ترسیم کردند و در قتل و غارت و آزار پیروان علی علیه السلام از هیچ کوششی کوتاهی نکردند.

قاسطین و مارقین اگر بر بدن مولا سلطه می یافتند، آن را مورد اهانت و هتک حرمت قرار می دادند و شاید بی گناهان فراوانی در پی این اهانت، کشته می شدند.از این رو، مزار و مدفن امیرالمؤمنین علیه السلام تاعصر امام صادق علیه السلام و زمان حکومت هارون، پنهان و ناشناخته باقی ماند؛ گرچه امامان و فرزندان ایشان، کم و بیش جایگاه قبر رامی شناختند و به زیارت آن بزرگوار می رفتند. ابوحمزه ثمالی به همراه زید بن علی بن الحسین، قبل از سال ۱۲۱ق. در شب نیمه شعبان، به زیارت امیرالمؤمنین علیه السلام رفت و زید در منطقه «ذکوات بیض»، جایی رابه او نشان داد و گفت: این، قبر امیرالمؤمنین، علی بن ابی طالب علیه السلام است.[۵]

خاکسپاری امام

پس از شهادت، پیکر مطهر مولا، با حنوط بهشتی که جبرییل آورده بود، خوشبو شد؛ حنوطی که بوی خوش آن در آفاق شهر کوفه پیچیده. پیکر مولا در پنج جامه کفن شد و در تابوت قرار گرفت۹ و طبق وصیت آن حضرت، عقب تابوت را دو فرزندش امام حسن و امام حسین علیهماالسلام گرفتند و از زمین بلند کردند و دو فرشته عالی مقام الهی، میکاییل و جبراییل، جلو سریر مولا را حمل می کردند و به سرعت به سوی جایگاهی که «ظهر کوفه» نامیده می شد، حرکت کردند.

برخی مردم خواستند، جنازه امیرالمؤمنین علیه السلام را تشیع کنند که امام حسن علیه السلام آنان را باز گرداند.

امام حسین علیه السلام همواره می گریست و ذکر شریف «لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم» را تکرار می کرد و می فرمود:«ای پدر بزرگوار! پشت ما را شکستی؛ گریه را برای تو آموخته ایم».

محمد بن حنفیه می گوید: به خدا سوگند! من شاهد بودم که جنازه مولا بر هر در و دیوار و ساختمان و درختی که عبور می کرد آنها خم می شدند و در برابر جنازه، کرنش می کردند.

در کتاب امالی شیخ طوسی قدس سره چنین آمده است:

وقتی جنازه از برابر میل معروف غرّی عبور کرد، این بنای قدیمی که عَلَم نامیده می شد، به احترام پیکر مطهر مولا، خم شد؛ همان طور که تخت ابرهه در برابر عبدالمطلب سر خم کرد.

امروز در جایگاه این میل معروف، مسجد حنانه قرار دارد که حدود سه هزار ذرع (سه کیلومتر) از شرق نجف فاصله دارد.

این مسجد، امروز یادآور خاطره عبور حزن آلود جنازه خورشید نجف و فرزندان غم زده او در شب بیست و سوم رمضان