پاورپوینت کامل زیارت در سیره اصحاب پیامبرخدا ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زیارت در سیره اصحاب پیامبرخدا ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زیارت در سیره اصحاب پیامبرخدا ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل زیارت در سیره اصحاب پیامبرخدا ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

پیشگفتار

زیارت در فرهنگ اسلامی و معارف شیعی، از جایگاهی والا و بلند برخوردار است. گر چه پیشینه زیارت در آموزه های دیگر ادیان، بلکه در جامعه های غیر دینی و مذهبی به چشم می خورد، اما بخش گسترده ای از میراث دینی و مذهبی ما، بر محور زیارت شکل گرفته است.

آری، زیارت واقعیتی است دینی و اجتماعی در اندیشه اسلامی و سبب روابط اجتماعی، آرامش خاطر، تکامل معنوی و اخلاقی است و نقش های گوناگونی در زندگی انسان دارد.

روایات فراوانی درباره اهمیت، آداب، آثار و دستاوردهای زیارت سخن گفته اند.

عالمان بزرگ مسلمان نیز در این زمینه مطالب بسیار نوشته و بهره مندی از این گنجینه پر بها را یاد آوری کرده اند.

اما برخی از کوته فکران، پیشینه زیارت، مستندات زیارت، آداب زیارت، صفای زیارت، نقش های گوناگون زیارت و سیره اولیا و اصحاب در باره زیارت را نادیده گرفته و به شدّت با آن مخالفت کرده اند.

جای بسی تأسف است که روزی شخصی به نام «ابن تیمیه» پرچم مبارزه با زیارت و برخی دیگر از موضوعات ارزشی اسلام را به دست می گیرد و روزگاری دیگر «محمد بن عبدالوهاب» آن اندیشه نادرست را دنبال می کند و اکنون وهابیان از او پیروی نموده، با زائران حرم نبوی و مشتاقان زیارت امامان بزرگوار بقیع و دیگر اماکن مقدس، بد رفتاری می کنند.

از محورهای قابل بحث که نظریه وهابیان را نادرست و باطل معرفی می کند، موضوع «زیارت در سیره اصحاب پیامبر۹ » است که این مقاله به بیان آن می پردازد.

اکنون برای روشن شدن موضوع به نکاتی در این زمینه توجه می کنیم:

انگیزه اصحاب برای زیارت پیامبر۹

آیه ای پر جاذبه در قرآن، مسلمانان را به زیارت مرقد نورانی پیامبر بزرگوار دعوت می­کند:

{وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُک فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً}.[۱]

«و اگر ایشان هنگامی که به خود ستم کردند، به نزد تو می­آمدند و از خداوند آمرزش می خواستند و پیامبر هم برای آنان مغفرت می خواست، خدا را توبه پذیر و مهربان می یافتند.»

وقتی ما پیامبر و ائمه: را زنده و ناظر بر اعمال خود می دانیم، حتی زمانی که حیات ظاهری نداشته باشند، بدیهی است رفتن به زیارت آن حضرات، نباید مخصوص زمان حیات آنان باشد بلکه پس از رحلتشان نیز زیارت ایشان امری مستحب و پسندیده است. ناگفته نماند که برخی از بزرگان اهل سنت نیز به این نکته باور و عقیده دارند؛ مثلاً:

* نور الدین سمهودی از عبدالوهاب سُبکی نقل می کند که آیه یاد شده، برآمدن به محضر پیامبر خدا۹ و استغفار نزد آن حضرت سفارش کرده تا آن حضرت نیز برای ایشان استغفار کنند و این مرتبه ای است که با مرگ حضرتش قطع نمی شود؛ زیرا پس از مرگ نیز هنگامی که اعمال امت بر وی عرضه می شود، برای آنان از خداوند مغفرت می خواهد. وی می نویسد:

«دانشمندان از این آیه چنین فهمیده اند که شامل زمان حیات و ممات می شود و مستحب دانسته اند که هرکس نزد قبر حضرتش آمد، آن را تلاوت کند و از خدای متعال طلب آمرزش نماید.»[۲]

* ابن کثیر در تفسیر خود آورده است: «خدای متعال با این آیه، عصیانگران و گنهکاران را ارشاد می کند که هرگاه از آنان نافرمانی و خطایی سر زد، نزد قبر رسولش آمده و در آن مکان از پیشگاه خداوند طلب آمرزش نمایند و از محضر آن بزرگوار بخواهند که برایشان استغفار کند، وقتی چنین کنند، خداوند توبه آنان را پذیرفته و مورد رحمت و آمرزش خویش قرار خواهد داد؛ بدین جهت در پایان آیه فرموده است: «خدا را توبه پذیر و مهربان خواهند یافت.»

آنگاه می­گوید: حکایت مشهوری را گروهی از زبان شخصی به نام عتبی چنین آورده اند:

«روزی کنار قبر پیامبر۹ نشسته بودم، عربی بادیه نشین آمد وگفت: سلام بر تو ای پیامبر خدا، شنیده ام که خداوند می فرماید: «و اگر ایشان هنگامی که به خود ستم کردند، نزد تو می آمدند و از خدا آمرزش می خواستند و پیامبر هم برای آنان استغفار می کرد، خدا را توبه پذیر و مهربان می یافتند.» اکنون من نزد تو آمده ام، در حالی که از گناه خویش استغفار می کنم و تو را شفیع در پیشگاه پروردگارم قرار می دهم. آنگاه دو بیت شعر درباره عظمت حضرتش خواند.

عتبی گوید: همان­جا خوابم برد و در خواب دیدم که پیامبر۹ به من فرمود: ای عتبی، نزد آن اعربی رفته، بشارت ده که خداوند وی را آمرزید!»[۳]

روایات گوناگونی درباره زیارت پیامبر خدا۹ از زبان خودش رسیده است؛ از باب نمونه، در روایتی اینگونه آمده است:

«مَنْ زَارَنِی حَیاً وَ مَیتاً کنْتُ لَهُ شَفِیعاً یوْمَ الْقِیامَه».[۴]

«هر کس مرا در زمان حیات و مماتم زیارت کند، در روز قیامت شفیع او خواهم شد.»

زیارت اصحاب همراه با پیامبر۹

باور و عقیده به معاد و روز رستاخیز از اصول مهم اعتقادی در اسلام است و به یاد معاد بودن، از نظر تربیتی اثر فراوان برای انسان دارد تا خویشتن را از هلاکت و افتادن در دام شیطان و گرایش به زینت ها و چیزهای پوچ و بی ارزش دنیا نگه دارد.

بدین جهت پیامبر خدا۹، هم خود به زیارت قبور می رفت و هم دیگران را تشویق می کرد و گاهی اصحاب، همراه با حضرتش به زیارت قبور می رفتندکه به نمونه­هایی از آن اشاره می کنیم:

ـ اصحاب و زیارت قبر آمنه

در روایتی آمده است:

«مَرَّ رَسُولُ اللَّهِ۹ فِی عُمْرَهِ الْحُدَیبِیهِ بِالأَبْوَاءِ، قَالَ: إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَذِنَ لِمُحَمَّدٍ فِی زِیارَهِ قَبْرِ أُمِّهِ، فَأَتَاهُ رَسُولُ اللَّهِ۹ فَأَصْلَحَهُ وَ بَکی عِنْدَهُ وَ بَکی الْمُسْلِمُونَ لِبُکاءِ رَسُولِ اللَّهِ۹، فَقِیلَ لَهُ، فَقَالَ: أَدْرَکتْنِی رَحْمَتِهَا فَبَکیتُ».

«پیامبر خدا درجریان عمره حدیبیه، از «ابواء گذر کرد و فرمود: خداوند به محمد اجازه داد که قبر مادرش را زیارت کند. آنگاه (پیامبر) نزد قبر مادرش آمنه آمد و آن را مرمّت نمود و گریست، مسلمانان نیز به سبب گریه وی گریستند. وقتی از حضرتش پرسیدند: چرا گریستی؟ فرمود: به یاد مهربانی اش افتادم و اشکم جاری گشت.»[۵]

ابو داود در سنن خود از طلحه بن عبیدالله چنین آورده است:

ـ اصحاب و زیارت شهدای اُحُد

«طَلْحَهَ بْنَ عُبَیدِ اللَّهِ… قَالَ: خَرَجْنَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ـ صلی الله علیه [و آله] وسلم ـ یرِیدُ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ حَتَّی إِذَا أَشْرَفْنَا عَلَی حَرَّهِ وَاقِمٍ فَلَمَّا تَدَلَّینَا مِنْهَا، وَإِذَا قُبُورٌ بِمَحْنِیهٍ، قَالَ: قُلْنَا یا رَسُولَ اللَّهِ أَ قُبُورُ إِخْوَانِنَا هَذِهِ؟ قَالَ: «قُبُورُ أَصْحَابِنَا». فَلَمَّا جِئْنَا قُبُورَ الشُّهَدَاءِ، قَالَ: « هَذِهِ قُبُورُ إِخْوَانِنَا».

«ما با پیامبرخدا(ص) (از مدینه) بیرون رفتیم. آن حضرت عازم زیارت قبور شهدای احد بود؛ هنگامی که به منطقه حرّه واقم رسیدیم و در آنجا فرود آمدیم، ناگهان چند قبر دیدیم. پرسیدیم ای پیامبر خدا، آیا این­ها قبرهای برادران ما است؟ فرمود: این­ها قبرهای اصحاب ما است. اما آنگاه که به قبور شهدای اُحد رسیدیم، فرمود: این­ها قبرهای برادران ما است.»[۶]

سیره اصحاب در زیارت پس از رحلت پیامبر(ص)

زیارت که خود نوعی تکریم نسبت به ارزش­ها و ارج نهادن به اولیای الهی و پیوند با آرمان های آنان است، در زندگی اصحاب و دیگران، پس از رحلت پیامبر۹ و ائمه اطهار: به­خوبی نمایان بوده و سیره ایشان را نشان می دهد:

ـ علی۷ و ابوبکر و زیارت قبر پیامبر۹:

محبّ طبری در روایتی کوتاه چنین نقل کرده است:

«جَاءَ أَبُو بَکر وَعَلِی یزُورَانِ قَبرَ النَّبِی صَلَّی اللهُ عَلَیهِ [و آله] وسلم بعد وفاته بسته أیام…»

«ابوبکر و علی(ع) شش روز پس از رحلت پیامبر(ص) به زیارت قبر آن حضرت آمدند…»[۷]

ـ عمر و زیارت قبر پیامبر(ص)

سُبکی نقل کرده است:

«أَنّ عُمَر لمّا صالح أهل بیت المقدس، وقدم علیه کعب الأحبار وأسلم وفرح عمر بإسلامه، قال عمر [له] هل لک أن تسیر معی إلی المدینه، وتزور قبر النبی ـ صلّی الله علیه [و آله] وسلّم ـ وتتمتّع بزیارته؟ فقال: لعمر یا أمیر المؤمنین، أنا أفعل ذلک، ولمّا قدم عمر المدینه أوّل ما بدأ بالمسجد وسلّم علی رسول الله ـ صلّی الله علیه [و آله] وسلّم ـ»

«هنگامی که عمر با مردم سر زمین بیت المقدس سازش کرد، کعب الأحبار بر او وارد شد و به اسلام گروید. عمر از مسلمان شدن وی شادمان گشت و به او گفت: آیا میل داری با من به مدینه بیایی و قبر پیامبر(ص) را زیارت کنی و از آن زیارت بهره مند شوی؟ وی پاسخ داد: ای امیر مؤمنان! من این کار را خواهم کرد و عمر آنگاه که وارد مدینه شد، نخستین اقدامش این بود که به مسجد آمد و بر پیامبرخدا(ص) سلام و درود فرستاد.»[۸]

ـ انس بن مالک

بیهقی آورده است:

«منیب بن عبد الله بن أبی أمامه، عن أبیه قال: رأیت أنس بن مالک أتی قبر النّبی ـ صلی الله علیه [و آله] و سلّم ـ فوقف فرفع یدیه حتّی ظننتُ أنّه افتتح الصلاه، فسلّم علی النبی ـ صلّی الله علیه [و آله] و سلّم ـ ثمّ انصرف».

«منیب بن عبدالله بن ابو اَمامه گوید که پدرم گفت: انس بن مالک را دیدم که نزد قبر پیامبر۹ آمد و ایستاد، آنگاه دست­هایش را بالا برد، به طوری که من گمان کردم نماز شروع کرد، سپس مشاهده کردم که بر پیامبر۹ درود فرستاد و از آنجا رفت.»[۹]

ـ عبدالله بن عمر

بیهقی از نافع چنین نقل می کند:

«عن نافع ان ابن عمر کان إذا قدم من سفرٍ دخل المسجد ثمّ اتی القبر فقال: السلام علیک یا رسول الله…».

«هرگاه عبدالله بن عمر ازسفری باز می گشت، داخل مسجد می شد، سپس نزد قبر پیامبر۹ می آمد و می گفت: سلام بر تو ای فرستاده خدا.»[۱۰]

همو از عبدالله بن دینار چنین نقل می کند:

«عن عبد الله بن دینار أنّه قال رأیت عبد الله بن عمر یقف علی قبر النبی ـ صلی الله علیه [وآله] و سلّم ـ ثمّ یسلّم علی النبی ـ صلّی­الله علیه [وآله] وسلم ـ و یدعو…»

«عبدالله بن دینار گوید: عبدالله بن عمر را دیدم که نزد قبر پیامبر(ص) می ایستاد، آنگاه بر حضرتش درود می فرستاد و دعا می کرد.»[۱۱]

ـ میسره بن مسروق

سُبکی از فتوح الشام (ج۱، ص۱۴۸) چنین نقل کرده است:

«لمّا کان أبو عبیده منازلاً بیت المقدس، أرسل کتاباً إلی عمر مع میسره بن مسروق یستدعیه الحضور، فلمّا قدم میسره مدینه رسول الله ـ صلّی الله علیه [وآله] وسلّم ـ دخلها لیلاً، و دخل المسجد وسلّم علی رسول الله ـ صلّی الله علیه [وآله] و سلّم ـ و علی قبر أبی بکر…»

«هنگامی که ابوعبیده با مردم سرزمین بیت المقدس به نبرد پرداخت، نامه ای را همراه با میسره بن مسروق برای عمر فرستاد و از او در خواست کرد که در این سرزمین حضور داشته باشد، وقتی که میسره وارد شهر پیامبر(ص) شد، شب هنگام بود، در همان وقت به مسجد رفت و بر قبر پیامبرخدا(ص) و قبر ابوبکر سلام و درود فرستاد.»[۱۲]

ـ مرد صحابی و زیارت قبر پیامبر(ص)

ثعلبی در تفسیر خود آورده است:

«عن علی بن أبی طالب قال: قدم علینا أعرابی بعدما دفنّا رسول الله ـ صلّی الله علیه [وآله] وسلّم ـ بثلاثه أیام، فرمی بنفسه علی قبر النّبی ـ صلّی الله علیه [وآله] وسلّم ـ وحثا من ترابه علی رأسه، و قال: یا رسول الله، قلت فسمعنا قولک و وعیت عن الله، فوعینا عنک، وکان فیما أنزل الله علیک: {وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوک فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً}، وقد ظلمت نفسی وجئتک تستغفر لی فنودی من القبر: أنه قد غفر لک».

«حضرت علی(ع) گوید: سه روز پس از به خاک سپاری پیامبر خدا(ص) مردی بر ما وارد شد، آنگاه خودش را روی قبر آن حضرت انداخت و مقداری از خاک آنجا را بر سرش ریخت و گفت: ای فرستاده خدا، مطالبی را به ما فرمودی و ما سخنانت را شنیدیم. تو از خداوند دریافت کردی و پذیرفتی ما هم از تو دریافت کردیم و پذیرفتیم و در میان آیاتی که خداوند بر تو فرو فرستاد، این کلام است: «اگر آنان پس از آن که به خود ستم کردند، نزد تو می­آمدند و از خدا آمرزش می­خواستند و پیامبر نیز برای آنان طلب آمرزش می کرد، قطعاً خدا را توبه پذیر و مهربان می یافتند!»

اکنون بر خود ستم کرده و نزد تو آمده ام، تا برایم استغفار کنی: ناگهان از قبر بانگی برآمد که آمرزیده شدی!»[۱۳]

ـ ابو ایوّب انصاری

ابن عساکر نقل کرده است:

«عَنْ دَاوُدَ بْنِ أَبِی صَالِحٍ، قَالَ: أَقْبَلَ مَرْوَانُ یوْمً