پاورپوینت کامل حاشیه و متن حائر حسینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حاشیه و متن حائر حسینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حاشیه و متن حائر حسینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حاشیه و متن حائر حسینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

غروب پنج شنبه، فرصتی مناسب برای سفر به کربلای معلّی و زیارت سید الشهداء (ع) در شب جمعه بود تا بهره ای از ثواب و صفای این شب برده شود.

سمت راست جاده نجف به کربلا پر بود از ساختمان های کوچک و بزرگ آجری و سنگی، با علم های رنگارنگ و تابلوهایی که با جملاتی صمیمی، زائران حسینی را دعوت به پذیرایی می کرد. این مهمانخانه ها و استراحتگاه ها با نام «موکب» و «مضیف»، به نوعی احیای «خوان» های پیشین است که به ندرت آثاری از آن برجای مانده است. البته برخلاف خوان، اینها موسمی اند و بیشتر در ایام زیارتی چون اربعین، نیمه شبعان، ۲۸ صفر و.. . دایرند تا پذیرای زائران و میهمانان پیاده و سوار باشند.

در حد فاصل این موکب ها و جاده اصلی، به تازگی مسیری ایجاد شده است که گویا همان «طریق المشاه» یا جاده پیاده روهاست که زائران پیاده بسیاری، به مناسبت ایام زیارتی امیرمؤمنان (ع) در این جاده به سمت نجف اشرف در حرکت بودند.

پس از غروب آفتاب وارد شهر کربلا شدم. آن شب به زیارت و استراحت گذشت. چند دیدار و بازدید برای مدت اقامت در کربلا پیش بینی شده بود. سفری کاری برای شناخت بیشتر حائر حسینی و کندوکاو در ناگفته ها و نادیده های آن، که برخی متن بود و بسیاری حاشیه.

دوره کوتاه اقامت، با بازدیدهای متعدد از مکان های حرم، صحن و محله های دور و نزدیک کربلا گذشت. ملاقات های مکرری نیز با چهره های کربلایی همچون تولیت محترم حرم حسینی، آقای سید سلمان آل طعمه، نماینده بعثه مقام معظم رهبری و برخی دیگر از شخصیت های مقیم کربلا داشتم. در این میان، بیشترین بهره را از آقای آل طعمه بردم که توضیحات حضوری او در حرم، صحن و محله های اطراف حرم، اصلی ترین منبع شناخت کربلاست.

این نوشتار، گزارشی از مهم ترین نتایج سفر صفر ۱۳۱ است که با بهره گیری از مطالعات تکمیلی، با شناخت متن حائر حسینی آغاز می شود و سپس حاشیه های مهم آن ترسیم می گردد.

رواق های حرم

۱. رواق ابراهیم مجاب

در رواق غربی حرم که در بخش بالاسر حضرت قرار دارد، سنگ مرمر دو سمت بازسازی شده و تغییر کرده است. این کار، آغاز پروژه تعویض سنگ و کتیبه های حرم مطهر است که به نام «پروژه یا حسین» توسط ستاد بازسازی عتبات در حال اجراست. پیشتر بر روی تمام سنگ ها آثار گلوله های مأموران بعثی در ماجرای انتقاضه شعبان ۱۱۲ دیده می شد که تمامی تغییر کرده و فقط به فاصله هر ده متر، نمونه سنگ های سابق در اندازه های کوچک نصب شده تا خاطره آن جنایت در اذهان بماند. روی این سنگ ها نوشته اند: « آثار رصاص الاعتداء الصدامی المجرم علی جدران الحرم المقدس خلال الانتفاضه الشعبانیه ۱۱۲/۱۹۹۱ ».

پیش از طرح تعویض سنگ های رواق، نام چند تن از شهدای کربلا به صورت کتیبه ها و سنگ نبشته های زیبا قرار داشت که گویا در طرح جدید توسعه یافته و نام تمامی شهدا درج خواهد شد. البته تنها مکانی که نام شهدا در آن قرار داشت، رواق پایین پا و بالای ضریح شهدا بود. تغییر دیگری که قابل توجه و تقدیر است، عریض شدن ورودی این رواق به رواق بالاسر است.

۲. قتلگاه

به دلیل تعمیرات، درب قتلگاه چند روزی بسته بود. قتلگاه قبلا فقط یک درب ورود و خروج داشت که در سال های اخیر ضریح و دربی نیز در بخش غربی صحن برای آن ایجاد شد. تعمیرات اخیر نیز به دلیل نصب ضریح دیگری در سمت غربی ایوان اصلی است که توسط علاقه مندان ایرانی ساخته شده و در حال نصب بود. این ضریح به زیبایی تمام ساخته شده و افزوده شدن آن به حرم، سبب ارتباط و توسل جمع بیشتری از اراداتمندان حسینی خواهد بود.

۳. مسجد شاهین

سالن و رواق بزرگ بخش شمالی حرم، به «مسجد شاهین» معروف است. این مکان قبلا با یک دیوار بلند از حرم و اطراف ضریح جدا بود. مسجد به دستور عمران بن شاهین (متوفی ۳۹) که از امرای جنوب عراق بود ساخته شد. در دوره عثمانی ها نخستین مفتی و قاضی سنی حنفی مذهب در آن نماز می خواند. گویا شیخ عبدالله سُوِیدی نخستین کسی است که به سال ۱۱ق در آن نماز برپا کرده است. در سال ۱۲۱۳ق به دلیل فضای کوچک اطراف ضریح و سختی زیارت برای زائران، طرح الحاق مسجد به حرم امام از سوی سید مهدی شهرستانی (۱۱۳۰ – ۱۲۱ق) مطرح شد، اما با مخالفت ملاعثمان، مفتی عثمانی کربلا که در آن مسجد اقامه نماز می کرد مواجه شد. آقای شهرستانی با مشورت و موافقت عالم بزرگ کربلا سید مهدی طباطبایی و همکاری کلیددار حرم، مخفیانه و شبانه دستور تخریب دیوار حائل میان مسجد و حرم را داد که با برداشته شدن این دیوار، فضای مسجد به رواق شمالی حرم ملحق گردید. مفتی شهر به مراد بیگ، حاکم کربلا شکایت برد و سلطان عثمانی نیز هیئتی را برای رسیدگی اعزام کرد. سرانجام این ماجرا به مصالحه انجامید و سید مهدی شهرستانی، مسجدی را در بخش شرقی صحن به مفتی کربلا سپرد.[۱]

. مقبره شهدا

دایره تعمیرات حرم شامل مقبره شهدا نیز شده است و ضریح جنوبی و اطراف آن مسدود بود.

. نخل مریم

در دیوار جنوبی بالاسر و به فاصله تقریبی دو متر تا ضریح مطهر، محرابی به نام «نخله مریم» قرار داشت. این محراب نشانی از محل نخل خرمایی بود که حضرت مریم در حین ولادت حضرت عیسی (ع) در آن جا مستقر شد؛ همان مکان دورافتاده ای که قرآن بدان اشاره کرده است:

فَحَمَلَتْهُ فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَکانًا قَصِیا * فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَی جِذْعِ النَّخْلَهِ قَالَتْ یا لَیتَنِی مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَکنْتُ نَسْیاً مَنْسِیا * فَنَادَاهَا مِنْ تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِی قَدْ جَعَلَ رَبُّک تَحْتَک سَرِیا * وَهُزِّی إِلَیک بِجِذْعِ النَّخْلَهِ تُسَاقِطْ عَلَیک رُطَبًا جَنِیا ؛[۲] پس (مریم) به او (عیسی) آبستن شد و با او به مکان دورافتاده ای پناه جست. تا درد زایمان او را به سوی تنه درخت خرمایی کشانید. گفت: ای کاش پیش از این مرده بودم و یکسر فراموش شده بودم. پس از زیر (پای) او (فرشته) وی را ندا داد که غم مدار؛ پروردگارت زیر (پای) تو چشمه آبی پدید آورده است. و تنه درخت خرما را به طرف خود (بگیر) و بتکان تا بر تو خرمای تازه فرو ریزد.

در برخی از متون روایی ما به این نکته اشاره شده است که مریم از دمشق خارج شد و به کربلا آمد و در مکان شهادت حسین (ع)، عیسی را به دنیا آورد.[۳] محراب نخله مریم به دستور سلطان اویس جلائری ساخته شد و به سال ۱۳ق (۱۹م) به دست طاهر قیسی از میان رفت. آقای آل طعمه که خود آن سنگ محراب را دیده است، مکانش را در محل بالاسر نشان داد. به گفته او بر روی این سنگ نخلی ترسیم شده بود و بالای آن به صورت هلالی، این آیه مرقوم شده بود: وَهُزِّی إِلَیک بِجِذْعِ النَّخْلَهِ تُسَاقِطْ عَلَیک رُطَبًا جَنِیا [۴]

. مدفونین داخل حرم

«سید مرتضی» و برادرش «سید رضی» از عالمان والامرتبه شیعه در قرن چهارمند که در بغداد از دنیا رفتند وگویا در کنار قبر پدر که در جوار مزار «ابراهیم مجاب» است، دفن شدند. البته امروزه در جوار حرم کاظمین (علیهم السلام) در مزار باشکوهی به نام این دو برادر والامقام نیز وجود دارد.

در سمت راست رواقی که به سمت مزار شهدا منتهی می شود «سید علی طباطبایی»، «وحید بهبهانی» و «شیخ یوسف بحرانی» مدفونند. در سمت چپ رواق و در جوار مزار شهدا نیز «سید مهدی مرعشی» و خاندان او به خاک سپرده شده اند.

بخش شرقی صحن

صحن امام مثل ضریح، شش ضلعی بود که این مهندسی، زیبایی خاصی به صحن بخشیده است. در ضلع شمالی آن، مدرسه و مسجد «حسن خان» و در ضلع جنوبی نیز بنایی بود که بعدها در آن میرزا محمدتقی شیرازی دفن گردید که به بهانه همسان سازی بخش شرقی صحن با بخش غربی، بناهای دو ضلع شمالی و جنوبی بخش شرقی تخریب شد. این تخریب از ویرانی مناره عبد در سال۱۳ آغاز شد و در سال ۱۳ به تخریب مدارس و مساجد داخل و خارج صحن انجامید.

هم چنین بین باب قاضی الحاجات و شهدا «مسجد سید کاظم رشتی» قرار داشت که مدتی در آن سنی های حنفی اقامه جماعت داشتند و امروزه این مکان به نام «مدرسه امام حسین (ع)» معروف است.

اماکن مهمی که نیاز به توضیح و تفصیل دارند عبارتند:

۱. مناره عبد

این گلدسته تاریخی به سال ۷۷ توسط امین الدین بن عبدالله اولجیاتو، ملقب به «مرجان» ساخته شد و بیش از شش قرن پابرجا بود. این مناره تاریخی، در اواخر سال ۱۳ق. به دستور یاسین هاشمی رئیس دولت عراق و توسط صالح جبر ویران شد. توجیه دولت برای تخریب این مناره، کج شدن و خطر ویرانی آن بود! که به اذعان همه بهانه ای بیش نبود. تخریب مناره قلب بسیاری از علاقه مندان آستان حسینی را جریحه دار کرد و شعرای بسیاری درباره آن شعر سرودند. میرزا هادی خراسانی (۱۲۹۷ – ۱۳۸ق) درباره این فاجعه تاریخی این ابیات را سرود:

در صحن سیدالشهدا بود برقرار گلدسته ای چو شاخه طوبی بزرگوار عقل حکیم از پی تاریخ او بگفت

۲. صحن صغیر

این صحن در دوره آل بویه در سال ۳۷۱ ساخته شده و از باب الشهدا به صحن صغیر راه داشت و درب دیگرش نیز از باب السوق بود. این صحن زیبایی خاصی از جهت معماری اسلامی داشت. می گویند پادشاهان آل بویه قدیمی ترین پادشاهان دفن شده در حائر حسینی هستند. بسیاری از این امیران شیعه در توسعه، بازسازی و تزیین حرم امام حسین (ع) و دیگر امامان شیعه نقش محوری داشتند. چند تن از آنان در داخل بقعه ای در صحن صغیر دفن شده اند. در گذشته، بقعه ای بر فراز قبر آنان وجود داشت که در میان مردم به «بقعه آل بویه» شهرت داشت. در ۱۳۸ ق عبدالرسول خالصی به دستور رییس اوقاف وقت عراق، این بقعه و آثار تاریخی آن را تخریب کرد.

۳. مدرسه حسن خان

این مدرسه در ضلع شمال شرقی صحن و بین باب الشهدا و باب الکرامه قرار داشت. ورودی آن در مسجد و در راهرو باب الکرامه قرار گرفته بود. بخشی از مدرسه در صحن و بخشی نیز در بیرون صحن قرار داشت. گویند حاج آقا حسین قمی از مدرسه حسن خان وارد صحن می شد و در بخش شرقی صحن نماز جماعت را اقامه می کرد. باب الکرامه را «باب مدرسه حسن خان» نیز می گویند که در زاویه شمال شرقی صحن قرار دارد و که همراه با مجموعه پیرامون آن، جزئی از مسجد مدرسه حسن خان بوده است. این مکان در سال ۱۳ تخریب شد؛ از این رو بخش بزرگی از مدرسه در خیابان اطراف صحن واقع است و بخش کوچکی از آن نیز در ضلع شمال شرق صحن قرار دارد.

. مقبره ها

در ضلع جنوب شرقی صحن، مزار «میرزا محمد تقی شیرازی» (۱۲ – ۱۳۳۸ق) قرار