پاورپوینت کامل توصیف عمومى حرم امام حسین ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل توصیف عمومى حرم امام حسین ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل توصیف عمومى حرم امام حسین ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل توصیف عمومى حرم امام حسین ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

حسین (ع) شخصیتى یگانه و برجسته است و چنان بهره‌اى از دانش دارد و چنان فداکارى بزرگى کرده است که وى را در جایگاه پیامبران و در مرتبه فرستادگان خداوند نشانده است. او وارث پیامبران و سبط برگزیده برگزیدگان خداى جهانیان و سرور جوانان بهشت است. از این روى هیچ شگفت نیست که مردمان در بناى قبر او و آراستن این مرقد مطهّر با برترین معمارى و بهترین تزئین‌ها از هم پیشى گیرند؛ آن‌سان که تاریخ گواهى مى‌دهد فرمان‌روایان و پادشاهان و صاحبان ثروت و هنر، ثروت‌هاى بسیارى بذل این راه کردند و بر پاى این بنا طلا و نقره ریختند و صاحبان هنر و چیره‌دستان روزگار را، از بنّا و معمار گرفته تا نقّاش و آینه‌کار و کاشى‌کار، به کربلا آوردند تا همه آنچه از دانش و هنر و خبرگى در چنته دارند، به کار بندند. چنین شد که هنرمندان هنرِ خویش را و ثروتمندان ثروتِ خویش را دریغ نداشتند و از رهگذر این ایثار و همدلى، بنایى بلند افراشته شد که پیکر سبط رسول خدا (ص) را در میان گرفت؛ بنایى که هوش هر بیننده‌اى را مى‌رباید و مهار از پندار و تخیل او مى‌گسلد.

جاى قبر حسین (ع) از آن روز که وى در آن دفن شد، باغى از باغ‌هاى بهشت است. امام سجّاد (ع) از عمّه خود زینب (س) و ایشان از جدّ خود رسول خدا (ص) نقل کرده که فرموده است: «در این سرزمین طف و بر قبر سرور شهیدان پرچمى مى‌افرازند که درگذر روزگاران، نه نام آن از یادها مى‌رود و نه نشانش نابود شود» .

این‌جاست که سرگشته و دلداده، به تماشا مى‌ایستد و جلوه‌هاى هنر و زیبایى را در معمارى بدیع، بناى استوار، آینه‌کارى‌هاى شگفت، چلچراغ‌هاى زیبا و کتیبه‌هاى گران‌سنگ قرآنى که بر در و دیوار حرم است نظاره مى‌کند. معماران و هنرمندان چیره‌دست، این همه هنرنمایى را در روزگارى به انجام رسانده‌اند که بسیارى از ابزارهاى امروزین وجود نداشته و تنها از ابزارهاى ساده بهره مى‌گرفتند و با همین ابزار توانستند جلوه‌هاى هنرى بدیعى را پدید آورند که به سان ستارگان آسمان، بدر مضجع امام شهیدان را در برگرفته است; چه شهید خفته در آن مضجع، فراتر از همه این جلوه‌هاى مادى، و خود حجت خدا در زمین و احیاگر آیین پیامبر برگزیده خدا با قیام و جهاد خویش است. به برکت همین مضجع است که چنین جلوه‌هاى هنرى بدیع خلق شده و به مرتبه‌اى رسیده که کمتر همانندى براى آن مى‌توان یافت.

بناى بلند حرم امام حسین (ع) زیبایى و خیال‌انگیزى هنر اسلامى را به نمایش مى‌گذارد و از پیشرفت و شکوفایى تمدّن اسلامى و چیرگى مسلمانان در این عرصه خبر مى‌دهد.

هنرمندان سازنده این بنا توانسته‌اند آینه‌کارى‌هایى تحسین برانگیز، با مقرنص‌ها و اشکال هندسى و فضایى ویژه بر دیوارها و سقف‌ها پدید آورند; به گونه‌اى که از هر زاویه نور را بازمى‌تاباند و یادآور این حقیقت مى‌شود که این‌جا نورى خدایى جلوه‌گر است. این جلوه‌ها و دیگر هنرنمایى‌هایى که در ساخت ضریح مطهّر و آراستن آن به قطعه‌هاى طلا و نقره به چشم مى‌خورد، در کنار شمعدان‌ها و چراغدان‌هاى زیبا و تاج و کُله‌خودهاى مرصّع و جلدهاى نفیس قرآن و سرانجام ابزارهایى همانند دسته‌هاى شمشیر، سپرها، غلاف‌ها و دیگر نفایسى که امروزه در گنجینه حرم نگهدارى مى‌شود، همه از دقّت و چیره‌دستى آفرینندگانش خبر مى‌دهد. افزون بر این، کف حرم با سنگ‌هاى مرمرى فرش شده که از خارج عراق آورده‌اند. دیوارها نیز با همین سنگ‌ها تزئین شده و درخشش خیره‌کننده‌اى به وجود آورده است؛ به سان الماسى که پرتوهاى نور را بازمى‌تاباند.

به هر روى، تاریخ طلاکارى، آینه‌کارى، خاتم‌کارى و به کارگرفتن طلا و نقره براى آذین کردن حرم و استفاده از چلچراغ‌هاى زیباى شیشه‌اى، به دوران حکومت صفویان و به سال ۹۱ هجرى بازمى‌گردد. تا پیش از آن، بناى حرم، بناى ساده‌اى بود از گچ و آجرهاى محلّى، امّا پس از آن، سنگ‌هاى مرمر را از خارج عراق براى آراستن حرم وارد کردند.

ابن‌بطوطه جهانگرد نامور، یکى از کسانى است که کربلا را در دوره قدیمش زیارت کرده است. او در سفرنامه خود، در این باره چنین مى‌نویسد:

سپس به کربلا، مرقد حسین بن على (ع) ، سفر کردیم. آن‌جا شهرى است کوچک که باغ‌هاى نخل، آن را در میان گرفته و از فرات سیراب مى‌شود. روضه مقدّسه، در داخل شهر قرار دارد و در جوار آن، مدرسه‌اى بزرگ و زاویه‌اى مبارک است.[۱] آن‌جا به هر کس آمد و شد کند غذا دهند. بر در روضه، حاجى‌ها و دربانان هستند و هیچ کس بدون اجازه آنها به بارگاه درنیاید. هرکس به بارگاه درمى‌آید، عتبه مبارک را که از نقره است مى‌بوسد. بر بالاى ضریح، چراغدان‌هاى طلا و نقره و بر درها پرده‌هاى حریر آویخته است. مردمان این شهر دو طایفه‌اند: فرزندان زحیک و فرزندان فائز و میان این دو طایفه پیوسته جنگ و درگیرى است؛ هر چند هر دو طایفه از امامیه‌اند و تبارشان به یک پدر مى‌رسد. به سبب فتنه و جنگِ این دو طایفه، از این شهر دورى گزیدم.[۲]

عباس مکّى، یکى دیگر از سیاحان است که حرم امام حسین (ع) را چنین وصف مى‌کند:

در حرم سرورم حسین (ع) چراغدان‌هایى خیره کننده از ورق مرصّع و گونه‌هایى از جواهرهاى گران‌بهاست که با خراج یک شهر برابرى کند. اغلب اینها هدایاى شاهان و فرمان‌روایان ایران است. بر فراز قسمت بالاى سر مبارک،

چراغدانى از طلاى سرخ به وزن دو من یا بیشتر آویخته است. بر بناى حرم، گنبدى است بلند، با بنایى شگفت که خبره‌اى چیره‌دست و آگاه، آن را ساخته است و سر بر آسمان مى‌ساید.[۳]

عبدالوهاب عزام نیز در وصف حرم امام (ع) چنین مى‌نویسد:

به مسجد درآمدیم. آن‌جا همهمه کسانى که قرآن و دعا مى‌خواندند بلند بود. سپس ضریح مبارک را زیارت کردیم. عظمت آن جایگاه ما را از این بازداشت که دیده در مرتع جمال و زیبایى و شکوه و زینت و زیور خیره کننده آن رها کنیم. در کنار مسجد [ى که ضریح امام (ع) را در برگرفته [ مسجدى دیگر است که ضریح عباس بن على (س) در آن جاى گرفته و در مسجد حسین (ع) ]مقصود همان حرم امام است] سردابى است که حدود ده پله پایین مى‌رود و در پایین آن، جایى است که با تورهاى آهنى محصور شده و آن را قتلگاه نامند و گویند خون حسین (ع) به هنگام شهادت در این نقطه بر زمین ریخته است. در روایتى دیگر آمده که این‌جا زادگاه عیسى بن مریم (ع) است. در گوشه‌اى از حرم حجره‌اى است که سه تن از شاهان قاجار: احمد شاه، پدرش محمّدعلى شاه و جدّش مظفّرالدین شاه در آن به خاک سپرده شده‌اند. قبرهاى این سه، از زمین برجسته نیست و تنها با موزاییک فرش شده و در نزدیک آنها تصویرى از این سه پادشاه بر دیوار آویخته شده است. دوست داشتم فرصت فراهم باشد و زمانى درازتر در این حرم پرعظمت بمانیم تا به درازا از آن سخن گویم؛ امّا زیارت ما زیارتى شتابان بود که در آن به همان اندازه که واجب است بسنده داشته شد.[۴]

سید عبدالرزاق حسنى در زمانى نزدیک‌تر به زمان حاضر، درباره حرم امام حسین (ع) چنین نوشته است:

ضریح امام حسین (ع) در میان بنایى بزرگ است که گنبدى طلا پوشیده، بر فراز آن مى‌درخشد و در دو سوى آن نیز دو گلدسته طلاست. سلطان سلیمان قانونى در خلال زیارت کربلا در سال ۹۱هجرى ( ۱۳م) گنبد وگلدسته‌ها را نوسازى کرد و پس از آن هم، چونان که بر دیوار گنبد با خطوط طلایى حک شده، ناصرالدین شاه در سال ۱۲۸۳ه. ق. (۱۸م) دستور داد تا آن را با طلاى ناب پوششى تازه دهند. ارتفاع این گنبد به ۳ متر مى‌رسد. ضریح امام که در زیر این گنبد جاى گرفته، سکو مانندى است فراهم آمده از چوب ساج که به عاج فاخرى ترصیع شده و دو لایه مشبّک بر آن قرار دارد; یکى از فولاد مرغوب که ضریح داخلى را تشکیل مى‌دهد و دیگرى از نقره سفید و پر درخشش که ضریح خارجى است. طول ضریح نقره‌اى خارجى پنج و نیم متر و عرض آن چهار و نیم متر است. بر بالاى ضریح ظرف‌هاى طلایى که سنگ‌هاى قیمتى در آنها به کار رفته، وجود دارد و در هر گوشه‌اى از آن، گویچه‌اى از طلاى ناب است که قطر آن به نیم متر مى‌رسد. بر روى ضریح، صفحه‌هاى مشبک دیگرى قرار دارد که با ضریح بیرونى تفاوت چندانى ندارد و با آن فاصله هم ندارد و تنها از هر طرف ۱۲ سانتیمتر از صفحه‌هاى ضریح اصلى کوچکتر است. مرقد امامزاده على بن الحسین مشهور به على اکبر هم که با پدرش در یک روز به شهادت رسید و در کنار او به خاک سپرده شد، در درون همین ضریح است.[۵]

بر پیشانى ضریح امام (ع) این عبارت نوشته شده است:

« اِنَّ الدّاعى اِلى حُبِّ آلِ مُحَمَّد الطاهر بن أبِى مُحَمَّد الطاهِر سَیف الدّین نَجْل سَیدنا مُحَمَّد بُرهان الدّین مِنْ بِلاد الْهِند سَنَه خَمْس وَ خَمْسِین وَثَلاثمأه ؛ بَعْد الألف ۱۳ه‍-. دعوت کننده به دوستى خاندان پیامبر، سیف‌الدین طاهر بن ابومحمّد طاهر، نوه سرورمان محمّد برهان‌الدین از کشور هند، به سال هزار و سیصد و پنجاه و پنج قمرى» .

در جلوى ضریح میدانى است که هیچ کس بدان پا نمى‌گذارد; زیرا مرقد شهیدان کربلا که در صف همراهان امام به پیکار ایستادند و شهید شدند و همه را در یک نقطه و در یک قبر به خاک سپردند، در این‌جا واقع است. در ضلع جنوبى این میدان، نرده‌هایى مشبّک از جنس نقره، به طول چهار متر و هشتاد سانتى‌متر قرار دارد و این منطقه به «مرقد شهیدان» مشهور است.

همان‌گونه که از دو متن پیش‌گفته برمى‌آید، بر مضجع امام صندوقى است چوبین که عاج نیز در آن به کار برده‌اند. روى آن ضریحى مشبک از فولاد مرغوب است و بر روى این ضریح، ضریح دیگرى است که از نقره ساخته شده و لایه بیرونى را تشکیل مى‌دهد. مشبّک این ضریح، از شش ضلعى‌هاى متساوى الأضلاع تشکیل شده است. از آن‌جا که مضجع على اکبر نیز در درون همین ضریح جاى دارد، ضریح امام در قسمت موازى مضجع على اکبر تقریباً به اندازه یک متر بزرگ‌تر است.

بناهاى حرم امام (ع) محدوده‌اى مستطیل شکل را در برمى‌گیرد که ضلع شمال – جنوب بیرونى آن ۱۲ متر و ضلع شرق – غرب آن ۹ متر است. این محدوده، همه بناهاى حرم مطهّر را در برمى‌گیرد. صحنى وسیع، همه این ب