پاورپوینت کامل مسجد الرأس ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسجد الرأس ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسجد الرأس ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسجد الرأس ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

«پاورپوینت کامل مسجد الرأس ۲۵ اسلاید در PowerPoint» مسجدى است با بناى کهن که در سمت غرب صحن حیدرى قرار دارد. شیخ جعفر محبوبه دربار آن مى‌گوید:

مسجدى قدیمى است که منبرى ساخته شده از سنگ‌هاى بزرگ، در دیوارهاى آن ریشه دارد و همزمان با حرم علوى ساخته شده و «البراقى» آن را به شاه عباس اوّل نسبت مى‌دهد؛ همان‌طور که در میان مردم نجف نیز این‌گونه شایع است.[۱]

شیخ محمد حرزالدین در شرح حال میرزا هادى خراسانى، او را مردى اهل مطالعه در تاریخ توصیف کرده و این سخن را از او نقل مى کند:

این مسجد به نام پاورپوینت کامل مسجد الرأس ۲۵ اسلاید در PowerPoint شناخته شد و آن را غازان بن هولاکوخان بنا نهاد. ساخت آن یک سال کامل به طول انجامید. غازان‌خان، میان نجف و مسجد «حنانه» در وادى «ثویه» چادر زده بود تا این‌که بناى آن را کامل کرد.[۲]

در حاشی کتاب «معارف الرجال» آمده است: «غازان خان در سال ۷۰۳ هجرى، برابر با ۱۳۰میلادى در رى درگذشت»[۳]

درباره نام‌گذارى این مسجد به «پاورپوینت کامل مسجد الرأس ۲۵ اسلاید در PowerPoint» دو احتمال وجود دارد:

اول: موقعیت مسجد؛ چرا که در سمت سرِ حضرت (ع) واقع است.

دوم: روایات؛ از امام صادق (ع) نقل شده که سرِ امام حسین (ع) در این مسجد دفن شده است. از جمله آنها روایتى است که عبدالکریم بن طاووس، شیخ کلینى و ابن قولویه از زید بن عمرو بن طلحه نقل مى‌کنند که گفت:

وقتى امام صادق (ع) در حیره بودند به من فرمودند: نمى‌خواهى به آنچه که به تو وعده داده بودم عمل کنم؟ گفتم: مى‌خواهم (مرادش بردن من براى زیارت قبر امیرالمؤمنین (ع) بود) در این هنگام امام (ع) و اسماعیل سوار بر مرکب شدند و من نیز با ایشان همراه شدم. وقتى از وادى «ثویه» گذشتیم، میان حیره و نجف، در کنار ریگ‌هاى سفید و روشن پیاده شد. حضرت نماز گزاردند و اسماعیل و من نیز با آن حضرت نماز گزاردیم. امام (ع) به اسماعیل فرمودند: برخیز و بر جدّت حسین (ع) سلام ده. گفتم: جانم به قربانت! مگر امام حسین (ع) در کربلا نیستند؟ ! فرمودند: بله، در کربلا هستند؛ ولى آن‌گاه‌ که سر او را به شام مى‌بردند، یکى از دوستان ما آن را ربود و کنار امیر مؤمنان (ع) به خاک سپرد»[۴]

شیخ محمد حرزالدین، از میرزا هادى خراسانى و او از سید داوود رفیعى و او از پدرش و پدرش نیز از اجدادش نقل مى‌کند:

در مسجد غربى صحن مطهر متصل به ساباط، ایوان کوچک چهارگوشى در سمت دیوار جنوبى، میان محراب مسجد و ساباط قرار دارد. در این ایوان قبرى است که بر روى آن پنجره‌اى از فولاد گران‌بها و ارزشمند مى‌ع‌باشد و داراى درى قفل‌ ‌دار است. آن‌جا مدفن سر امام حسین (ع) فرزند امیرالمؤمنین (ع) مى‌باشد.[۵]

و نیز در پاورقى روایت آمده است:

اسماعیلیانِ هندى‌ ‌تبار این قبر را زیارت مى‌کردند و زیارتش در نزد آنان جایگاه ویژه‌اى داشت، تا این‌ع‌که تعداد زائران آن زیاد شد. بلافاصله پس از این افزایش جمعیت، ادار اوقاف عثمانى در نجف، از سمت تکی بکتاشیه درى گشود و درِ اول آن را بست. هندیان و سایر زائران از درِ تکی بکتاشیه داخل مى‌شدند. پس از مدتى این در را هم بستند و مسجد سال‌هاى سال، تا زمان اشغال عراق و تشکیل حکومت عربى در عراق، بسته ماند. در این مرحله، براى بار دوّم، قبرها آشکار گردید و مرمّت آن در سال ۱۳۱هجرى آغاز شد. در روز ۲۳ ذى‌حج همان سال، از درِ اول مسجد وارد آن شدیم و پس از این‌که به محل قبر نظر افکندیم، جز تخته سنگى بر دیوار جنوبى که طول آن بیش از یک ذراع و عرض آن یک ذراع بود، چیزى نیافتیم.[۶]

بر روى این تخته سنگ، نوشته‌اى به خط کوفى بود و در همان مکانى قرار داشت که شیخ محمد حرزالدین ذکر کرده است و تخته سنگِ دیگرى نیز به شکل محراب، در محلّ محراب مسجد قرار داشت که این دو تخته سنگ داراى ارزش باستانى مى‌باشد. در سال ۱۹میلادى هیئتى از سازمان میراث فرهنگى با دوربین‌هایى مدرن براى عکس‌بردارى از برخى آثار به این‌جا آمدند. دربار آن دو تخته سنگ از من پرسیدند و من آنها را راهنمایى کردم. من از آنها دربار آن دو سنگ پرس‌وجو کردم و آنها گفتند: س